Μετά από επτά χρόνια πολέμου, ολόκληρες πόλεις ξηλώθηκαν στο Αφγανιστάν, τη Σαουδική Αραβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, την Τουρκία και την Υεμένη, αλλά τα σύνορα δεν άλλαξαν.
Η φύση, λένε, μισεί το κενό. Το τέλος του «Ισλαμικού Εμιράτου στο Ιράκ και τη Συρία» ( το «Ντάες» σύμφωνα με το αραβικό ακρωνύμιο του) -που έχασε τη Μοσούλη, κάτω από τα χτυπήματα του ιρακινού στρατού, τη Ράκα που καταλήφθηκε από το στρατό των ΗΠΑ, και τη Ντέιρ Ερζορ που απελευθερώθηκε από το συριακό στρατό-, κλείνει έναν πόλεμο και ανοίγει μια νέα περίοδο. Η αποτυχία του Μασούντ Μπαρζανί να αναγνωριστεί η προσάρτηση του Κιρκούκ από τους Κούρδους του PDK απομακρύνει το σχέδιο για ένα νέο αποικιοκρατικό Κράτος, το ψευδο-Κουρδιστάν, εμπροσθοφυλακή του ισραηλινού στρατού κατά του Ιράν.
Ενώ η ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι κατεστραμμένη, ιδιαίτερα η Λιβύη, η Συρία, το Ιράκ, η Υεμένη και το Αφγανιστάν, παραμένουν τέσσερα Κράτη που είναι σε θέση να προωθήσουν τα συμφέροντά τους: το Ισραήλ, η Σαουδική Αραβία, η Τουρκία και το Ιράν. Για να γίνει αυτό, το κάθε Κράτος πρέπει να αναλάβει μια πρωτοβουλία πριν από τη συνάντηση των προέδρων Βλαντιμίρ Πούτιν και Ντόναλντ Τραμπ, που έχει προγραμματιστεί κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής του APEC (Asia-Pacific Economic Cooperation) στη Danang (8 - 10 Νοέμβριου).
Στις 3 Νοεμβρίου, το Ισραήλ δήλωσε ότι είναι έτοιμο να προστατεύσει τους Δρούζους της νότιας Συρίας από τους τζιχαντιστές που τους επιτέθηκαν στο συριακό χωριό Hader. Από τις αρχές του 2017, το Τελ Αβίβ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα αποσχιστικό κίνημα των Δρούζων στο νότιο τμήμα της Συρίας με το μοντέλο που χρησιμοποίησε με τους Κούρδους στο βόρειο τμήμα της χώρας και στο Ιράκ. Η Μοσάντ στρατολόγησε τον Σύρο υποστράτηγο Καλντόν Τζεϊντιντίν, ο οποίος προσπάθησε να διακηρύξει ένα Ντρουζιστάν. Αλλά κατάφερε μόνο να συγκεντρώσει δώδεκα μαχητές εναντίον της Δαμασκού.
Την ίδια μέρα, η Τουρκία έφερε σε επαφή τις διάφορες τζιχαντιστικές οργανώσεις της Ιντλίμπ για να δημιουργήσουν μια «κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», υπό την προεδρία του Muhammad Al-Sheikh και με τον Al-Riyadh Al-Asaad ως αναπληρωτή πρωθυπουργό. Η Άγκυρα ξαναυιοθετεί για το Κυβερνείο της Ιντλίμπ την ιδέα του Καταριανού συμμάχου της, ο οποίος το 2012 είχε ιδρύσει μια εναλλακτική κυβέρνηση της Συρίας υπό το όνομα «Συριακός Εθνικός Συνασπισμός».
Δεν υπάρχει κανένα σημάδι από την Τεχεράνη, πιθανότατα επειδή η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν είναι η μόνη από τα σημερινά τέσσερα μεγάλα κράτη της περιοχής που είναι νικήτρια τόσο του Ντάες όσο και των Μπαρζανί. Συνεπώς, δεν είναι προς το συμφέρον της να τροποποιήσει τη νέα κατάσταση.
Η έκπληξη προήλθε από το Ριάντ. Η βασιλική οικογένεια δεν επιδίωξε να επιβάλει μια νέα περιφερειακή τάξη, αλλά ο πρίγκιπας Mohammed bin Salman ("MBS") ανέτρεψε την σκληροπυρηνική τάξη του βασιλείου του.
Σχόλιο: Οι αλλαγές που συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή αυτές τις μέρες είναι ραγδαίες, και είναι δύσκολο να πούμε άμεσα ποια είναι τα κίνητρα του κάθε παίχτη. Μόλις σήμερα η Σαουδική Αραβία διέταξε την άμεση αποχώρηση των πολιτών της από τον Λίβανο: Μια ακόμα άποψη για τη νέα τάξη στη Μέση Ανατολή: