Τα Καλύτερα του Διαδικτύου:


X

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Έξαρση ισλαμοφοβικών επιθέσεων στις ΗΠΑ μετά τις κατάπτυστες δηλώσεις του Ντόναλτ Τραμπ

τραμπ χίτλερ
Τραμπ, κάποιον μας θυμίζεις...
Στις 7 Δεκεμβρίου 2015 ο Ντόναλντ Τραμπ, βασικός διεκδικητής του χρίσματος των Ρεπουμπλικάνων για τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ το 2016, πρότεινε να απαγορευτεί στους μουσουλμάνους η είσοδος στη χώρα. Από εκείνη τη μέρα και μέχρι σήμερα καταγράφηκαν τουλάχιστον 19 ισλαμοφοβικές επιθέσεις που σαφέστατα πυροδοτήθηκαν από τις ρατσιστικές δηλώσεις του ακροδεξιού πολιτικού.

Την ίδια μέρα με τις δηλώσεις Τραμπ, ο 27χρονος Joshua Killets συνελήφθη αφού εισέβαλε στο Ισλαμικό Κέντρο του Παλμ Μπιτς της Φλόριντα όπου προξένησε υλικές καταστροφές. Προηγουμένως είχε αναρτήσει στο facebook φωτογραφία του κρατώντας όπλο την οποία συνόδευε με απειλές προς τους μουσουλμάνους. Επίσης στις 7 Δεκεμβρίου:

-άγνωστος τηλεφώνησε στα γραφεία στο Σεντ Λούις του Συμβουλίου Αμερικανο-Ισλαμικών Σχέσεων απειλώντας "ότι θα κόψει τα κεφάλια όποιου μουσουλμάνου πλησιάσει το σπίτι του",

-ο 26χρονος Robert Murino επιτέθηκε σε εργαζόμενους εστιατορίου στο Μανχάταν της Ν. Υόρκης κατηγορώντας τους ότι "υποστηρίζουν την ISIS" και αφού αποχώρησε για λίγη ώρα επέστρεψε σπάζοντας την τζαμαρία με μία καρέκλα,

-ο μουσουλμάνος γερουσιαστής των Δημοκρατικών Andre Carson δέχτηκε απειλή θανάτου από αγνώστους που όπως δήλωσε είναι μία από τις πολλές που έχει λάβει από τότε που εξελέγη στο Κογκρέσο το 2008,

-στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια άγνωστοι που επέβαιναν σε φορτηγάκι πέταξαν κεφάλι χοίρου στην είσοδο του κτιρίου της Ισλαμικής Κοινότητας Αλ Ακσά,

-το Ισλαμικό Κέντρο του Τουίν Φολς στο Άινταχο υπέστη βανδαλισμούς από αγνώστους που έγραψαν συνθήματα μίσους στα παράθυρά του καλώντας τις αρχές να κλείσουν τους μουσουλμάνους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σχόλιο: Ακριβώς όπως είδαμε να συμβαίνει και στην Ευρωπή μετά τις επιθέσεις στο Παρίσι

Ο φόβος, η παράνοια & οι επιθέσεις εναντίον του μουσουλμανικού πληθυσμού

Όπως είπε ο John Whitehead του Rutherford Institute:
Δεν με τρομοκρατούν οι τρομοκράτες, δηλαδή, δεν είμαι τρομοκρατημένος. Αντίθετα, με τρομάζουν οι τρομοκρατημένοι. Με τρομοκρατούν οι τρομοκρατημένες μάζες που τόσο εύκολα χειραγωγούνται από τους τρομοκράτες, τις κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και τον ενισχυμένο από τα διάφορα μέσα φόβο που επιτρέπει στη χώρα μας [ΗΠΑ] να γλιστρήσει στον απολυταρχισμό και σ' ένα πόλεμο χωρίς τελειωμό.



Bizarro Earth

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Σας ενοχλούν όλες οι μαζικές δολοφονίες;

drone wars
Το γνωρίζουμε τώρα αυτό. Ένας νεαρός άνδρας, που είχε σκοτώσει με επιτυχία έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων, πήγε στον πνευματικό του με αμφιβολίες και εκείνος του είπε, ότι η μαζική δολοφονία ήταν μέρος του σχεδίου του Θεού. Ο νεαρός συνέχισε λοιπόν να σκοτώνει μέχρι, που είχε συμμετάσχει σε ένα ξεφάντωμα δολοφονιών, που αφαίρεσε τη ζωή από 1.626 άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Επαναλαμβάνω: Ο αριθμός των θανάτων που προκάλεσε δεν ήταν οι 16 ή 9 ή οι 22, που γίνονται πρωτοσέλιδες κορυφαίες ειδήσεις, αλλά 1.626 νεκροί και ακρωτηριασμένα πτώματα. Μήπως σας ενοχλούν τέτοια πράγματα;

Τι κι αν είχατε μάθει ότι το όνομα αυτού του νεαρού ήταν Brandon Bryant και ότι ο ίδιος σκότωσε ως πιλότος drone για την Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ και ότι του απονεμήθηκε ένα πιστοποιητικό για τους 1.626 ανθρώπους που σκότωσε, ενώ του δόθηκαν και συγχαρητήρια για την καλή δουλειά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής; Τι κι αν μαθαίνατε, ότι ο θρησκευτικός πνευματικός του ήταν χριστιανός ιερέας;

Μήπως αυτά τα πράγματα εξακολουθούν να σας ενοχλούν;

Τι κι αν μαθαίνατε, ότι οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν από τα αμερικανικά drones ήταν άμαχοι; Ότι οι πιλότοι ενήργησαν με «διπλό άγγιγμα», που σημαίνει, ότι έστειλαν έναν πύραυλο σε μια γαμήλια δεξίωση ή σ' ένα σπίτι και στη συνέχεια, περίμεναν να πάνε άνθρωποι για να βοηθήσουν τους τραυματίες, ώστε μετά να ρίξουν ένα δεύτερο πύραυλο εναντίον τους; Και ότι, αυτό έχει ως αποτέλεσμα ν'ακούει κάποιος τους τραυματίες να ουρλιάζουν για ώρες μέχρι να πεθάνουν, καθώς κανείς δεν πάει για να βοηθήσει; Αν μαθαίνατε, ότι ένας χειριστής drone, έριξε έναν πύραυλο σε μια ομάδα παιδιών από τα οποία τρία παιδιά επέζησαν και αναγνώρισαν τα νεκρά αδέρφιά τους, αλλά δεν είχαν την παραμικρή ιδέα, ότι διάφορα κομμάτια σάρκας ήταν ό, τι είχε απομείνει από τη μαμά και τον μπαμπά τους και ότι κατά συνέπεια, τους έψαχναν φωνάζοντάς τους, ενώ εκείνοι είχαν χαθεί για πάντα;

Σχόλιο: Ο φόβος, η παράνοια & οι επιθέσεις εναντίον του μουσουλμανικού πληθυσμού

Το μεγάλο Παιχνίδι Παγκόσμιων Αλλαγών: Ο πολιτισμός μας ακολουθεί τη μοίρα της Εποχής του Χαλκού - την καταστροφή

Οι δυτικοί πολεμόχαροι που σκότωσαν 1.5 εκατομμύρια ανθρώπους στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» κατηγορούν ψευδώς τη Ρωσία για «30 απώλειες αμάχων» στις επιδρομές εναντίον του ΙΚ


Handcuffs

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Όλοι μας μπορεί να είμαστε στόχοι...

παρίσι στρατιώτης
Η πτήση μου από Αθήνα όπου είχα την ευχαρίστηση να παρακολουθήσω το πρώτο "Reproducible World Summit" προσγειώθηκε στην προγραμματισμένη ώρα της στο αεροδρόμιο Σαρλ Ντεγκώλ του Παρισιού. Ενώ ο κόσμος έπαιρνε τις χειραποσκευές του και φορούσε τα μπουφάν, ένα μέλος του πληρώματος καμπίνας ανήγγειλε ότι θα διεξαχθεί αστυνομικός έλεγχος έξω από το αεροσκάφος και ότι θα έπρεπε να έχουμε τα έγγραφα ταυτοποίησης πρόχειρα. Η θέση μου ήταν στην ουρά του αεροπλάου, οπότε είχα αρκετό χρόνο να περιμένω στο κρύο της φυσούνας ενώ όλοι οι επιβάτες ελέγχονταν ένας - ένας.

Τρεις μπάτσοι είχαν στηθεί ακριβώς στην είσοδο του τέρμιναλ. Ο ένας έπαιρνε τις ταυτότητες ή τα διαβατήρια και κοιτούσε τον κόσμο στο πρόσωπο. Μετά το έδινε σε μια άλλη μπατσίνα με μια βαλίτσα μπροστά που έμοιαζε να έχει ένα σκάνερ κι έναν υπολογιστή. Ο τρίτος απλά ακουμπούσε στον τοίχο και παρακολουθούσε. Όταν ήρθε η σειρά μου, αφού σκάναρε το διαβατήριό μου, η μπατσίνα έκανε αυτή την ωραία χειρονομία που, ενώ ξεκίνησε να απλώνει το χέρι της με το διαβατήριό μου προς το μέρος μου - όπως είχε κάνει άλλες εκατό φορές - το τράβηξε πάλι πίσω μόλις εμφανίστηκε το αποτέλεσμα στην οθόνη.

Είχα επιβεβαιώσει ότι ήμουν καταγεγραμμένος ως επικίνδυνος πολιτικός ακτιβιστής το 2012, όταν ο Νταβίντ Ντυφρέν εξέδωσε το Magasin Général. Μια αναφορά της υπηρεσίας πληροφοριών εσωτερικού από το 2008 είχε διαρρεύσει για να προωθηθεί το βιβλίο. Το όνομά μου δεν είχε αφαιρεθεί όπως έπρεπε από την πρώτη-πρώτη εκδοχή που βγήκε στο ίντερνετ και σχετιζόταν με ένα πολιτικό, αυτοοργανωμένο χώρο στο Ντιζόν. Κάποιοι προγραμματιστές του Debian είχαν την ευχαρίστηση να έχουν επισκεφτεί τον χώρο το 2005, το 2006 ή το 2007. Η αναφορά ήταν πλήρης λαθών, όπως σχεδόν όλοι οι φάκελλοι της αστυνομίας, έτσι δεν θέλω να τη σχολιάσω.

Τα καλά νέα είναι ότι από τότε έπαψα να είμαι παρανοϊκός. Ήξερα πλέον κι έτσι μπορούσα να προστατευτώ κατάλληλα. Όπως κάθε φορά που πρέπει να περάσω από αεροδρόμιο, όλες μου οι (κρυπτογραφημένες) ηλεκτρονικές συσκευές ήταν κλειστές. Είχα ξυριστεί καναδυό ώρες πριν. Ξέρω δικηγόρο έτοιμο να με αναλάβει. Έχω πλήρη συνείδηση ότι είναι καλύτερο να λες όσο λιγότερα γίνεται.

Σχόλιο: Ολόκληρος ο πλανήτης μετατρέπεται σε αστυνομοκρατούμενο κράτος. Και όλοι μας είμαστε ύποπτοι ανάλογα με την θρησκεία μας, τις συνήθειες μας, τις αξίες μας, τον τρόπο που ντυνόμαστε, την εμφάνιση μας... και ιδιαίτερα αν αντιστεκόμαστε στον κλοιό που πνίγει τις προσωπικές μας ελευθερίες.


Star of David

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Σαράντα χρόνια από την απόφαση 3379 του ΟΗΕ, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ ξαναγράφουν την Ιστορία

Το πραγματικό θύμα της επετείου των 40 χρόνων ήταν η αλήθεια - και φυσικά, όπως και πριν από τέσσερεις δεκαετίες, οι Παλαιστίνιοι. Παρ' όλ' αυτά, ενώ η απόφαση 3379 της Γεν. Συνέλευσης του ΟΗΕ ανακλήθηκε, η αλήθεια δεν μπορεί ν' ανακληθεί. Ο Σιωνισμός ήταν και παραμένει αναμφισβήτητα ένα ρατσιστικό κίνημα - ακριβώς όπως οποιοδήποτε άλλο εθνικιστικό και εθνοκρατικό κίνημα.
χάρτης ψήφων απόφαση 3379 οηε
© Wikimedia CommonsXάρτης των ψήφων στη Γ.Σ. του ΟΗΕ για την απόφαση 3379
«Ο Σιωνισμός είναι μια μορφή ρατσισμού και ρατσιστικών διακρίσεων,» αναφέρει η απόφαση 3379 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Η απόφαση, υιοθετήθηκε πριν από 40 χρόνια, στις 10 Νοεμβρίου 1975 και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινότητας την υποστήριξε. 72 χώρες ψήφισαν υπέρ της απόφασης και μόνο 35 κατά (και 32 αποχές).

Αν και ελάχιστα γνωστή στις ΗΠΑ σήμερα (είναι αξιοσημείωτο πόσο αποτελεσματικά οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της έχουν ξαναγράψει την ιστορία προς όφελός τους), η απόφαση 3379 της Γ.Σ. του ΟΗΕ, με τον τίτλο «Εξάλειψη κάθε μορφής ρατσιστικών διακρίσεων,» άφησε ένα άσβηστο ίχνος στην ιστορία.

Η γεωγραφική κατανομή των ψήφων ήταν χαρακτηριστική. Οι χώρες που ψήφισαν κατά της απόφασης, ήταν κατά κύριο λόγο αποικιοκρατικές δυνάμεις και/ή σύμμαχοί τους. Οι χώρες που ψήφισαν υπέρ, ήταν όλες πρώην αποικιοκρατούμενες και αντι-ιμπεριαλιστικές.

Η απόφαση εμπεριείχε επίσης άλλες δύο, ελάχιστα γνωστές αποφάσεις, που είχαν ληφθεί από Διεθνείς Οργανισμούς τον ίδιο χρόνο:

Σχόλιο:
anti-semitism
whitewashing war crimes



Brick Wall

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Η τρομοκρατία ως αιτία για να γίνουν οι πρόσφυγες από θύματα, θύτες

πρόσφυγες
Ήταν λίγο μετά τις 10.00 το βράδυ (ώρα Γαλλίας) κι οι πρώτες σειρήνες άρχιζαν να σχίζουν την ησυχία του προαστίου της Μονμάρτρης. Αυτό το βίαιο σκηνικό ήχων κορυφωνόταν όσο κυλούσε η ώρα. Μπήκα στο διαδίκτυο για να διαβάσω τις πρώτες ειδήσεις που έφταναν αποσπασματικές και με ρυθμό καταιγιστικό -χαρακτηριστικό του ξαφνιάσματος αλλά και του πανικού που επικρατούσε στο Παρίσι εκείνες τις στιγμές. Επιθέσεις, τρομοκρατικές, σε διαφορετικά μέτωπα της πόλης σκόρπιζαν το θάνατο και βύθιζαν τη χώρα σε καθεστώς φόβου και ανασφάλειας. Και ταυτόχρονα, σχεδόν αθέατα και αναίτια, το δράμα κάποιων άλλων ανθρώπων, αυτό των προσφύγων, «πλεκόταν» με αόρατα νήματα με την τρομοκρατία που έμπαιναν στο στόχαστρο κάποιων φοβικών κρατών μετατρέποντάς τους από θύματα σε θύτες.

Είχα προσγειωθεί στο Παρίσι μόλις εκείνο το πρωινό. Και ήμουν από τις τυχερές που εκείνο το βράδυ της 13ης Νοεμβρίου αποφάσισε να μείνει μέσα και να μην κάνει βόλτα στους στολισμένους χριστουγεννιάτικα δρόμους του Παρισιού. Η είδηση ωστόσο των 136 θανάτων και των 352 τραυματιών, όλων αθώων ανθρώπων, με συγκλόνισε βαθιά. Η επόμενη μέρα ξημέρωσε σε ένα Παρίσι ερημωμένο, με δρόμους άδειους. Τρομοκρατημένο από τους τρομοκράτες. Το ISIS που ανέλαβε την ευθύνη των αιματηρών επιθέσεων είχε πετύχει ακριβώς το στόχο του. Να εκφοβίσει και να δηλώσει την κυριαρχία του στην καρδιά της Ενωμένης Ευρώπης. Βέβαια, το Παρίσι είχε ακόμα νωπές τις μνήμες από τις διαδοχικές επιθέσεις που ξεκίνησαν στο περιοδικό Charlie Hebdo, τον Ιανουάριο του 2015. Τώρα όμως θρηνούσε τα περισσότερα θύματα που γνώρισε, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Κάθε φορά που ένα «χτύπημα» εξτρεμιστών ισλαμιστών λαμβάνει χώρα στον ανεπτυγμένο κόσμο βλέπουμε ότι στα μέσα ενημέρωσης το θέμα μονοπωλεί εύλογα το ενδιαφέρον, τα πρωτοσέλιδα και τις αναλύσεις. Τι γίνεται όμως με όλες εκείνες τις αιματηρές επιθέσεις που συμβαίνουν σε άλλες χώρες του κόσμου και μετρούν θύματα -το ίδιο αθώα- αλλά χάνονται μέσα στη σιωπή, περνούν στα «ψιλά» γράμματα των ειδήσεων ή μετά βίας φθάνουν στο newsfeed μας; Για το 2014, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που σημειώθηκαν στον κόσμο φέρνουν πρώτο το Ιράκ (3.370), δεύτερο το Πακιστάν (1.821), τρίτο το Αφγανιστάν (1.591) ενώ ακολουθούν η Ινδία, η Νιγηρία και η Συρία.

Σχόλιο: Έρχονται οι Πρόσφυγες!
Οι περισσότεροι ευρωπαίοι πολίτες είναι εντελώς αμετανόητοι. Πολύ λίγοι από αυτούς είναι ικανοί να διακρίνουν τον συσχετισμό μεταξύ της ευπορίας στην ήπειρο τους, τις εκατοντάδες χιλιάδες καταστραμμένες ζωές ανά την υφήλιο, και αυτό το πρόσφατο κύμα μεταναστών. [...]

Οι Σύριοι, οι Λίβυοι, οι Ιρακινοί και οι Αφγανοί είδαν τις χώρες τους να καταστρέφονται εντελώς από τους βομβαρδισμούς γιατί προσπάθησαν να ταΐσουν, να στεγάσουν και να εκπαιδεύσουν τους ανθρώπους τους. Από την άποψη της Αυτοκρατορίας αυτό ήταν το μεγαλύτερο έγκλημα, καθώς όλοι οι πόροι πρέπει να διατίθενται για την τροφοδότηση των Δυτικών επιχειρήσεων, των τραπεζών και των στρατιωτικών συγκροτημάτων.

Οι Ερυθραίοι αποδυναμώθηκαν από κυρώσεις και εμπάργκο αμέσως μετά τον μακρύ απελευθερωτικό τους πόλεμο. Δέκα εκατομμύρια άνθρωποι στο Κονγκό έχασαν τη ζωή τους από το 1995, σφαγιάστηκαν από τους συμμάχους της Δύσης, τη Ρουάντα και την Ουγκάντα, έτσι ώστε η Ουάσινγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι να μπορούν να απολαμβάνουν την ελεύθερη και τζάμπα ροή ουρανίου και κολτανίου. Οι πολίτες του Κονγκό τώρα προσπαθούν να ξεφύγουν από την αδιανόητη φρίκη που ζουν στη χώρα τους. Πολλοί Σομαλοί προσπαθούν να ξεφύγουν αφού η Ουάσινγκτον αποσταθεροποίησε τη χώρα τους, μετά από την εισβολή της Κένυας στα δυτικά τμήματα της χώρας με άμεση εντολή από τη Δύση και καθότι η ΕΕ αδειάζει τα τοξικά απόβλητα της στις όχθες της χώρας τους.

Ακόμα κι οι δοκιμασίες των Ροχίνγκια της Μιανμάρ (πρώην Μπούρμα ή Βιρμανία) αποδίδεται στην τερατώδη βρετανική πολιτική του «διαίρει και βασίλευε» στην Ασία.

Εδώ και αιώνες η Δύση εξακολουθεί να ανατρέπει προοδευτικές κυβερνήσεις τη μια μετά την άλλη, δολοφονώντας σπουδαίους πολιτικούς ηγέτες όπως τον Πατρίς Λουμούμπα, εξαφανίζοντας κάθε προσπάθεια δημιουργίας αξιοπρεπών, σοσιαλιστικών κοινωνιών.

Και μετά λένε: «Αυτοί οι νέγροι δεν μπορούν να κυβερνήσουν τη δική τους χώρα... το μόνο που θέλουν είναι να έρθουν εδώ να μας κλέψουν τις δουλειές και να μας στραγγίσουν τα κοινωνικά συστήματα».

Δεν χρειάζεται να πούμε ότι αν άφηναν στην ησυχία τους αυτές τις χώρες που τώρα αιμορραγούν εκατομμύρια δικούς τους ανθρώπους, που «εξάγουν πρόσφυγες», θα ήταν πιθανότατα όσο εύπορες ή ακόμα και πιο εύπορες από τη Δύση. Το ίδιο ισχύει και για το Ιράν, το Ιράκ, την Συρία και τη Λιβύη, ίσως ακόμα το Κονγκό και την Ινδονησία.

Η συνεχής «κρίση προσφύγων» δεν είναι ένα «πρόβλημα το οποίο πρέπει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη». Η Ευρώπη η ίδια δημιουργεί αυτή την κρίση. Η Ευρώπη δεν «αντιμετωπίζει» τίποτα. Όπως πάντα εξαπατά, ψεύδεται και υπολογίζει σεντς, αφού έχει κατακλέψει δισεκατομμύρια. Όσοι δεν το βλέπουν είναι είτε τυφλοί ή προϊδεασμένοι, ή εναλλακτικά, πληρωμένοι για να κάνουν τα στραβά μάτια.



Heart - Black

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Θαυμαστός, καινούριος κόσμος: Για το καλό μας...

Θαυμαστός, καινούριος κόσμος. Στη Μέση Ανατολή αλλάζουν τα σύνορα της οικουμένης. Ποιος έχει δικαιώματα; Ποιος είναι άνθρωπος και ποιος είναι περιττός; Ποια δύναμη προστατεύει τους αραβικούς, μουσουλμανικούς και χριστιανικούς πληθυσμούς; Τουρκία, Ρωσία, ΗΠΑ, Σαουδική Αραβία;
πρόσφυγες αιγαίο
Πόσοι πλουτίζουν από το πετρέλαιο του ISIS, τα ναρκωτικά και το λαθρεμπόριο όπλων των ευρωατλαντικοκίνητων μαχητών του φονταμενταλισμού; Στην Μυτιλήνη, αν δεν ανήκεις πια σε διάφορες ΜΚΟ, που ξεφύτρωσαν από το πουθενά και στρατολογούν κόσμο προσφέροντας 930 ευρώ το κεφάλι, διώκεσαι κλωτσηδόν από τα παράλια της δυστυχίας, των δακρύων χαράς και πόνου, των άψυχων κορμιών. «Εθελοντισμός» με το αζημίωτο, «ανθρωπιά» με τη ζυγαριά και τη μυρωδιά των ευρωπαϊκών κονδυλίων στο διάβα της. Στα απέναντι παράλια, οι διακινητές - και, ναι δεν είναι μόνο Τούρκοι, όπως ο κυρίαρχος αφηγηματικός μύθος θέλει... - χρεώνουν πια ανάλογα με τον καιρό. Μπουνάτσα στο πέλαγος, 4.000 ευρώ το κεφάλι. Πέντε - έξι μποφόρ, 2.000 ευρώ το κεφάλι. Καταιγίδα και στρόβιλος, 1.000 ευρώ. Ο πολλαπλασιασμός των υγρών τάφων βασίζεται στην ταξική διαίρεση της προσφυγιάς.

Θαυμαστός, καινούριος κόσμος. Στις Βρυξέλλες, την καρδιά της... Ευρώπης - ο εγκέφαλος είναι στο Βερολίνο και το κυκλοφορικό σύστημα στη Φρανκφούρτη - βγήκαν τεθωρακισμένα και στρατιώτες. Ανεστάλη η κυκλοφορία των μέσων μεταφοράς. Οι πολίτες προειδοποιούνται σε κάθε τους βήμα για τα... οφέλη της ασφάλειας. Ηχητικά μηνύματα, στον δρόμο, στο ραδιόφωνο, στην τηλεόραση. Κατάσταση ανάγκης, η ανάγκη μόνιμη, διαρκής, η ανάγκη να φυλάξεις τα υπάρχοντα σου, τη ζωή σου, την κανονικότητα σου. Ανάγκη να δώσεις και εσύ την προσοχή σου. Τεταμένη, πυρετική, αδιάλειπτη. Έδωσες εσύ; Έδωσες τη συνενοχή σου, τη σιωπηρή ή ενεργητική έγκριση σου; Δώσε το δικαίωμα της απεργίας, δώσε το δικαίωμα της ελεύθερης πληροφόρησης, δώσε το δικαίωμα στην ελεύθερη ανεμπόδιστη κυκλοφορία, δώσε το δικαίωμα στην εργασία. Δώσε το δικαίωμα να συλλογάσαι ελεύθερα, γιατί όποιος συλλογάται ελεύθερα συλλογάται καλά...

Θαυμαστός, καινούριος κόσμος. Οι Ευρωπαίοι ξεφυσούν ανακουφισμένοι με τα 3 δις που διοχετεύονται στην Τουρκία για να χτίσει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλωβίζοντας τα ανθρώπινα κύματα της προσφυγιάς για να οικοδομήσει το «οικονομικό θαύμα» της πάνω στις πλάτες της πείνας, της εξαθλίωσης και της καταναγκαστικής μετοίκησης. Άλλο που δεν ήθελαν το στρατιωτικοπολιτικό σύμπλεγμα της γείτονος, ο νεοσουλτανικός μεγαλοϊδεατισμός του Ερντογάν και τα ακραία ισλαμικά στοιχεία. Ο χωροφύλακας στα σύνορα της ΕΕ είναι η Τουρκία, στα σύνορα ΗΠΑ - Μεξικού οι συμμορίες των ναρκωτικών και οι εταιριοκρατικές ομάδες ενόπλων στη Χουαρέζ των μισθών πείνας και των βασανιστηρίων.

Σχόλιο: «Τα βράδια ακούω κόσμο να ουρλιάζει»


Light Sabers

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Επικίνδυνη κλιμάκωση της ρωσοτουρκικής κρίσης: Τα στοιχεία δείχνουν ότι το ρωσικό μαχητικό δεν εισήλθε στον εναέριο χώρο της Τουρκίας

ρωσικό μαχητικό
Κλιμακώνεται επικίνδυνα η ρωσοτουρική κρίση . Ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε ότι αντιαεροπορικά συστήματα S-400 καθώς και ένα πολεμικό πλοίο θα σταλούν σε ρωσική αεροπορική βάση στη Συρία όπως μετέδωσε το πρακτορείο IFAX.

Ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν δήλωσε σήμερα πως οι πολιτικοί ηγέτες της Τουρκίας ενθαρρύνουν τον εξισλαμισμό της τουρκικής κοινωνίας, κάτι το οποίο είναι πρόβλημα, είπε, όπως μετέδωσαν ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων.

«Το πρόβλημα δεν είναι η τραγωδία που ζήσαμε χθες», δήλωσε σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων TASS. «Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Παρατηρούμε... πως η νυν τουρκική ηγεσία εδώ και αρκετά χρόνια ακολουθεί σκόπιμα μια πολιτική υποστήριξης του εξισλαμισμού της χώρας της».

Όπως μεταδίδει εξάλλου το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Βλαντίμιρ Πούτιν συνέστησε στους συμπατριώτες του να μην μεταβαίνουν πλέον στην Τουρκία, έναν από τους αγαπημένους τουριστικούς προορισμούς τους.

«Τι κάνει κανείς έπειτα από γεγονότα τόσο τραγικά, την καταστροφή του αεροσκάφους μας και τον θάνατο ενός πιλότου; Είναι ένα απαραίτητο μέτρο (δηλ. να μεταπεισθούν οι Ρώσοι από το να πηγαίνουν στην Τουρκία), και το υπουργείο Εξωτερικών έκανε καλά που προειδοποίησε τους πολίτες μας για τον κίνδυνο» παραμονής στην Τουρκία, ανέφερε ο Πούτιν σε δηλώσεις που αναμεταδόθηκαν από την τηλεόραση.

Την ίδια ώρα ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου ανέφερε ότι η Ρωσία θα συνεχίσει τις αεροπορικές επιθέσεις στη Συρία κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.

Σχόλιο: Στοιχεία πτήσης που δόθηκαν στη δημοσιότητα από το ρωσικό Υπουργείο Άμυνας δείχνει ότι το Su-24 δεν εισήλθε ποτέ την Τουρκία, και δέχθηκε επίθεση ενώ εκτελούσε νόμιμους ελιγμούς πάνω από τη Συρία:

Αξιωματούχος ΗΠΑ: Το ρωσικό μαχητικό χτυπήθηκε πάνω από τη Συρία

Πούτιν: «Πισώπλατη μαχαιριά από την Τουρκία η κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού»

Πυρά Λαβρόφ: Η κατάρριψη ήταν σκόπιμη, προμελετημένη πρόκληση!

Μεντβέντεφ: Οι εγκληματικές ενέργειες της Αγκυρας θα έχουν συνέπειες


Stormtrooper

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Kατάσταση λάθος έκτακτης ανάγκης στην Ευρώπη

Είμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά όχι στην ανάγκη να αναπτύξουμε περισσότερη ασφάλεια, καχυποψία, βομβαρδισμούς, αλλά, αντίθετα, στην ανάγκη να καταργήσουμε τη βία στις δομές της δικής μας κοινωνίας.
Εικόνα
© Léopold LambertΣτρατιώτες στους διαδρόμους του μετρό (16 Νοεμβρίου 2015)
Μετά τη διπλή επίθεση του περασμένου Ιανουαρίου (πολιτικές δολοφονίες δημοσιογράφων και αντισημιτική σφαγή) στο Παρίσι, δεν είχα γράψει τίποτα, για ν' αποφύγω να προστεθώ σ'ολον αυτόν τον απίθανο σαματά που τις ακολούθησε. Ο σαματάς, που είχε σταδιακά κοπάσει (αλλά σίγουρα δεν είχε σβήσει) έχει τώρα επιστρέψει στη διαπασών μετά από τις έξι θανατηφόρες επιθέσεις στο Παρίσι την περασμένη Παρασκευή (13 Νοεμβρίου) όπου 120 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 400 τραυματίστηκαν. Ίσως, το παρόν άρθρο να κάνει αυτό που φοβόμουν τον Ιανουάριο: Να προσθέσει άχρηστη βαβούρα που θα πείσει μόνο τους πεισμένους, αλλά όπως ακριβώς με τη σειρά άρθρων μου το καλοκαίρι του 2014 όταν οι ισραηλινές βόμβες έπεφταν στη Γάζα σκοτώνοντας δεκάδες Παλαιστίνιους καθημερινά, απλά αισθάνομαι υποχρεωμένος να γράψω, έστω και μόνο για λόγους κάθαρσης. Όσοι από σας διαβάσετε αυτό το κείμενο, παρακαλώ να ξέρετε ότι τα επιχείρηματά μου είναι γεμάτα αμφιβολίες και ότι, αντίθετα από τους πολλούς αυτο-διορισμένους προφήτες και ειδικούς που λυμαίνονται τα μέσα ενημέρωσής μας, ισχυρίζομαι ότι η αμφιβολία είναι η μόνη αξιοπρεπής στάση που μπορεί κανείς να υιοθετήσει μέσα σ' αυτή την κατάσταση.

Μετά τις επιθέσεις τις οποίες και ο Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ και ο Πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλλς, έζησαν και οι ίδιοι από σχετικά κοντινή απόσταση (ο Ολάντ παρακολουθούσε το παιχνίδι ποδοσφαίρου ανάμεσα στη Γαλλία και τη Γερμανία στο Στάδιο της Γαλλίας όπου τρεις βόμβες εξερράγησαν και ο Βαλλς μένει μόνο 200 μέτρα μακρυά από το ένα από τα σημεία που έγιναν οι επιθέσεις), η Γαλλική Κυβέρνηση κήρυξε Κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης, που αναστέλλει μεγάλες δημόσιες συγκεντρώσεις - αν και, ευτυχώς, δεν απαγορεύτηκαν οι συγκεντρώσεις στα σημεία των επιθέσεων ή στην Πλατεία της Δημοκρατίας - και επιτρέπει την ανάπτυξη πρόσθετων αστυνομικών και στρατιωτικών δυνάμεων μέσα στην πόλη.

Αντίθετα από τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Γαλλία δεν εμποδίζεται από το Σύνταγμα να έχει περιπολίες στρατιωτών μέσα στην πόλη, και από τότε που έγινε μια σειρά εκρήξεων στο Παρίσι το 1995, οι Παριζιάνοι είναι συνηθισμένοι να τους βλέπουν τακτικά μέσα στους χώρους των εθνικών σταθμών τραίνων. Από τον Ιανουάριο, η στρατιωτική παρουσία είναι πολύ περισσότερο ορατή, στους σταθμούς τραίνων και στα αεροδρόμια, αλλά επίσης και γύρω από συναγωγές και εβραϊκά σχολεία. Τις τελευταίες μέρες, ένας σημαντικός αριθμός από βαρειά οπλισμένους αστυνομικούς και στρατιώτες αναπτύσσονται μέσα στην πόλη, τοποθετώντας τσεκπόϊντς, ενώ άλλοι, αποκλείουν κατά βούληση ολόκληρες γειτονιές (το Σαίν Ντενίς στα προάστεια του Παρισιού και το Μολενμπέκ στις Βρυξέλλες) για να κάνουν συλλήψεις και επιθέσεις σε περιοχές που ορίζονται από τα μέσα ενημέρωσης ως «άντρα τρομοκρατίας». Όσοι γνωρίζουν τις όμορφες πόλεις του Σαιν Ντενίς και του Μολενμπεκ δεν μπορούν παρά να θλιβούν απ' αυτό το ατόπημα. Τέτοια ορολογία που συσχετίζει τον μεγάλο μουσουλμανικό πληθυσμό των κατοίκων με τις θανατηφόρες ενέργειες κάποιων ατόμων, μπορεί μόνο να οδηγήσει σε πολυάριθμες πράξεις Ισλαμοφοβίας που παρατηρούνται ήδη στο Παρίσι και αλλού.

Σχόλιο: Η Εποχή της Απόγνωσης: Θερίζοντας τη θύελλα της δυτικής υποστήριξης στην εξτρεμιστική βία

Το Ισλαμικό Κράτος ως εργαλείο πολέμων δι' αντιπροσώπων εναντίον των δυτικών πληθυσμών


Eye 1

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: Η κοινοτοπία του κακού: Η δίκη του Αϊχμαν

Εικόνα
Ο Αντολφ Αϊχμαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1961 και ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο, μέσα σε ένα κλίμα έντονων αντεγκλήσεων για τη νομιμοποίησή της. Καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε τον Μάιο του 1962.
Η δίκη του Αντολφ Αϊχμαν αποτέλεσε ένα από τα συγκλονιστικότερα γεγονότα του 1961. Ο Αϊχμαν ήταν επικεφαλής του ειδικού τομέα των SS περί εβραϊκού ζητήματος, ο κεντρικός υπεύθυνος συντονισμού των εκτοπίσεων των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και εξόντωσης, όπου εκατομμύρια Εβραίοι και άλλες στοχευμένες ομάδες εξοντώθηκαν με βιομηχανικό, απρόσωπο τρόπο στους θαλάμους αερίων. Συνεπώς, αποτελούσε τον κεντρικό εγκέφαλο του μεγαλύτερου εγκλήματος του 20ού αιώνα.

Οπως εκατοντάδες ανώτατοι και ανώτεροι ναζί αξιωματούχοι, είχε καταφέρει, μέσα στο πλήρες χάος της απελευθερωμένης Ευρώπης, να χρησιμοποιήσει ισχυρά δίκτυα προστασίας και να διαφύγει στην Αργεντινή, όπου απολάμβανε την de facto ασυλία της «ανωνυμίας» του. Παρότι ο τόπος διαμονής του ήταν γνωστός στις διωκτικές αρχές, ειδικά από τη στιγμή που και η οικογένειά του μετοίκησε στην Αργεντινή το 1952, ο Αϊχμαν ζούσε ανενόχλητος και ασφαλής. Κανείς δεν φαινόταν να ενδιαφέρεται για την έκδοσή του. Η σύλληψή του έγινε μόλις το 1960 σε μια από τις θεαματικότερες μυστικές επιχειρήσεις της περίφημης ισραηλινής υπηρεσίας Μοσάντ, η οποία τον απήγαγε από την Αργεντινή ξεσηκώνοντας πλήθος αντιδράσεων ακόμη και της American Jewish Committee που ζήτησε, ματαίως, από τον πρωθυπουργό του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν την παράδοση του Αϊχμαν στη δικαιοδοσία κάποιου διεθνούς δικαστηρίου.

Για πρώτη φορά προσωποποιήθηκε το Ολοκαύτωμα

Η σύλληψη του διαβόητου εγκληματία αποτελούσε βασική συνισταμένη της πολιτικής του κράτους του Ισραήλ σε σχέση με την αποκρυστάλλωση της ισραηλινής εθνικής ταυτότητας. Για το Ισραήλ αποτελούσε θέμα τιμής αλλά και ενίσχυσης της εθνικής ταυτότητας να δικαστεί ενώπιον Εβραίων δικαστών και μαρτύρων και όχι ενός διεθνούς δικαστηρίου. Η απόφαση αυτή ωστόσο δίχασε τη διεθνή κοινωνία αφού συγκρουόταν με την έως τότε πρακτική της εκδίκασης τέτοιων υποθέσεων από δικαστήρια διεθνούς χαρακτήρα τα οποία εγγυώνταν ακόμη και απέναντι σε φρικτούς εγκληματίες τις αρχές της δίκαιης δίκης και της προστασίας των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους. Η δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1961 και ολοκληρώθηκε τον Δεκέμβριο, μέσα σε ένα κλίμα έντονων αντεγκλήσεων για τη νομιμοποίησή της. Ο Αϊχμαν απαγχονίστηκε τον Μάιο του 1962.

Σχόλιο: Η κοινοτυπία του κακού γίνεται πιο εύκολα κατανοητή εάν κατανοήσουμε την συμπεριφορά ατόμων με απολυταρχικό χαρακτήρα ή αλλιώς, απολυταρχικοί ακόλουθοι. Οι ακόλουθοι της απολυταρχίας παραδίδονται υπέρμετρα στις αρχές που επιλέγουν, πράττουν βιαιότητες στο όνομα αυτών των αρχών και επιμένουν πως όλοι πρέπει να ακολουθούν τους δικούς τους κανόνες. Το ακόλουθο άθρο παρουσιάζει ένα παράδειγμα απολυταρχικού χαρακτήρα εν δράση:

Το μεγάλο Παιχνίδι Παγκόσμιων Αλλαγών: Ο πολιτισμός μας ακολουθεί τη μοίρα της Εποχής του Χαλκού - την καταστροφή


Bell

Τα Καλύτερα του Διαδικτύου: «Τα βράδια ακούω κόσμο να ουρλιάζει»

Εικόνα
Συμβαίνει μερικές φορές στη μέση μιας σκοτεινής νύχτας, όταν δεν το περιμένω, όταν νομίζω ότι κοιμάμαι, αλλά δεν κοιμάμαι, ή όταν ίσως με έχει πάρει ο ύπνος, αλλά όχι εντελώς. Δεν γνωρίζω. Όλα αυτά που είδα και άκουσα, όλα όσα νόμιζα ότι έχω ξεχάσει αλλά δεν μπόρεσα, όλα όσα απεγνωσμένα προσπάθησα να ξεχάσω, επιστρέφουν, αρχικά σπασμωδικά, στη συνέχεια με πλήρη ισχύ.

Συχνά σκέφτομαι ότι η Δύση τρελάθηκε. Συνολικά, ανεπιστρεπτί! Μετατράπηκε η ίδια σ' ένα τέρας και συνεχίζει να κατασκευάζει νέα, μικρότερα αλλά εξίσου τοξικά θηρία σε όλο τον κόσμο. Προχωράει, συντρίβοντας οτιδήποτε στέκεται στο δρόμο της. Και δεν είμαι σίγουρος ακόμη αν μπορεί τη σταματήσει κάτι.

Αυτές οι φρικτές στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ στο Kwajalein Atoll, στα Νησιά Μάρσαλ ... αυτές οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, που πνίγουν τα συριακά Υψώματα του Γκολάν, αυτά τα ελικόπτερα, που βομβαρδίζουν ιδιωτικά οχήματα στη Γάζα ... βομβαρδίζουν και καίνε χωριά κοντά στη Μοσούλη, στο Ιράκ ... εικόνες ανθρώπων που έχουν σφαγιαστεί από τους φιλοδυτικούς τρομοκράτες στο Ιράν ... άνδρες που βασανίστηκαν άγρια και των οποίων οι σύζυγοι και οι κόρες βιάστηκαν κτηνωδώς στο Κασμίρ της "χορηγούμενης Ινδίας", στέκονται απεγνωσμένα προσκολλημένοι ο ένας στον άλλον, ψιθυρίζοντας τις ιστορίες τους σε κάποια απομονωμένα χωριά κοντά στα σύνορα με το Πακιστάν.

Εδώ, σε αυτό το δοκίμιο, δεν πρόκειται, δεν θα μπορούσα, να διηγηθώ το σύνολο του καταλόγου των φρικαλεοτήτων, που έχουν ήδη εισχωρήσει στο μυαλό μου, αποφασίζοντας να μείνουν, κατά πάσα πιθανότητα, για πάντα. Ο κατάλογος είναι πολύ μακρύς - σχεδόν ατελείωτος.

Εκτός του ότι βέβαια, δεν είναι μόνο μια λίστα, αλλά ένα μωσαϊκό από αληθινά γεγονότα που συνέβησαν σε εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπους σε όλες τις γωνιές του κόσμου, συχνά μπροστά από τα μάτια μου.

Μερικές φορές, στη μέση της νύχτας, ακούω κόσμο να ουρλιάζει.

Σχόλιο: Διαβάστε ακόμα ένα ειλικρινές και από καρδιάς άρθρο του Andre Vltchek,Έρχονται οι Πρόσφυγες!