"Μέσα στον πραγματικά αντεστραμμένο κόσμο, το αληθινό είναι μια στιγμή του ψεύτικου" ~ Γκυ Ντεμπόρ, "Η Κοινωνία του θεάματος""Το πρώτο θύμα στον πόλεμο είναι η αλήθεια" είχε πει ο Αισχύλος και δεν είχε άδικο. Η κορύφωση του πολέμου στη Συρία τις τελευταίες ημέρες με την ανακατάληψη του Χαλεπιού από τον Συριακό εθνικό στρατό και η προέλαση στη Ράκα, μας έχει φέρει αντιμέτωπους με μια νέα συνθήκη αναφορικά με την μιντιακή προπαγάνδα, την κατασκευή ειδήσεων, τη διασπορά ειδήσεων αμφίβολης προέλευσης κτλ.
Η προπαγάνδα σε καιρούς πολέμου δεν είναι φυσικά κάτι καινούργιο. Πάντα υπήρχε παράλληλα με τον πραγματικό πόλεμο και ο πόλεμος της ενημέρωσης, αλλά πλέον ο πόλεμος της ενημέρωσης αποκτά νέα χαρακτηριστικά λόγω της ραγδαίας εξάπλωσης και διείσδυσης των κοινωνικών δικτύων. Επιπλέον, στην παραποίηση της ιστορίας ως βασικού συστατικού της προπαγάνδας, ή "Αναπαράσταση της πραγματικότητας", όπως την έχει αναλύσει ο Νόαμ Τσόμσκι, έχει επίσης πολύ διαφορετικά χαρακτηριστά και θα τα αναλύσουμε παρακάτω.
Επιπλέον, ο πόλεμος της προπαγάνδας μας γίνεται αυτή τη φορά τόσο έντονα αισθητός, γιατί σε αντίθεση με τις συρράξεις των προηγούμενων ετών, ο πόλεμος στη Συρία είναι ο πιο αιματηρός, έχει σοβαρές παρενέργειες στην ευρύτερη περιοχή και στην Ευρώπη, και είναι ότι πιο κοντινό σε πολέμους της ψυχροπολεμικής εποχής με πρωταγωνιστικό ρόλο της Ρωσίας. Με λίγα λόγια ασχολούμαστε με αυτόν περισσότερο.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά στην μάχη για ενημέρωση από τη Συρία είναι ότι όπως γράφει ο βρετανικός Independent υπάρχει κενό στην ενημέρωση από την πλευρά των αντικαθεστωτικών μεταξύ αυτών και του Ισλαμικού κράτους, που είναι αποτέλεσμα μιας μακράς περιόδου εχθρικής στάσης απέναντι στα διεθνή μέσα και αρκεί να θυμηθούμε τις οn camera εκτελέσεις δημοσιογράφων και τις απαγωγές.
Κενό ενημέρωσης
Το γεγονός αυτό δημιούργησε τις προϋποθέσεις ώστε το Ισλαμικό κράτος, η Al Nursa (παρακλάδι της Αλ Κάιντα) και οι οργανώσεις της μετριοπαθούς αντιπολίτευσης, να ελέγχουν την πληροφορία που βγαίνει από τις περιοχές που κατέχουν.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο Ανατολικό Χαλέπι όπου γίνονταν οι τελευταίες μάχες για την ανακατάληψη της πόλης δεν υπήρχαν ξένοι δημοσιογράφοι. Αντίθετα υπήρχαν δεκάδες "ανεξάρτητοι ακτιβιστές", οι οποίοι δρούσαν εντελώς ελεύθερα και τροφοδοτούσαν με ειδήσεις τη Δύση, κυρίως μέσω του Συριακού Παρατηρητηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Μπορεί να πει κανείς ότι αυτές οι ειδήσεις που μετέδιδαν ήταν ψευδείς;
Σχόλιο: Διαβάστε επίσης μερικές αληθινές ειδήσεις,