Πιστεύω ότι οι εντυπώσεις που δημιουργούνται από τις απώλειες αμάχων είναι ένας από τους πιο επικίνδυνους εχθρούς που αντιμετωπίζουμε

- Αμερικανός στρατηγός Stanley A. McCrystal στον εναρκτήριο λόγο του ως διοικητής της ISAF τον Ιούνιο του 2009.
Δεν είχαν αρχίσει ακόμα οι ρωσικές αεροπορικές επιθέσεις σε θέσεις του ΙΚ στη Συρία όταν τα δυτικά ΜΜΕ άρχισαν να μεταδίδουν αναφορές για «απώλειες αμάχων» συμπεριλαμβανομένων γυναικόπαιδων.

Αφήνοντας κατά μέρους την αμφίβολη φύση αυτών των ισχυρισμών, τα δυτικά μέσα προπαγάνδας και οι πολιτικοί που υπηρετούν δεν έχουν καμιά θέση να δείχνουν προς τη Ρωσία σχετικά με οτιδήποτε αφορά «παράπλευρες απώλειες».

Συγκρίνοντας πρόσφατες ειδήσεις από το BBC με ειδήσεις του BBC 4 χρόνια προηγουμένως όταν το ΝΑΤΟ εξολόθρευε ολόκληρες πόλεις στη Λιβύη, θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι μόνο τώρα συνειδητοποίησαν οι δημοσιογράφοι και συντάκτες του BBC ότι οι βομβαρδισμοί όντως σκοτώνουν ανθρώπους, συγκεκριμένα οι ρωσικοί βομβαρδισμοί (γιατί οι βρετανικές, γαλλικές και αμερικανικές βόμβες σκοτώνουν μόνο «κακούς» και με ακρίβεια).
Εικόνα
Βόμβες του ΝΑΤΟ κατάστρεψαν την λιβυκή πόλη Σύρτη, σκοτώνοντας χιλιάδες ανθρώπους, το 2011
Πριν τέσσερα χρόνια δεν ακούσαμε ούτε λέξη, ούτε είδαμε κανένα τίτλο ειδήσεων από τα δυτικά ΜΜΕ σχετικά με τη σφαγή του λαού της Σύρτης από τα πολεμικά αεροσκάφη του ΝΑΤΟ. Οι πληροφορίες ήταν διαθέσιμες απλά παρέλειψαν να τις δημοσιεύσουν.

Σε τηλεφωνική επικοινωνία μέσω δορυφορικού τηλεφώνου στο γραφείο του Reuters στην Τύνιδα το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου του 2011, ο λιβυκός πολιτικός Moussa Ibrahim είπε:
Το ΝΑΤΟ επιτέθηκε στη Σύρτη χθες βράδυ με περισσότερους από 30 πυραύλους να στοχεύουν το κύριο ξενοδοχείο της πόλης και το κτήριο Tamin, το οποίο αποτελείται από περισσότερα από 90 κατοικημένα διαμερίσματα.

Το αποτέλεσμα είναι 354 νεκροί άνθρωποι, 89 αγνοούμενοι και 700 τραυματίες σε ένα μόνο βράδυ.

Τις τελευταίες 17 μέρες σκοτώθηκαν περισσότεροι από 2,000 κάτοικοι της Σύρτη από τις αεροπορικές επιδρομές του ΝΑΤΟ.
Κι όμως, η αμερικανική και γαλλική σφαγή των αμάχων στην Λιβύη είναι εντελώς ασήμαντη σε σύγκριση με τον συνολικό αριθμό των νεκρών τα τελευταία 12 χρόνια από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που ηγείται η Αμερική.

Η μαζική δολοφονία της Μέσης Ανατολής από την Ουάσινγκτον

Οι καλύτερες ακαδημαϊκές εκτιμήσεις για τον αριθμό των αμάχων που σκοτώθηκαν από τις παράνομες επιθέσεις των ΗΠΑ στο Ιράκ, το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, ανέρχονται σε τουλάχιστον 1,5 εκατομμύρια. Σε αυτό μπορούν να προστεθούν μερικά εκατομμύρια περισσότεροι άνθρωποι όταν λάβουμε υπόψη τους θανάτους που προκλήθηκαν έμμεσα. Και τουλάχιστον 20 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εκτοπιστεί από τα σπίτια τους.

Όπως μερικοί από εσάς μπορεί να θυμάστε, ο πόλεμος της Ουάσινγκτον «κατά της τρομοκρατίας» δικαιολογήθηκε από τις επιθέσεις της 9/11, για τις οποίες κατηγορήθηκε η αλ Κάιντα, την οποία αρχικά η αμερικανική κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι πολεμούσε αλλά τώρα χρηματοδοτεί (μαζί με άλλους τρομοκράτες) εναντίον της συριακής κυβέρνησης.

Οι επιθέσεις της 9/11 οδήγησαν στη σφαγή τουλάχιστον 1.5 εκατομμυρίων ανθρώπων από τις αμερικανικές δυνάμεις. Όπως μπορεί να θυμάστε, οι περισσότεροι από τους εικαζόμενους αεροπειρατές της 9/11 ήταν Σαουδάραβες. Κανένας από αυτούς δεν ήταν από το Ιράκ ή το Αφγανιστάν. Ο γερουσιαστής Bob Graham είπε στις ειδήσεις του PBS το 2001 ότι οι επιθέσεις της 9/11 ήταν σαφώς χορηγούμενες από το κράτος. Ένας επίτροπος κι ένας συν-προεδρεύων της έρευνας του κογκρέσου σχετικά με την 9/11, κατέθεσαν κι οι δύο υπό ορκωμοσία ότι η κυβέρνηση της Σαουδικής Αραβίας είναι εμπλεκόμενη στις επιθέσεις της 9/11. Ωστόσο, δεν έχει απευθυνθεί ποτέ καμιά δράση, ή τουλάχιστον κατηγορίες, κατά της Σαουδικής Αραβίας. Αντίθετα, η κυβέρνηση των ΗΠΑ καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες να προστατεύσει τους Σαουδάραβες από οποιαδήποτε έκθεση.

Μόλις πριν δυο μέρες ένας αμερικανός δικαστής απέρριψε μια αγωγή εναντίον της Σαουδικής Αραβίας από οικογένειες των θυμάτων της 9/11 που κατηγορούν τη χώρα για παροχή υποστήριξης στην αλ Κάιντα. Ο δικαστή δήλωσε ότι η παρουσίαση νέων αποδεικτικών στοιχείων στην υπόθεση είναι μάταιη διότι αυτοί οι μονάρχες αποκεφαλιστές χαίρουν ασυλίας.

Βλέπει κανείς το μοτίβο που διαγράφετε εδώ; Η Σαουδική Αραβία σε συνεργασία με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες χρησιμοποίησαν μουσουλμάνους τρομοκράτες οι οποίοι θα κατηγορούνταν για τις επιθέσεις της 9/11, οι οποίες χρησιμοποιήθηκαν για να δικαιολογήσουν τον αμερικανικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» που στόχο έχει να εμποδίσει την επιρροή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή (και να διατηρήσει το Ισραήλ ως ένα φυλάκιο του αποικιακού απαρτχάιντ). Και τώρα οι σαουδαραβικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες χρηματοδοτούν κι άλλους μουσουλμάνους τρομοκράτες για να ανατρέψουν την συριακή κυβέρνηση και να εμποδίσουν την επιρροή της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή, και επομένως να διατηρήσουν το Ισραήλ ως ένα φυλάκιο του αποικιακού απαρτχάιντ. Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι η Ρωσία δεν τα έχει καταλάβει όλα αυτά εδώ και καιρό;

Άρα, όταν ακούτε τους ρώσους αξιωματούχους να λένε ότι στοχεύουν μόνο το ΙΚ, μην ξεγελιέστε. Αντ' αυτού, όπως κάνουν και οι ρώσοι, καταλάβετε ότι το διεθνές πολιτικό πρωτόκολλο όπως καθορίζεται από τις δυτικές κυβερνήσεις απαιτεί να λέτε ψέματα στους συνομιλητές σας, φτάνει να το κάνετε με ένα χαμόγελο και μια χειραψία.

Έτσι, μην γελιέστε. Τα ρωσικά αεροσκάφη δεν στοχεύουν μόνο το ΙΚ αλλά και κάθε αταβιστικό «επαναστατικό» τερατούργημα που γέννησε η εξωτερική πολιτική της δύσης στη Μέση Ανατολή, συμπεριλαμβανομένων των 5 εναπομεινάντων επαναστατών, εκπαιδευμένους από τη CIA, φίλων του John McCain. Και δικαιολογημένα.

Η κάλπικη επανάσταση της Συρίας

Ανεξάρτητα με το τι μας θέλουν να πιστεύουμε οι δυτικές κυβερνήσεις, το ξεκίνημα της «συριακής επανάστασης» το 2011 δεν περιλάμβανε την μαζική εξέγερση των απλών πολιτών της Συρίας. Αποτελείτο από μικρές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και τεράστιες φιλοκυβερνητικές διαδηλώσεις. Όλα αυτά όμως, πολύ σύντομα τα επισκίασαν οι βίαιες επιθέσεις εναντίον των διαδηλωτών, της συριακής αστυνομίας και κυβερνητικών κτιρίων από άρτια εξοπλισμένες ομάδες με εκπαίδευση και εξοπλισμό από δυτικές στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες εγκατεστημένες στην Ιορδανία, το Ιράκ και την Τουρκία.

Από τότε, ο «πόλεμος» στη Συρία διεξάγεται όχι από τον συριακό λαό αλλά από ομάδες ξένων μισθοφόρων που αποστέλλονται στη χώρα και ελέγχονται από κρατικούς φορείς των ΗΠΑ, Κατάρ, Τουρκίας και Σαουδικής Αραβίας. Το 2012 ακόμα κι ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, ο Μπαν Κι Μουν, αναγνώρισε ότι η Αλ Κάιντα κρυβόταν πίσω από τις πολλαπλές βομβιστικές επιθέσεις σε αυτοκίνητα που σκότωσαν τόσους πολλούς αθώους σύριους. Ένα γεγονός που μπορεί να μην γνωρίζει ο Μπαν είναι ότι μια από τις σφαγές που αποδόθηκε στον Άσαντ είχε διεξαχθεί από «εταιρία παροχής υπηρεσιών ασφαλείας» άμεσα πληρωμένη από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
φιλοκυβερνητική διαδήλωση στη Δαμασκό
Μια φιλοκυβερνητική διαδήλωση στη Δαμασκό το Μάρτη του 2011
Η αμερικανική κυβέρνηση και οι σύμμαχοι της στη Μέση Ανατολή ξόδεψαν τα τελευταία 4 χρόνια διεξάγοντας ένα άγριο πόλεμο εναντίον του συριακού λαού επειδή επέλεξε τον λάθος ηγέτη. Αλλά γιατί ο Άσαντ είναι η «λάθος επιλογή»; Το 2002, ο Άσαντ - υποστηρικτής των δικαιωμάτων των παλαιστινίων και επικριτής της ισραηλινής τρομοκρατίας - και η σύζυγος του πραγματοποίησαν επίσημη επίσκεψη στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ο Άσαντ είχε συνομιλίες με τον εγκληματία πολέμου, Τόνι Μπλερ, και συνάντηση με τη βασίλισσα στο Μπάκιγχαμ. Ακόμα, βρετανοί αξιωματούχοι σκέφτονταν να τιμήσουν τον Άσαντ με τον τίτλο του ιππότη. Σε συνέντευξη τύπου με τον Μπλερ, ο Άσαντ προειδοποίησε το Ηνωμένο Βασίλειο να μην λάβει μέρος στον πόλεμο κατά του Ιράκ υπό την αμερικανική ηγεσία, υποστηρίζοντας ότι θα δημιουργούσε γόνιμο έδαφος για τρομοκρατία. «Κανένας δεν επιθυμεί πόλεμο... όποιος αναζητά τον πόλεμο ως αυτοσκοπό είναι ψυχικά άρρωστος», είπε ο Άσαντ.

Από τότε μέχρι το 2006, όλα αυτά ξεχάστηκαν και ο Άσαντ μεταμορφώθηκε από το Λονδίνο και την Ουάσινγκτον σε ακόμα ένα «δικτάτορα που στηρίζει τρομοκράτες» και η Συρία χρειαζόταν «αλλαγή καθεστώτος». Ο λόγος για τη ριζική μεταστροφή φαίνεται να είναι η απόφαση του Άσαντ να πάρει το μέρος των ιστορικών συμμάχων της Συρίας στην περιοχή, κυρίως του Ιράν, του Λιβάνου και της Ρωσίας, και η άρνηση του να υποστηρίξει τον δυτικό «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» ή την ισραηλινή γενοκτονία των παλαιστινίων. Για να είναι ξεκάθαρος σ' αυτό το σημείο, το 2006 άλλαξε τις συναλλαγές του κράτους σε ξένο νόμισμα από δολάρια σε ευρώ.

Μιλώντας για ριζικές μεταστροφές στην πολιτική: είναι ευρέως γνωστό ότι η Τουρκία έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διευκόλυνση της εισροής τζιχαντιστών στη Συρία τα τελευταία χρόνια, και η κυβέρνηση του Ερντογάν αποτέλεσε σημαντικό επικριτή του Άσαντ κατά την ίδια περίοδο. Αλλά δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα. Ως γεγονός, μέχρι το 2011 και το ξεκίνημα της «κάλπικης επανάστασης» στη Συρία, η Τουρκία και η Συρία ήταν στενοί συνεργάτες για τουλάχιστον μια δεκαετία. Από το 2002 μέχρι το 2009 οι δυο χώρες υπέγραψαν σχεδόν 50 συμφωνίες συνεργασίας, ανακοίνωσαν τη δημιουργία του Senior Strategic Cooperation Council και διεξήγαγαν για πρώτη φορά τις από κοινού στρατιωτικές ασκήσεις τους.

Το 2010, Τουρκία και Συρία υπέγραψαν μια ιστορική συμφωνία για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας, που ακολουθήθηκε από τη συμφωνία αντι-εξέγερσης. Έως το 2011, η Τουρκία ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Συρίας. Τόσο στενή ήταν η σχέση των δυο χωρών, που το 2009 ο τούρκος ΥΠΕΞ Νταβούτογλου δήλωσε ότι με τη Συρία τους δένει η «κοινή μοίρα, η ιστορία και το μέλλον».

Τι μπορεί να προκάλεσε τους Τούρκους να εναντιωθούν τόσο δραματικά στην πρώην στενή σύμμαχο τους; Δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά, αλλά είναι πιθανόν, όταν κατάλαβε η Τουρκία το μέλλον που ετοίμαζε η Αμερική, η Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ για τη Συρία, τα λόγια του Τούρκου ΥΠΕΞ άρχισαν να μοιάζουν πολύ πιο δυσοίωνα. Σε τελευταία ανάλυση, αν ένας στρατός τζιχαντιστών μπορεί να σταλεί από τις γειτονικές χώρες στη Συρία, δεν είναι και τόσο δύσκολο να σταλεί ο ίδιος στρατός στην Τουρκία. Για να πάει με το πρόγραμμα η Τουρκία όμως, σίγουρα έχει ζητήσει κάποια παραχώρηση σχετικά με τον κουρδικό πληθυσμό στα σύνορα με τη Συρία, τους οποίους η Τουρκία ιστορικά θεωρεί εχθρούς.

Ο Πούτιν σκότωσε το παιδί μου... αφού το βασάνισε ο Άσαντ!

Εικόνα
Σύριοι πολίτες πραγματοποιούν πορεία στήριξης και των δυο, Άσαντ και Πούτιν, τον Σεπτέμβρη του 2015
Σε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της «θεωρίας των συμπτώσεων», μόλις ξεκίνησαν οι ρωσικές αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, τα δυτικά ΜΜΕ έφεραν στο προσκήνιο παλιές χιλιοειπωμένες ιστορίες σχετικά με τάχα βασανιστήρια από την κυβέρνηση του Άσαντ. Χθες, η βρετανική Guardian δημοσίευσε μια μακροσκελή και συναισθηματικά έντονη «αποκάλυψη» από κάποιον ανώνυμο που ισχυρίζεται ότι αποστάτησε από τη Συρία και μετακόμισε στο Κατάρ, έχοντας στα χέρια του χιλιάδες φωτογραφίες των «θυμάτων των βασανισμών του Άσαντ στα κέντρα κράτησης στη Συρία». Το γεγονός ότι αυτός ο ανώνυμος επέλεξε το Κατάρ ως το «ασφαλές καταφύγιο» του δεν μας προκαλεί έκπληξη.

Εκτός του ότι φιλοξενούν την μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση στον αραβικό κόσμο, το μισό Λονδίνο τους ανήκει, χρηματοδοτούν και οπλίζουν τους τζιχαντιστές που έχουν τον έλεγχο στη Λιβύη, οι μονάρχες του Κατάρ, όπως οι Σαουδάραβες ομόλογοί τους, έχουν επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια στον πόλεμο εναντίων του Άσαντ. Άρα, μερικά ακόμα εκατομμύρια δολάρια για να πληρώσουν ένα τύπο που είναι διαθεμένος να διαλαλήσει ότι έχει φωτογραφικά τεκμήρια, στο πλαίσιο του προπαγανδιστικού πολέμου εναντίον του Άσαντ, είναι σίγουρα μια καλή επένδυση.

Αλλά κανένας βασανισμός δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με επιπόλαιο τρόπο, εκτός κι αν είσαι η CIA.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 14 χρόνων του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» που ηγείται η Αμερική, η CIA εγκατέστησε περίπου 50 κέντρα βασανιστηρίων σε 28 χώρες, εκτός από τα τουλάχιστον 25 ακόμα στο Αφγανιστάν και 20 στο Ιράκ. 17 πλοία έχουν χρησιμοποιηθεί επίσης ως πλωτά κέντρα βασανιστηρίων, στα οποία εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, άνθρωποι βασανίστηκαν και βρήκαν το θάνατο.

Οι χώρες που επέτρεψαν να χρησιμοποιηθούν βασανιστήρια στο έδαφος τους περιλαμβάνουν τις ΗΠΑ (Γκουαντάναμο), τη Βοσνία, το Ισραήλ, την Ιορδανία, την Κένυα, το Κόσσοβο, τη Λιθουανία, τη Μαυριτανία, την Πολωνία, το Κατάρ, τη Ρουμανία, τη Σαουδική Αραβία και το Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ άλλων.

Ως έχει, θα το εκτιμούσαμε αφάνταστα αν τα δυτικά ΜΜΕ, στην προσπάθεια τους να δυσφημίσουν τη Ρωσία μέσω της σχέσης της με τη Συρία, μπορούσαν να μας απαλλάξουν απ' όλα αυτά τα κυνικά πάθη και την συναισθηματική χειραγώγηση για τον «βάναυσο δικτάτορα Άσαντ» και τα «δωμάτια βασανιστηρίων του». Οποιοσδήποτε διαθέτει δυο λειτουργικούς νευρώνες γνωρίζει πολύ καλά ποιος είναι ο υπεύθυνος για τα δεινά του συριακού λαού και τόσων άλλων αθώων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Είναι οι ίδιοι κρατικοί φορείς με το μακρύ ιστορικό θανατικών αποσπασμάτων και δωμάτια βασανιστηρίων στη Λατινική Αμερική, και, πιο πρόσφατα, στο Ιράκ, ώστε να επιτύχουν τους παράφρονες γεωπολιτικούς τους στόχους: να κυβερνήσουν τον κόσμο και να αποκλείσουν τη Ρωσία, την Κίνα, κι οποιοδήποτε άλλο που τολμά να αμφισβητήσει την τοξική επίδραση των ΗΠΑ ως παγκόσμια ηγεμονία.

Ευτυχώς, χάριν της μακροθυμίας, της ενόρασης και την επιλογή της πιο κατάλληλης στιγμής από τη Ρωσία, η ηγεμονία αυτή έχει φτάσει στο ναδίρ της.