Ο νευροεπιστήμονας Τζον ΜακΓκαν, αναπληρωτής καθηγητής του Τμήματος Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ράτγκερς του Νιού Τζέρσι, ο οποίος μελετά το σύστημα όσφρησης εδώ και 14 χρόνια, συνέκρινε και αξιολόγησε κάθε μελέτη που έχει δημοσιευθεί πάνω στο θέμα.
Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όλα πηγάζουν από μια τεράστια παρεξήγηση: το αναλογικά μικρό μέγεθος του ανθρωπίνου εγκεφάλου που ασχολείται με την όσφρηση. Ο λεγόμενος «οσφρητικός βολβός» καταλαμβάνει στον άνθρωπο το 0,01% του συνολικού όγκου του εγκεφάλου του, έναντι 0,1% του εγκεφάλου στους μακάκους, 0,18% στην κατσίκα, 0,31% στον σκύλο και 2% στα ποντίκια.
Για τον λόγο αυτό, με κύριο υπεύθυνο τον Γάλλο γιατρό Πολ Μπροκά από το 1879, επικράτησε η πεποίθηση ότι ο άνθρωπος υστερεί σημαντικά έναντι των ζώων στο πεδίο της αντίληψης των οσμών. Ακόμη και ο Ζίγκμουντ Φρόιντ είχε επηρεασθεί, υποστηρίζοντας ότι η υστέρηση στην όσφρηση -την οποία θεωρούσε αναπόφευκτη κατά το πέρασμα των ανθρώπων από τη ζωική κατάσταση στον πολιτισμό- έκανε τους ανθρώπους πιο σεξουαλικά καταπιεσμένους και κατ' επέκταση πιο ευάλωτους στις ψυχικές παθήσεις.
«Εδώ και τόσο καιρό οι άνθρωποι επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα, ακόμη και όσοι μελετούν την όσφρηση επαγγελματικά. Το γεγονός όμως είναι ότι η αίσθηση της όσφρησης στους ανθρώπους είναι εξίσου καλή με τα άλλα θηλαστικά, όπως τα τρωκτικά και οι σκύλοι» δήλωσε ο ΜακΓκαν. «Οι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν ίσως ένα τρισεκατομμύριο διαφορετικές οσμές, πολύ περισσότερες από τις 10.000 που συχνά γράφουν τα εισαγωγικά πανεπιστημιακά εγχειρίδια ψυχολογίας», πρόσθεσε.
Σχόλιο: Διαβάστε επίσης: