Τον περασμένο Φεβρουάριο το αμερικανικό περιοδικό, The Week, είχε μια εικόνα του Αλέξη Τσίπρα ως Προμηθέας Δεσμώτης να σπάει τις αλυσίδες των μέτρων λιτότητας.
Σχόλιο: Ο διάσημος σκηνοθέτης Oliver Stone δημοσίευσε αυτό το άρθρο στη σελίδα του FB του πρόσφατα, με το τεκμηριωμένο σχόλιο:
Τον τελευταίο καιρό είχα συχνά στο μυαλό μου το «Grexit». Γνώρισα τον Αλέξη Τσίπρα σχεδόν 2 χρόνια πριν στην Κροατία. Στη διάσκεψη αυτή, όλοι ξέραμε ότι ήταν το φρέσκο πρόσωπο που χρειάζεται η Ελλάδα.
Ο Mark Weisbrot, σε αυτό το διορατικό άρθρο, καταλήγει στην ουσία αυτής της κρίσης, τόσο μηδαμινά παρουσιαζόμενη στο κοινό των ΗΠΑ από τα δικά μας ΜΜΕ.
Ο στόχος των ΗΠΑ είναι ένας ύπουλος - αν κρίνουμε από την επαίσχυντη ιστορία μας στην Ελλάδα. (Βλέπε "Untold History" [«Ανείπωτη Ιστορία»] Κεφάλαιο 4, οι πραγματικές απαρχές του Ψυχρού Πολέμου μας το '47 -. '49). Ο Churchill, του οποίου ο πόλεμος ήταν δικός του, ακόμη και παραδέχθηκε ότι ο Στάλιν κράτησε τον λόγο του σε αυτόν, και δεν υποστήριξε τους Έλληνες επαναστάτες κατά την διάρκεια του εμφύλιου πόλεμου ενάντια στους μοναρχικούς φασίστες του Churchill. Αυτό ακολουθήθηκε από την σημαντική υποστήριξη του Νίξον / Agnew στην άσχημη δικτατορία το '67 - '74. (Δείτε τη ταινία φαντασίας «Ζ» για μια δραματική εισαγωγή). Είναι σαφές ότι δεν υπήρξε ποτέ μια πραγματική ελληνική κυβέρνηση την οποία οι άνθρωποι εκεί θα μπορούσαν να σεβαστούν -- μέχρι την πρόσφατη σήμερα.
Σας λέω «Ζήτω ο Τσίπρας!» «Ζήτω μια νέα Ελλάδα!»
-- και μην πιστεύετε όσα διαβάζετε στα αμερικανικά ΜΜΕ. Εύχομαι μόνο ότι η Ευρώπη θα μπορούσε να απομακρυνθεί από τους ιμπεριαλιστικούς μας στόχους.
Μπορείτε να αγνοήσετε όλες τις φλυαρίες περί ενός "Grexit", την μπλόφα και τα πολυβοϊα δεξιών γερμανών ιδεολόγων όπως του υπουργού οικονομικών Wolfgang Schäuble με τις επαναλαμβανόμενες, πεισματικά τρομερές προειδοποιήσεις ότι ο χρόνος εξαντλείται. Παρατηρήσατε ότι η πολυβόητη προθεσμία της 5ης Ιουνίου για την πληρωμή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), ήρθε και έφυγε, η Ελλάδα δεν πλήρωσε και κανείς δεν έπεσε σε γκρεμό; Πιστέψτε με, δεν επρόκειτο για δραματική στιγμή αγωνίας.
Αν και έχουν υπάρξει πολλές αναφορές στην θεωρία παιγνίων στον τρέχων σχολιασμό, δεν είναι πραγματικά απαραίτητες, αν παρατηρήσετε τις προτιμήσεις αυτών που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι ευγενική και αρκετά διπλωματική ώστε να αποκαλεί ευρωπαίους εταίρους της. Πάρτε πρώτη και καλύτερη την έταιρο Γερμανίδα Καγκελάρια Angela Merkel: Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν θέλει να μείνει στην μνήμη της ιστορίας ως, είναι ότι ήταν η πολιτικός η οποία κατέστρεψε την ευρωζώνη.
Φυσικά, δεν γνωρίζουμε αν μια ελληνική έξοδος θα είχε αυτό το αποτέλεσμα, αλλά υπάρχει η πιθανότητα ότι θα μπορούσε. Ακόμη και αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα ήταν σε θέση να περιορίσει την προκύπτουσα οικονομική κρίση, είναι πιθανόν ότι η Ελλάδα μετά από ένα αρχικό σοκ, τελικά, θα τα κατάφερνε πολύ καλύτερα έξω από το ευρώ, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να πείσει και άλλους να θέλουν να βγουν από το ευρώ. Όποια και να είναι η πιθανότητα αυτού του σεναρίου, η Merkel είναι, όπως οι περισσότεροι επιτυχημένοι πολιτικοί, ένα υπερ-προσεκτικό πλάσμα που δεν θα τολμούσε μια τέτοια ζαριά.
Και υπάρχει ένας ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο που δεν πρόκειται να αγνοήσει: τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχουν διάσπαρτα δημοσιεύματα ότι η διοίκηση του Barack Obama έχει ασκήσει πίεση στην Μέρκελ για να καταλήξουν σε συμφωνία με την Ελλάδα, αλλά η σημαντικότητά αυτού του γεγονότος έχει υποεκτιμηθεί πολύ. Εκτός αν είναι ένα αίτημα που θα μπορούσε να κοστίσει την επανεκλογή σε μια γερμανική κυβέρνηση - όπως η προσφορά του George W. Bush για την υποστήριξη της εισβολής του Ιράκ το 2003 - κάτι που είναι στρατηγικής σημασίας για την Ουάσιγκτον είναι πολύ πιθανό να βρεί το Βερολίνο σύμφωνο. Και σε αυτή την περίπτωση, η Μέρκελ και ο Ομπάμα είναι βασικά σύμφωνοι.
Η πολιτική της αμερικανικής αυτοκρατορίας είναι πολύ πιο σημαντική από οτιδήποτε τυχόν οικονομικές ανησυχίες. Για τους ίδιους λόγους που οι Ηνωμένες Πολιτείες παρενέβησαν στον εμφύλιο πόλεμο στην Ελλάδα (το 1946 μέχρι το '49) και υποστήριξαν την βάρβαρη στρατιωτική δικτατορία (1967 έως '74) - με όλες τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια και την καταπίεση που περιείχαν - η Ουάσιγκτον δεν θέλει να έχει μια ανεξάρτητη κυβέρνηση στην Ελλάδα.
Σχόλιο: Για την κρυμμένη αλήθεια πίσω από τη μεταπολεμική βρετανική και αμερικανική επίθεση κατά του ελληνικού πληθυσμού, παρακολουθήστε το παρακάτω ντοκιμαντέρ
Αν δεν μπορείτε να δείτε το πάνω ντοκιμαντέρ στο youtube, μια άλλη πηγή (σε δύο μέρη) είναι η εξής:
Ο αφανής πόλεμος (μέρος 1ο)
Ο αφανής πόλεμος (μέρος 2ο)
Η Ευρώπη είναι ο πιο σημαντικός σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών στον κόσμο, και η Ουάσιγκτον δεν θέλει να χάσει ακόμη και ένα μικρό κομμάτι από αυτό, ακόμη και την μικρή Ελλάδα. Όλοι γνωρίζουν ότι εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει το ευρώ και χρειάζεται να δανειστεί σκληρό νόμισμα για το ισοζύγιο πληρωμών της, θα πάρει μερικά από τη Ρωσία και ίσως ακόμη και από την Κίνα. Η Ελλάδα θα μπορούσε να βγει από το ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα θα μπορούσε να συμμετέχει στο προτεινόμενο πρόγραμμα αγωγού φυσικού αερίου της Ρωσίας, το οποίο θα καταστήσει την Ευρώπη πιο εξαρτώμενη από τη Ρωσία - κάτι που οι Αμερικανοί αξιωματούχοι προειδοποίησαν ενάντια, προκαλώντας την απότομη επίπληξη από τον ελληνικό υπουργό ενέργειας, ο οποίος τους είπε δικαίως ότι δεν τους αφορά.
Θα ήταν ευχάριστο να σκεφτεί κανείς ότι τα χειρότερα χαρακτηριστικά της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ έχουν αλλάξει μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, όμως δεν έχουν. Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ στην πραγματικότητα, τουλάχιστον στο βαθμό που οι ΗΠΑ εξακολουθεί να είναι μια παγκόσμια αυτοκρατορία και θέλει κάθε κυβέρνηση να θέσει τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον πριν από αυτά που εκφράζονται από τους δικούς της ψηφοφόρους. Οι σημερινές εχθροπραξίες με τη Ρωσία προσθέτουν μια αίσθηση déjà vu, αλλά είναι κυρίως μια πρόσθετη δικαιολογία του τι θα ήταν η πολιτική των ΗΠΑ εν πάση περιπτώσει.
Μόλις λάβουμε όλα αυτά τα συμφέροντα υπόψη και το που συγκλίνουν, η στρατηγική των ευρωπαίων εταίρων της Ελλάδας γίνεται αρκετά σαφής: Έχουν όλα σχέση με μια προσπάθεια αλλαγής του καθεστώτος. Ένας ανώτερος Έλληνας αξιωματούχος που εμπλέκεται στις διαπραγματεύσεις αναφέρεται σε αυτήν ως ένα «πραξικόπημα σε slow-motion». Και αυτοί που έδιναν προσοχή το βλέπανε αυτό εξ αρχής. Μόλις 10 ημέρες αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη, όπως ανέφερα προηγουμένως, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απέκοψε την κεντρική γραμμή πίστωσης της στην Ελλάδα και στη συνέχεια έθεσε ανώτατο όριο στο ποσό που οι ελληνικές τράπεζες θα μπορούσαν να δανείσουν στην κυβέρνηση. Όλη αυτή η οχλαγωγία και η ακροσφαλής διπλωματία αποσταθεροποιούν την οικονομία, και ένα μέρος αυτών είναι ένα σκόπιμο αποτέλεσμα των δηλώσεων και των απειλών των ευρωπαϊκών αρχών. Όμως, αυτό το άμεσο σαμποτάζ της ελληνικής οικονομίας είναι το σημαντικότερο και είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι δέχεται τόσο λίγη προσοχή.
Ο απροειδοποίητος στόχος είναι να υπονομευθεί η πολιτική υποστήριξη για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι να πέσει και να αντικατασταθεί με ένα νέο καθεστώς που είναι προτιμότερο για τους Ευρωπαίους εταίρους και τις ΗΠΑ. Αυτή είναι η μόνη στρατηγική που έχει νόημα, από τη δική τους οπτική γωνία. Θα προσπαθήσουν να δώσουν στην Ελλάδα αρκετή ανάσα για να αποφύγει τη χρεοκοπία και την έξοδο, που πραγματικά δεν θέλουν, αλλά όχι τόσο πολύ ανάσα για μια οικονομική ανάκαμψη, την οποία επίσης δεν θέλουν.
Μέχρι στιγμής, η ζημία για την ελληνική οικονομία ήταν αρκετά βαρυσήμαντη. Το ΔΝΤ πρόβλεψε μια αύξηση 2,5 τοις εκατό για αυτό το έτος, και τώρα η οικονομία βρίσκεται σε ύφεση.
Σύμφωνα έγγραφα που διέρρευσαν και δημοσιεύθηκαν από την Financial Times, στις 5 Ιουνίου, η διαπραγματευτική θέση των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων είναι ένα πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού ύψους 1 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2015 και 2 τοις εκατό του ΑΕΠ το 2016. Αυτό καθιστά μια μείωση κάτω από τους γελοίους στόχους τους οποίους η ΔΝΤ είχε θέσει προηγουμένως, σύμφωνα με τους οποίους προβλεπόταν ένα πρωτογενές πλεονάσμα "πάνω από 4 τοις εκατό του ΑΕΠ" και αυτό μάλιστα "για αρκετά επόμενα χρόνια". Αλλά με την οικονομία σε ύφεση και με το τρέχων πρωτογενές πλεόνασμα σε αρνητικό 0,67 τοις εκατό του ΑΕΠ, οι παρόν προτεινόμενοι στόχοι θα καταπνίξουν την ανάκαμψη στην Ελλάδα, ίσως ακόμα και να παρατείνουν την ύφεση και να διατηρήσουν τα καταθλιπτικά επίπεδα ανεργίας.
Ένα άλλο σημείο τριβής στις τρέχουσες διαπραγματεύσεις σχετίζεται με την ελάφρυνση του χρέους. Ακόμη και το ΔΝΤ αναγνωρίζει τώρα ότι οι τρέχουσες επιβαρύνσεις του χρέους στην Ελλάδα είναι ανυπόφορες, αλλά οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι δεν κάνουν πίσω. Αυτό λίγο πολύ εξασφαλίζει περισσότερες κρίσεις στην παρακάτω πορεία, η οποίες βάζουν φρένο στην ανάκαμψη. Ποιος θέλει να επενδύσει ή να καταναλώσει με αναπόφευκτες οικονομικές κρίσεις στον ορίζοντα;
Η απαίτηση των Ευρωπαίων αξιωματούχων για περαιτέρω περικοπές των συντάξεων είναι ακόμη πιο δύσκολο να δικαιολογηθεί, δεδομένου του τι έχει η Ελλάδα ήδη κάνει. Εκτός από την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης κατά πέντε έτη (από 60 στα 65), η Financial Times αναφέρει, «οι κύριες συντάξεις έχουν περικοπεί από 44 έως 48 τοις εκατό από το 2010, μειώνοντας το μέσο ποσό σύνταξης στα 700 € το μήνα ... Περίπου το 45 τοις εκατό των Ελλήνων συνταξιούχων λαμβάνει λιγότερο από 665 € μηνιαίως - κάτω από το επίσημο όριο της φτώχειας».
Οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι κάνουν περισσότερα αιτήματα για τη μεταρρύθμιση της εργατικής νομοθεσίας, σχετικά με την αμφίβολη θεωρία πως αποδυναμώνοντας περαιτέρω τη διαπραγματευτική ισχύ της εργασίας και με τη μείωση των αμοιβών (λες και το 26,6 τοις εκατό ανεργία δεν ήταν αρκετό) θα αυξήσει την ανταγωνιστικότητα αρκετά για να ωθήσει μια ανάκαμψη βασιζόμενη στις εξαγωγές.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε το χειρότερο από όλα τα σενάρια να εξελίσσεται: Τα κατά κύριο λόγο υπεύθυνα άτομα για τη βαθιά και παρατεταμένη ύφεση και την υψηλή ανεργία στην Ελλάδα ωθούν πολιτική που θα επεκτείνει την κρίση και θα επιδεινώσει τις επιπτώσεις σε όσους έχουν ήδη υποστεί τα περισσότερα -- για να μην αναφέρουμε την ανατροπή της θέλησης του εκλογικού σώματος.
Μέχρι στιγμής, η κυβέρνηση το παλεύει, με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν τον Τσίπρα να έχει βαθμολογία έγκρισης στο 66 τοις εκατό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι τόσοι πολλοί Έλληνες ακόμα καταλαβαίνουν ποιος είναι υπεύθυνος για την κρίση, παρά την ανισορροπία των προκαταλήψεων των ΜΜΕ εναντίον της κυβέρνησης. Είναι πολύ σημαντικό, διότι οι αντίπαλοι της Ελλάδας βασίζονται στο ότι μπορούν να εξαπατήσουν το ελληνικό κοινό.
Ο Mark Weisbrot είναι συν-διευθυντής του Center for Economic and Policy Research [Κέντρο Οικονομικής και Πολιτικής Έρευνας] στην Ουάσιγκτον και πρόεδρος του Just Foreign Policy [Δίκαιη Εξωτερική Πολιτική]. Είναι επίσης ο συγγραφέας του υπό έκδοση βιβλίου Failed: What the 'Experts' Got Wrong about the Global Economy [Αποτυχία: Τι καταλάβανε λάθος οι «ειδικοί» για την παγκόσμια οικονομία].
Σχόλια Αναγνωστών