Όπου και να συμβαίνουν βιαιοπραγίες, είναι εγκληματικό. Όπου και να συμβαίνουν βιαιοπραγίες και τα ΜΜΕ παραμένουν σιωπηλά, δεν είναι μόνο εγκληματικό αλλά και σκοτεινή κηλίδα στη συνείδηση της ανθρωπότητας. Όπως μας παρουσίασε ο Χίτσκοκ στο ντοκιμαντέρ του για το ολοκαύτωμα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ναζί, αυτοί που ζούσαν κοντά σ' αυτά τα στρατόπεδα ισχυρίστηκαν άγνοια για τις φρικαλεότητες που διαπράττονταν έξω από την πόρτα τους. Οι πληροφορίες ήταν διαθέσιμες, αλλά όπως εξηγεί ο Harrison Koehli σ' αυτό το άρθρο, ένας αριθμός προκαταλήψεων κοινωνικής συμμόρφωσης τέθηκαν σε ισχύ. Αυτό μας προκαλεί να εξηγούμε δυσάρεστα γεγονότα και να τα τμηματοποιούμε σε μια σκοτεινή γωνιά του εγκεφάλου μας. Είναι ένα από τα χαρακτηριστικά των απολυταρχικών ακόλουθων, όπως παρουσίασε στις μελέτες του ο Bob Altemeyer. Πολύ περισσότερο σήμερα απ' ότι τη δεκαετία του 30, όλες οι πληροφορίες βρίσκονται διαθέσιμες με μια αναζήτηση στο Google. Για να είμαστε δίκαιοι, η ίδια παραπληροφόρηση που υπήρχε και το 30 υπάρχει και σήμερα, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι ιδιοκτησία 6 μόνον εταιριών που δεν φαίνονται να έχουν ως γνώμονα τα συμφέροντα της ανθρωπότητας.

Παράδειγμα, η Ουκρανία. Η τραγωδία στην Ουκρανία συνεχίζεται για πάνω από ένα χρόνο τώρα. Τα δυτικά ΜΜΕ, κατά τη διάρκεια όλων των γεγονότων, κατηγορούν την Ρωσία πως έδωσε έναυσμα στη σύγκρουση εισβάλλοντας στην Ουκρανία. Έχουν βαρέσει τις πλάτες της Ρωσίας με κυρώσεις πάνω στις κυρώσεις με βάση αυτές τις κατηγορίες, οι οποίες έχουν εκτεθεί ως αναληθείς και από τα ρωσικά, και τα εναλλακτικά ΜΜΕ. Κι όμως, οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με τα επίσημα λεγόμενα της δύσης έχει χαρακτηριστεί ως ρωσική προπαγάνδα και οι δηλώσεις που προέρχονται από τις εγκαταστημένες από τη δύση μαριονέτες στο Κιέβο λαμβάνονται ως αναμφισβήτητα γεγονότα.

Αλλά η αλήθεια ξεπροβάλλετε σιγά-σιγά, ακόμα κι από δηλώσεις ηγετών της δύσης και της Ουκρανίας. Ακολουθεί ένας κατάλογος δηλώσεων των τελευταίων ημερών που αντικρούουν την επίσημη αφήγηση του περασμένου έτους από τις δυτικές κυβερνήσεις και τα ΜΜΕ, προβάλλοντας ταυτόχρονα την αλήθεια στους ισχυρισμούς της Ρωσίας και των εναλλακτικών μέσων ενημέρωσης κατά την ίδια χρονική περίοδο.

Τα πρόσφατα γεγονότα, όπως η ανατροπή της κυβέρνησης στην Ουκρανία, η απόσχιση της Κριμαίας και η απόφασή της να ενταχθεί στην Ρωσική Ομοσπονδία, η επακόλουθη στρατιωτική εκστρατεία εναντίον αμάχων στην ανατολική Ουκρανία, οι κυρώσεις δυτικών κρατών κατά της Ρωσίας, και πιο πρόσφατα, η επίθεση στο ρούβλι, έχουν προκαλέσει μια ορισμένη μεταβατική φάση στη ρωσική κοινωνία, η οποία πιστεύω είναι δύσκολα, ή και καθόλου, κατανοητή στα δυτικά κράτη. Αυτή η έλλειψη κατανόησης τοποθετεί την Ευρώπη σε μια σοβαρά μειονεκτική θέση στην ικανότητά της για διαπραγμάτευση ώστε να θέσει ένα τέλος σε αυτή την κρίση.


Ενώ πριν από αυτά τα γεγονότα οι Ρώσοι ένιωθαν μάλλον ικανοποιημένοι να θεωρούν τους εαυτούς τους "απλά ακόμα μια άλλη ευρωπαϊκή χώρα", τώρα θυμήθηκαν ότι είναι ένας ξεχωριστός πολιτισμός, με διαφορετικές πολιτισμικές ρίζες (περισσότερο κοντά στο Βυζάντιο παρά στη Ρώμη) - ένας πολιτισμός που έχει τακτικά υποβληθεί σε συντονισμένες δυτικές προσπάθειες να τον καταστρέψουν μία ή δύο φορές τον περασμένο αιώνα, είτε από τη Σουηδία, την Πολωνία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, ή από κάποιο συνδυασμό των παραπάνω κρατών. Αυτό έχει επηρεάσει τον ρωσικό χαρακτήρα με συγκεκριμένους τρόπους, οι οποίοι αν δεν κατανοηθούν επαρκώς, πιθανότατα να οδηγήσουν την Ευρώπη και τον κόσμο σε καταστροφικά αποτελέσματα.

Αν νομίζετε ότι το Βυζάντιο ασκεί μόνο κάποια μικρή πολιτιστική επιρροή στη Ρωσία, στην πραγματικότητα αποτελεί μάλλον την κύρια επιρροή. Οι βυζαντινές πολιτιστικές επιρροές, που ήρθαν μαζί με τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό, πρώτα μέσω της Κριμαίας (γενέτειρα του Χριστιανισμού στη Ρωσία), στη συνέχεια μέσα από τη ρωσική πρωτεύουσα του Κιέβου (το ίδιο Κίεβο που είναι τώρα η πρωτεύουσα της Ουκρανίας), επέτρεψαν τη Ρωσία να κάνει τεράστιο άλμα μιας περίπου χιλιετίας στην πολιτιστική της ανάπτυξη. Τέτοιες επιδράσεις περιλαμβάνουν την αδιαφανή και δυσκίνητη γραφειοκρατική φύση της ρωσικής διακυβέρνησης, την οποία οι Δυτικοί, αγαπώντας τη διαφάνεια (αν και εφαρμοσμένη μόνο στους άλλους) βρίσκουν - μεταξύ άλλων - τόσο αποθαρρυντική. Μερικές φορές αρέσει στους Ρώσους να αναφέρονται για την Μόσχα ως την Τρίτη Ρώμη - τρίτη μετά την ίδια τη Ρώμη και την Κωνσταντινούπολη - και αυτό δεν είναι ένας εντελώς αβάσιμος ισχυρισμός. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο ρωσικός πολιτισμός είναι απλά αντίγραφο. Ναι, έχει καταφέρει να απορροφήσει το σύνολο της κλασικής κληρονομιάς, από μια καθαρά ανατολίτικη άποψη, αλλά και οι απέραντες βόρειες εκτάσεις της με το περιβάλλον της, έχει μετατρέψει αυτήν την κληρονομιά σε κάτι ριζικά διαφορετικό.

Ο Φριτζ Γκέρλιχ ήταν ένας Γερμανός δημοσιογράφος την εποχή της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Ήταν γνωστός για την αιχμηρή κριτική του κατά του Φύρερ. Μια από τις πιο αμφιλεγόμενες στιγμές του ήταν όταν συνέθεσε μια φωτογραφία του Χίτλερ στην οποία υπερέβαλε τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ενώ βρισκόταν χέρι με χέρι με μια μαύρη γυναίκα.

Σε αυτό το άρθρο, ο Φριτζ παρότρυνε τους αναγνώστες του να εφαρμόσουν την φυσιογνωμική επιστήμη του Χίτλερ στον ίδιο τον Χίτλερ, κάτι που καθιστούσε σαφές πως ο Χίτλερ δεν ήταν Άριος, αλλά Μογγολικού υποτύπου. Η προσβολή αυτή αποτέλεσε το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Φριτζ, ο οποίος είχε χρησιμοποιήσει με συνέπεια την δύναμη της πέννας για να πολεμήσει τον Χίτλερ σε κάθε του βήμα. Συνελήφθη και μεταφέρθηκε στο Νταχάου ενώ εργάζονταν σε ακόμα μια αποκάλυψη για τον Χίτλερ, και δολοφονήθηκε ένα χρόνο μετά.

Ο Γκέρλιχ δεν αποτελεί παρά ένα από τα πολλά παραδείγματα δημοσιογράφων που απειλήθηκαν, ξυλοκοπήθηκαν και δολοφονήθηκαν επειδή αποκάλυπταν την αλήθεια. Το κακό χρειάζεται το σκοτάδι για να κρυφτεί. Έθεσα αυτό το κομμάτι της ιστορίας υπό την προσοχή σου, αγαπητέ αναγνώστη, διότι θέλω να μιλήσω για μερικούς σύγχρονους δημοσιογράφους οι οποίοι σκοτώθηκαν κάτω από αμφιλεγόμενες συνθήκες. Κατά τα φαινόμενα, δεν έχουμε μάθει ακόμα τα μαθήματα τα οποία είπαμε πως δεν θα λησμονήσουμε ποτέ.

Το Sott.net, τιμώντας την ιστορική μνήνη, ξεκινά μια σειρά άρθρων ενόψει του γεγονότος ότι οι άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη φαίνεται να μην θυμούνται αυτό που ορκίστηκαν πως δεν θα ξεχνούσαν ποτέ. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, και μάλιστα συμβαίνει ΤΩΡΑ, με το ξεκίνημα να βρίσκεται μπροστά στα ίδια μας τα μάτια. Θεωρείστε τα άρθρα αυτά ως την προειδοποίησή μας προς της ανθρωπότητα. Ελπίζουμε πως δεν θα πέσει σε ώτα μη ακούοντα.

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ ήταν καλλιτέχνης. Είχε μια αντίληψη της κινηματογραφικής γλώσσας όπως λίγοι άλλοι - πως να επικοινωνήσει σε ένα ενστικτώδες, συναισθηματικό επίπεδο με την εικόνα και τον ήχο- και αυτό φαίνεται στα ψυχολογικά του θρίλερ όπως το Ψυχώ, Τα Πουλιά και το Δεσμώτης του Ιλίγγου, ανάμεσα σε τόσα άλλα. Αλλά έχει κάνει και μια ταινία που οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν. Το 1945 του είχε ανατεθεί να βοηθήσει στην παραγωγή ενός φιλμ που περιείχε υλικό που είχαν κινηματογραφήσει Βρετανοί, Αμερικάνοι και Ρώσοι εικονολήπτες/στρατιώτες στα απελευθερωμένα στρατόπεδα συγκέντρωσης σπαρμένα σε όλη την Ευρώπη στον απόηχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ο ίδιος ο Χίτσκοκ κατέληξε να δουλεύει για ένα περίπου μήνα για την ταινία, βοηθώντας την οπτική παρουσίαση και αρνούμενος κάθε πληρωμή. Τότε προέκυψαν διάφορες καθυστερήσεις, τα στελέχη των στούντιο κουτσούρεψαν το όλο εγχείρημα, και άλλαξαν την στόχευσή του βρίσκοντας ένα νέο σκηνοθέτη (τον Μπίλι Γουάιλντερ), και τελικά κυκλοφόρησαν μια κομμένη και εντελώς διαφορετική εκδοχή του με το όνομα Death Mills (Οι Μύλοι του Θανάτου).

Στις 26 του Γενάρη, η εταιρία HBO θα προβάλει ένα νέο ντοκιμαντέρ, το Night Will Fall (Η Νύχτα θα Έρθει), το οποίο θα λέει την ιστορία του αρχικού φιλμ, το οποίο παρέμεινε αθέατο στα αρχεία για δεκαετίες, και το πως αυτό αποκαταστάθηκε. Η FRONTLINE μετέδωσε για πρώτη φορά μια ανακαινισμένη έκδοση της ταινίας, Memory of the Camps (Η Ανάμνηση των Στρατοπέδων), το έτος 1985. Μπορείτε να το δείτε παρακάτω. (Είναι επίσης διαθέσιμο στην ιστοσελίδα της PBS).

Ο αρχικός σκοπός της ταινίας ήταν να δει ο κόσμος την φρίκη της Ναζιστικής Γερμανίας, και "ως τεκμήριο, να υπηρετήσει την συλλογική μνήμη". Με άλλα λόγια, να μην ξεχάσουμε ποτέ. Να δούμε τον απόλυτο τρόμο για τον οποίο είναι ικανή η "ανθρωπότητα", ελπίζοντας να μάθουμε το μάθημά μας ώστε να μην ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο. "Ποτέ ξανά!" είναι το σλόγκαν που πιο άμεσα έρχεται στο νου όταν σκεφτόμαστε το Ολοκαύτωμα, και αυτό είναι ένα καλό συναίσθημα, αρκεί να έχουμε ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μας, ώστε να δούμε πραγματικά τι χρειάζεται να κάνουμε ώστε να αποτρέψουμε άλλη μια θηριωδία αυτής της κλίμακας. Αλλά δεν είμαστε ικανοί. Είμαστε ξανά στον ίδιο δρόμο για την καταστροφή. Θα ξανασυμβεί, και η ανθρωπότητα δεν το έχει αντιληφθεί ότι έρχεται. Πολύ λίγοι θα το δούνε, και οι φωνές τους δεν θα έχουν καμία σημασία. Όπως υπήρξαν αυτοί που το είδαν να έρχεται και πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά αγνοήθηκαν, γελοιοποιήθηκαν, ή δολοφονήθηκαν.

Αλλά ας μην προτρέχω. Δείτε πρώτα την ταινία.

Έχω συχνά την επιθυμία να πάρω στα χέρια μου γερμανικές εφημερίδες της εποχής πριν, και αμέσως μετά, που ανήλθε ο Χίτλερ στην εξουσία, ώστε να προσπαθήσω να καταλάβω τι πραγματικά συνέβαινε στη Γερμανία εκείνο τον καιρό. Διερωτήθηκα αν θα μπορούσαμε να αντλήσουμε οποιοδήποτε δίδαγμα στην παρούσα εποχή μας από τότε. Έχω ρωτήσει πολλά άτομα αν έχουν δει ποτέ τέτοια άρθρα να αναπαράγονται οπουδήποτε, ή αν έχουν ακούσει γι' αυτά, και ποτέ δεν βρήκα απάντηση. Στην τελική, αν υποθέσουμε πως η παρούσα εποχή μας φέρει οποιαδήποτε ομοιότητα με το Τρίτο Ράιχ του Χίτλερ, θα ήταν καλά να είχαμε κάποιο συγκεκριμένο υλικό γραμμένο την εποχή εκείνη για συγκρίσεις.

Κι έτυχε ένας τύπος που ονομάζεται Ρον Ρόζενμπαουμ να είναι επίσης περίεργος γι' αυτό το θέμα, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Είχε πάρει συνέντευξη από ένα επιζώντα του ολοκαυτώματος που ανάφερε ένα άρθρο που θυμόταν από την εποχή, κι ο Ρόζενμπαουμ πήγε προς αναζήτηση του. Και βρήκε πολύ περισσότερα απ' ότι υπολόγιζε. Ανακάλυψε το Φριτζ Γκέρλιχ και την εφημερίδα Munich Post. Ο Ρόζενμπαουμ αποκαλεί το Φριτζ και αυτούς της κλάσης του τους «Πρώτους Εξηγητές».

Τι σκέφτεστε εσείς όταν ακούτε το όνομα του Συνταγματάρχη Καντάφι; Τύραννος; Δικτάτορας; Τρομοκράτης; Ε λοιπόν, οι πολίτες της Λιβύης θα διαφωνούσαν αλλά θέλουμε να αποφασίστε οι ίδιοι σας.

Κυβερνόντας τη χώρα για 41 χρόνια μέχρι τον θάνατό του τον Οκτώμβριο του 2011, ο Μουαμάρ Καντάφι έκανε ορισμένα καταπληκτικά κατορθώματα για τη χώρα του και προσπάθησε επανειλημμένα να ενώσει και να ενδυναμώσει όλη την Αφρική. Έτσι λοιπόν ανεξαρτήτως του τι ακούσατε και είδατε στα ΜΜΕ ο Καντάφι έχει ολοκληρώσει ισχύρα κατορθώματα που δεν είναι χαρακτηριστηκά ενός μοχθηρού δικτάτορα.

1. Στη Λιβύη η κατοικία θεωρείται φυσικό ανθρώπινο δικαίωμα

Στο Πράσινο Βιβλίο του Καντάφι δηλώνει: "Η κατοικία αποτελεί ατομική και οικογενειακή βασική ανάγκη, ως εκ τούτου η κατοικία δεν πρέπει να βρίσκεται σε ιδιοκτησία άλλων". Το Πράσινο Βιβλίο του Καντάφι περιέχει την πολιτική φιλοσοφία του επίσημου ηγέτη. Δημοσιεύτηκε πρώτη φορά το 1975 και προοριζόταν για ανάγνωση από όλους τους Λίβυους, και συμπεριλαμβάνεται στο εθνικό πρόγραμμα σπουδών.

Ο κόσμος θρηνεί συλλογικά τη βίαιη τρομοκρατική επίθεση σε επιβατικό λεωφορείο που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο 10 ατόμων στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ σήμερα, με αποτέλεσμα μαζικές παγκόσμιες διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες που καταδικάζουν την τρομοκρατία που εξαπολύθηκε στην εν λόγω χώρα, και κάνει έκκληση για διεθνή ανταπόκριση σε μορφή νέων νόμων που θα οδηγήσουν στην πάταξη της δραματικής αύξησης των ριζοσπαστικών τρομοκρατικών επιθέσεων στην περιοχή. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους με πανό που γράφουν "Je suis Donbass", δανειζόμενοι από τη μαζική επίδειξη ενότητας με τα θύματα της πρόσφατης τρομοκρατικής επίθεσης στη Γαλλία...

Το θέμα του μεθανίου και των αναθυμιάσεων αερίων με προβλημάτισε πολύ τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά που έγραψα το Νέο Φως στη Μαύρη Πανώλη: Η Κοσμική Σύνδεση (New Light on the Black Death: The Cosmic Connection). Είχα ζητήσει ακόμα από τους επιμελητές του SOTT.net να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά για οτιδήποτε σχετικό με αναθυμιάσεις. Θα βρείτε μια μεγάλη συλλογή στο αρχείο μας αν το αναζητήσετε. Και τώρα, με τα πρόσφατα γεγονότα σχετικά με τις αναθυμιάσεις μεθανίου καθώς εμπλέκονται στο χειμαρρώδες ανάβλυσμα πετρελαίου της BP, και με αυτά τα νέα να είναι κάθε μέρα και πιο ολέθρια, άρχισα να ψάχνω δεξιά κι αριστερά για στοιχεία που ήξερα πως είχα γράψει γι' αυτά κάποια στιγμή. Αφού ανακάλυψα μερικά νέα στοιχεία, σκέφτηκα πόσο ενδιαφέρον είναι που η Μητέρα όλων των Αναβλυσμάτων μπορεί να γεννήσει την Μητέρα όλων των Θυελλών. Θα καταλάβετε για πιο πράγμα μιλώ σε λίγο!

Πρώτα, διαβάστε αυτό το επίκαιρο κομμάτι στο SOTT: Οι Πραγματικές Συνέπειες της Κατάρρευσης του Ωκεάνιου Δαπέδου (The Real Consequences of An Ocean Floor Collapse).

Οι υποστηρικτές της πυρηνικής ενέργειας χαρακτηρίζονται από κωλυσιεργία στην αναγνώριση προφανών προβλημάτων και συνακόλουθες καθυστερήσεις στην πρόληψη έκθεσης και μετρίαση των επιπτώσεων, και περισσότερο ενδιαφέρονται για τη διατήρηση της υφιστάμενης κατάστασης αντί για να βοηθήσουν εκατομμύρια αθώους ανθρώπους που υποφέρουν χωρίς να φταίνε σε τίποτα. - Nesterenko, A. V., Nesterenko, V. B. και Yablokov, Τσερνομπίλ: Συνέπειες της Καταστροφής για τους Ανθρώπους και το Περιβάλλον [Chernobyl: Consequences of the Catastrophe for People and the Environment. ]

Έχουμε αντικρουόμενες αναφορές από τις επικρατούσες πηγές ειδήσεων σχετικά με την κρίσιμη πυρηνική κατάσταση στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας. Μερικοί λένε πως δεν είναι όσο επικίνδυνα τα πράγματα όσο ήταν στην καταστροφή του Τσερνομπίλ, άλλοι λένε πως θα είναι πολύ χειρότερα από το Τσερνομπίλ. Τι πρέπει να καταλάβουμε απ' όλα αυτά; Ποιον μπορούμε να εμπιστευτούμε;

Όπως έχουν τα πράγματα, πιστεύω πως είναι λογικό να αναμένουμε και να προετοιμαστούμε για το χειρότερο, να ελπίζουμε για το καλύτερο και να δεχτούμε ότι είναι να έρθει. Αυτή η πνευματική κατάσταση είναι που με ώθησε να επανεξετάσω την διαθέσιμη βιβλιογραφία σχετικά με προσβάσιμες και εναλλακτικές θεραπείες σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής, καθώς και στοιχεία για την καταστροφή του Τσερνομπίλ. Όσα ανακάλυψα με σόκαραν, αλλά έχετε υπόψη πως υπάρχει καλά τεκμηριωμένη απαραίτητη γνώση που μπορεί να προστατέψει εσάς και τους αγαπημένους σας.

Αυτό το άρθρο περιλαμβάνει επισκόπηση της δημοσίευσης Τσερνομπίλ: Συνέπειεςτης ΚαταστροφήςγιατουςΑνθρώπουςκαιτοΠεριβάλλον [Chernobyl: Consequences of the Catastrophe for People and the Environment] που εμφανίστηκε στην Επετηρίδα της Ακαδημίας της Νέας Υόρκης (2009) [Annals of the New York Academy]. Οι συγγραφείς - Alexey V. Nesterenko (Ινστιτούτο Ακτινοπροστασίας (BELRAD), Λευκορωσία) και Alexey V. Yablokov (Ρωσική Ακαδημία Επιστημών), μαζί με τον Vassily B. Nesterenko - συνέθεσαν πληροφορίες από αρκετές χιλιάδες αναφερόμενα επιστημονικά άρθρα και άλλο υλικό, που περιλαμβάνουν επιτυχημένες και ευρέως διαθέσιμες φυσικές θεραπείες που έφεραν αποτελέσματα. Υπάρχουν επίσης πολλές άλλες μελέτες σχετικά με αποτελεσματικές εναλλακτικές θεραπείες σε περίπτωση ακτινοβολίας. Αυτό θα σας δώσει μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι να περιμένετε και τι μπορείτε να κάνετε σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής στην Ιαπωνία.

Αυτό είναι ένα θέμα που μας αφορά όλους, γιατί καμιά χώρα στον κόσμο δεν είναι ικανή να προσφέρει πλήρη προστασία από την ακτινοβολία σε όσους ζουν στις πληγείσες περιοχές, και όσον αφορά την κατανάλωση τροφίμων τοπικής παραγωγής που έχουν μολυνθεί με ραδιενέργεια.