Παρά το γεγονός πως αυτές οι έρευνες, σε αντίθεση με την συμβατική υπόθεση, για δεκαετίες τώρα δημοσιεύονται σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά, και παρά την πλήρη αποτυχία της τεράστιας εκστρατείας έναντι των λιπαρών και της χοληστερόλης για μείωση της συνολικής συχνότητας εμφάνισης της ΣΝ, η θεωρία χοληστερόλης/κορεσμένων λιπαρών ως αίτια για τη ΣΝ απολαμβάνει σχεδόν ομόφωνη αποδοχή από τις αρχές υγείας. Και όμως, το ποσοστό χοληστερόλης που δημιουργείται από το συκώτι ελέγχεται από τις ανάγκες του σώματος. Αν αυξηθεί η διατροφική χοληστερόλη, ένα υγειές συκώτι αντιδρά κατασκευάζοντας λιγότερη χοληστερόλη. Αν όμως η χοληστερόλη στη διατροφή μειωθεί, το συκώτι δημιουργεί περισσότερη. Με αυτό τον τρόπο το σώμα ρυθμίζει την παραγωγή χοληστερόλης με βάση τις ανάγκες του.
Κι όμως, για ψήλου πήδημα, δεν είναι λίγοι οι καρδιολόγοι που θα πείσουν τους ανυποψίαστους ασθενείς τους πως επειδή έχουν «ψηλή χοληστερόλη» πρέπει να υποβληθούν σε αγγειογράφημα - μια πολύ ακριβή και όχι εντελώς ασφαλή διαδικασία, στην οποία ένας καθετήρας εισάγεται σε μια αρτηρία στη βουβωνική περιοχή και τον σπρώχνουν μέσω της αορτής μέχρι να φτάσει στην καρδιά, όπου μια χρωστική ουσία εισάγεται ώστε να μπορούν να δουν μέσα από την ακτινογραφική μηχανή αν υπάρχουν όποια μπλοκαρίσματα στη ροή του αίματος (μπλοκαρίσματα που προκαλούνται από υπερβολική ομοκυστεΐνη στο αίμα). Τα στοιχεία δείχνουν πως υψηλά επίπεδα ομοκυστεΐνης στο αίμα προκαλούν αρτηριοσκλήρυνση (αποθέματα λιπών-χοληστερόλης-πλάκας στα αιμοφόρα αγγεία) καταστρέφοντας το εσωτερικό τοίχωμα των αρτηριών, προκαλώντας έτσι τη συσσώρευση της πλάκας σε διάφορα σημεία μέσα στις αρτηρίες, συχνά στην περιοχή της καρδιάς. Ευτυχώς, το φολικό οξύ, σε συνδυασμό με τις βιταμίνες Β6 και Β12, βοηθά στην αποσύνθεση της ομοκυστεΐνης στο σώμα όπως δείχνουν πολλές μελέτες. Άλλες μελέτες δείχνουν πως χαμηλά επίπεδα φολικού οξέως στο αίμα συνδέονται με μεγαλύτερο κίνδυνο για θανατηφόρα ΣΝ και εγκεφαλικό.
Ο Μύθος Της Χοληστερόλης - Καρδιακών Παθήσεων Και Γιατί Επιμένει Να Διαδίδεται
Όλες οι κλινικές μελέτες που παρατίθενται παρακάτω αναφέρονται εδώ
Ήδη από το 1936, οι Kurt Lande και Walter Sperry έφτασαν στο συμπέρασμα Μετά από εμπεριστατωμένη και μεθοδική έρευνα σε νεκροψίες θυμάτων καρδιακής προσβολής, είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει εμφανής σχέση. Το συμπέρασμα είναι πως η συχνότητα και σοβαρότητα της αρτηριοσκλήρυνσης δεν επηρεάζονται άμεσα από τα επίπεδα χοληστερόλης στον ορρό του αίματος. (Archives of Pathology 1936;22)
Το 1961 οι ερευνητές μελέτησαν τα επίπεδα χοληστερόλης και το βαθμό αρτηριοσκλήρυνσης που παρατηρήθηκαν σε νεκροψίες. Κανένας συσχετισμός δεν παρατηρήθηκε μεταξύ των επιπέδων χοληστερόλης στο αίμα και το ποσοστό ή σοβαρότητα της αρτηριοσκληρωτικής πλάκας στις αρτηρίες - τα επίπεδα χοληστερόλης, είτε υψηλά ή χαμηλά, δεν είχαν καμιά επίδραση στην ανάπτυξη της αρτηριοσκληρωτικής πλάκας, που είναι το κύριο αίτιο για τη Στεφανιαία Νόσο (ΣΝ). (Mathur κ.α. 1961; Circulation: 23)
Το 1962, μελέτες νεκροψίας από Πολωνούς ερευνητές ανακάλυψαν πως τα δύο τρίτα των ατόμων που πέθαναν επιβεβαιωμένα από ΣΝ, είχαν χοληστερόλη στον ορρό που κυμαινόταν σε χαμηλά ή κανονικά επίπεδα. Δεν κατάφεραν να βρουν καμιά συσχέτιση μεταξύ του περιεχομένου χοληστερόλης στο αίμα και του περιεχομένου χοληστερόλης στην αρτηριακή πλάκα (Marek κ.α. 1962; American Heart Journal). Μεταγενέστερες μελέτες αυτοψίας από τις ΗΠΑ και τη Γουατεμάλα επιβεβαίωσαν αυτά τα ευρήματα.
Οι ερευνητές του ιατρικού κέντρου Beth Israel της Νέας Υόρκης, χρησιμοποιώντας τεχνολογία Τομογραφίας Ηλεκτρονικής Ακτινοβολίας προσπάθησαν να διαπιστώσουν εάν τα αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης, και ειδικά η LDL χοληστερόλη, οδηγεί στη δημιουργία πλάκας. Παρατηρώντας 182 άτομα που μπορεί να αναπτύξουν ΣΝ, σε διάστημα 1-2 ετών θεραπείας με φάρμακα που μειώνουν τη χοληστερόλη, ανακάλυψαν πως παρά τα χαμηλότερα επίπεδα χοληστερόλης δεν υπήρξε ΚΑΜΙΑ διαφορά στην ανάπτυξη αρτηριοσκληρωτικής πλάκας. Οι ερευνητές συμπέραναν πως «όσον αφορά τη μείωση της LDL χοληστερόλης, το 'χαμηλότερη είναι καλύτερα' δεν υποστηρίζεται από αλλαγές στην εξέλιξη της ασβεστοποιημένης πλάκας.» (American J. of Cardiology 2003; 92:3)
Η ανθρώπινη αρτηριοσκληρωτική πλάκα έχει όλα τα γνωρίσματα μιας φλεγμονώδης αντίδρασης στη λοίμωξη, και υπάρχουν αρκετά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτήν την αιτιολογία. Για πολλά χρόνια οι επιστήμονες υποψιάζονται πως οι ιοί και τα βακτήρια, ο κυτταρομεγαλοοιός και η χλαμύδια πνευμονία συγκεκριμένα, παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη της αρτηριοσκλήρυνσης. Μια πρωτεΐνη που εκκρίνεται από το συκώτι κατά τη λοίμωξη, η λεγόμενη C-αντιδρώσα πρωτεΐνη, είναι πολύ μεγαλύτερος παράγοντας κινδύνου για ΣΝ απ' ότι η χοληστερόλη. Την τελευταία δεκαετία οι έρευνες σε αυτό τον τομέα ήταν ραγδαίες, και μέχρι το 2004, τουλάχιστον 200 αξιολογήσεις σε αυτό το θέμα δημοσιεύτηκαν σε ιατρικά περιοδικά.
Οι Κίνδυνοι Της Χαμηλής Χοληστερόλης Στο Αίμα
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΣΤΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΚΑΡΚΙΝΟΣ
Χώρες όπου οι διατροφικές συνήθειες συμπεριλαμβάνουν ψηλές ποσότητες κορεσμένων λιπών, τείνουν επίσης να έχουν υψηλά επίπεδα καρκίνου του εντέρου. Το 1974 έγινε επανεξέταση των στοιχείων της έρευνας Framingham και αυτής των Εφτά Χωρών του Keys, αναμένοντας να δείξει πως η χοληστερόλη θα μπορούσε επίσης να κατηγορηθεί για τον καρκίνο. Ωστόσο, το αντίθετο παρατηρήθηκε - τα άτομα με καρκίνο του εντέρου είχαν επίπεδα χοληστερόλης χαμηλότερα από το μέσο όρο. Από το 1972 έχουν εκδοθεί εκθέσεις περισσότερων από 20 μελετών για τη σχέση μεταξύ της χοληστερόλης στο αίμα και τον καρκίνο. Οι περισσότερες αναφέρονται στη σχέση μεταξύ χαμηλής χοληστερόλης και καρκίνου.
Μελέτες χοληστερόλης σε ασθενείς που ανάπτυξαν καρκίνο του εντέρου έφτασαν στο συμπέρασμα πως είναι η μακροχρόνια μείωση των επιπέδων χοληστερόλης που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου. Ο μέσος όρος χοληστερόλης στο αίμα των ατόμων που ανάπτυξαν καρκίνο μειώθηκε στα 5.56 mmol/L, κι όμως οι ιατρικές οδηγίες επιμένουν στη μείωση των επιπέδων για όλους κάτω από 5.2mmol/L (Winawer et al 1990; JAMA: 263.). Τα αποτελέσματα μιας τρίχρονης μελέτης στην οποία συμμετείχαν 11,500 ασθενείς, και δημοσιεύτηκε το 2003 στο περιοδικό European Heart Journal, ανακάλυψαν πως η ομάδα με τη χαμηλή χοληστερόλη - ολική χοληστερόλη κάτω από 4.5 mmol/L - είχαν συγκριτικά κίνδυνο θανάτου 2.27 φορές περισσότερο από αυτούς με υψηλή χοληστερόλη. Η πιο κοινή αιτία θανάτου στην ομάδα με τη χαμηλή χοληστερόλη ήταν ο καρκίνος, ενώ ο κίνδυνος θανάτου από καρδία ήταν ο ίδιος και στις δυο ομάδες.
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΑ
Μια πολύ μεγάλη μελέτη από την Ιαπωνία, που διήρκεσε δύο δεκαετίες, συμπέρανε πως τα χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα αύξησαν επίσης τη συχνότητα εμφάνισης εγκεφαλικών επεισοδίων (Takashi Shimamoto et al 1989; Circulation: 3). Τα ευρήματα τους στηρίζονται από τα αποτελέσματα παρακολούθησης 350,000 αντρών της έρευνας MRFIT των ΗΠΑ που έδειξαν πως ο κίνδυνος θανάτου από εγκεφαλική αιμορραγία σε μεσήλικους ήταν 6 φορές μεγαλύτερος αν είχαν χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης. Το 1997, αποτελέσματα έρευνας δημοσιεύτηκαν υπό τον τίτλο Cholesterol and Mortality: 30 Years of Follow-up from the Framingham Study [Χοληστερόλη και Θνησιμότητα: 30 Χρόνια Συνέχειας από την Μελέτη Framingham]. Οι ερευνητές της ομάδας μελέτης Framingham είπαν πως «τα υψηλά επίπεδα χοληστερόλης στον ορρό δεν σχετίζονται με την συχνότητα εμφάνισης εγκεφαλικών». Αυτή η εις βάθος μελέτη έδειξε πως μετά την ηλικία των 50, δεν φαίνεται να υπάρχει αυξημένο συνολικό ποσοστό θανάτων που να σχετίζονται με ψηλή χοληστερόλη! Υπήρχε όμως άμεσος συσχετισμός μεταξύ χαμηλών επιπέδων (ή πτώση των επιπέδων) χοληστερόλης και συχνότητας θανάτου. Συμπέραναν πως «Η κατανάλωση λίπους και το είδος λίπους δεν σχετίζονταν με τη συχνότητα των συνολικών αποτελεσμάτων όλων των καρδιοαγγειακών παθήσεων ή των συνολικών αποτελεσμάτων της καρδιαγγειακής θνησιμότητας.» (Gillman et al 1997; JAMA :278)
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ
Δύο μελέτες που υπολόγισαν τα ολικά επίπεδα χοληστερόλης και τη θνησιμότητα στους ηλικιωμένους, δημοσιεύτηκαν σχεδόν ταυτόχρονα το 1997 στο περιοδικό Lancet. Στην πρώτη, οι ερευνητές του πανεπιστημιακού ιατρικού κέντρου Leiden ανακάλυψαν πως «κάθε ολική αύξηση ενός mmol/L χοληστερόλης αντιστοιχεί με 15% μείωση θνησιμότητας». (Weverling-Rijnsburger et al 1997; Lancet :350)
Μια σημαντική έρευνα του Δρ Harlan Krumholz του τμήματος Καρδιαγγειακής Ιατρικής του πανεπιστημίου του Yale, φανέρωσε πως τα άτομα ηλικίας άνω των 70, με χαμηλά επίπεδα χοληστερόλης, έχαναν τη ζωή τους δυο φορές πιο συχνά από καρδιακή προσβολή σε σύγκριση με τους ηλικιωμένους που είχαν υψηλή χοληστερόλη. (JAMA1994;272)
Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2003 στο Journal of the American Geriatrics Society [Περιοδικό της Αμερικανικής Γηριατρικής Κοινότητας] και μελέτησε τα ολικά επίπεδα χοληστερόλης 3,295 συμμετεχόντων ηλικίας 65-84 σε περίοδο 4 ετών, συμπέρανε πως τα άτομα με ολικά επίπεδα χοληστερόλης κάτω των 5 mmol/L, είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου, ακόμα κι όταν λαμβάνονταν υπόψη πολλοί άλλοι σχετικοί παράγοντες.
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Μια πρόσφατη (2006) έρευνα του πανεπιστημίου Hull της Αγγλίας, σύνδεσε τη χαμηλή χοληστερόλη με υψηλά ποσοστά θανάτου σε άτομα με καρδιακή ανεπάρκεια. Μια μελέτη 10,701 ασθενών με υποψία για καρδιακή ανεπάρκεια βρήκε πως τα άτομα με χαμηλή χοληστερόλη είχαν 1.7 φορές περισσότερη πιθανότητα θανάτου εντός 12 εβδομάδων νοσηλείας. Η μελέτη ήταν βασισμένη στην επισκόπηση του Euro Heart Failure, η οποία περιλάμβανε 115 νοσοκομεία σε 24 ευρωπαϊκές χώρες. Ερευνητές από την Γερμανία ανακάλυψαν επίσης πως ο μεγαλύτερος προγνωστικός παράγοντας σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, ήταν η συγκέντρωση κυτοκινών (ορμόνες που εκκρίνονται από τα λευκά αιμοσφαίρια ως αντίδραση σε φλεγμονική διεργασία στο σώμα). Επιπλέον, το ποσοστό θνησιμότητας ήταν μεγαλύτερο στους ασθενείς που είχαν τη χαμηλότερη χοληστερόλη, LDL και επίπεδα τριγλυκεριδίων στο αίμα. Ασθενείς με επίπεδα χοληστερόλης άνω των 5.6 mmol/L είχαν μισή πιθανότητα θνησιμότητας.
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ, ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Από το 1992, αρκετοί παρατηρητές σημείωσαν αύξηση σε αυτοκτονίες μεταξύ ατόμων που επιχειρούν να μειώσουν τη χοληστερόλη τους μέσο διάφορων αγωγών. Μείωση της χοληστερόλης του αίματος προκαλεί μείωση στους υποδοχείς σεροτονίνης και αυτό επηρεάζει την ισορροπία του μεταβολισμού των εγκεφαλικών λιπιδίων με αποτέλεσμα την αύξηση του μικρο-ιξώδες, το οποίο έχει σοβαρές επιπτώσεις στη λειτουργία του εγκεφάλου. Σε ιδρύματα, επιθετικά άτομα και αυτοί με αντικοινωνικές προσωπικότητες, διαπιστώθηκε πως έχουν χαμηλότερα από τα κανονικά επίπεδα χοληστερόλης. Ασθενείς με ψυχικές παθήσεις που είχαν ψηλότερη χοληστερόλη στο αίμα (7.55 mmol/L) ήταν λιγότερο υποτροπιασμένοι και αποτραβηγμένοι από αυτούς με χαμηλότερα επίπεδα (4.8 mmol/L) . (Engleberg 1992; Lancet 339) (Modai et al 1994 J, Clin, Psychiatry ; 55)
ΧΑΜΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΚΑΙ Η ΝΟΣΟΣ ΤΟΥ ΑΛΤΣΧΑΙΜΕΡ
Περίπου το μισό του εγκεφάλου μας αποτελείται από λίπη. Ο Δρ. Corrigan και οι συνάδελφοι του, που έγραψαν το 1990 σχετικά με την περίθαλψη της νόσου του Αλτσχάιμερ, έθεσαν το αίτημα πως «πρέπει να αναγνωριστούν τακτικές που αυξάνουν την διανομή της χοληστερόλης στον εγκέφαλο». Στη μάχη κατά της νόσου του Αλτσχάιμερ, εισηγήθηκαν αύξηση της πρόσληψης λίπους. (Corrigan et al 1991; J. Nutr. Med: 2)
Τα Ωφελήματα Της Υψηλής Χοληστερόλης
Φαίνεται πως υπάρχουν συγκεκριμένα οφέλη που σχετίζονται με τη ψηλή χοληστερόλη που οι ιατρικές αρχές είναι ιδιαίτερα απρόθυμες να μοιραστούν μαζί μας. Στο άρθρο,The Benefits of High Cholesterol [Τα Οφέλη της Υψηλής Χοληστερόλης], ο Uffe Ravnskov MD PhD λέει πως τα άτομα με υψηλή χοληστερόλη ζουν περισσότερο. «Η παρούσα δήλωση φαίνεται τόσο απίστευτη που χρειάζεται πολύ χρόνο να καθαρίσει ένα μυαλό που υπέστη πλύση εγκεφάλου για να κατανοήσει την σημαντικότητά της» συνεχίζει, προσθέτοντας «κι όμως το γεγονός πως τα άτομα με ψηλή χοληστερόλη ζουν περισσότερο αναδεικνύεται καθαρά μέσω πολλών επιστημονικών δημοσιεύσεων». (Ravnskov 2003; Quarterly J. of Medicine: 96)
ΥΨΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ
Οι περισσότερες μελέτες σε ηλικιωμένους έδειξαν πως η ψηλή χοληστερόλη δεν είναι παράγοντας κινδύνου για τη στεφανιαία νόσο, και πως όντως σχετίζεται με μακροζωία. Μια αναζήτηση στο ηλεκτρονικό αρχείο της Medline, έντεκα μελέτες για ηλικιωμένα άτομα κατέληξαν σε αυτό το αποτέλεσμα, και εφτά άλλες διαπίστωσαν επιπλέον πως η ψηλή χοληστερόλη δεν μπόρεσε να προβλέψει ούτε τη θνησιμότητα παντός αιτίας (Quarterly J. of Medicine 2003;96). Έξι από τις μελέτες ανακάλυψαν πως η ολική θνησιμότητα ήταν αντιστρόφως σχετική είτε με την ολική ή την χοληστερόλη LDL. Αυτό σημαίνει πως στην πραγματικότητα είναι πολύ καλύτερα να έχεις ψηλή παρά χαμηλή χοληστερόλη, αν θέλεις να ζήσεις μέχρι τα βαθειά γεράματα.
Η ΥΨΗΛΗ ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΛΟΙΜΩΞΕΩΝ
Σε 19 μεγάλες μελέτες πάνω από 68,000 θανάτων που επανεξετάστηκαν από τον καθηγητή David Jacobs και τους συναδέλφους του από το τμήμα επιδημιολογίας του πανεπιστημίου της Μινεσότας, η χαμηλή χοληστερόλη προέβλεψε αυξημένο κίνδυνο θανάτου από γαστρεντερικές και πνευμονικές παθήσεις. (Circulation 1997; 26) (International J. of Epidemiology 1997; 26) (Epidemiology and Infection 1998; 121)
ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΑΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ
Ερευνητές του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες ανακάλυψαν μεγαλύτερη θνησιμότητα σε ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια που είχαν τα χαμηλότερα επίπεδα λιπιδίων, συμπεριλαμβανομένης της ολικής χοληστερόλης, LDL χοληστερόλη και HDL χοληστερόλη (American J. of Cardiology 1998; 82). Το εύρημα αυτό επιβεβαιώθηκε κι από τον Δρ. Rauchhaus, σε συνεργασία με ερευνητές από διάφορα ιατρικά πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Γερμανίας. Ανακάλυψαν πως ο κίνδυνος θανάτου σε ασθενείς με χρόνια καρδιακή ανεπάρκεια, ήταν ιδιαίτερα και αντιστρόφως σχετική με την ολική χοληστερόλη και την LDH χοληστερόλη. Τα άτομα με υψηλά επίπεδα λιπιδίων έζησαν πολύ περισσότερο από αυτούς με χαμηλά επίπεδα (Lancet 200; 356) (Journal of the American College Cardiology 2003; 42). Η μεγαλύτερη έρευνα περιλάμβανε περισσότερους από 1,000 ασθενείς με σοβαρή καρδιακή ανεπάρκεια. Μετά από πέντε χρόνια, 62% των ασθενών με ολική χοληστερόλη υπό των 4.5mmol/L είχαν πεθάνει, και μόνο οι μισοί από αυτούς στους ασθενείς με χοληστερόλη άνω των 4.4mmol/L. (Journal of Cardiac Failure 2002; 8 )
ΧΟΛΗΣΤΕΡΟΛΗ ΚΑΙ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ
Η ιδιότητες στήριξης του ανοσοποιητικού συστήματος της LDL χοληστερόλης παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανθρώπινη υγεία. Η υψηλή χοληστερόλη προστατεύει ενάντια στις λοιμώξεις - η LDL χοληστερόλη δεσμεύει και απενεργοποιεί επικίνδυνες βακτηριακές τοξίνες. (Infection and Immunity 1989; 57 and 1995; 63) (Arteriosclerosis and Thrombosis 1992; 12)
Ερευνητές του πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας καθώς ερευνούσαν μια ομάδα υγειών μεσήλικων αντρών, ανακάλυψαν πως ο αριθμός διαφόρων τύπων λευκών αιμοσφαιρίων ήταν σημαντικά χαμηλότερες στους άντρες με χοληστερόλη στον ορρό κάτω των 4.5 mmpl/L, σε σχέση με τους άντρες με χοληστερόλη στον ορρό άνω των 4.5 mmpl/L. (Clinical Immunology and Immunopathology 1997; 84)
Το International Network of Cholesterol Sceptics (THINCS) [Διεθνές Δίκτυο Σκεπτικιστών για τη Χοληστερόλη], μια σταθερά αναπτυσσόμενη ομάδα επιστημόνων, ιατρών και άλλων ακαδημαϊκών και επιστημονικών συγγραφέων αμφισβητούν το κοινό δόγμα πως τα διατροφικά κορεσμένα λίπη και η χοληστερόλη προκαλούν στεφανιαία νόσο. Όχι μόνο δεν υπάρχουν αποδείξεις για τη στήριξη αυτής της υπόθεσης, λέει ο εκπρόσωπος τους, Δρ. Uffe Ravnskov του Λουντ της Σουηδίας, αλλά και οι διαθέσιμες επιστημονικές αποδείξεις αντικρούουν ξεκάθαρα αυτό τον ισχυρισμό.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η παρούσα κακή φήμη της χοληστερόλης έχει σκιάσει την φυσιολογική σημασία και αναγκαιότητα της στο σώμα μας.
Άνθρωποι με υψηλά επίπεδα χοληστερόλης έχουν ισχυρότερο ανοσοποιητικό σύστημα από αυτούς με χαμηλή χοληστερόλη, όπως μπορούμε να δούμε από το γεγονός πως διαθέτουν περισσότερα λεμφοκύτταρα, σύνολο των κυττάρων Τ, βοηθητικά κύτταρα Τ, και κύτταρα CD8+. Οι ερευνητές αναγνώρισαν την χοληστερόλη επίσης ως απενεργοποιητή/εξουδετερωτή πολλαπλών βακτηριακών τοξίνων.
Επιπλέον, πολλά γένη βακτηρίων που προκαλούν ασθένειες, αφοπλίζονται σχεδόν εντελώς από την LDL χοληστερόλη. (Ravnskov 2003; Quarterly J of Medicine; 96)
Η χοληστερόλη, ή πιο συγκεκριμένα η 7-διδεϋδροχοληστερόλη, είναι η πρόδρομος ουσία στην κατασκευή της βιταμίνης D. Η βιταμίνη D έχει από καιρό αναγνωριστεί για το ρόλο της στη διατήρηση ισορροπίας των επιπέδων ασβεστίου και την προώθηση της καλής υγείας των οστών. Πιο πρόσφατα έγινε γνωστή για το ευρύ φάσμα άλλων λειτουργιών, συμπεριλαμβανομένης της συντήρησης της ψυχικής υγείας, της ενδυνάμωσης του ανοσοποιητικού συστήματος, την ρύθμιση της ζάχαρης στο αίμα και την πρόληψη του καρκίνου.
Η χοληστερόλη λειτουργεί επίσης ως αντιοξειδωτικό, προστατεύοντας τις μεμβράνες από βλάβες προκαλούμενες από ελεύθερες χημικές ρίζες.
Βιβλιογραφία
The Great Cholesterol Con: [Η Μεγάλη Απάτη Της Χοληστερόλης ] Anthony Colpo
The Cholesterol Myth: [Ο Μύθος Της Χοληστερόλης ] Uffe Ravnsko
Fats That Harm, Fats That Heal: [Λίπη Που Βλάπτουν, Λίπη Που Θεραπεύουν] Udo Erasmus
Σχόλια Αναγνωστών