Ολοένα και περισσότερα ερευνητικά στοιχεία «αθωώνουν» τα λιπαρά στη διατροφή, δείχνοντας ότι όχι μόνο δεν επιβαρύνουν την υγεία, αλλά ότι αντιθέτως μπορεί να συνδέονται με σημαντικά οφέλη για την ποιότητα αλλά και την... ποσότητα της ζωής.

Μια νέα μελέτη που διεξήχθη σε ποντίκια από ερευνητές της Σχολής Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια πλούσια σε λιπαρά διατροφή, ή κετογονική δίαιτα, όπως ονομάζεται, αυξάνει τη μακροζωία ενώ παράλληλα βελτιώνει τη σωματική δύναμη.
Έως και 10 επιπλέον έτη ζωής

«Τα αποτελέσματα με εξέπληξαν λίγο» ανέφερε ο ίδιος ο κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης στην επιθεώρηση Cell Metabolism, διατροφολόγος του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις Τζον Ράμσεϊ. «Περιμέναμε κάποιες διαφορές, ωστόσο εντυπωσιαστήκαμε από τα ποσοστά - 13% αύξηση στο μέσο προσδόκιμο ζωής στα ποντίκια που ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά σε σύγκριση με εκείνα που ακολουθούσαν διατροφή με πολλούς υδατάνθρακες. Στους ανθρώπους, αυτό θα μεταφραζόταν σε επτά ως δέκα χρόνια περισσότερης ζωής. Εξίσου σημαντικό είναι όμως το γεγονός ότι τα ποντίκια αυτά είχαν ποιότητα ζωής για μεγάλο διάστημα».

Οι κετογονικές δίαιτες έχουν γίνει άκρως δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια καθώς υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν στο ότι είναι αποδοτικές ενώ συγχρόνως συνδέονται και με οφέλη για την υγεία. Ωστόσο πολλοί επιστήμονες τηρούν επιφυλακτική στάση καθώς υπάρχει ανησυχία σχετικά με τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η κέτωση στον οργανισμό - όταν δηλαδή η πρόσληψη υδατανθράκων είναι τόσο χαμηλή ώστε το σώμα σταματά να «καίει» γλυκόζη ως βασικό καύσιμο και παράγει κετόνες (υποπροϊόντα του μεταβολισμού του λίπους) για ενέργεια.

Η κετογονική (ή απλώς κετονική) δίαιτα, που μειώνει στο ελάχιστο τους υδατάνθρακες, βελτίωσε τη μνήμη και την αντοχή σε πειραματόζωα προχωρημένης ηλικίας, αυξάνοντας παράλληλα τη διάρκεια της ζωής τους.

Αυτό έδειξαν δύο νέες αμερικανικές επιστημονικές έρευνες που έγιναν σε ποντίκια και οι οποίες γεννούν ελπίδες ότι ίσως η κετογονική δίαιτα θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να ζήσουν περισσότερο και με καλύτερη σωματική και νοητική υγεία.

Η κετογονική δίαιτα βασίζεται σε αυξημένα λιπαρά, χαμηλές πρωτεΐνες και χαμηλούς έως μηδενικούς υδατάνθρακες, έτσι ώστε το ήπαρ να παράγει κετόνες ως «καύσιμη ύλη» -αντί για γλυκόζη (σάκχαρο) από τους υδατάνθρακες- προκειμένου να τροφοδοτήσει με ενέργεια τα διάφορα όργανα του σώματος και ιδίως τον εγκέφαλο (μια διαδικασία που λέγεται κέτωση).

Για να λειτουργήσει η κέτωση, οι υδατάνθρακες πρέπει να είναι υπερβολικά χαμηλοί. Στις δύο νέες έρευνες, οι θερμίδες στην τροφή των ποντικιών προέρχονταν από λίπη σε ποσοστό περίπου 90%.

Ήδη από τη δεκαετία του 1920 η κετογονική δίαιτα χρησιμοποιήθηκε ως μέτρο μείωσης των κρίσεων επιληψίας. Πιο πρόσφατα, οι κετο-δίαιτες τείνουν να γίνουν ευρύτερα γνωστές και προωθούνται με το σκεπτικό ότι παρέχουν διάφορα οφέλη στην υγεία.

Οι δύο νέες μελέτες, με επικεφαλής τον Έρικ Βέρντιν του Ινστιτούτου Buck για την Έρευνα στη Γήρανση της Καλιφόρνια και τον καθηγητή Γιον Ράμσεϊ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέηβις αντίστοιχα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό κυτταρικού μεταβολισμού "Cell Metabolism", δείχνουν ότι οι εν λόγω δίαιτες αξίζει να μελετηθούν περαιτέρω.

«Το γεγονός ότι παρατηρήσαμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα στη μνήμη και στη λειτουργία του εγκεφάλου, είναι πραγματικά συναρπαστικό. Τα πιο γέρικα ποντίκια που είχαν κάνει την κετογονική διατροφή, είχαν καλύτερη μνήμη ακόμη και από τα νεαρά ποντίκια που δεν την είχαν κάνει. Αυτό είναι πράγματι αξιοσημείωτο» δήλωσε ο Βέρντιν.

Ο αριθμός των ανθρώπων που διαμαρτύρονται για δυσανεξίες σε διάφορα τρόφιμα έχει σημειώσει εντυπωσιακή αύξηση τα τελευταία χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί επιλέγουν να μειώσουν ή να εξαλείψουν ολόκληρες ομάδες τροφών από την καθημερινότητά τους.

Τα συμπτώματα της τροφικής δυσανεξίας συνήθως περιλαμβάνουν φούσκωμα, πονοκεφάλους ή ασυνήθιστες κενώσεις του εντέρου. Εκτός από αυτά όμως, υπάρχει ένας ακόμη πιο εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε αν πρέπει να κόψετε τη γλουτένη, τη ζάχαρη ή τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

«Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας», τονίζει ο διατροφολόγος Rhiannon Lambert. «Τα προβλήματα του δέρματος μπορούν να υποδηλώνουν πολλά πράγματα, όπως η έλλειψη ύπνου, η αφυδάτωση, η ορμονική ανισορροπία και η ρύπανση, αλλά μερικές φορές μπορεί να προκαλούνται και από τη διατροφή» σημειώνει.

Ειδικά το δέρμα του προσώπου είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε αυτά που τρώμε.

«Το μέτωπο και το πηγούνι, για παράδειγμα, έχουν πολλούς σμηγματογόνους αδένες, κυρίως στους άνδρες αλλά και στις γυναίκες, που αντιδρούν σε διαφορετικά επίπεδα ορμονών. Η αντίδραση μπορεί να επηρεαστεί από αυτά που τρώμε», εξηγεί ο Δρ David Jack, ειδικός στην περιποίηση του δέρματος.

Πρόσφατη μελέτη της ερευνητικής ομάδας και συνεργατών του Έλληνα Καθηγητή και προέδρου του τμήματος Παθολογίας της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Dr. Γιάννη Αϋφαντή, έδειξε ευεργετικές ιδιότητες της βιταμίνης C που δημιουργούν ελπίδα για την αντιμετώπιση αιματολογικών καρκίνων. Η βιταμίνη C μπορεί να οδηγήσει σε ωρίμανση και θάνατο τα ελαττωματικά βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών, τα οποία αλλιώς θα πολλαπλασιάζονταν για να προκαλέσουν καρκίνο του αίματος. Αυτό είναι το εύρημα μιας μελέτης που οδήγησε ερευνητές από το Κέντρο Καρκίνου Perlmutter στο NYU Langone Health, και δημοσιεύθηκε online στις 17 Αυγούστου στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Cell.

Ορισμένες γενετικές αλλαγές είναι γνωστό ότι μειώνουν την ικανότητα ενός ενζύμου που ονομάζεται TET2 να καθοδηγήσει τα βλαστοκύτταρα να γίνουν ώριμα κύτταρα αίματος, τα οποία τελικά πεθαίνουν, σε πολλούς ασθενείς με ορισμένα είδη λευχαιμίας, λένε οι συγγραφείς. Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι η Βιταμίνη C ενεργοποιεί την ΤΕΤ2 σε ποντίκια που είναι ανεπαρκή για το συγκεκριμένο ένζυμο.

"Είμαστε ενθουσιασμένοι από την προοπτική η υψηλή δόση βιταμίνης C να γίνει μια ασφαλής θεραπεία για ασθένειες του αίματος που προκαλούνται από τα ανεπαρκή TET2 βλαστοκύτταρα, πιθανότατα σε συνδυασμό με άλλες στοχευμένες θεραπείες", λέει ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Benjamin Neel, MD, PhD, καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής και διευθυντής του Κέντρου Καρκίνου Perlmutter.

Οι μεταβολές στο γενετικό κώδικα (μεταλλάξεις) που μειώνουν τη λειτουργία της TET2 εντοπίζονται στο 10% των ασθενών με οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML), 30% εκείνων με μορφή προ-λευχαιμίας που ονομάζεται μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο και σε σχεδόν 50% των ασθενών με χρόνια μυελομονοκυτταρική λευχαιμία. Τέτοιοι καρκίνοι προκαλούν αναιμία, κίνδυνο μόλυνσης και αιμορραγία καθώς τα ανώμαλα βλαστοκύτταρα πολλαπλασιάζονται στο μυελό των οστών μέχρι να επηρεάσουν την παραγωγή των κυττάρων του αίματος, ενώ ο αριθμός των περιπτώσεων αυξάνεται καθώς ο πληθυσμός μεγαλώνει.

Στις σύγχρονες κοινωνίες όλοι βιώνουμε περιόδους άγχους, άλλοι πιο ήπια και άλλοι εντονότερα. Οι έντονοι ρυθμοί ζωής, το αβέβαιο μέλλον, η ανεργία ή μια τεταμένη σχέση είναι κάποιοι από τους λόγους που εμφανίζεται το στρες στη ζωή μας. Αλλά μερικές φορές το άγχος μπορεί να αποτελεί προειδοποιητικό σημάδι για ένα υποκείμενο ιατρικό πρόβλημα.

Σύμφωνα με τη Sarah Saaman, καρδιολόγο στο Plano του Τέξας και συγγραφέα ιατρικών βιβλίων ένα ξαφνικό αίσθημα ανησυχίας μπορεί να είναι ένα μήνυμα κάτι κακό συμβαίνει στο σώμα. Αν δεν πάσχετε από κάποια αγχώδη διαταραχή, η οποία είναι ούτως ή άλλως μία σοβαρή κατάσταση που χρήζει αντιμετώπισης, το άγχος μπορεί να καλύπτει μια άλλη πάθηση. Ειδικότερα, οι ερευνητές δημοσίευσαν πρόσφατα μια λίστα περίπου 50 ασθενειών, που μπορεί να παρουσιάσουν άγχος.

Εδώ σας παρουσιάζουμε πέντε από τις πιο σύνηθες παθήσεις που σχετίζονται με το άγχος, σύμφωνα με το δημοσίευμα του Prevention.

Από τα διάφορα ψυχεδελικά ναρκωτικά που κυκλοφορούν, το σχετικά πιο ακίνδυνο για τους χρήστες είναι τα «μαγικά μανιτάρια» που περιέχουν ψιλοκυβίνη ενώ στον αντίποδα, όσοι κάνουν χρήση μεθαμφεταμίνης (κρυσταλλικής μέθης) και συνθετικής κάνναβης έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να καταλήξουν στο νοσοκομείο, σύμφωνα με νέα παγκόσμια έρευνα για τα ναρκωτικά που επικαλείται ο Guardian.

Η έκθεση περιλαμβάνει στοιχεία από 50 χώρες και καταμετρά πόσοι από τους ανθρώπους που έκαναν χρήση ναρκωτικών μέσα στην προηγούμενη χρονιά, χρειάσθηκαν επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Από τους τουλάχιστον 12.000 χρήστες που ανέφεραν ότι πήραν μανιτάρια, το 0,2% κατέληξε σε κάποιο νοσοκομείο. Η αναλογία αυτή είναι τουλάχιστον πέντε φορές μικρότερη από αυτή των χρηστών άλλων ουσιών (MDMA, LSD κοκαΐνης).

«Τα μαγικά μανιτάρια είναι ένα από τα ασφαλέστερα ναρκωτικά στον κόσμο» δήλωσε ο ψυχίατρος 'Ανταμ Γουίνστοκ, επικεφαλής του "Global Drug Survey" και τόνισε ότι μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος οι άνθρωποι να διαλέξουν να φάνε τα λάθος μανιτάρια.

Όμως τα «μαγικά μανιτάρια» δεν είναι τελείως αβλαβή, ιδίως αν συνδυάζονται με αλκοόλ και λαμβάνονται σε μη οικείο περιβάλλον, καθώς μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό, πρόκληση πανικού, σύγχυση, αποπροσανατολισμό και φοβίες.

Από τους σχεδόν 10.000 χρήστες LSD το 2016, το 1% χρειάστηκε επείγουσα ιατρική βοήθεια.

Μια ματιά στην επιδερμίδα των αυτιών είναι ίσως αρκετή για να προβλέψουμε ένα επερχόμενο εγκεφαλικό επεισόδιο, δείχνει μια νέα επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές στο Ισραήλ.

Το σημάδι που προειδοποιεί για το εγκεφαλικό, σύμφωνα με τους ερευνητές, είναι μια διαγώνια πτύχωση στον λοβό του αυτιού, η οποία ονομάζεται «σημάδι του Φρανκ» (Frank's sign).

Το σημάδι του Φρανκ πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό γιατρό Σάντερς Τ. Φρανκ, ο οποίος ήταν ο πρώτος που παρατήρησε το 1973 ότι η χαρακτηριστική πτύχωση ήταν εξαιρετικά συνηθισμένη σε νέους ασθενείς που έπασχαν από στηθάγχη.

Το σημάδι του Φρανκ ξεκινά από τον τράγο του αυτιού και φτάνει μέχρι το άκρο του λοβού, σχηματίζοντας γωνία περίπου 45 μοιρών. Το βάθος της πτύχωσης ποικίλλει ανά ασθενή.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, η οποία δημοσιεύεται στην επιθεώρηση American Journal of Medicine (AJM), οι ερευνητές εξέτασαν 241 άτομα που είχαν πάθει εγκεφαλικό επεισόδιο και διαπίστωσαν 190 από αυτούς (ποσοστό 78,8%) είχαν το σημάδι στα αυτιά τους.

Η διάγνωση της επιληψίας στα παιδιά αναμφίβολα γεμίζει με αγωνία και φόβο την οικογένεια. Ωστόσο, το 80% των παιδιών τελικά θα απαλλαγεί από τις κρίσεις και μόνο ένα ποσοστό μικρότερο του 15% θα πάρει χρόνια φαρμακευτική αγωγή, λόγω ανθεκτικών στη θεραπεία κρίσεων.

«Να ξεκαθαρίσουμε ευθύς εξαρχής ότι δεν πρόκειται για νοητική ασθένεια και ότι στις περισσότερες περιπτώσεις αντιμετωπίζεται επιτυχώς με φάρμακα. Όπως και με άλλες παθήσεις, υπάρχουν πολλοί τύποι επιληψίας. Κάποιοι είναι ήπιας μορφής και αντιμετωπίζονται εύκολα, ενώ άλλοι είναι πιο σύνθετοι και επιλεγμένοι. Στα παιδιά το πιο συνηθισμένο είδος επιληψίας είναι καλόηθες και ήπιας μορφής καιμερικές φορές δεν χρειάζεται να αντιμετωπιστεί με φάρμακα. Στην περίπτωση, ωστόσο, της επιπλεγμένης επιληψίας απαιτείται ειδικό πρόγραμμα διαχείρισης του παιδιού» εξηγεί ο Μηνάς Καπετανάκης, MD, PhD c, Παιδίατρος-ειδικός Παιδονευρολόγος, Διδάκτωρ Παιδονευρολογίας στο Πανεπιστημίου Lund Σουηδίας και μέλος της Παιδονευρολογικής Εταιρίας Σουηδίας.

Ως «επιπλεγμένη» χαρακτηρίζεται η επιληψία κατά την οποία ο ασθενής δεν ανταποκρίνεται στη φαρμακευτική αγωγή για την πρόληψη και διαχείριση των κρίσεων, όταν οι κρίσεις είναι συχνές και επιδεινούμενες, καθώς και όταν η επιληψία παρεμβαίνει στη λειτουργικότητα του ατόμου σε καθημερινό επίπεδο.

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά για τα παιδιά με ανθεκτικές στη φαρμακευτική αγωγή επιληπτικές κρίσεις, εφαρμόζεται η λεγόμενη κετογόνος δίαιτα. Πρόκειται για ένα δημοφιλές διατροφικό σχήμα τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, το οποίο όμως εγκαταλείφθηκε μετέπειτα καθώς κέρδιζαν έδαφος τα αντι-επιληπτικά φάρμακα.

Η διαδεδομένη πεποίθηση, ήδη από την εποχή του Αριστοτέλη, ότι τα ζώα είναι πολύ καλύτερα στην όσφρηση από τον άνθρωπο, αποτελεί απλώς έναν μύθο του 19ου αιώνα που διαιωνίζεται έως σήμερα. Η πραγματικότητα είναι ότι η ανθρώπινη μύτη θα μπορούσε να ανταγωνισθεί ακόμη και του σκύλου, όπως υποστηρίζει Αμερικανός επιστήμονας σε άρθρο του στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό "Science".

Ο νευροεπιστήμονας Τζον ΜακΓκαν, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ράτγκερς του Νιού Τζέρσι, ο οποίος μελετά το σύστημα όσφρησης εδώ και 14 χρόνια, συνέκρινε και αξιολόγησε κάθε μελέτη που έχει δημοσιευθεί πάνω στο θέμα.

Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα πηγάζουν από μια τεράστια παρεξήγηση: το αναλογικά μικρό μέγεθος του ανθρωπίνου εγκεφάλου που ασχολείται με την όσφρηση. Ο λεγόμενος «οσφρητικός βολβός» καταλαμβάνει στον άνθρωπο το 0,01% του συνολικού όγκου του εγκεφάλου του, έναντι 0,1% του εγκεφάλου στους μακάκους, 0,18% στην κατσίκα, 0,31% στον σκύλο και 2% στα ποντίκια.

Για τον λόγο αυτό, με κύριο υπεύθυνο τον Γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά από το 1879, επικράτησε η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος υστερεί σημαντικά έναντι των ζώων στο πεδίο της αντίληψης των οσμών. Ακόμη και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ είχε επηρεασθεί, υποστηρίζοντας ότι η υστέρηση στην όσφρηση -την οποία θεωρούσε αναπόφευκτη κατά το πέρασμα των ανθρώπων από τη ζωική κατάσταση στον πολιτισμό- έκανε τους ανθρώπους πιο σεξουαλικά καταπιεσμένους και κατ' επέκταση πιο ευάλωτους στις ψυχικές παθήσεις.

«Εδώ και τόσο καιρό οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα, ακόμη και όσοι μελετούν την όσφρηση επαγγελματικά. Το γεγονός όμως είναι ότι η αίσθηση της όσφρησης στους ανθρώπους είναι εξίσου καλή με τα άλλα θηλαστικά, όπως τα τρωκτικά και οι σκύλοι» δήλωσε ο ΜακΓκαν. «Οι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν ίσως ένα τρισεκατομμύριο διαφορετικές οσμές, πολύ περισσότερες από τις 10.000 που συχνά γράφουν τα εισαγωγικά πανεπιστημιακά εγχειρίδια ψυχολογίας», πρόσθεσε.

Προειδοποίηση προς τους λάτρεις του σούσι απευθύνουν γιατροί στη Βρετανία, οι οποίοι επισημαίνουν τους κινδύνους από την κατάποση παρασίτων από το ωμό και το άψητο ψάρι, όπως αναφέρει στην ιστοσελίδα του το BBC.

Σε άρθρο τους στην British Medical Journal Case Reports οι γιατροί επισημαίνουν ότι η αυξημένη δημοτικότητα του σούσι στη Δύση ενδεχομένως να συνδέεται με την αύξηση παρασιτικών λοιμώξεων.

Οι ειδικοί ανέφεραν την περίπτωση ενός 32χρονου από τη Λισσαβώνα, ο οποίος είχε παρασιτικές προνύμφες στα τοιχώματα του εντέρου του.

O άνδρας αυτός υπέφερε από στομαχόπονο, έκανε εμέτους και είχε πυρετό επί μια εβδομάδα.

Μια εξέταση αίματος έδειξε ήπια φλεγμονή και η περιοχή κάτω από τα πλευρά του εμφάνιζε ευαισθησία.

Ωστόσο, μόνο όταν ο άνδρας αυτός ενημέρωσε τους γιατρούς ότι είχε πρόσφατα καταναλώσει σούσι, εκείνοι υποψιάστηκαν ότι μπορεί να είχε υποστεί ανισακίαση (Σ.τ.Σ: Λοίμωξη που προκαλείται από το παράσιτο Anisakis simlex μετά την κατανάλωση ωμών ψαριών και συγκεκριμένα όταν μολυσμένες προνύμφες περνούν στο έντερο κατά την κατάποση ωμού ή άψητου ψαριού ή καλαμαριών).