Η Ελλάδα δεν θα λάβει ούτε ένα cent σε νέα οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη όσο ο Αλέξης Τσίπρας και ο Γιάννης Βαρουφάκης παραμένουν στην εξουσία, σύμφωνα με δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδα The Times. Η εφημερίδα τονίζει, όπως αποκάλυψε ένας πολιτικός με μεγάλη επιρροή στην Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα πάρει χρήματα γιατί η Γερμανία θα μπλοκάρει τη συμφωνία.

«Σήμερα υπάρχει το ερώτημα εάν εμπιστευόμαστε τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη, η απάντηση είναι καθαρή, όχι δεν τους εμπιστευόμαστε» λέει στην εφημερίδα υψηλόβαθμο στέλεχος των συντηρητικών.

Το σημαντικότερο είναι ότι ο ίδιος πολιτικός, ο οποίος κράτησε την ανωνυμία του, αποκαλύπτει ότι υπάρχει ευρωπαίκή προσπάθεια να ωθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος την Κυριακή.

Η εφημερίδα επισημαίνει ότι μπορεί η Ευρώπη να διατηρεί το καθεστώς οικονομικής ασφυξίας στην Ελλάδα γιατί σύμφωνα με τους κανόνες του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας απαιτείται έγκριση από τα κοινοβούλια και μπορεί να μπλοκάρουν τη βοήθεια όπως έγινε και χθες με το αίτημα των Ελλήνων.

Ο υψηλόβαθμος Γερμανός πολιτικός εμφανίστηκε βέβαιος μιλώντας στην εφημερίδα ότι οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ και οι σύμμαχοί της οι Χριστιανοκοινωνιστές θα μπλοκάρουν οτιδήποτε ζητήσουν οι Έλληνες κομμουνιστές όπως τους χαρακτηρίζει.

Ο ίδιος πολιτικός δηλώνει ότι θα γίνει ότι χρειάζεται για να επικρατήσει το «ναι» και μετά θα χρειαστεί μία νέα κυβέρνηση τεχνοκρατών στην Ελλάδα.

Με ένα άρθρο-φωτιά, οι Financial Times καλούν στην ουσία τον Αλέξη Τσίπρα να μην υποχωρήσει στις αξιώσεις των πιστωτών. Μέσω συγκεκριμένων στοιχείων αναλύουν γιατί δεν πρόκειται να χάσει τίποτε αν πει «όχι» κηρύσσοντας πτώχευση, ακόμη και αν υπάρξει Grexit.

Ο συντάκτης του άρθρου στους FT Wolfgang Münchau εξηγεί αναλυτικά τα δεδομένα που έχει να αντιμετωπίσει η ελληνική οικονομία και στην περίπτωση του «ναι» και στην περίπτωση του «όχι». Και καταλήγει στο συμπέρασμα: Δεν έχει να χάσει τίποτα, ενώ Γερμανία και Γαλλία μόνο, θα χάσουν 160 δισ. Ευρώ σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο των FT:

Μπορείτε να αγνοήσετε όλες τις φλυαρίες περί ενός "Grexit", την μπλόφα και τα πολυβοϊα δεξιών γερμανών ιδεολόγων όπως του υπουργού οικονομικών Wolfgang Schäuble με τις επαναλαμβανόμενες, πεισματικά τρομερές προειδοποιήσεις ότι ο χρόνος εξαντλείται. Παρατηρήσατε ότι η πολυβόητη προθεσμία της 5^ης Ιουνίου για την πληρωμή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ήρθε και έφυγε, η Ελλάδα δεν πλήρωσε και κανείς δεν έπεσε σε γκρεμό; Πιστέψτε με, δεν επρόκειτο για δραματική στιγμή αγωνίας.

Αν και έχουν υπάρξει πολλές αναφορές στην θεωρία παιγνίων στον τρέχων σχολιασμό, δεν είναι πραγματικά απαραίτητες, αν παρατηρήσετε τις προτιμήσεις αυτών που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ευγενική και αρκετά διπλωματική ώστε να αποκαλεί ευρωπαίους εταίρους της. Πάρτε πρώτη και καλύτερη την έταιρο Γερμανίδα Καγκελάρια Angela Merkel: Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν θέλει να μείνει στην μνήμη της ιστορίας ως, είναι ότι ήταν η πολιτικός η οποία κατέστρεψε την ευρωζώνη.

Φυσικά, δεν γνωρίζουμε αν μια ελληνική έξοδος θα είχε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά υπάρχει η πιθανότητα ότι θα μπορούσε. Ακόμη και αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ήταν σε θέση να περιορίσει την προκύπτουσα οικονομική κρίση, είναι πιθανόν ότι η Ελλάδα μετά από ένα αρχικό σοκ, τελικά, θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα έξω από το ευρώ, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να πείσει και άλλους να θέλουν να βγουν από το ευρώ. Όποια και να είναι η πιθανότητα αυτού του σεναρίου, η Merkel είναι, όπως οι περισσότεροι επιτυχημένοι πολιτικοί, ένα υπερ-προσεκτικό πλάσμα που δεν θα τολμούσε μια τέτοια ζαριά.

Και υπάρχει ένας ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που δεν πρόκειται να αγνοήσει: τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν διάσπαρτα δημοσιεύματα ότι η διοίκηση του Barack Obama έχει ασκήσει πίεση στην Μέρκελ για να καταλήξουν σε συμφωνία με την Ελλάδα, αλλά η σημαντικότητά αυτού του γεγονότος έχει υποεκτιμηθεί πολύ. Εκτός αν είναι ένα αίτημα που θα μπορούσε να κοστίσει την επανεκλογή σε μια γερμανική κυβέρνηση - όπως η προσφορά του George W. Bush για την υποστήριξη της εισβολής του Ιράκ το 2003 - κάτι που είναι στρατηγικής σημασίας για την Ουάσιγκτον είναι πολύ πιθανό να βρεί το Βερολίνο σύμφωνο. Και σε αυτή την περίπτωση, η Μέρκελ και ο Ομπάμα είναι βασικά σύμφωνοι.

Τα ονόματα των Ελλήνων δημοσιογράφων που κλήθηκαν από το ΔΝΤ να παρακολουθήσουν σεμινάρια με στόχο την προβολή των θέσεων του Ταμείου πρόκειται να ζητήσει επισήμως η επιτροπή αλήθειας της Βουλής.

Αυτό προέκυψε μετά την αποκάλυψη που έκανε στην επιτροπή ο κ. Παναγιώτης Ρουμελιώτης ο οποίος ανέφερε ότι σεμινάρια σε δημοσιογράφους για να εξηγήσει τις θέσεις και να προβάλλει τις απόψεις του διενεργεί το ΔΝΤ, αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Μετά από σχετικές ερωτήσεις για τις διαδικασίες ή και τα κριτήρια με τα οποία γινόταν η επιλογή των δημοσιογράφων για να παρακολουθήσουν τα σχετικά σεμινάρια - ανάλογα έκανε και η ευρωπαϊκή επιτροπή - ο κ. Ρουμελιώτης ανέφερε ότι δημοσιογράφοι τους οποίους συναντούσε στην Ουάσιγκτον του είχαν αποκαλύψει ότι είχαν κληθεί για να παρακολουθήσουν αυτά τα σεμινάρια. Και πρόσθεσε ότι θα μπορούσε η Επιτροπή να ζητήσει επισήμως να της δοθούν τα ονόματα από τον υπεύθυνο επικοινωνίας του Ταμείου κ. Τζέρυ Ρέϊς.

Η πρόεδρος της Βουλής κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου υιοθέτησε την πρόταση και ανέθεσε σε μέλος της επιτροπής να συντάξει το σχετικό αίτημα προκειμένου να πληροφορηθούν όλοι τους δημοσιογράφους που κλήθηκαν και παρακολούθησαν την ανάπτυξη των θέσεων του ΔΝΤ.

Ο κ. Ρουμελιώτης ακόμη αναφέρθηκε και σε ομάδα καθηγητών οικονομολόγων οι οποίοι με λυσσαλέο τρόπο και σαθρά επιχειρήματα προσπαθούσαν να πείσουν ότι το χρέος ήταν βιώσιμο. Και αυτήν την κατηγορία ο κ. Ρουμελιώτης την ενέταξε σε εκείνους που υπηρετούσαν σκοπιμότητες των αφεντικών τους.

Κεραυνοί από τον αρθρογράφο του Foreign Policy και πρώην οικονομικό αναλυτή του Μπαρόζο. Η ευρωζώνη δεν νοιάζεται για την ευημερία του μέσου Ελληνα. Η Μέρκελ και οι άλλοι πολιτικοί απλά λένε ψέματα και θέλουν να βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα.
Έως το 2014, ο Philipp Legrain διετέλεσε σύμβουλος και επικεφαλής της ομάδας αναλύσεων του Γραφείου Πολιτικών συμβούλων της Κομισιόν. Με νέο του άρθρο, ζητά ξεκάθαρα από την ελληνική κυβέρνηση να μην προσυπογράψει την προτεινόμενη από τους δανειστές συμφωνία, ισχυριζόμενος ότι η λιτότητα και το χρέος καταστρέφουν τη χώρα χωρίς λόγο, παρά μόνο για την πολιτική επιβίωση των ιθυνόντων του προγράμματος που εφαρμόζεται από το 2010. Ακολουθεί το κείμενο:

Μεταρρυθμίσεις: η Ελλάδα τις χρειάζεται απεγνωσμένα, σε αυτές όμως η νέα κυβέρνηση της χώρας παρουσιάζεται απελπιστικά ελλιπής. Ήρθε λοιπόν η ώρα ο Αλέξης Τσίπρας να κάνει αυτό που είναι καλύτερο για τη χώρα του, δηλ. να αποδεχτεί τις απαιτήσεις των πιστωτών για μεταρρυθμίσεις κι όλα αυτά σε αντάλλαγμα με τα χρήματα που τόσο πολύ η Ελλάδα χρειάζεται. Έτσι περιγράφεται ως επί το πλείστον η ελληνική κατάσταση. Όμως η περιγραφή αυτή είναι τελείως παραπλανητική.

Φανταστείτε ότι είστε στη φυλακή για το γεγονός ότι δεν μπορέσατε να πληρώσετε τα χρέη σας (έχετε δίκιο, είναι σχεδόν πέρα από κάθε φαντασία - οι πολιτισμένες κοινωνίες δεν φυλακίζουν πια χρεοκοπημένους ιδιώτες. Αλλά δεχτείτε το για την ώρα, χάριν του επιχειρήματος). Μετά από πέντε χρόνια απόγνωσης, ηγείστε μιας εξέγερσης, παίρνετε τον έλεγχο της φυλακής και απαιτείτε την απελευθέρωσή σας. Οι φύλακες απαντούν κόβοντάς σας την παροχή νερού. Θα πρέπει τώρα να υποχωρήσετε, να γυρίσετε στο κελί σας κι ίσως να διαπραγματευτείτε για λίγο καλύτερες συνθήκες προκειμένου να σας δοθεί έστω και λίγο νερό; Ή να συνεχίσετε να μάχεστε για την ελευθερία σας; Όταν μιλάμε για την αντιπαράθεση μεταξύ χρεοκοπημένης Ελλάδας και δανειστών της ευρωζώνης, στην πραγματικότητα περί αυτού πρόκειται.

Εδώ και μήνες τώρα, λένε πως η Ελλάδα έχει μόνο μερικές μέρες για να επιτύχει μια συμφωνία με τους πιστωτές της προτού ξεμείνει από χρήματα. Κάποια στιγμή αυτό θα γίνει πραγματικότητα.

Σε μια εφ' όλης της ύλης συνέντευξή του προς τον Στέλιο Κούλογλου, ο Γάλλος ευρωβουλευτής της Αριστεράς Ζαν-Λυκ Μελανσόν μιλά για τις συνέπειες που έχουν οι παράλογες αξιώσεις μιας χώρας, όπως η Γερμανία απέναντι σε μια χώρα που υποφέρει από τα δεινά της κρίσης χρέους και της συνακόλουθης κοινωνικής εξαθλίωσης. Ταυτόχρονα, δεν κρύβει το θυμό του για την τακτική του Βερολίνου και ιδίως για τη συμπεριφορά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε απέναντι στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Αναφερόμενος ειδικότερα στον Σόιμπλε, ο Γάλλος ευρωβουλευτής τον χαρακτηρίζει «θρασύ», σκιαγραφώντας το πορτρέτο ενός ανθρώπου που διακατέχεται από χαιρεκακία. «Κι ο κ. Σόιμπλε είπε: 'Να δω πώς θα πει ο Τσίπρας στους Έλληνες ότι δεν κράτησε το λόγο του'. Απολαμβάνουν την ιδέα ενός ηγέτη ταπεινωμένου μπροστά στο λαό του. Μα τα ίδια έλεγε και για τη Γαλλία. Μα διανοείσαι το θράσος; Είπε πως θα ήθελε οι Γερμανοί να εξαναγκάσουν τη Γαλλία, αλλά δεν μπορούμε. Κι αυτό εξαιτίας της δημοκρατίας. Διανοείσαι τη βιαιότητα της φράσης αυτής; Είναι τρελοί οι άνθρωποι, είναι απίστευτα αλαζόνες!».

Περιγράφει το πώς υποδέχτηκαν από την πρώτη στιγμή τον Αλέξη Τσίπρα οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μέρκελ: «Είναι απίστευτη η αλαζονεία τους. Λένε: 'Η Ευρώπη πάντα έτσι λειτουργούσε και έτσι θα συνεχίσει'. Κι όταν ήρθαν οι Έλληνες, είπαν: 'Θα κάνουν κι αυτοί ό,τι έκαναν κι οι άλλοι'. Όταν είδαν ένα νέο κι ευγενικό Έλληνα (ενν. τον Τσίπρα), με ωραίο χαμόγελο είπαν θα τον κάνουμε μια χαψιά. Αλλά την πάτησαν. Μήνες μετά, είμαστε στο ίδιο σημείο. Ο ευγενικός Έλληνας αρνείται να υποχωρήσει».

Εξάλλου, μιλά στον Στ. Κούλογλου και για το νέο του βιβλίο, με τίτλο Το Πολεμικό Δηλητήριο. Μέσα από τις σελίδες αυτής της «φιλελληνικής προκήρυξης», όπως ο ίδιος την χαρακτηρίζει, ο Μελανσόν περιγράφει με τρόπο τεκμηριωμένο τη λανθασμένη τακτική του Βερολίνου και την «αλαζονεία», όπως ο ίδιος λέει, πολιτικών και τεχνοκρατών, που επιδιώκουν απλά την ταπείνωση μιας χώρας.

Οι δυτικές κυβερνήσεις δεν κρύβουν πλέον ότι χρησιμοποιούν τζιχαντιστές. Με τους τελευταίους, το ΝΑΤΟ ανέτρεψε τον Μουαμάρ ελ-Καντάφι χρησιμοποιώντας την αλ-Κάιντα ως μοναδικό χερσαίο στράτευμα στο έδαφος. Μήπως το Ισραήλ έδιωξε τη Δύναμη του ΟΗΕ στο Γκολάν και την αντικατάστησε με την αλ-Νόσρα; Μήπως ο Διεθνής Συνασπισμός κατά του Ισλαμικού Κράτους (ΙΚ) άφησε να πέσει τη Παλμύρα για να βλάψει τη Συρία; Αλλά αν ο καθείς μπορεί να καταλάβει τα δυτικά συμφέροντα, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε πώς και γιατί οι τζιχαντιστές μπορούν και υπηρετήσουν τον θείο Σαμ [τις ΗΠΑ] στο όνομα του Κορανίου.

Αναρωτιόμαστε συχνά πώς το Πεντάγωνο και η CIA καταφέρουν να χειραγωγήσουν εκατομμύρια μουσουλμάνους και να τους στείλει να πολεμήσουν για τα συμφέροντα του Θείου Σαμ. Βέβαια, ορισμένοι ηγέτες είναι αμειβόμενοι πράκτορες, αλλά οι τζιχαντιστές στο σύνολό τους πιστεύουν ότι πολεμούν και πεθαίνουν για να πάνε στον παράδεισο.

Η απάντηση είναι παιδαριώδη: από τη ρητορική της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, είναι δυνατόν να ξεφύγουν από την ανθρώπινη πραγματικότητα και να τους στείλουν να σκοτώσουν όποιον να είναι από τη στιγμή που κινούν ένα κόκκινο μαντήλι μπροστά στα μάτια τους.

«Δυσερμήνευτο έως απολύτως μη ερμηνεύσιμο», χαρακτήρισε το φαινόμενο του «Ισλαμικού Κράτους» ο Αμερικανοπαλαιστίνιος αναλυτής και συγγραφέας Ραμζί Μπαρούντ. «Είναι αλήθεια ότι αυτήν τη στιγμή, η Μέση Ανατολή είναι το ιδανικό εκκολαπτήριο βίαιων οργανώσεων και πολιτικού ριζοσπαστισμού. Ομως είναι δύσκολο να τοποθετήσει κανείς το "Ισλαμικό Κράτος" ακόμη και σε αυτό το πλαίσιο χωρίς να εγερθεί σειρά ερωτημάτων που παραμένουν αναπάντητα», σημειώνει ο Μπαρούντ στην ιστοσελίδα Μiddle East Eye.

«Ενώ η Αλ Κάιντα, στις πιο βίαιες περιόδους της, είχε την υποστήριξη πολλών ανθρώπων στην περιοχή, το "Ισλαμικό Κράτος" είναι ελάχιστα δημοφιλές», σημειώνει, επικαλούμενος δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι οι θετικές απόψεις για την πιο βάρβαρη οργάνωση που έχει αναδυθεί τα τελευταία χρόνια στη Μέση Ανατολή δεν ξεπερνούν το 5% στη Σαουδική Αραβία, το 3% στην Αίγυπτο και το 1% μεταξύ των σουνιτών του Λιβάνου (0% μεταξύ των υπόλοιπων Λιβανέζων).

Μέσα σε δύο χρόνια

«Ομως, σε λιγότερο από δύο χρόνια, κατόρθωσε να κάνει αυτό που η Αλ Κάιντα - που ήταν πολύ πιο δημοφιλής, επειδή στρεφόταν εναντίον των ΗΠΑ και των συμμάχων τους - δεν έκανε σε 15 χρόνια». Οι τελευταίες ειδήσεις από τη Συρία, όπου το «Ισλαμικό Κράτος» εκτέλεσε αιχμαλώτους στο αρχαίο θέατρο της Παλμύρας, το οποίο μόλις έπεσε στα χέρια του, και από το Ιράκ, όπου η πολύμηνη πολιορκία του Ραμαντί έληξε προς όφελος των τζιχαντιστών, επιβεβαιώνουν την προέλασή τους.

Αμηχανία προκάλεσε ο διάσημος οικονομολόγος Τομά Πικετί κατά τη διάρκεια βράβευσής του στο Βερολίνο, όταν πρότεινε διαγραφή του ελληνικού χρέους, υπενθυμίζοντας τη διαγραφή του γερμανικού χρέους μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Πικετί παρευρέθη στο Βερολίνο σε εκδήλωση για τη βράβευσή του με το Βραβείο Πολιτικού Βιβλίου από το ίδρυμα Φρίντριχ Έμπερτ, στην οποία ήταν παρών και ο δήμαρχος του Αμβούργου και σημαίνον στέλεχος των Σοσιαλδημοκρατών Όλαφ Σολτς. Και δεν άργησε να ρίξει τη «βόμβα».

Όπως ανέφερε, η Μεγάλη Βρετανία μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους και η Γερμανία μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν μεγαλύτερο χρέος από αυτό που έχει σήμερα η Ελλάδα, που ξεπερνούσε το 200% του ΑΕΠ. Πώς ξεπλήρωσαν τα χρέη τους; Η μεν Βρετανία τα κατάφερε με μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα - αλλά στην πρόσφορη περίοδο της βιομηχανικής επανάστασης, και ακόμα κι έτσι της πήρε σχεδόν 100 χρόνια. Είναι φανερό ότι αυτό το παράδειγμα δεν μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα, επεσήμανε.

Τι γίνεται όμως με το παράδειγμα της Γερμανίας; Η κατεστραμμένη από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία είδε το 1953 τα χρέη της να διαγράφονται σε ένα μεγάλο μέρος από τους συμμάχους, και αυτό της επέτρεψε να γίνει και πάλι οικονομική υπερδύναμη. «Γιατί να μην προκρίνουμε μία ανάλογη λύση για την Ελλάδα και σήμερα;», διερωτήθηκε, εκφράζοντας επίσης την απορία γιατί να αρνείται η Ευρώπη τη λύση που δέχθηκε να δώσει για τη Γερμανία το 1953.

Η πΓΔΜ αφόπλισε μια ένοπλη ομάδα της οποίας παρακολουθούσε τους εντολοδόχους για τουλάχιστον οκτώ μήνες. Πρόλαβε ως εκ τούτου μια άλλη προσπάθεια πραξικοπήματος, που είχε προγραμματιστεί από την Ουάσιγκτον για τις 17 Μαΐου. Σκοπός ήταν να επεκταθεί στη πΓΔΜ το χάος που υπάρχει ήδη στην Ουκρανία, προκειμένου να αποφευχθεί η διέλευση ενός ρωσικού αγωγού προς την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η περίπτωση του Κουμάνοβο

Η αστυνομία της πΓΔΜ ξεκίνησε στις 9 Μάη 2015, στην αυγή, μια επιχείρηση για να συλλάβει μια ένοπλη ομάδα που είχε διεισδύσει στη χώρα και για την οποία είχε την υποψία ότι προετοίμαζε διάφορες επιθέσεις. Η αστυνομία είχε εκκενώσει τον πληθυσμό πριν από την επίθεση.


Οι ύποπτοι άνοιξαν πυρ, ακολούθησε μια σκληρή μάχη που προκάλεσε 14 νεκρούς από την πλευρά των τρομοκρατών και 8 από την πλευρά των αρχών επιβολής του νόμου. 30 άτομα πιάστηκαν και φυλακίστηκαν. Υπάρχουν πολλοί τραυματίες.