Η Jill Price ήταν το πρώτο άτομο που διαγνώστηκε ποτέ με αυτό που σήμερα είναι γνωστό ως «ανώτερη αυτοβιογραφική μνήμη», ή HSAM, με την οποία έχουν διαγνωσθεί 60 μόλις ακόμα άτομα στον κόσμο. Η Price μπορεί να θυμηθεί τις περισσότερες από τις ημέρες της ζωής της τόσο ξεκάθαρα όσο οι υπόλοιποι από εμάς θυμούνται το πολύ πρόσφατο παρελθόν, και με έντονες λεπτομέρειες. Στα 51 της χρόνια, θυμάται την ημέρα της εβδομάδας για κάθε ημερομηνία από το 1980. Θυμάται τι έκανε, με ποιον ήταν εκεί, που βρισκόταν σε κάθε μία από αυτές τις μέρες.

Μπορεί να θυμάται μια ανάμνηση 20 ετών, τόσο εύκολα όσο μια δύο ημερών, αλλά οι αναμνήσεις της προκαλούνται ακούσια. Πρόκειται για μια εξαντλική κατάσταση, καθώς το άτομο με HSAM έχει αναμνήσεις ανεξέλγκτα και σε κάποιες περιπτώσεις καθίσταται αδύνατη η παρακολούθηση του παρόντος, ενώ ταυτόχρονα αυτή η εκπληκτική ικανότητα παραμένει επιλεκτική και δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για κάθε είδος πληροφορίας.

Πριν από την Jill Price, το HSAM ήταν μια εντελώς άγνωστη κατάσταση του μυαλού. Πώς όμως ανακαλύφθηκε και τέθηκε σε μελέτη; Ο Δρ James McGaugh το 2000 ήταν διευθυντής του Κέντρου Νευροβιολογίας της Μάθησης και Μνήμης του UC Irvine, του ερευνητικού ινστιτούτου που ίδρυσε το 1983. Εκείνη τη χρονιά, η Jill Price επικοινώνησε μαζί του μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αναφέροντας πως θεωρούσε πως είχε ένα πρόβλημα με τη μνήμη της.

Ο McGaugh, ο οποίος είναι τώρα 85 ετών ξεκίνησε να μελετά τη μνήμη στη δεκαετία του 1950. Μέχρι τη στιγμή που η Price επικοινώνησε μαζί του, η έρευνά του είχε επικεντρωθεί στο να αποδείξει ότι όσο πιο συναρπαστική είναι μια εμπειρία που βιώνει ένα υποκείμενο, τόσο πιο πιθανό είναι τα νευροβιολογικά συστήματα που εμπλέκονται στη δημιουργία μνήμης να λειτουργήσουν ώστε να τη θυμάται. Όταν συμβαίνει κάτι ελαφρώς διεγερτικό, θετικό ή αρνητικό, προκαλεί την απελευθέρωση ορμονών του επινεφριδιακού στρες, οι οποίες στη συνέχεια ενεργοποιούν την αμυγδαλή. Η αμυγδαλή προβάλλει τότε σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου ότι το γεγονός που μόλις συνέβη είναι σημαντικό και πρέπει να το θυμόμαστε. Μέσω αυτού του συστήματος ο McGaugh εξήγησε επιστημονικά ότι η δύναμη των αναμνήσεών μας μπορεί να ελέγχεται.

Να πάψουν να μετράνε τις θερμίδες αλλά να... κοιτάνε το ρολόι προκειμένου να πετύχουν το στόχο τους προτρέπει όσους θέλουν να χάσουν κιλά μία νέα τάση της διατροφικής επιστήμης που φαίνεται να υποστηρίζεται από αρκετές επιστημονικές έρευνες.

Η μέθοδος ονομάζεται Time-restricted feeding ή TRF (θα μπορούσε να αποδοθεί ως Διατροφή Ελεγχόμενου Χρόνου) και υποστηρίζει ότι αν κάποιος εγκαταλείψει τον παραδοσιακό τρόπο διατροφής (πρωϊνό, μεσημεριανό κλπ) και ξεκινήσει να τρώει μόνο σε χρονικό εύρος 8 ωρών εντός της ημέρας του μπορεί να χάσει ευκολότερα τα περιττά κιλά και να βελτιώσει τη υγεία και την ευεξία του.

Με τη μέθοδο ασχολούνται σταδιακά όλο και περισσότεροι επιστήμονες και ερευνητές.

«Ουσιαστικά είναι σα να περιορίζεις την περίοδο διατροφής σε ένα χρονικό παράθυρο», λέει η Κρίστα Βαράντι καθηγήτρια διατροφολογίας στο Πανεπιστήμιο του Ίλινοϊ, στο Σικάγο.

Από τα ευρήματά της έρευνάς της που διενεργήθηκε σε παχύσαρκους ενήλικες προέκυψε απώλεια βάρους 2,6% χωρίς να προκύψουν μάλιστα αρνητικές επιπτώσεις για μεταβολικά νοσήματα.

Συγκεκριμένα η επιστημονική της ομάδα υπέβαλε επί 3 μήνες σε «οκτάωρη δίαιτα» 23 παχύσαρκες γυναίκες -όλες μεσήλικες και μαύρες- οι οποίες έπρεπε να τρώνε μεταξύ 10 το πρωί και 6 το απόγευμα.

Μετά τι γιορτές όλοι βλέπουμε στη ζυγαριά και στα ρούχα μας τα αποτελέσματα της εορταστικής κραιπάλης. Εάν έχετε πάρει κι εσείς μερικά επιπλέον κιλά, τότε αυτό το πρωινό θα μπορούσε να σας ωφελήσει σύμφωνα με μία νέα επιστημονική μελέτη.

Συγκεκριμένα η έρευνα του CSIRO, προτείνει να τρώτε αυγά με μπέικον κάθε πρωί για να χάσετε το περιττό βάρος. Αν αυξήσετε την κατανάλωση πρωτεϊνών μεταξύ 25 και 30 γραμμαρίων στο πρωινό σας γεύμα, θα αποφύγετε την έντονη επιθυμία για φαγητό καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας.

Όπως αναφέρει η συγκεκριμένη μελέτη, το κλειδί της απώλειας βάρους είναι η ομοιόμορφη κατανομή της πρωτεΐνης. Οι Αυστραλοί λαμβάνουν περισσότερες πρωτεΐνες το βράδυ κι αυτό είναι μια βασική αιτία τη αύξησης του βάρους τους.

Οι γυναίκες τρώνε 14 γραμμάρια λιγότερη πρωτεΐνη, ενώ οι άνδρες τρώνε λιγότερα από 10 γραμμάρια από τη συνιστώμενη ποσότητα.

Οι γυναίκες ηλικίας 19 έως 70 ετών πρέπει να τρώνε περίπου 79 γραμμάρια πρωτεΐνης ημερησίως, ενώ οι άνδρες της ίδιας ηλικιακής ομάδας θα πρέπει να τρώνε περίπου 107 γραμμάρια. Οι ακριβείς μετρήσεις καθορίζονται από το σωματικό βάρος.

Οι ερευνητές του Εργαστηρίου Μοριακής Βιολογίας του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τον καθηγητή Κέταν Πατέλ χρησιμοποίησαν ποντίκια για να δείξουν ότι η κατανάλωση αλκοόλ οδηγεί σε μόνιμη γενετική βλάβη, πράγμα που εξηγεί εν μέρει γιατί αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου.

Η βλάβη προκαλείται κυρίως από την ακεταλδεΰδη, μια χημική ουσία που παράγεται κατά την επεξεργασία του αλκοόλ από το σώμα. Η ουσία αυτή διαπιστώθηκε ότι μπορεί να διασπάσει και να αλλοιώσει τα μόρια του DNA μέσα στα βλαστοκύτταρα του αίματος. Αυτό οδηγεί σε αναδιάταξη των χρωμοσωμάτων και σε μόνιμη τροποποίηση των αλληλουχιών του DNA στα βλαστικά κύτταρα σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Με τη σειρά της η βλάβη των βλαστοκυττάρων μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση καρκίνου. Η νέα μελέτη βοηθά έτσι να κατανοηθεί γιατί το αλκοόλ αυξάνει τον κίνδυνο επτά ειδών καρκίνου: στόματος, λαιμού, λάρυγγα, οισοφάγου, μαστού, ήπατος και εντέρου.

«Μερικοί καρκίνοι αναπτύσσονται εξαιτίας της βλάβης του DNA στα βλαστοκύτταρα. Μολονότι κάποιες βλάβες συμβαίνουν κατά τύχη, τα ευρήματά μας δείχνουν ότι η κατανάλωση αλκοόλ μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο τέτοιας βλάβης», δήλωσε ο Πατέλ.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ο συνολικός αριθμός ατόμων με άνοια παγκοσμίως το 2015 έφτανε τα 47.5 εκατομμύρια. Ο συνολικός αριθμός νέων περιπτώσεων άνοιας κάθε χρόνο παγκοσμίως ανέρχεται στα 7.7 εκατομμύρια περίπου, γεγονός που υποδηλώνει ένα νέο κρούσμα κάθε 4 δευτερόλεπτα. Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από άνοια αναμένεται να αυξηθεί σε 75.6 εκατομμύρια το 2030 και 135.5 εκατομμύρια το 2050. Οι αριθμοί αυτοί είναι σχεδόν διπλάσιοι από τον προβλεπόμενο ρυθμό αύξησης του πληθυσμού κατά τη διάρκεια της δεδομένης χρονικής περιόδου.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, περίπου 6 εκατομμύρια αμερικανοί ενήλικες πάσχουν από τη Νόσο του Αλτσχάιμερ ή άλλες ήπιες μορφές διανοητικής εξασθένησης. Εκτιμάται ότι αυτοί οι αριθμοί θα υπερδιπλασιαστούν σε 15 εκατομμύρια μέχρι το 2060. Αυτές οι εκτιμήσεις περιλαμβάνουν άτομα με βιοδείκτες ή άλλες ενδείξεις πιθανής προκλινικής νόσου του Αλτσχάιμερ, αλλά που δεν έχουν βλάβες ή άνοια του Αλτσχάιμερ. Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν τέτοιες ενδείξεις προκλινικής ασθένειας διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης άνοιας του Αλτσχάιμερ.

Καλούμαστε να πιστέψουμε ότι η Νόσος του Αλτσχάιμερ δεν έχει καμιά θεραπεία ή ότι δεν υπάρχει καμιά πιθανότητα να σταματήσουμε την διανοητική εξασθένηση. Στην καλύτερη περίπτωση, η επικρατούσα θεραπεία απλά επιβραδύνει την εξέλιξη της νόσου. Κατά κανόνα, το άτομο εξακολουθεί να χειροτερεύει για το υπόλοιπο της ζωής του, ώσπου να μην είναι πια το άτομο που ήταν κάποτε, ενώ οι απελπισμένοι φροντιστές του καταλήγουν εντελώς εξαντλημένοι. Για το λόγο αυτό, ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για μένα όταν ο Mark Sisson έγραψε πρόσφατα για μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Aging (2014) από τον Dale E. Bredesen. Η μελέτη αποκάλυψε απίστευτα αποτελέσματα που τα κύρια μέσα ενημέρωσης απέτυχαν να καλύψουν.

Τα 10 άτομα που έλαβαν μέρος στην έρευνα είχαν πολύ σοβαρές βλάβες όπως διαταραχή μνήμης από τη νόσο του Αλτσχάιμερ, νοητική δυσλειτουργία και/ή υποκειμενική γνωστική εξασθένηση. Μετά από ένα ολοκληρωμένο και εξειδικευμένο θεραπευτικό πρόγραμμα βασισμένο στην υποκείμενη παθογένεση της νόσου του Αλτσχάιμερ, 9 στους 10 ασθενείς παρουσίασαν υποκειμενικές ή αντικειμενικές βελτιώσεις στην νοητική λειτουργία και την επίδοση τους σε διάστημα 3-6 μηνών. Το ένα άτομο στο οποίο δεν πέτυχε το πρόγραμμα είχε προχωρημένο στάδιο της νόσου του Αλτσχάιμερ. Έξι από τους ασθενείς που είχαν αναγκαστεί να σταματήσουν την δουλειά τους λόγω της νοητικής τους εξασθένησης, κατάφεραν να επιστρέψουν. Μετά από 2.5 χρόνια παρακολούθησης, οι ασθενείς διατηρούσαν ακόμα, και μάλιστα βελτίωσαν, τα αποτελέσματα. Κι αυτό είναι υπέροχο εάν σκεφτούμε ότι τα πρωτόκολλα της επικρατούσας ιατρικής έχουν ελάχιστα, ή και τίποτα να προσφέρουν, στους ασθενείς που υποφέρουν από Αλτσχάιμερ.

Μια δραστική δίαιτα πολύ χαμηλών θερμίδων μπορεί να πετύχει πλήρη υποχώρηση του διαβήτη χωρίς αντιδιαβητικά φάρμακα, σύμφωνα με έρευνα βρετανικών πανεπιστημίων. Όσοι ασθενείς μετείχαν στην έρευνα για ένα χρόνο, έχασαν περίπου δέκα κιλά βάρους και οι μισοί εξ αυτών παρουσίασαν μείωση του διαβήτη σε ποσοστό 90%.

Σύμφωνα με τους ερευνητές των πανεπιστημίων του Νιούκαστλ και της Γλασκόβης, με επικεφαλής τον καθηγητή Ρόι Τέιλορ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «The Lancet» και παράλληλα παρουσιάσθηκαν στο συνέδριο της Διεθνούς Ομοσπονδίας Διαβήτη στο Αμπού Ντάμπι, ο ασθενής πρέπει να χάσει τουλάχιστον 15 κιλά και, επιπλέον, να μη τα ξαναβάλει σε βάθος χρόνου. Από όσους κατάφεραν να χάσουν τουλάχιστον δέκα κιλά, οι μισοί είδαν το διαβήτη τους να «χάνεται» και αυτός.

Στην έρευνα μετείχαν 306 άτομα ηλικίας 20 έως 65 ετών, που είχαν διαγνωστεί με διαβήτη τύπου 2 μέσα στην τελευταία εξαετία, είχαν δείκτη μάζας σώματος 27 έως 45 και κανείς δεν έπαιρνε ινσουλίνη.

Οι μισοί από τους ασθενείς, που επιλέχθηκαν τυχαία, υποβλήθηκαν σε δίαιτα πολύ χαμηλών θερμίδων, ενώ οι υπόλοιποι λειτούργησαν ως η ομάδα ελέγχου για να γίνει σύγκριση, κάνοντας τη συνήθη θεραπεία για διαβητικούς.

Οι ασθενείς της πρώτης ομάδας κατανάλωναν 825 έως 853 θερμίδες τη μέρα επί τρεις έως πέντε μήνες και, στη συνέχεια, σε ένα διάστημα δύο έως οκτώ εβδομάδων, αύξησαν σταδιακά ξανά την ποσότητα του φαγητού τους.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που ήδη ξεκίνησαν να ανάβουν το τζάκι στο σπίτι για να ζεσταθούν, ενώ μέσα στους επόμενους μήνες αναμένεται να ζήσουμε πάλι κατάσταση αιθαλομίχλης στις μεγάλες πόλεις από τους καπνούς από τα τζάκια των σπιτιών.

Εκτός όμως από τον κίνδυνο της βεβαρημένης ατμόσφαιρας, οι κίνδυνοι που διατρέχει η υγεία όλων από το κάψιμο ξύλου σε εσωτερικό χώρο, όπως είναι το σπίτι, είναι πολύ σημαντικοί και απαιτούν μεγάλη προσοχή. Γι' αυτό και είναι απαραίτητη η σωστή απαγωγή του καπνού (καμινάδα, εξαερισμός κλπ) και η σωστή οξυγόνωση και εξαέρωση του χώρου όπου γίνεται η καύση των ξύλων.

Έρευνα επάνω στην ασφάλεια της χρήσης του τζακιού και της σόμπας που καίει προϊόντα ξύλου (πχ πέλετ) μέσα σε ένα σπίτι πραγματοποίησε το νορβηγικό Ινστιτούτο Δημόσιας Υγείας.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της έρευνας, Anette Kocbach Bølling, οι φυσικές και χημικές ιδιότητες των αιωρούμενων σωματιδίων από την καύση των ξύλων έχουν μεγάλη επιρροή στο πώς τα σωματίδια αυτά μπορούν να επηρεάσουν την υγεία μας. Η επιδείνωση των καρδιαγγειακών παθήσεων και των αναπνευστικών νόσων, όπως το άσθμα και η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια, είναι οι κύριες ανησυχίες.

Δύο μελέτες, η μια σε ποντίκια και η άλλη σε ανθρώπους, αποφαίνονται με ξεκάθαρο τρόπο ότι η γυμναστική από μόνη της μπορεί να αλλάξει τη σύνθεση των μικροβίων στο έντερο.

Στην πρώτη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Gut Microbes, μεταμόσχευσαν κόπρανα από ποντίκια που είτε γυμνάζονταν, είτε έκαναν καθιστική ζωή στο παχύ έντερο ποντικιών που έκαναν καθιστική ζωή και είχαν ανατραφεί σε αποστειρωμένο περιβάλλον ώστε να μην έχουν δικό τους εντερικό μικροβίωμα. Στην δεύτερη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Medicine & Science in Sports & Exercise, οι ερευνητές παρακολούθησαν τις αλλαγές στην σύσταση του εντερικού μικροβιώματος σε άτομα που από καθιστική συμπεριφορά κλήθηκαν να γυμναστούν και έπειτα να κάνουν πάλι καθιστική ζωή.

«Είναι οι πρώτες μελέτες που δείχνουν ότι η γυμναστική μπορεί να έχει επίδραση στο έντερο ανεξαρτήτως της διατροφής ή άλλων παραγόντων», εξηγεί ο Τζέφρι Γουντς, καθηγητής Κινησιολογίας και Κοινωνικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις.

Στην μελέτη που έγινε στα ποντίκια έδειξε ότι οι αλλαγές στο μικροβίωμα του εντέρου των ποντικιών-ληπτών αντικατόπτριζαν το μικροβίωμα των ποντικιών-δοτών, με ξεκάθαρες διαφορές ανάμεσα σε εκείνα που είχαν λάβει μικρόβια από πειραματόζωα που αθλούνταν ή τα άλλα που έκαναν καθιστική ζωή.

Οι λήπτες των εντερικών μικροβίων από αθλούμενα ποντίκια είχαν επίσης υψηλότερη αναλογία μικροβίων που παρήγαγαν το βουτυρικό οξύ, το οποίο παράγει τα υγιή εντερικά κύτταρα, μειώνει τη φλεγμονή και παράγει ενέργεια για τον ξενιστή. Επίσης, φάνηκαν να έχουν ανθεκτικότητα στην πειραματική ελκώδη κολίτιδα.

Το έλαιο CBD (CannaBiDiol / Κανναβιδιόλη) προσφέρει μια ποικιλία χρήσιμων εφαρμογών. Oι νέοι (αμερικανικοί) νόμοι και οι νέες μελέτες κατέστησαν πλέον δυνατή την εστίαση σε όλα τα χαρακτηριστικά της κάνναβης και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά θετικά και ισχυρά. Αλλά μήπως υπάρχουν και παρενέργειες από την χρήση του ελαίου CBD;

Αυτό οδηγεί στο ερώτημα για το πώς το έλαιο CBD μπορεί να χρησιμοποιηθεί[1] για την αντιμετώπιση ορισμένων αδυναμιών του σώματος. Η εκχύλιση της CBD[2] γίνεται από τα άνθη ποικιλιών κάνναβης που περιέχουν έως και 15 τοις εκατό CBD και θεωρείται ότι έχει διατροφικές φυσιολογικές και φαρμακευτικές ιδιότητες.

Χρησιμοποιούνται εκχυλίσματα από λουλούδια και στελέχη κάνναβης που έχουν καλλιεργηθεί και προέρχονται από σπόρους συγκεκριμένων ποικιλιών. Παράγεται έτσι ένα δραστικό συστατικό για κάθε είδους ασθένειες και παθήσεις.

Το έλαιο CBD αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία για μια ποικιλία προβλημάτων υγείας[3], ανεξάρτητα από το αν μιλάμε για σωματικά ή ψυχικά προβλήματα. Δυστυχώς, επειδή εξάγεται από το φυτό της κάνναβης, πολλοί άνθρωποι ανησυχούν ότι το συγκεκριμένο προϊόν θα έχει ένα σύνολο ανεπιθύμητων παρενεργειών.

Πολλές Aρχές βλέπουν την κάνναβη ως ένα ανεπιθύμητο ναρκωτικό, αν και είναι γνωστό ότι η CBD, για παράδειγμα, δεν προκαλεί ψυχοδραστικές επιπτώσεις[4].

Έτσι, ελλείψει σαφέστερων κανονισμών, οι εντάσεις και η αβεβαιότητα που προκαλεί η παρουσία ουσιών στην αγορά επηρέασαν σημαντικά την έρευνα όσον αφορά την κάνναβη και τον πολύ στενό της συγγενή της από την Ινδία, η οποία παράγει ψυχοδραστικά αποτελέσματα. Μόλις που έχουμε αρχίσει να ανακαλύπτουμε περισσότερα για το έλαιο CBD[5], τις δυνατότητές του, για το αν παρουσιάζει παρενέργειες και για το αν ναι, το ποιες είναι αυτές οι παρενέργειες που θα πρέπει να γνωρίζουμε;

Το Αχοένιο, μια θειούχος χημική ένωση που βρίσκεται στο σκόρδο, είναι ικανό να καταστρέψει σημαντικά στοιχεία του συστήματος επικοινωνίας του Χρυσίζοντος Σταφυλόκοκκου (Staphylococcus aureus) και της αεριογόνου ψευδομονάδας (Pseudomonas aeruginosa), υποστηρίζουν ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του επιστημονικού εντύπου Scientific Reports, ο Δρ Τιμ Χολμ Γιακομπσεν εξηγεί ότι το αχοένιο μπορεί να αποτελέσει τη βάση για θεραπείες ασθενών που έχουν κακή πρόγνωση λόγω χρόνιων λοιμώξεων, όπως για παράδειγμα η κυστική ίνωση.

Στο πλαίσιο της μελέτης, ο Δρ Γιακομπσεν και οι συνεργάτες του απέδειξαν την ικανότητα του αχοένιου να αναστέλλει τα μικρά ρυθμιστικά μόρια RNA (sRNAs) σε δύο είδη βακτηρίων: την gram-αρνητική αεριογόνο ψευδομονάδα και τον gram-θετικό χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο.

Παρατήρησαν, λοιπόν, ότι το αχοένιο επέτρεπε την χαμηλότερη έκφραση δύο sRNAs, των RsmY και RsmZ στην αεριογόνο ψευδομονάδα και το μικρό διπλής λειτουργίας ρυθμιστικό RNA, RNAIII στον χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο, που ελέγχει την έκφραση βασικών ιογενών παραγόντων.

«Τα δύο είδη βακτηρίων που μελετήσαμε είναι πολύ σημαντικά. Ανήκουν σε διαφορετικές οικογένειες βακτηρίων και αντιμετωπίζονται διαφορετικά. Αλλά το συστατικό του σκόρδου μπόρεσε να τα καταπολεμήσει και τα δύο με τη μία και επομένως μπορεί να αποδειχθεί ένα αποτελεσματικό φάρμακο αν χρησιμοποιηθεί συνδυαστικά με τα αντιβιοτικά», εξηγεί ο Δρ Γιακομπσεν.

Εκτός από το να καταστρέφει τα μόρια RNA των βακτηρίων, το αχοένιο επίσης καταστρέφει το προστατευτικό λεπτό πλέγμα που περιβάλλει τα βακτήρια, το βιοφιλμ.

Όταν καταστραφεί ή αποδυναμωθεί το βιοφιλμ, τα αντισώματα του σώματος και το ανοσοποιητικό σύστημα μπορούν να επιτεθούν στα βακτήρια άμεσα και άρα να εκκαθαρίσουν τη λοίμωξη.