Father Daniel
© Daniel MaesΠάτερ Ντάνιελ: « Αυτή είναι μια πολύ πρόσφατη φωτογραφία με την Φάντια (4μιση ετών) που γεννήθηκε όταν η μητέρα της βρισκόταν σε κίνδυνο και καθώς δεχόμασταν μεγάλη επίθεση από τους τρομοκράτες. Πήραμε τη μητέρα της σε ασφαλές μέρος όταν ήταν έγκυος. Η Φάντια είναι ένα φυσιολογικό και γεμάτο ζωή κορίτσι, αλλά δεν μίλησε ακόμα. Έζησε τους βομβαρδισμούς και τους πυροβολισμούς μαζί μας στο υπόγειο. Εντωμεταξύ, η οικογένεια επανασυνδέθηκε και έχουν σπίτι στην περιοχή Γκάρα, αλλά η Φάντια και η μητέρα της συνεχίζουν να μας επισκέπτονται που και που.
Από το 2010, ο πάτερ Ντάνιελ Μάες (78) από το Βελγικό μοναστήρι Πόστελ, είναι κάτοικος του μοναστηριού Μαρ Γιακούμπ (του 6ου αιώνα) της πόλης Γκάρα, που βρίσκεται 90 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας της Δαμασκού. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, έχει επιστρέψει αρκετές φορές στη γενέτειρα του για να δώσει σεμινάρια, αλλά παραμένει μόνιμος κάτοικος Συρίας.

Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να πάρω συνέντευξη από τον πάτερ Ντάνιελ. Αυτό που ακολουθεί είναι η δική του ιστορία. Μου μίλησε για τον λόγο που επισκέφτηκε τη Συρία το 2010, και για το πολιτισμικό σοκ που βίωσε όταν πρωτοέφτασε στη χώρα. Μου μίλησε επίσης για το γεγονός ότι δεν υπήρξε ποτέ λαϊκή εξέγερση στη Συρία, για την προπαγάνδα σχετικά με τις χημικές επιθέσεις, μου εξιστόρησε τις σπαρακτικές ιστορίες των ίδιων των Σύριων και επαίνεσε την υποστήριξη της Χεζμπολάχ, του Συριακού στρατού και της Ρωσίας στους κατοίκους της Συρίας.
Μια κοινωνία σε αρμονία

Κατά τη διάρκεια μιας από τις διεθνείς οικουμενικές συναντήσεις, γνώρισα τη Μητέρα Άγκνες Μαριάμ, ιδρύτρια του μοναστηριού Μαρ Γιακούμπ - που ήταν κάποτε ένα από τα πιο γνωστά μοναστήρια της Μέσης Ανατολής. Ήμουν πολύ εντυπωσιασμένος από τη σεμνότητα και το έργο της και την κάλεσα να έρθει να μιλήσει στο Βέλγιο αρκετές φορές μετά από αυτό. Οι ομιλίες της είχαν μεγάλη επιτυχία. Κάποια στιγμή, με ρώτησε: «Σας επισκέφθηκα πολλές φορές. Εσύ πότε θα μας επισκεφτείς;» Και τότε αποφάσισα να πάω στη Συρία.

Δεν είχα ποτέ οποιαδήποτε επαφή με αραβικές χώρες, και έτσι είχα πολλές προκαταλήψεις. Πίστευα ότι κάποιος έπρεπε να είναι πολύ προσεχτικός σε μια μουσουλμανική χώρα. Για να περιγράψω την εμπειρία μου με λίγα λόγια: ήταν ένα πολιτισμικό σοκ για μένα. Η φιλοξενία που βίωσα εκεί ήταν καταπληκτική, και η πλειοψηφία της νεολαίας, και όλοι οι διάφοροι άνθρωποι, από όλα τα κοινωνικά στρώματα και θρησκείες - Σιίτες, Σούνι, Ορθόδοξοι, Καθολικοί, όλες οι πιθανές θρησκείες - ήταν όλοι ενωμένοι. Γενικά η χώρα βίωνε μια ζωή εν αρμονία. Δεν έχω δει ποτέ μου μια τόσο αρμονική κοινωνία.

Η φιλοξενία δεν προοριζόταν στους χριστιανούς μόνο, δεν υπήρχε καμιά διάκριση μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών. Σε ολόκληρη τη Δαμασκό, δεν νομίζω ότι υπήρχε ούτε μια πόρτα κλειδωμένη. Ένα βράδυ γνώρισα μια χριστιανή που έχει τουριστικό γραφείο στη Δαμασκό. Μου είπε, «Έχω επισκεφτεί πολλές χώρες και μέρη. Έχω πάει στις Βρυξέλλες, το Παρίσι, και δεν υπάρχει πουθενά αλλού μια πόλη σαν τη Δαμασκό, όπου μπορείς να βγεις το βράδυ με ασφάλεια».

Ήταν μια πολύ όμορφη γυναίκα, και μπορούσε να περπατά στους δρόμους ασφαλής. Επιπλέον, οι θεραπείες και η περίθαλψη στα νοσοκομεία ήταν δωρεάν, εκτός από τα φάρμακα (όλα φτιαγμένα στη Συρία!) και η παρακολούθηση ενός προγράμματος σπουδών στο πανεπιστήμιο κόστιζε περίπου 20 ευρώ. Συνολικά, είδα μια ευημερούσα, ασφαλή, φιλόξενη και αρμονική κοινωνία. Και οι πρόσφυγες, περίπου ένα εκατομμύριο από το Ιράκ και κάποιοι από τη Βοσνία, αντιμετωπίζονταν ως δικοί τους πολίτες.
monastery mar yaqoub
© Daniel Demeter/Syria Photo Guide
Δεν υπήρξε καμιά λαϊκή εξέγερση στη Συρία

Όταν τα ψέματα άρχισαν να διαδίδονται, ξεκίνησα τον αγώνα μου εναντίον τους με την αλήθεια. Ένας δημοσιογράφος ισχυρίστηκε ότι όταν ήταν στη Συρία «ζήτησε ψωμί και αντί αυτού πήρε σφαίρες» - για να αποδείξει έτσι ότι ξεκίνησε ο εμφύλιος πόλεμος. Όταν ήμουν στη Συρία πριν τον πόλεμο, 10 φραντζόλες στοίχιζαν 10 σεντς - το ένα δέκατο του ευρώ. Τι βλακείες έλεγε αυτός ο δημοσιογράφος; Αυτός είναι κι ο αγώνας μου, εναντίον αυτών των ψεμάτων. Η Δύση προσπαθούσε να βρει οποιαδήποτε δικαιολογία για να διαλύσει την χώρα.

Μια Παρασκευή απόγευμα πήγαμε στον ιερέα στην Γκάρα. Επισκεπτόμαστε συχνά χριστιανικές οικογένειες για να προσευχηθούμε για όσους ήταν άρρωστοι. Κάποια στιγμή πήγαμε στο πρεσβυτέριο για φαγητό, περπατούσαμε και στο δρόμο ήταν το κύριο τζαμί, όπου είδαμε μια ομάδα νεαρών.

Ούρλιαζαν, φώναζαν και κρατούσαν πανό κατά του Άσαντ και της Συρίας. Αργότερα ο ιερέας μας είπε ότι δεν ήταν Σύριοι. Είχαν έρθει από το εξωτερικό. Μαγνητοσκοπούσαν την «διαδήλωση» τους και γι 'αυτό πληρώνονταν γενναιόδωρα από την Al Jazeera. Αυτή ήταν η αποκαλούμενη λαϊκή εξέγερση. Ευτυχώς, αυτό συνέβη τις πρώτες μέρες, διαφορετικά δεν θα είμαστε ζωντανοί σήμερα. Ήταν ένα πολύ δυσάρεστο συναίσθημα καθώς περνούσαμε δίπλα από αυτά τα άτομα για να πάμε στο πρεσβύτερο.

Εκείνη την εποχή δεν γνωρίζαμε ότι ήταν τόσο καλά οργανωμένοι. Ακούσαμε από φίλους ότι το ίδιο συνέβαινε και σε άλλες περιοχές. Επειδή οι ταραξίες είναι ανεπιθύμητοι παντού, κανένας από τους χωριανούς δεν έδωσε τη στήριξη του σε αυτούς τους νεαρούς. Κι όμως, κατάφεραν να πολλαπλασιαστούν. Έπειτα ξεκίνησαν τις εμπρηστικές επιθέσεις και την ένοπλη βία. Επιτέθηκαν και στον ιερέα επίσης, τον λήστεψαν, και μόλις που κατάφερε να αποφύγει τον στραγγαλισμό από μασκοφόρους άντρες με περίεργες προφορές.

Η οργανωμένη και οπλισμένη αντιπολίτευση είχε τώρα το πάνω χέρι. Στη Χομς και άλλες περιοχές, απειλούσαν, ή και σκότωναν ακόμα, παιδιά από χριστιανικές και μουσουλμανικές οικογένειες που αρνούνταν να συμμετάσχουν σε αντικυβερνητικές διαδηλώσεις. Όπως ανέφερε και ο τοπικός αρχιεπίσκοπος, Jean-Clément Jeanbart: «Εάν οι κάτοικοι του Χαλεπιού δεν αντιστέκονταν ενεργά σε αυτές τις οπλισμένες συμμορίες και εάν δεν στήριζαν τον στρατό, η πόλη θα έπεφτε στα χέρια των ανταρτών μέσα σε μια μέρα.»

Δεν υπήρξε καμία εξέγερση ή ο λεγόμενος «εμφύλιος πόλεμος», γιατί δεν υπήρχε κανένας λόγος για να υπάρξει.
syria assad
Η πλειοψηφία των Συρίων εξακολουθεί να υποστηρίζει τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρό της, καθώς και τον Συριακό Στρατό.
Η Προπαγάνδα για την Επίθεση με Χημικά

Η ιστορία σχετικά με την επίθεση με χημικά τον Αύγουστο του 2013 ήταν επαίσχυντη. Ούτε ένας δημοσιογράφος δεν αναφέρθηκε στις παρατυπίες και δεν έθεσε κρίσιμα ερωτήματα. Στις αρχές Αυγούστου του 2013, 11 χωρία στη Λατάκια δέχθηκαν επίθεση με χημικά. Άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, σπίτια καταστράφηκαν, και πολλά παιδιά είχαν απαχθεί. Προσπαθήσαμε να βοηθήσουμε να βρεθούν. Δημιουργήσαμε μια λίστα με τα ονόματα τους, το φύλο τους, και μια σημείωση σχετικά με το εάν αγνοούνταν, είχαν απαχθεί ή δολοφονηθεί. Κανένα από τα ΜΜΕ δεν αναφέρθηκε σε αυτά τα παιδιά.

Το 2012, ο Ομπάμα ανακοίνωσε ότι η χρήση χημικών όπλων καθιστούσε κόκκινη γραμμή. Με άλλα λόγια, ήταν ένας λόγος για να εισβάλει ή να επιτεθεί στρατιωτικά στη Συρία, κάτι που η διεθνής κοινότητα περίμενε με ανυπομονησία. Η Συρία παρέδωσε στον ΟΗΕ και στις υπηρεσίες του δεκάδες επιστολές με στοιχεία για χημικές επιθέσεις από αντάρτες, κάτι που επιβεβαίωσαν και καλόγριες στο νοσοκομείο του Χαλεπιού. Καμιά επιστολή δεν απαντήθηκε και ούτε μία επίθεση δεν διερευνήθηκε.

Μια επίσημη εξεταστική επιτροπή στάλθηκε στη Δαμασκό, κι ενώ έφτασαν μια χαρά, μια χημική επίθεση έλαβε χώρα στη γειτονική Γκούτα υπό την παρουσία τους. Οι δυτικοί αρχηγοί κρατών εξέφρασαν αμέσως τη φρίκη τους για τη θηριωδία, την οποία υπολόγισαν ότι είχε διατάξει ο Άσαντ, πριν καν αρχίσει οποιαδήποτε ερευνά. Επιπλέον, οι αρχηγοί κρατών έδωσαν πολύ διαφορετικούς αριθμούς σχετικά με τους νεκρούς, κυμαινόμενοι από 200 έως 1.000 θανάτους. Προφανώς μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους ποιος ήταν ο ένοχος (Άσαντ) αλλά όχι με τον αριθμό των θυμάτων.

Τα 35 επαγγελματικά βίντεο που κυκλοφόρησαν αμέσως μετά την επίθεση, και έδειχναν ένα μεγάλο αριθμό παιδιών να πεθαίνουν, ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο. Αλλά ένα σημαντικό στοιχείο παραλήφθηκε να αναφερθεί. Εκείνη η περιοχή είχε από καιρό εγκαταλειφθεί από οικογένειες λόγω των μαχών. Πουθενά στα βίντεο δεν βλέπουμε μητέρες ή ηλικιωμένους. Οι γονείς από τη Λατάκια αναγνώρισαν τα παιδιά τους που είχαν απαχθεί όμως. Μερικά βρίσκονταν σε διαφορετικές θέσεις στις εικόνες.

Πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν παρόντες γονείς σε αυτές τις φωτογραφίες και τα βίντεο; Πώς μπόρεσαν όντως να δημοσιεύσουν όλα αυτά τα αποδεικτικά στοιχεία τόσο σύντομα μετά την επίθεση; Γιατί τα σώματα αυτών των αθώων παιδιών βρίσκονταν τακτοποιημένα σε ένα δωμάτιο; Και όλα αυτά σε ένα χωριό της Μέσης Ανατολής που είχε ήδη εγκαταλειφτεί - πώς γίνεται να υπήρχαν παιδιά εκεί εξ αρχής; Αντί να τεθούν αυτές οι ερωτήσεις, οι κατηγορίες άρχισαν να πέφτουν προτού ξεκινήσει οποιαδήποτε έρευνα, καθιστώντας το σαφές για μένα ότι όλα αυτά ήταν στημένα.

Στον αγώνα μου κατά των ψεμάτων, προσπαθώ να διευκρινίσω ότι αυτό που λένε ή σκέφτονται οι άνθρωποι δεν είναι ουδέτερο. Είναι σημαντικό να ρωτήσετε τον εαυτό σας: Είστε με το μέρος του δολοφόνου ή βρίσκεστε στο πλευρό της αλήθειας και των αθώων θυμάτων;

Επίσης, όλοι πρέπει να γνωρίζουν μέχρι τώρα ότι η ιστορία για τα ΟΜΚ στο Ιράκ δεν ήταν παρά ένα ψέμα: δεν υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής. Τώρα μας λένε ότι ο Ασάντ σκοτώνει τους ανθρώπους του; Ο κάθε άνθρωπος που διαθέτει ακόμη και ένα κομμάτι του εγκεφάλου του θα καταλάβει αμέσως ότι όλα αυτά είναι στημένα, ότι οι ισχυρισμοί αυτοί δεν κρατούν νερό.

Ο συριακός λαός γνωρίζει ποιοι είναι οι δολοφόνοι του. Οι τρομοκράτες - και γνωρίζουν ποιοι είναι οι προστάτες τους, ο συριακός στρατός και οι σύμμαχοί τους. Δεν μπορώ παρά να ρωτήσω τους δημοσιογράφους: είστε τόσο ηλίθιοι ώστε να θεωρείτε τους Σύριους τόσο ηλίθιους που να μην μπορούν να ξεχωρίσουν ποιοι είναι οι δολοφόνοι και ποιοι οι σωτήρες τους;

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν αφίσες και φωτογραφίες σε όλη τη Συρία που επαινούν τον Άσαντ και τον Πούτιν - αυτή είναι η πραγματικότητα.
russia gas attack
Κι ενώ τα δυτικά κράτη εξακολουθούν να πουλούν ψέματα, η Ρωσία λέει την αλήθεια
Σπαρακτικές Ιστορίες

Έχω πολλές ιστορίες από τη Συρία. Θα σου πω μερικές. Στις αρχές Μαΐου του 2016, δεκάδες Σύριοι και Λιβανέζοι συναντήθηκαν σε μια εορταστική συνάθροιση για τους μάρτυρες. Υπήρχαν τόσες πολλές συγκινητικές ιστορίες. Μια γυναίκα με ένα μωρό στην αγκαλιά της ήταν εκεί, με ένα δάκρυ στο μάτι της και ένα χαμόγελο. Ο αγαπημένος της σκοτώθηκε από τους τρομοκράτες. Αυτοί οι άνθρωποι με χαιρέτησαν ευγενικά ως ευρωπαίο αλλοδαπό, αλλά δεν μπορούσα να μην νιώσω ντροπή.

Εκεί βρισκόταν και μια μουσουλμανική οικογένεια, του Fawad. Οι χριστιανικές συνοικίες της Χομς ήταν οι πρώτες που όπως ανακοίνωσαν τα ΜΜΕ είχαν απελευθερωθεί από τους ονομαζόμενους αντάρτες, οι οποίοι δολοφόνησαν, λεηλάτησαν και κατάστρεψαν. 130,000 χριστιανοί εκδιώχθηκαν και οι μουσουλμάνοι υπέφεραν επίσης πολλά εξαιτίας της φρίκης της «απελευθέρωσης». Ο πατέρας του Fawad είπε πως ο μοναχογιός του ήταν φοιτητής στο πανεπιστήμιο της Χομς. Μια συγκεκριμένη ημέρα, δεν επέστρεψε στο σπίτι. Είχε απαχθεί. Όλες οι έρευνες ήταν μάταιες.

Μετά από κάποιο διάστημα, οι γονείς του έλαβαν ένα τηλεφώνημα: «Θέλετε να ξαναδείτε το γιο σας;» Ο πατέρας υποσχέθηκε να δώσει τα πάντα και να κάνει τα πάντα για να πάρει πίσω το γιο του. Λίγες ημέρες αργότερα, κάποιος χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξαν την πόρτα και είδαν μια εικόνα του γιου τους σε μια πλαστική σακούλα, αμέσως μετά ένα αυτοκίνητο έφυγε γρήγορα. Στην σακούλα βρισκόταν το σώμα του γιου τους, σε κομμάτια. Αρχικά ο πατέρας ήταν εξαγριωμένος. Αργότερα ήταν παρών στη συνάντηση. Ο πατέρας εξακολουθεί να μιλάει με μεγάλη πεποίθηση: «Εμείς συγχωρούμε αυτούς που σκότωσαν τον γιο μας, τους συγχωρούμε για λογαριασμό του Fawad και για λογαριασμό του Θεού, αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για την ειρήνη».

Ένιωθαν τόσο χαμένοι και τόσο κουρασμένοι από τα βάσανα.
before after syria
Φωτογραφίες από τη Συρία, πριν και μετά. Πιστεύουν πραγματικά οι άνθρωποι ότι οι « αντάρτες » έχουν τα συμφέροντα της Συρίας στην καρδιά τους;
Η Εμπειρία μας στην Γκαρα, που απελευθερώθηκε από το Συριακό Στρατό και τη Χεζμπολάχ

Από το 2012, η πόλη μας με αριθμό κατοίκων 25,000, σύντομα αυξήθηκε στους 80,000 με περίεργους γενειοφόρους και οπλισμένους άντρες. Δεκάδες χιλιάδες ένοπλοι τρομοκράτες επιτέθηκαν στην Γκαρα και την χρησιμοποίησαν ως βάση για να πραγματοποιούν επιθέσεις. Αλλά, μπορούσαν να πραγματοποιήσουν μόνο δύο ή τρεις μικρές επιθέσεις από εκεί.

Μαζί με μουσουλμανικές οικογένειες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, κρυφτήκαμε στο υπόγειο της εκκλησίας, προσπαθώντας να μην προδώσουμε στοιχεία ζωής. Οι μουσουλμάνοι μας φρόντισαν και τους φροντίσαμε κι εμείς, ενώ διασκεδάσαμε τα παιδιά τους όσο καλύτερα μπορούσαμε. Όλοι μας προσπαθήσαμε να τα κρατήσουμε απασχολημένα και να μην νιώσουν φόβο, ενώ για εμάς δεν υπήρχε χρόνος να φοβηθούμε.

Μετακινήσαμε κάποια έπιπλα, και πίσω από τα έπιπλα κοιμόντουσαν οι μουσουλμάνες γυναίκες. Εμείς κοιμόμασταν στην άλλη πλευρά. Για μια εβδομάδα ολόκληρη δεν είχαμε νερό, αλλά ευτυχώς είχαμε χιόνι. Είχαμε κι ένα κήπο που μας πρόσφερε μερικά αμύγδαλα, κεράσια, σύκα και σταφύλια. Είχαμε επίσης σακιά με καλαμπόκι στο υπόγειο, από τα οποία τρώγαμε. Το να ζούμε όλοι μαζί ήταν μια εμπειρία που πραγματικά μας άνοιξε τα μάτια.

Μια Κυριακή πρωί, η πόρτα άνοιξε, ένας άντρας μπήκε και μας είπε, «Τελείωσε». Το όνομα του ήταν Ρουα Αλλάχ, που σημαίνει, Πνεύμα του Θεού. Η Χεζμπολάχ βοήθησε πολύ στην καταπολέμηση των τζιχαντιστών στην Γκαρα. Ήταν οι πρώτοι που πρόσφεραν βοήθεια. Μαζί με τον Συριακό Στρατό, προστάτευσαν και έσωσαν το λαό της Συρίας. Αλλιώς είναι ανεξήγητο το ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. Η Γκαρα ήταν ένα πολύ επικίνδυνο μέρος το Νοέμβριο του 2013.

Αρχικά η Χεζμπολάχ δημιουργήθηκε επειδή οι Σιωνιστές δολοφονούσαν τα παιδιά και τις γυναίκες τους και κατέστρεφαν τα σπίτια τους. Είναι νεαροί ιδεαλιστές που εντάχθηκαν στην Χεζμπολάχ ως αντιστάτες, που θέλουν να υπηρετήσουν και να προστατεύσουν τους δικούς τους, αλλά έχουν επίσης ορκιστεί να βοηθούν οποιοδήποτε άλλον απειλείται παρόμοια από βίαιη επιθετικότητα. Κι αν έπεφτε η Συρία, τότε ούτε ο Λίβανος θα επιβίωνε μετά απ' αυτό. Ο ιδεαλισμός αυτών των νεαρών ήταν πολύ ενθαρρυντικός. Ως Σιίτες, συνεργάζονταν με τους σύριους στρατιώτες που είναι Σουνίτες. Συνεργάζονται επίσης πολύ καλά και με τους χριστιανούς. Ήταν μια ευχάριστη εμπειρία. Συνεχίζουν να προστατεύουν τον πληθυσμό και επομένως, εμάς.

Προς το τέλος του 2013, ο στρατός και η Χεζμπολάχ καθάρισαν την πόλη από τους τρομοκράτες. Η μια μετά την άλλη τρομοκρατική ομάδα, έκανε φτερά. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πως συνέβη, αλλά ο Συριακός Στρατός και οι σύμμαχοι του είχαν το πάνω χέρι. Υπήρχαν κάποιες μικρές ομάδες ανταρτών που έμειναν πίσω τότε. Σύντομα, κάποιοι κάτοικοι επέστρεψαν, τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις ξανάνοιξαν και η διάθεση των ανθρώπων ανέβηκε. Κάποιοι κάτοικοι επέστρεψαν για να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση. Ο κήπος μας έχει καταστραφεί λίγο πολύ, αλλά εργαζόμαστε για την αποκατάστασή του.
hezbollah
Γενναίοι στρατιώτες της Χεζμπολάχ
Κι Έπειτα Ήρθε η Ρωσία

Είμαστε επίσης πολύ ευγνώμων στη Ρωσία. Εάν δεν ερχόταν να μας σώσει η Ρωσία το 2015, δεν θα ήμασταν τώρα εδώ και η Συρία δεν θα υπήρχε πια. Η Ρωσία λέει τι θα κάνει και κάνει αυτό που λέει. Εμείς δεν είχαμε άμεσες σχέσεις με τους Ρώσους. Στο Βόρειο Χαλέπι είχαν πιο στενές επαφές μαζί τους. Έχουμε όμως δει ρωσικά φορτηγά γεμάτα ανθρωπιστικές προμήθειες. Οργάνωσαν πολλά πράγματα.

Σίγουρα οι Ρώσοι έχουν τους δικούς τους λόγους που βρίσκονται εδώ. Αλλά όχι όπως τις ΗΠΑ που βρίσκονται εδώ για να υπηρετήσουν την δική τους ατζέντα, και θέλουν να το επιτύχουν καταστρέφοντας τη Συρία και τοποθετώντας τις μαριονέτες τους στις θέσεις εξουσίας, όπως πράττουν σε τόσες άλλες χώρες τα τελευταία 25 χρόνια, με 20 εκατομμύρια νεκρούς ως αποτέλεσμα. Η Ρωσία από την άλλη θέλει να κάνει ότι περνά από το χέρι της για να δημιουργήσει σταθερότητα στη χώρα, αλλά και για την δική της ασφάλεια.

Υποστηρίζουν την ιδέα ότι η ίδια η χώρα πρέπει να επιλέξει τη δική της κυβέρνηση και τον πρόεδρό της. Θέλουν να προστατεύσουν τη σταθερότητα, την ακεραιότητα και την κυριαρχία της χώρας. Και αν η Ρωσία έχει κάποιο είδος ατζέντας και σε όλα αυτά, ε καλά, τότε η απόφαση μου για το αν θα ήθελα εδώ τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία έχει ήδη παρθεί. Δεν νιώθουμε παρά εκτίμηση για τους Ρώσους. Όπως είπα, δεν είχαμε προσωπική επαφή μαζί τους. Αλλά με βάση αυτών που έχω δει και ακούσει από Σύριους πολίτες, γνωρίζω αρκετά.

Και πρέπει να το παραδεχτείτε ότι ο Πούτιν είναι σίγουρα ένας καλλιτέχνης. Η Ρωσία εισήγαγε ζώνες απαγόρευσης πτήσεων εναντίων των ΗΠΑ! Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ήθελαν να πετύχουν οι ΗΠΑ: να προσφέρουν ζώνες απαγόρευσης πτήσεων που να ωφελούν τους τρομοκράτες, όχι τον Συριακό Στρατό. Και ενώ ο λεγόμενος διεθνής συνασπισμός έχει περισσότερη στρατιωτική δύναμη, η Ρωσία καταφέρνει να κάνει πολλά περισσότερα. Η Ρωσία είναι τέσσερις φορές καλύτερη από όλους εκείνους που προστατεύουν και στηρίζουν τις μαριονέτες του Ισλαμικού Κράτους για να εξυπηρετήσουν τα δικά τους πολιτικά συμφέροντα.
Putin syria
Οι Σύροι αισθάνονται τεράστια ευγνωμοσύνη έναντι της Ρωσίας και του Προέδρου Πούτιν
Η Κατάσταση στην Γκαρα τώρα: Βοήθεια από την Κοινότητα και την Εκκλησία

Εξαρχής, η Μητέρα Άγκνες Μαριάμ ίδρυσε 3 κέντρα: στην Τζεράμα της Δαμασκού, στο μοναστήρι στη Γκαρα και ένα στους Ταρτούς. Λαμβάνουμε πολλά κιβώτια, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά με αυτές τις προμήθειες εάν δεν υπάρχει οργάνωση. Υπάρχουν πολλά ιατρικά εφόδια για νοσοκομεία, παντού οι άνθρωποι έχουν ανάγκη την ιατρική περίθαλψη. Εργαζόμαστε μέρα νύχτα για να οργανώσουμε αυτές τις προμήθειες και άλλες προμήθειες. Λαμβάνουμε ιατρικές προμήθειες, ρούχα και τρόφιμα στην αποθήκη μας, κατόπιν τα ταξινομούμε και τα οργανώνουμε. Πρώτα διανέμουμε τα τρόφιμα λόγω της ημερομηνίας λήξης. Βάζουμε τα πάντα τακτοποιημένα σε κουτιά, γράφουμε τι και πόσο είναι σε κάθε κουτί και στη συνέχεια τα αποστέλλουμε.

Είναι τραγικό. Οι τρομοκράτες είναι καλά φροντισμένοι και οπλισμένοι από τους χορηγούς τους, ενώ οι Σύριοι χρειάζονται ιατρική βοήθεια. Οι τρομοκράτες κατέστρεψαν πολλά νοσοκομεία. Ευτυχώς, σε συνεργασία με την Ερυθρά Ημισέληνο, η Σουηδία μας προσέφερε ένα μεγάλο νοσοκομείο που περιλαμβάνει όλο τον εξοπλισμό. Είναι μια τέλεια και σύγχρονη κλινική, για την οποία είμαστε πολύ ευγνώμονες. Και από την αρχή, λάβαμε πολύ μεγάλη βοήθεια από την ολλανδική οργάνωση Dorcas.

Επίσης, η Μητέρα Άγκνες Μαριάμ, με τη βοήθεια εκατοντάδων εθελοντών και ορισμένων αμειβόμενων εργαζομένων, παρέχει ζεστά γεύματα στο Χαλέπι από τον Σεπτέμβριο του περασμένου έτους. 25.000 ζεστά γεύματα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, για δύο μήνες, χρησιμοποιώντας προϊόντα από την περιοχή - τα οποία επίσης στηρίζουν την περιοχή. Το θαύμα είναι ότι προβλεπόταν να λάβει χώρα για δύο μήνες, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα!

Υπάρχει μεγάλη έμφασης στην ανοικοδόμηση. Αυτό το μήνα επέστρεψα για να συμβάλω σ' αυτό. Οικογένειες με παιδιά έχουν μετακομίσει αλλού, είπαν ότι θέλουν ένα μέλλον, βεβαιότητα και ασφάλεια. Ωστόσο, πολλοί άλλοι παραμένουν, ιδιαίτερα μια ομάδα ενθουσιασμένων νέων, που έχουν πολλές ιδέες και εργάζονται σκληρά στην προσπάθεια ανοικοδόμησης της Γκαρα. Και κάθε μέρα, μια από τις αδερφές μας προσφέρει εργασία σε 35 γυναίκες μέσω πλεξίματος, για την οποία οι γυναίκες πληρώνονται. Τα πλεχτά πωλούνται, δωρίζονται ή στέλνονται σε γνωστούς στο εξωτερικό. Πολλοί μας έχουν ευχαριστήσει για το έργο μας.

Επίσης φυτεύουμε μανιτάρια, και υπάρχουν πολλές άλλες μικρές δραστηριότητες που βοηθούν τους ντόπιους να κερδίσουν κάποιο εισόδημα. Υπάρχουν άνθρωποι με αναπηρίες στην πόλη και είχαν απομονωθεί από όλους, αλλά τους καλέσαμε στο μοναστήρι για το Πάσχα. Ήταν μοναδική εμπειρία για όλους μας. Αργότερα ένιωσαν κι αυτοί μέλη της κοινότητας κι άρχισαν να εργάζονται επίσης κι έχουν ενσωματωθεί στην κοινότητα. Υπάρχει επίσης ένα εργοστάσιο όπου πολλοί μπορούν να εργαστούν στην κατασκευή χαλιών. Οι ντόπιοι μάλλον δεν περιμένουν χαλιά, αλλά θα προσπαθήσουμε να τα πουλήσουμε στο εξωτερικό για να βοηθήσουμε τους Σύριους να έχουν εισοδήματα. Πρέπει να είμαστε πραγματικά ευγνώμονες για όσα έχουμε.

Εργαζόμαστε επίσης στην αποκατάσταση των κήπων και των περιβολιών μας. Αυτή η περιοχή βγάζει τα καλύτερα κεράσια στον κόσμο. Πουλούσαμε εμπορευματοκιβώτια γεμάτα κεράσια στη Σαουδική Αραβία. Δυστυχώς, πολλά έχουν καταστραφεί τώρα. Αλλά έχουμε φυτέψει χιλιάδες νέα φυτά και μικρά δέντρα.
cherries qara
© Monastery of Mar YakubΟι κερασιές της Γκαρα. | "Εάν πορεύεσθε σύμφωνα με τα προστάγματά μου, εάν φυλάττετε και εφαρμόζετε τας εντολάς μου, εγώ θα δώσω στον κατάλληλον καιρόν την βροχήν και η γη θα αποδώση τα γεννήματά της και τα καρποφόρα δένδρα των πεδιάδων θα δώσουν τους καρπούς των" (Λευ 26:3-4)
Ελπίδα για τη Συρία

Η χώρα έχει γίνει πολύ πιο ενωμένη. Κατά την εορταστική συνάντηση των μαρτύρων, θα μπορούσε κανείς να δει ξεκάθαρα την ενότητα του λαού, ανάμεσα στους Αλαβίτες, τους Καθολικούς, τους Σιίτες, τους Σουνίτες, τους Χριστιανούς ... Έχουμε γίνει μια οικογένεια που συνεχίζει να γίνεται μεγαλύτερη και ισχυρότερη. Ορισμένοι μπορούν να δολοφονούν, να σκοτώνουν, να καταστρέφουν τις υποδομές, αλλά δεν θα γονατίσουν ποτέ τη χώρα.

Φανταστείτε αυτό: Οι Αλαβίτες είναι πιθανώς «χειρότεροι» για τους μουσουλμάνους από τους χριστιανούς, καθώς οι Αλαβίτες δεν έχουν πάρει τίποτα από το Ισλάμ. Και αυτός ο άνθρωπος, ο Πρόεδρος Άσαντ, υποστηρίζεται από όλους, συμπεριλαμβανομένου του 70% του πληθυσμού των Σουνιτών. Ζούμε μαζί ως μία οικογένεια. Συνεργαζόμαστε για την ίδια κοινωνία - και αυτό είναι πολύ ισχυρό.

Υπάρχει ελπίδα. Η αλληλεγγύη αυξάνεται και η αρμονική σύνδεση εξακολουθεί να υπάρχει. Κάθε χώρα έχει τα μειονεκτήματά της, αλλά μέσα στη δυστυχία, υπάρχουν ήρωες. Υπάρχουν ήρωες και υπάρχουν ιεροί άνθρωποι. Μεταξύ μουσουλμάνων και άλλων.

Μπορούμε επίσης να δούμε ότι υπάρχει μια μετάβαση από έναν μονοπολικό κόσμο σε έναν πολυπολικό κόσμο και ελπίζω ότι αυτή τη χρονιά η Συρία θα συνεχίσει να σημειώνει πρόοδο. Έχουμε ζήσει πολλά χρόνια πολέμου, αλλά η ενότητά μας έχει ενισχυθεί.
Στο τέλος ο πάτερ Ντάνιελ με ευχαρίστησε για την ευκαιρία που του έδωσα να μιλήσει για αυτά που βιώνει στη Συρία. Θυμάται δυο δημοσιογράφους που τον επισκέφτηκαν στην Γκαρα. Ένας από τους δημοσιογράφους τον ρώτησε: «Είστε οπαδός του Άσαντ;» Στον οποίο απάντησε:

«Εάν δηλώσω δημόσια ότι είμαι εναντίον της δολοφονίας του Βέλγου πρωθυπουργού μας από τρομοκράτες, τότε αυτό με κάνει οπαδό του ή πληρωμένο υποστηρικτή του βελγικού καθεστώτος;»

Οι δημοσιογράφοι τείνουν επίσης να ρωτούν για τον εμφύλιο πόλεμο, και τους απαντά ότι δεν υπήρξε ποτέ εμφύλιος πόλεμος στη Συρία.

«Θέλουν να πλασάρουν μια συγκεκριμένη εικόνα. Θέλουν να ακούσουν ιστορίες για το βίαιο δικτάτορα. Είμαι σίγουρος ότι αυτές οι συνεντεύξεις δεν μεταδόθηκαν ποτέ», μου λέει γελώντας. Δεν έδωσε τις απαντήσεις που ήθελαν να ακούσουν, είπε απλά την αλήθεια.

daniel maes
Ο πάτερ Ντάνιελ
Κάντε μια δωρεά για να βοηθήσετε τη Μονή Μαρ Γιακούμπ στην Γκαρα της Συρίας, μέσω της οποίας ο πάτερ Ντάνιελ και άλλοι συνεχίζουν να ανοικοδομούν αυτά που κατάστρεψαν οι υποστηριζόμενοι από τη Δύση τρομοκράτες.