Λυπάμαι να πω πως τα παραπάνω είναι ψέματα όμως. Κανένας στη δύση δεν θρηνεί τα θύματα της βαρβαρότητας του Κιέβου. Πολύ λίγοι είναι αυτοί που πιθανών να έχουν ακούσει γι' αυτούς. Κανείς στη δύση δεν θρηνεί μαζικά τους 5,000 ανθρώπους που σκοτώθηκαν σ' αυτήν την επιχείρηση γενοκτονίας τον περασμένο χρόνο στην Ουκρανία, όπου ο στρατός του Κιέβου και ομάδες μισθοφόρων στοχεύουν, βασανίζουν και δολοφονούν εν ψυχρώ τον άμαχο πληθυσμό, με όπλα προμηθευμένα από το ΝΑΤΟ, σ' αυτή την εκστρατεία τρόμου.
Οι ηγέτες της Ευρώπης, της Βόρειας Αμερικής, της Αυστραλίας κτλ, είναι απόλυτα υποκριτές. Ο θάνατος αμάχων τους νοιάζει μόνο όταν μπορούν να τον εκμεταλλευτούν για να υπηρετήσει τα δικά τους συμφέροντα.
Οι θάνατοι του Charlie Hebdo αποτελούν ευκαιρία εκμετάλλευσης επειδή ενισχύουν την προπαγάνδα ότι οι μουσουλμάνοι καθιστούν τη μεγαλύτερη απειλή στην παγκόσμια ειρήνη, ότι οι μουσουλμάνοι είναι τώρα ότι οι εβραίοι ήταν τότε για τους Ναζί - ο υπ' αριθμόν ένας δημόσιος εχθρός - ότι πρέπει να τους φοβόμαστε, να τους παρακολουθούμε, να τους υποψιαζόμαστε, να τους εξευτελίζουμε, να τους δαιμονοποιούμε, να τους προσβάλλουμε, να τους επιτεθόμαστε και, τελικά, να τους «τακτοποιήσουμε» με κάποιου είδους Τελική Λύση. Δικαιολογώντας και κουκουλώνοντας έτσι τη δυτική «επέμβαση» στη Μέση Ανατολή και τις σφαγές από Ισραήλ και Δύση στην περιοχή που εκτελούνται εδώ και δεκαετίες.
Σε αντίθεση, ο βάναυσος θάνατος των αμάχων στην Ουκρανία δεν έχει σημασία. Πράγματι, είναι απαραίτητος. Είναι αδιανόητο και απαράδεκτο να έχουμε την Ουκρανία σε καλές φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία σε βαθμό που οι δυτικές κυβερνήσεις είναι πρόθυμες να στηρίξουν νέο-Ναζιστικές ομάδες για να το αποφύγουν. Και όλοι αυτοί που σφάζουν; Παράπλευρες απώλειες που δεν αξίζουν το μελάνι που χρειάζεται για την καταγραφή του παράλογου θανάτου τους.
Όταν όντως υπάρχει πραγματική απειλή, τα πλήθη τείνουν ανίκανα να την δουν όπως είναι, κι αντί γι' αυτού εναντιώνονται στον αποδιοπομπαίο τράγο, ο οποίος είναι πάντοτε δημιουργία αυτών που αποτελούν την πραγματική απειλή. Η ανθρωπότητα το έχει δει αυτό να συμβαίνει πάμπολλες φορές στην ιστορία, κι αυτοί που σήμερα επιδεικνύονται ως «ενημερωμένοι», «μορφωμένοι» και «ανθρωπιστές» κοιτάζουν πίσω - με το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης πάντοτε - κουνούν τα κεφάλια τους και ψιθυρίζουν, «Πόσο τυφλή ήταν τότε η ανθρωπότητα!»
Αλλά κι οι ίδιοι το ίδιο τυφλοί είναι. Κι αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζει να επαναλαμβάνεται. Λιγότερο από ένα αιώνα πριν, οι απλοί, μορφωμένοι κι ενημερωμένοι γερμανοί (για να μην αναφέρουμε τους υπόλοιπους ευρωπαίους, αμερικάνους και ανθρώπους σε όλο τον κόσμο) δεν κατάφεραν να δουν πως η πραγματική απειλή ήταν η ίδια τους η κυβέρνηση. Πίστεψαν το ψέμα επειδή τους φάνηκε τόσο «πιστευτό». Η προπαγάνδα, οι υφιστάμενες κοινωνικές εντάσεις, οι επιθέσεις κατά την αίσθηση της ασφάλειας και της δικαιοσύνης, ήταν γι' αυτούς επιβεβαίωση πως είχαν δίκαιο, κι αυτό τους μετάτρεψε σε άκαρδους ρατσιστές. Αλλά μπορούσαν να δουν οι άνθρωποι τότε τον εαυτό τους όπως τους βλέπουμε εμείς σήμερα; Φυσικά και όχι. Όπως τους Γάλλους σήμερα που δεν που δεν βλέπουν τους εαυτούς τους ως υποκριτικούς ρατσιστές χειραγωγημένοι από δυνάμεις για τις οποίες βρίσκονται εντελώς σε άγνοια.
Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι δυνάμεις έχουν επίγνωση του τι πράττουν, όπως έχουν επίγνωση του πόσο εύκολο είναι να χειραγωγηθούν οι άνθρωποι.
«Αυτή και μόνο είναι η ρίζα από όπου ξεπετιέται ένας τύραννος: όταν εμφανίζεται για πρώτη φορά είναι ο προστάτης.»
~ Πλάτωνας
«Αν η καταπίεση και η τυραννία έρθουν σ' αυτή τη χώρα, θα είναι υπό το πρόσχημα ότι πολεμούμε ξένο εχθρό.»
~ Πρόεδρος των ΗΠΑ James Madison
«Ατομικά η παραφροσύνη είναι σπάνια, αλλά σε ομάδες, κόμματα, έθνη κι εποχές είναι ο κανόνας.»
~ Friedrich Nietzsche
«Η τρομοκρατία είναι το καλύτερο πολιτικό όπλο, γιατί τίποτε δεν δραστηριοποιεί τους ανθρώπους περισσότερο από το φόβο του ξαφνικού θανάτου.»
~ Adolph Hitler
«Φυσικά και οι άνθρωποι δεν θέλουν πόλεμο. Μα στο τέλος είναι οι ηγέτες της χώρας που καθορίζουν την πολιτική, και είναι πάντα ένα απλό θέμα να σύρουν μαζί τους τον κόσμο, είτε είναι δημοκρατία, είτε φασιστική δικτατορία ή κοινοβούλιο, ή κομμουνιστική δικτατορία... Με φωνή ή χωρίς φωνή, μπορούμε πάντα να φέρουμε τους ανθρώπους υπό την προσταγή των ηγετών τους. Αυτό είναι εύκολο. Το μόνο που έχεις να τους πεις είναι ότι βρίσκονται υπό επίθεση, και καταδικάστε τους ειρηνιστές για έλλειψη πατριωτισμού και έκθεση της χώρας σε κίνδυνο. Λειτουργεί το ίδιο σε όλες τις χώρες.»
~ Hermann Goering, Ναζιστικός ηγέτης.
«Ο ευκολότερος τρόπος για απόκτηση ελέγχου του πληθυσμού είναι η διενέργεια τρομοκρατικών πράξεων. Οι ίδιοι οι πολίτες θα απαιτήσουν τέτοιους νόμους εάν απειλείται η προσωπική τους ασφάλεια.»
~ Josef Stalin
Η σκληρή ειρωνεία είναι πως οι άνθρωποι πιστεύουν πως οι ηγέτες τους το πράττουν για το κοινό καλό. Επιλύνουν ένα πρόβλημα, εξουδετερώνουν μια απειλή, υπερασπίζονται την ελευθερία, πολεμούν τις δυνάμεις που εναντιώνονται στον πολιτισμό. Μόνο που δεν είναι έτσι. Οι πρόσφατες επιθέσεις στο Charlie Hebdo και οι αντιδράσεις σ' αυτές δεν έχουν καμιά σχέση με την απειλή του ριζοσπαστικού Ισλάμ ή την ελευθερία του λόγου. Η απειλή είναι πραγματική αλλά δεν προέρχεται από μουσουλμάνους: προέρχεται από τις ίδιες μας τις κυβερνήσεις.
Σχόλια Αναγνωστών