Putin Russia jets ISIS
Τον Σεπτέμβρη του 2015, το Ισλαμικό Κράτος βιαιοπραγούσε στη Συρία, σφάζοντας αμάχους πολίτες και καταστρέφοντας πόλεις για περίπου 4 χρόνια. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν βάσιμοι λόγοι για να πιστεύει κανείς ότι το ΙΚ και οι δυνάμεις των «ανταρτών» θα συνέτριβαν τον Συριακό Αραβικό Στρατό και θα ανέτρεπαν την κυβέρνηση της Συρίας. Και όλο αυτό συνέβαινε παρά το γεγονός ότι ο συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τάχα «βομβάρδιζε το ΙΚ» για ένα χρόνο σχεδόν, με το περίεργο αποτέλεσμα οι τζιχαντιστές να έχουν αυξήσει την επικράτεια τους σε Συρία και Ιράκ. Σε αυτό το σημείο ήταν εντελώς ξεκάθαρο ότι ο μόνος λόγος που οι πληρωμένοι μισθοφόροι τζιχαντιστές μπορούσαν καν να απειλήσουν την Συρία, ήταν επειδή λάμβαναν χρηματοδότηση, οπλισμό και εκπαίδευση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της, τις χώρες του Κόλπου.

Όταν όμως η Ρωσία επενέβη στις 30 Σεπτεμβρίου του 2015, το ΙΚ και οι άλλες τρομοκρατικές ομάδες «ανταρτών» είδαν τις περιοχές τους και τους αριθμούς τους να μειώνονται ταχύτατα, παρά τις αμερικανικές ενισχύσεις. Μετά την απελευθέρωση του Χαλεπιού από τις ρωσικές δυνάμεις κατά το τέλος του περασμένου έτους, ακολούθησαν κι άλλες δραματικές νίκες του Συριακού Στρατού (με την στήριξη της ρωσικής πολεμικής αεροπορίας), με την πιο πρόσφατη και ίσως την πιο οριστική να έχει συμβεί αυτή την βδομάδα, την απελευθέρωση της συριακής πόλης Ντέιρ-αλ Ζορ.

Μπορεί να έχει διαφύγει της προσοχής σας, αλλά τα τελευταία δυο χρόνια, οι δυτικές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ είτε αγνοούν είτε επικρίνουν συστηματικά τις νίκες του Συριακού Στρατού και της Ρωσίας στη Συρία. Αυτό δεν μας προκαλεί έκπληξη φυσικά, αφού το ΙΚ αποτελεί στρατό αντιπροσώπων των ΗΠΑ και των χωρών του Κόλπου, ειδικά σχεδιασμένο για να διεξάγει πόλεμο εναντίον του συριακού λαού, να καταστρέψει τη Συρία ως κράτος, και να την ξαναφτιάξει ως κράτος υποτελές στην αμερικανική αυτοκρατορία. Κατά τις σπάνιες αυτές περιπτώσεις που τα δυτικά ΜΜΕ έκριναν σκόπιμη την αναφορά των επιτευγμάτων του συριακού και ρωσικού στρατού, προτιμούν να τις καταδικάσουν ως «ρωσική επιθετικότητα» ή «ο Άσαντ δολοφονεί το λαό του».

Η απελευθέρωση της Ντέιρ-αλ Ζορ αυτή τη βδομάδα, αποτελεί ένα τέτοιο παράδειγμα. Αν και δεν υπήρξαν συγκεκριμένες καταδίκες, θα δυσκολευτείτε να βρείτε αναφορές στα επικρατούντα αμερικανικά ΜΜΕ σχετικά με τη ρωσική αεροπορική επίθεση σε υπόγειο κέντρο διοίκησης κοντά στην πόλη που σκότωσε 40 μέλη του ΙΚ, συμπεριλαμβανομένων και τεσσάρων κορυφαίων στελεχών του. Ανάμεσα στα κορυφαία στελέχη που σκοτώθηκαν βρισκόταν κι ο Αμπού Μουχαμάντ αλ-Σιμάλι, ο αυτοαποκαλούμενος «εμίρης της Ντέιρ-αλ Ζορ».

Γεννημένος στο Ιράκ, υπήκοος της Σαουδικής Αραβίας (δεν μας εκπλήττει!) και πρώην μέλος της αλ Κάιντα, ο αλ Σιμάλι ορκίστηκε την υποταγή του στο ΙΚ το 2015 (με αντάλλαγμα μια χοντρή επιταγή) και έγινε διάσημος εισάγοντας τρομοκράτες λαθραία στη Συρία (εκ μέρους των ΗΠΑ και της Σαουδικής Αραβίας). Για να συνεχίσουν την κοροϊδία όμως, το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών ονόμασε τον αλ Σιμάλι «στόχο υψηλού κύρους» και πρόσφερε αμοιβή μέχρι και 5 εκατομμύρια δολάρια για πληροφορίες που θα οδηγούσαν στην σύλληψη του το 2015. Πολλές ευρωπαϊκές μυστικές υπηρεσίες ισχυρίστηκαν επίσης ότι ο αλ Σιμάλι συμμετείχε στις επιθέσεις στο Παρίσι τον Νοέμβριο του 2015. Μπορεί να υποθέτετε ότι τώρα που σκοτώθηκε αυτός ο βίαιος δολοφόνος, υπεύθυνος για τόσους θανάτους σε Συρία και Γαλλία, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και η γαλλική κυβέρνηση θα άφηναν στην άκρη τις γελοίες αντιρωσικές ιδεολογίες τους και θα έβγαιναν σε δημόσιες συγχαρητήριες δηλώσεις προς τους στρατούς και τις κυβερνήσεις της Συρίας και της Ρωσίας για αυτό το αξιοθαύμαστο επίτευγμα τους. Αλλά θα κάνατε λάθος. Δεν έχουν τίποτα να πουν. Στην πραγματικότητα, μάλλον δυσκολεύονται να ελέγξουν τους εαυτούς τους για να μην φωνάξουν «δολοφόνοι!» κατά της Ρωσίας, που σκότωσε μερικούς από τους ευνοούμενους τους.

Gulmurod Khalimov
Γκουλμουρόντ Καλίμοφ, ο άνθρωπος του Πενταγώνου και του ΙΚ στη Συρία, τη Ρωσία, ή οπουδήποτε τον τοποθετήσουν
Θα κρατήσουν το στόμα τους κλειστό όμως, και για καλό λόγο, ελπίζοντας ότι το όνομα ενός άλλου «κορυφαίου στελέχους του ΙΚ» που σκοτώθηκε στο ίδιο κέντρο διοίκησης, δεν θα δει πολλή δημοσιότητα. Αυτό του Γκουλμουρόντ Καλίμοφ, Τατζικιστή και ισλαμιστή στρατιωτικού διοικητή που έγινε μέλος του ΙΚ το 2015, αφού έλαβε πολύχρονη εκπαίδευση στις ΗΠΑ μέσω του προγράμματος αντιτρομοκρατίας του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Μετά την εισδοχή του στο ΙΚ, ο Καλίμοφ δήλωσε ότι σχεδίαζε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να καθιερώσει το νόμο της Σαρία στην κεντροασιατική χώρα του, και να μεταφέρει τη Τζιχάντ στη Ρωσία. Τι σύμπτωση! Φυσικά, το Πεντάγωνο και η CIA ξοδεύουν δισεκατομμύρια δολάρια από τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων για εκπαίδευση και οπλισμό των τζιχαντιστών.

Υπάρχει επίσης και το μικρό ζήτημα σχετικά με τον ισχυρισμό από ανώνυμη «διπλωματική πηγή» για τουλάχιστον δώδεκα διοικητές του ΙΚ, μεταξύ των οποίων και δυο Ευρωπαϊκής προέλευσης, που απομακρύνθηκαν από την Ντέιρ-αλ Ζορ με αεροπλάνο της πολεμικής αεροπορίας των ΗΠΑ κατά τα τέλη Αυγούστου, όταν κατέστη σαφές ότι ο Συριακός Στρατός θα έπαιρνε την πόλη. Είμαι συνήθως επιφυλακτικός όσον αφορά τους ισχυρισμούς «ανώνυμων διπλωματικών πηγών», αλλά στην περίπτωση αυτή ο ισχυρισμός φαίνεται αξιόπιστος δεδομένου του τι γνωρίζουμε για την άμεση στήριξη που προσφέρουν οι αμερικανοί στους τζιχαντιστές στη Συρία. Τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, ο διοικητής των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία, στρατηγός Σεργκέι Σουρβικίν, ανέφερε ότι οι μαχητές του ΙΚ είχαν την δυνατότητα να εγκαταλείψουν δυο χωριά στα νοτιοδυτικά της Ράκα και να κινηθούν προς την Παλμύρα. Ο Σουρβικίν είπε ότι ο συνασπισμός των ΗΠΑ μαζί με κούρδους συμμάχους, «συνεννοούνται με τα ηγετικά στελέχη του ΙΚ, οι οποίοι παραδίδουν τις περιοχές υπό τον έλεγχο τους και κατευθύνονται προς επαρχίες όπου ενεργούν οι συριακές δυνάμεις». Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους παρέχουν ασφαλείς διαδρόμους στους τζιχαντιστές του ΙΚ για να ξεφύγουν από τα πυρά του Συριακού Στρατού και των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών.

Αλλά μάλλον δεν θα έπρεπε να παραπονιέμαι ή να περιμένω κάτι καλύτερο από τους ψυχοπαθείς πολεμόχαρους του Πενταγώνου και της CIA, τους Σαουδάραβες αποκεφαλιστές φίλους τους, και τα δυτικά ΜΜΕ που αποτελούν τον βραχίονα προπαγάνδας όλων αυτών. Το σχέδιο τους για αλλαγή καθεστώτος μέσω εμφυλίου πολέμου στην Συρία απέτυχε παταγωδώς, χάρη του ρωσικού στρατού υπό την διαχείριση του Βλαντίμιρ Πούτιν, και τις άριστες προσπάθειες της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ και της ιρανικής πολιτοφυλακής. Τίποτα δεν μπορεί να το ανατρέψει αυτό τώρα, ούτε καν το αμερικανικό «β σχέδιο», τη δημιουργία Κουρδικού κράτους στη βόρεια Συρία.

Οι δημιουργοί της πραγματικότητας στην Ουάσινγκτον μπορεί να θέλουν να πιστεύουν ότι ένας αμερικανοκουρδικός θύλακας στη βόρεια Συρία και το Ιράκ μπορεί να εξασφαλίσει τη συνέχιση της αμερικανικής «κυριότητας» στη Μέση Ανατολή και να αποτρέψει την άνοδο της Ρωσίας και του Ιράν ως κυρίαρχες δυνάμεις στην περιοχή, αλλά αυτό δεν είναι παρά ένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, άπιαστο όνειρο. Εάν θέλουν να χαράξουν το Κουρδιστάν χρησιμοποιώντας περιοχές από το Ιράκ και τη Συρίας, αυτό θα γίνει μόνο με τη συναίνεση του Ιράν, της Τουρκίας, της Συρίας και του Ιράκ, και όλοι τους έχουν πολύ καλούς λόγους (και αποτελεσματικά μέσα) για να αποτρέψουν τη δημιουργία ενός κουρδικού κράτους. Αλλά τόσο η γεωπολιτική όσο και γεωγραφική πραγματικότητα της κατάστασης υποδηλώνει ότι ένα επίσημο κουρδικό κράτος μάλλον θα προτιμήσει να συμμαχήσει με τους άμεσους γείτονες του κι όχι με πολεμόχαρες αυτοκρατορίες και αποκεφαλιστές.