• Όπως και τα άλλα όργανα στο σώμα, ο εγκέφαλος πρέπει να καθαρίζει τακτικά τις τοξίνες προερχόμενες από τους ιούς και τα βαρέα μέταλλα.
• Είναι κατά τη διάρκεια των ωρών του ύπνου μας που ο εγκέφαλός μας μπορεί να αποσυνδεθεί και να αποτοξινωθεί,
• καθώς είναι συνεχώς απασχολημένος κατά τη διάρκεια των ωρών που είμαστε σε εγρήγορση.

Ενώ κοιμόμαστε, η μεταβολική δραστηριότητα του εγκεφάλου μας είναι περίπου 10 φορές πιο ενεργή. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό κινείται γρήγορα και σαρωτικά στον ιστό του εγκεφάλου γύρω από τους νευρώνες, αφαιρώντας τις τοξίνες, παρέχοντας οξυγόνο και θρεπτικά συστατικά. Στην συνέχεια εξέρχεται κατά μήκος των φλεβών. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι νευρώνες στον εγκέφαλο συρρικνώνονται κατά περίπου 60% για να κάνουν το εγκεφαλονωτιαίο υγρό να κυκλοφορεί μέσα στον εγκέφαλό μας.

Πώς συσσωρεύονται οι τοξίνες στον εγκέφαλο

Τοξίνες, όπως βαρέα μέταλλα, παθογόνα, λοιμώξεις και ιοί, μπορούν να συσσωρευτούν στον εγκέφαλο από μικρόβια στο στόμα που δεν ανήκουν φυσιολογικά εκεί. Για παράδειγμα, οι χρόνιες φλεγμονές των αμυγδαλών ή των ιγμορείων, των οδοντικών αμαλγαμάτων, των μολυσμένων ριζικών καναλιών, των ούλων ή των κοιλοτήτων στο οστό της γνάθου δημιουργούν τοξίνες που στη συνέχεια πρέπει να αποστραγγίζονται από τον εγκέφαλο από τα κανάλια των λεμφαδένων στο πλάι του λαιμού. Συνεπώς, το λεμφικό σύστημα πρέπει να λειτουργεί με βέλτιστο τρόπο για να απομακρυνθούν οι τοξίνες από τον εγκέφαλο.

Εάν σκεφτείτε το σώμα σαν ένα υδραυλικό σύστημα όπου ο συμφορημένος ιστός εμποδίζει τη βέλτιστη ροή, τα συμφορημένα λεμφικά αγγεία στο λαιμό θα εμποδίσουν την αποστράγγιση των τοξινών από τον εγκέφαλο. Εάν η ροή του λεμφικού συστήματος παρουσιάζει συμφόρηση, αυτές οι τοξίνες, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών τοξινών, των βαρέων μετάλλων, των λοιμώξεων ή των παθογόνων, μπορεί να παραμείνουν στο λεμφικό σύστημα και να μεταναστεύσουν σε νευρικές απολήξεις. Από εκεί, οι τοξίνες μπορούν να κινηθούν προς τα νεύρα στο στέλεχος του εγκεφάλου, όπου μπορούν να επηρεάσουν το πρόσωπο και άλλα εγκεφαλικά νεύρα.

Τα βαρέα μέταλλα και οι θειικές τοξίνες έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στα νεύρα. Λόγω της τεράστιας δικτύωσης των αισθητηρίων νεύρων και των νεύρων του αυτόνομου νευρικού συστήματος, οι τοξίνες μπορούν να απορροφηθούν γρήγορα και σε τεράστιες ποσότητες.

Σήμερα θα μιλήσουμε για ένα από τα αγαπημένα μου δημητριακά, το κεχρί. Είναι αλήθεια πως όποιος το πρωτακούει λέει χασκογελώντας: «Κεχρί; Αυτό που τρώνε τα πουλιά;».

Ναι, το τρώνε και οι άνθρωποι...

Ερχεται σε εμάς από τα βάθη των αιώνων, μετρώντας χιλιάδες χρόνια χρήσης του από αρχαίους πολιτισμούς.

Η διαδεδομένη καλλιέργειά του στην Ανατολή έχει αποδοθεί στη μεγάλη αντοχή του σε συνθήκες ξηρασίας. Το 5000 π.Χ. το κεχρί διέσχισε τη Μαύρη Θάλασσα και από την Ασία πέρασε στην Ευρώπη.

Υπάρχουν αναφορές στη Βίβλο για τη χρήση του κεχριού σε τύπο άζυμου ψωμιού.

Το κεχρί ήταν γνωστό στους αρχαίους Ελληνες, οι οποίοι το καλλιεργούσαν συστηματικά και το χρησιμοποιούσαν κυρίως για την παρασκευή ψωμιού.

Στη Ρωσία το κεχρί παραδοσιακά τρώγεται ως χυλός γλυκός, με την προσθήκη γάλακτος και ζάχαρης, ή αλμυρός, σαν συνοδευτικό του βασικού γεύματος.

Στην Κίνα συνηθίζεται η κατανάλωσή του σε συνδυασμό με φασόλια, γλυκοπατάτες ή κολοκύθα. Η προσθήκη του σε σούπες βοηθάει τις μητέρες να δυναμώσουν μετά τον τοκετό και να παράγουν επαρκή ποσότητα γάλακτος για τα μωρά τους.

Στη Γερμανία τρώγεται βραστό με μέλι και μήλα. Στην Ταϊβάν, στην Ανατολική Αφρική και στο Νεπάλ με αλκοολική ζύμωση του κεχριού εξάγονται τοπικά αλκοολούχα ποτά.

Η έρευνα του πανεπιστημίου της Γλασκώβης, η οποία δημοσιεύτηκε στην επιστημονική επιθεώρηση PLOS One, υποστηρίζει ότι οι γιαγιάδες και οι παππούδες έχουν συχνά την τάση να ταϊζουν υπερβολικά τα εγγόνια τους.

Η έρευνα διαπίστωσε ακόμη ότι ορισμένοι καπνίζουν μπροστά στα εγγόνια τους και δεν τα προτρέπουν σε σωματική άσκηση.

Η Λούσι Πικ της φιλανθρωπικής οργάνωσης Grandparents Plus υποστηρίζει ότι οι παππούδες θα πρέπει να "έχουν μεγαλύτερη υποστήριξη και αναγνώριση του ρόλου τους".

"Οι παππούδες θέλουν το καλύτερο για τα εγγόνια τους και όσο περισσότερο ενήμεροι είναι και έχουν τη δυνατότητα να διαδραματίσουν έναν θετικό ρόλο στις ζωές των εγγονιών τους, τόσο το καλύτερο θα είναι", λέει η Πικ.

Αναφορικά τόσο με την διατροφή όσο και με το σωματικό βάρος, η έκθεση επισημαίνει ότι η συμπεριφορά τους έχει το αντίθετο αποτέλεσμα.

"Υποχωρητικούς" και "πλημμελώς ενημερωμένους" χαρακτήρισαν τους παππούδες οι γονείς που συμμετείχαν στην έρευνα, κατηγορώντας τους ότι χρησιμοποιούν το φαγητό ως "συναισθηματικό εργαλείο".

Πολλές έρευνες έχουν διαπιστώσει την τάση τους να ταϊζουν τα εγγόνια τους με τροφές υψηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη και λιπαρά, συχνά με την μορφή ανταμοιβής.

Οι γονείς δήλωσαν ανίκανοι να παρέμβουν καθώς βασίζονταν στους παππούδες για βοήθεια.

Αποτελεσματικά στη θεραπεία του αυτισμού έχουν αποδειχθεί τόσο τα αιμοποιητικά όσο τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα, καθώς οι τρέχουσες έρευνες για την αντιστροφή των ανωμαλιών που προκαλεί αυτή η νευροβιολογική διαταραχή μέσω της χρήσης βλαστοκυττάρων φαίνεται να αποδίδουν. Παράλληλα, έχει αποδειχθεί ότι η θεραπεία με βλαστοκύτταρα δίνει ελπίδες αποφυγής της εγκεφαλικής παράλυσης στα νεογνά που αντιμετώπισαν προβλήματα οξυγόνωσης κατά τον τοκετό.

Τα αιμοποιητικά και τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα βρίσκονται στον μυελό των οστών και στο αίμα του ομφάλιου λώρου (δηλαδή στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα). Τα πρώτα μπορούν να διαφοροποιηθούν σε όλους τους τύπους των κυττάρων του αίματος, ενώ τα δεύτερα, που περιέχονται και στον ιστό, σε κύτταρα των οστών, των χόνδρων, νεύρων, των τενόντων, των μυών και σε πολλά άλλα. Η συλλογή τους από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και η φύλαξή τους, που γίνεται εντελώς ανώδυνα και χωρίς τον παραμικρό κίνδυνο, προσφέρει τεράστια οφέλη κυρίως στο ίδιο το παιδί, αλλά ενδεχομένως και σε συγγενείς 1ου βαθμού. Σήμερα σε όλο τον κόσμο είναι σε εξέλιξη, 76 κλινικές μελέτες αναρτημένες στην ιστοσελίδα clinicaltrials.gov, οι οποίες χρησιμοποιούν το αυτόλογο ομφαλοπλακουντιακό αίμα (ΟΠΑ) για τη θεραπεία πολλών ασθενειών, μεταξύ αυτών του αυτισμού και της εγκεφαλικής παράλυσης. Έχει μάλιστα καταδειχθεί ότι στις περιπτώσεις πρόωρων νεογνών ή νεογνών που γεννήθηκαν με έντονα συμπτώματα ανοξαιμίας, η χορήγηση ομφαλικού αίματος την τρίτη ημέρα μετά τη γέννηση ακόμα και προληπτικά έχει θετικές επιδράσεις στην πρόληψη της εγκεφαλικής παράλυσης.

Σχετικά με τις χρήσεις του ομφάλιου αίματος, μελέτες που πραγματοποιήθηκαν από την αιματολόγο Johanna Kurtzberg του Πανεπιστημίου Duke σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση (σε 63 παιδιά ηλικίας 1-6 ετών τον Οκτώβριο του 2017, σε 23 νεογνά το 2014 και σε 184 παιδιά το 2010), έδειξαν ότι το ομφάλιο αίμα βελτιώνει την κλινική εικόνα των παιδιών με διαταραχές της οξυγόνωσης κατά τον τοκετό, όπως και τη λειτουργία του εγκεφάλου. Τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν από μαγνητική τομογραφία. Η ερευνήτρια οδηγήθηκε στη χρήση του αυτόλογου ομφάλιου μετά από τη βελτίωση που παρουσίασαν στις πνευματικές λειτουργίες παιδιά που μεταμοσχεύτηκαν για μεταβολικά.

Ζούμε στον κόσμο των εξαπλωμένων επιδημιών . Σε ένα φάσμα Αυτιστικών Διαταραχών, Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ADHD / ADD), σχιζοφρένειας, δυσλεξίας, δυσπραξίας, κατάθλιψης, ψυχαναγκαστικής διαταραχής, διπολικής διαταραχής και άλλων νευρο-ψυχολογικών και ψυχιατρικών προβλήματων σε παιδιά και σε νεαρούς ενήλικες όλο και πιο συχνά .

Στην κλινική πράξη, οι όροι αυτοί τις περισσότερες φορές δεν συμπίπτουν μεταξύ τους. Ένα παιδί με αυτισμό είναι συχνά υπερκινητικό και δυσπρακτικό. Υπάρχει επικάλυψη περίπου 50% μεταξύ δυσλεξίας και δυσπραξίας και 25-50% επικάλυψη μεταξύ υπερκινητικότητας και δυσλεξίας και δυσπραξίας. Τα παιδιά σε αυτές τις καταστάσεις συχνά διαγνώσκονται σαν καταθλιπτικά και καθώς μεγαλώνουν είναι πιο επιρρεπή στην κατάχρηση ουσιών ή αλκοόλ από ό, τι οι τυπικά αναπτυσσόμενοι συμμαθητές τους. Ένας νεαρός ενήλικας που εχει διαγνωστεί με σχιζοφρένεια συχνά θα πάσχει και από δυσλεξία, δυσπραξία ή / και ADHD / ADD στην παιδική ηλικία.

Η Σχιζοφρένεια και η διπολική διαταραχή συχνά περιγράφονται σαν οι δύο όψεις ενός νομίσματος. Έχουμε δημιουργήσει διαφορετικά διαγνωστικά κουτιά για να χωρέσουν μέσα οι ασθενείς μας, όμως, ένας σύγχρονος ασθενής δεν ταιριάζει σε κανένα από αυτά. Ο σύγχρονος ασθενής στις περισσότερες περιπτώσεις, εντάσσεται σε μια μάλλον άμορφη εικόνα επικάλυψης από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις.

Όταν εξετάζουμε αυτούς τους ασθενείς σε κλινικό περιβάλλον, διαπιστώνουμε ότι εκτός από τα λεγόμενα ψυχικά προβλήματα, είναι και σωματικά πολύ άρρωστοι. Πεπτικές διαταραχές, υποσιτισμός, αλλεργίες, άσθμα, έκζεματα, χρόνια κυστίτιδα, άφθες και ιδιότροπες διατροφικές συνήθειες αποτελούν ένα μέρος της κλινικής τους εικόνας.

Ποιό είναι το τυπικό σενάριο που βλέπουμε στην κλινική εμπειρία;

Πριν από την εξέταση του ασθενούς είναι πολύ σημαντικό να εξετάσουμε το ιστορικό της υγείας των γονέων. Όταν αναφέρονται οι γονείς, οι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τη γενετική. Ωστόσο, εκτός της γενετικής υπάρχει κάτι πολύ σημαντικό. Οι γονείς, η μητέρα ιδίως, περνάει στα παιδιά της την μοναδική τους έντερο-μικροχλωρίδα. Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι ένας ενήλικας φέρει κατά μέσο όρο 2 κιλά βακτηρίων στο έντερο. Υπάρχουν περισσότερα κύτταρα σε αυτή την μικροβιακή μάζα από τα κύτταρα που υπάρχουν σε ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά οργανωμένο μικρο-κόσμο, όπου ορισμένα είδη βακτηρίων πρέπει να επικρατήσουν για να είμαστε υγιείς σωματικά και ψυχικά. Ο ρόλος τους στην υγεία μας είναι τόσο μνημειώδης, που απλά δεν μπορούμε να τον αγνοήσουμε. Θα μιλήσουμε αναλυτικά για τη χλωρίδα του εντέρου του παιδιού αργότερα. Τώρα, ας επανέλθουμε στην πηγή της εντερικής χλωρίδας του παιδιού - στους γονείς.

Μετά από μελέτη εκατοντάδων περιπτώσεων από νευρολογικές και ψυχιατρικές παθήσεις στα παιδιά, έχει προκύψει μια τυπική εικόνα της υγείας των μαμάδων αυτών των παιδιών.

Τα ταξίδια στα θέρετρα της Φλώριδας, της Αριζόνα και της Καλιφόρνιας ήταν μια μεγάλη ευκαιρία για τους γιατρούς να δικτυωθούν, να κάνουν ένα διάλειμμα από τους ασθενείς τους και να έρθουν σε επαφή με νέες θεραπείες. Στα διαλείμματα υπήρχαν πλήθος δραστηριοτήτων, ενώ στο τέλος προσφέρονταν και πλούσια δώρα. Φυσικά, όλα τα έξοδα ήταν πληρωμένα, από τους «οικοδεσπότες»: Τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες.

Τελικά, αυτού του είδους οι συναντήσεις, έθεσαν τις βάσεις για μια ακόμη τραγωδία της αμερικανικής κοινωνίας: Τον εθισμό από τα συνταγογραφούμενα οπιοειδή, ο οποίος οδήγησε στην εμφάνιση νέας ναρκο-αγοράς στους δρόμους και στην αύξηση των θανάτων.

Η αρχή

Από το 1996 έως το 2001, ο αμερικανικός φαρμακευτικός κολοσσός «Purdue Pharma» πραγματοποίησε περισσότερα από 40 πανεθνικά «συμπόσια διαχείρισης του πόνου» σε γραφικές τοποθεσίες, φιλοξενώντας χιλιάδες Αμερικανούς γιατρούς, νοσηλευτές και φαρμακοποιούς.

Όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, οι επαγγελματίες του τομέα υγειονομικής περίθαλψης λάμβαναν ειδικές προσκλήσεις, έπαιρναν μέρος σε συνέδρια που διοργανώθηκαν πάνω σε διαφημιστικό υλικό σχετικά με το νέο «αστέρι» της εταιρείας, το OxyContin, και, ουσιαστικά, «προσλήφθηκαν» ως «συνήγοροι» και «διαφημιστές» της εταιρείας.

Ολοένα και περισσότερα ερευνητικά στοιχεία «αθωώνουν» τα λιπαρά στη διατροφή, δείχνοντας ότι όχι μόνο δεν επιβαρύνουν την υγεία, αλλά ότι αντιθέτως μπορεί να συνδέονται με σημαντικά οφέλη για την ποιότητα αλλά και την... ποσότητα της ζωής.

Μια νέα μελέτη που διεξήχθη σε ποντίκια από ερευνητές της Σχολής Κτηνιατρικής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μια πλούσια σε λιπαρά διατροφή, ή κετογονική δίαιτα, όπως ονομάζεται, αυξάνει τη μακροζωία ενώ παράλληλα βελτιώνει τη σωματική δύναμη.
Έως και 10 επιπλέον έτη ζωής

«Τα αποτελέσματα με εξέπληξαν λίγο» ανέφερε ο ίδιος ο κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης στην επιθεώρηση Cell Metabolism, διατροφολόγος του Πανεπιστήμιου της Καλιφόρνιας στο Ντέιβις Τζον Ράμσεϊ. «Περιμέναμε κάποιες διαφορές, ωστόσο εντυπωσιαστήκαμε από τα ποσοστά - 13% αύξηση στο μέσο προσδόκιμο ζωής στα ποντίκια που ακολουθούσαν διατροφή πλούσια σε λιπαρά σε σύγκριση με εκείνα που ακολουθούσαν διατροφή με πολλούς υδατάνθρακες. Στους ανθρώπους, αυτό θα μεταφραζόταν σε επτά ως δέκα χρόνια περισσότερης ζωής. Εξίσου σημαντικό είναι όμως το γεγονός ότι τα ποντίκια αυτά είχαν ποιότητα ζωής για μεγάλο διάστημα».

Οι κετογονικές δίαιτες έχουν γίνει άκρως δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια καθώς υπάρχουν στοιχεία που συνηγορούν στο ότι είναι αποδοτικές ενώ συγχρόνως συνδέονται και με οφέλη για την υγεία. Ωστόσο πολλοί επιστήμονες τηρούν επιφυλακτική στάση καθώς υπάρχει ανησυχία σχετικά με τις επιδράσεις που μπορεί να έχει η κέτωση στον οργανισμό - όταν δηλαδή η πρόσληψη υδατανθράκων είναι τόσο χαμηλή ώστε το σώμα σταματά να «καίει» γλυκόζη ως βασικό καύσιμο και παράγει κετόνες (υποπροϊόντα του μεταβολισμού του λίπους) για ενέργεια.

Η κετογονική (ή απλώς κετονική) δίαιτα, που μειώνει στο ελάχιστο τους υδατάνθρακες, βελτίωσε τη μνήμη και την αντοχή σε πειραματόζωα προχωρημένης ηλικίας, αυξάνοντας παράλληλα τη διάρκεια της ζωής τους.

Αυτό έδειξαν δύο νέες αμερικανικές επιστημονικές έρευνες που έγιναν σε ποντίκια και οι οποίες γεννούν ελπίδες ότι ίσως η κετογονική δίαιτα θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας να ζήσουν περισσότερο και με καλύτερη σωματική και νοητική υγεία.

Η κετογονική δίαιτα βασίζεται σε αυξημένα λιπαρά, χαμηλές πρωτεΐνες και χαμηλούς έως μηδενικούς υδατάνθρακες, έτσι ώστε το ήπαρ να παράγει κετόνες ως «καύσιμη ύλη» -αντί για γλυκόζη (σάκχαρο) από τους υδατάνθρακες- προκειμένου να τροφοδοτήσει με ενέργεια τα διάφορα όργανα του σώματος και ιδίως τον εγκέφαλο (μια διαδικασία που λέγεται κέτωση).

Για να λειτουργήσει η κέτωση, οι υδατάνθρακες πρέπει να είναι υπερβολικά χαμηλοί. Στις δύο νέες έρευνες, οι θερμίδες στην τροφή των ποντικιών προέρχονταν από λίπη σε ποσοστό περίπου 90%.

Ήδη από τη δεκαετία του 1920 η κετογονική δίαιτα χρησιμοποιήθηκε ως μέτρο μείωσης των κρίσεων επιληψίας. Πιο πρόσφατα, οι κετο-δίαιτες τείνουν να γίνουν ευρύτερα γνωστές και προωθούνται με το σκεπτικό ότι παρέχουν διάφορα οφέλη στην υγεία.

Οι δύο νέες μελέτες, με επικεφαλής τον Έρικ Βέρντιν του Ινστιτούτου Buck για την Έρευνα στη Γήρανση της Καλιφόρνια και τον καθηγητή Γιον Ράμσεϊ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Ντέηβις αντίστοιχα, που δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό κυτταρικού μεταβολισμού "Cell Metabolism", δείχνουν ότι οι εν λόγω δίαιτες αξίζει να μελετηθούν περαιτέρω.

«Το γεγονός ότι παρατηρήσαμε ένα τέτοιο αποτέλεσμα στη μνήμη και στη λειτουργία του εγκεφάλου, είναι πραγματικά συναρπαστικό. Τα πιο γέρικα ποντίκια που είχαν κάνει την κετογονική διατροφή, είχαν καλύτερη μνήμη ακόμη και από τα νεαρά ποντίκια που δεν την είχαν κάνει. Αυτό είναι πράγματι αξιοσημείωτο» δήλωσε ο Βέρντιν.

Ο αριθμός των ανθρώπων που διαμαρτύρονται για δυσανεξίες σε διάφορα τρόφιμα έχει σημειώσει εντυπωσιακή αύξηση τα τελευταία χρόνια. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί επιλέγουν να μειώσουν ή να εξαλείψουν ολόκληρες ομάδες τροφών από την καθημερινότητά τους.

Τα συμπτώματα της τροφικής δυσανεξίας συνήθως περιλαμβάνουν φούσκωμα, πονοκεφάλους ή ασυνήθιστες κενώσεις του εντέρου. Εκτός από αυτά όμως, υπάρχει ένας ακόμη πιο εύκολος τρόπος να διαπιστώσετε αν πρέπει να κόψετε τη γλουτένη, τη ζάχαρη ή τα γαλακτοκομικά προϊόντα.

«Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο του σώματός μας», τονίζει ο διατροφολόγος Rhiannon Lambert. «Τα προβλήματα του δέρματος μπορούν να υποδηλώνουν πολλά πράγματα, όπως η έλλειψη ύπνου, η αφυδάτωση, η ορμονική ανισορροπία και η ρύπανση, αλλά μερικές φορές μπορεί να προκαλούνται και από τη διατροφή» σημειώνει.

Ειδικά το δέρμα του προσώπου είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο σε αυτά που τρώμε.

«Το μέτωπο και το πηγούνι, για παράδειγμα, έχουν πολλούς σμηγματογόνους αδένες, κυρίως στους άνδρες αλλά και στις γυναίκες, που αντιδρούν σε διαφορετικά επίπεδα ορμονών. Η αντίδραση μπορεί να επηρεαστεί από αυτά που τρώμε», εξηγεί ο Δρ David Jack, ειδικός στην περιποίηση του δέρματος.

Πρόσφατη μελέτη της ερευνητικής ομάδας και συνεργατών του Έλληνα Καθηγητή και προέδρου του τμήματος Παθολογίας της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης Dr. Γιάννη Αϋφαντή, έδειξε ευεργετικές ιδιότητες της βιταμίνης C που δημιουργούν ελπίδα για την αντιμετώπιση αιματολογικών καρκίνων. Η βιταμίνη C μπορεί να οδηγήσει σε ωρίμανση και θάνατο τα ελαττωματικά βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών, τα οποία αλλιώς θα πολλαπλασιάζονταν για να προκαλέσουν καρκίνο του αίματος. Αυτό είναι το εύρημα μιας μελέτης που οδήγησε ερευνητές από το Κέντρο Καρκίνου Perlmutter στο NYU Langone Health, και δημοσιεύθηκε online στις 17 Αυγούστου στο κορυφαίο επιστημονικό περιοδικό Cell.

Ορισμένες γενετικές αλλαγές είναι γνωστό ότι μειώνουν την ικανότητα ενός ενζύμου που ονομάζεται TET2 να καθοδηγήσει τα βλαστοκύτταρα να γίνουν ώριμα κύτταρα αίματος, τα οποία τελικά πεθαίνουν, σε πολλούς ασθενείς με ορισμένα είδη λευχαιμίας, λένε οι συγγραφείς. Η νέα μελέτη διαπίστωσε ότι η Βιταμίνη C ενεργοποιεί την ΤΕΤ2 σε ποντίκια που είναι ανεπαρκή για το συγκεκριμένο ένζυμο.

"Είμαστε ενθουσιασμένοι από την προοπτική η υψηλή δόση βιταμίνης C να γίνει μια ασφαλής θεραπεία για ασθένειες του αίματος που προκαλούνται από τα ανεπαρκή TET2 βλαστοκύτταρα, πιθανότατα σε συνδυασμό με άλλες στοχευμένες θεραπείες", λέει ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Benjamin Neel, MD, PhD, καθηγητής στο Τμήμα Ιατρικής και διευθυντής του Κέντρου Καρκίνου Perlmutter.

Οι μεταβολές στο γενετικό κώδικα (μεταλλάξεις) που μειώνουν τη λειτουργία της TET2 εντοπίζονται στο 10% των ασθενών με οξεία μυελογενή λευχαιμία (AML), 30% εκείνων με μορφή προ-λευχαιμίας που ονομάζεται μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο και σε σχεδόν 50% των ασθενών με χρόνια μυελομονοκυτταρική λευχαιμία. Τέτοιοι καρκίνοι προκαλούν αναιμία, κίνδυνο μόλυνσης και αιμορραγία καθώς τα ανώμαλα βλαστοκύτταρα πολλαπλασιάζονται στο μυελό των οστών μέχρι να επηρεάσουν την παραγωγή των κυττάρων του αίματος, ενώ ο αριθμός των περιπτώσεων αυξάνεται καθώς ο πληθυσμός μεγαλώνει.