Όπως αναφέρεται σε ανάλυση της Stratfor, ο επίσημος λόγος για τη ρωσική επέμβαση στη Συρία ήταν η αντιμετώπιση του Ισλαμικού Κράτους και άλλων οργανώσεων στις οποίες έχουν ενταχθεί και Ρώσοι πολίτες, ή πολίτες από πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Όπως αναγνωρίζεται στην ανάλυση, «αν και η Ρωσία κατέληξε να επικεντρώνεται στους αντάρτες που μάχονται κατά του καθεστώτος αντί για τους μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς ότι η Ρωσία συνεισέφερε πραγματικά στη σημαντική ζημιά που έχουν υποστεί οι Ισλαμιστές εξτρεμιστές μέσα στους τελευταίους μήνες».
Σχόλιο: Τα επιτεύγματα των ρωσικών αποστολών στη Συρία περιλαμβάνουν την καταστροφή πολλών θέσεων των τζιχαντιστών μετά από 9,000 εξορμήσεις, την απελευθέρωση 400 κοινοτήτων από τους τρομοκράτες, την επανάκτηση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου, και την διάδοση στοιχείων που δείχνει πως η Τουρκία χρηματοδοτεί το Ισλαμικό Κράτος.
Όπως συμπληρώνεται, η Ρωσία ήθελε να επιδείξει στον κόσμο, και κυρίως στις ΗΠΑ- ξορκίζοντας τα «φαντάσματα» προηγούμενων ανεπιτυχών επεμβάσεων (όπως η σοβιετική στο Αφγανιστάν) ότι μπορεί να «σταθεί» επιτυχώς στρατιωτικά και πολιτικά πέρα από τα σύνορά της. Το Κρεμλίνο ήθελε να ακουστεί η φωνή του. Τις εβδομάδες μετά την έναρξη της επέμβασης, ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, υποβάθμισε τις ενέργειες της Ρωσίας, λέγοντας ότι ενήργησε έτσι λόγω αδυναμίας. Ωστόσο, στους μήνες που μεσολάβησαν, η Ρωσία και το Ιράν σταθεροποίησαν και ενίσχυσαν τη συριακή κυβέρνηση και τις πιστές σε αυτήν δυνάμεις, ενώ παράλληλα η ρωσική πλευρά είχε την ευκαιρία να επιδείξει τη στρατιωτική της ισχύ και την ανάκαμψη από την παρακμή της μετασοβιετικής περιόδου.
Επίσης, η Ρωσία δεν εγκαταλείπει εντελώς τη Συρία: Αν και η Μόσχα έχει υποδείξει πως η κύρια αεροπορική δύναμή της θα αποσυρθεί, δεν έχει δοθεί συγκεκριμένη ημερομηνία, ενώ έχει ξεκαθαριστεί πως θα διατηρήσει την αεροπορική βάση Μπασέλ αλ Άσαντ κοντά στη Λαττάκεια και τη ναυτική βάση στην Ταρτούς. Οικονομικά μπορεί να το κάνει, παρά τις οικονομικές δυσκολίες: Το κόστος των επιχειρήσεων στη Συρία ανέρχεται σε μερικά εκατ. δολάρια ημερησίως, και η Ρωσία μπορεί να το αντέξει, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως έχει τονωθεί το ενδιαφέρον για καινούρια ρωσικά εξοπλιστικά συστήματα που χρησιμοποιήθηκαν στον εμφύλιο. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι στη Ρωσία δεν είναι λίγοι αυτοί που ασκούν πιέσεις στην κυβέρνηση να περιορίσει την εμπλοκή της. Οι Ρώσοι στηρίζουν τις επιχειρήσεις στη Συρία, αρκεί να μην σκοτωθούν πολλοί Ρώσοι: Δεν θέλουν άλλο ένα Αφγανιστάν.
Σχόλιο: Είναι η πρώτη φορά στα 5 χρόνια - μετά από περίπου 300,000 θανάτους αμάχων και εκατομμύρια εκτοπισμένους - που βλέπουμε το φως της ειρήνη στην άκρη του τούνελ για τη Συρία. Κι αυτό χάρη της ρωσικής επέμβασης στο χάος που δημιούργησε γι' ακόμα μια φορά η Δύση στη Μέση Ανατολή. Και δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε γιατί η Ρωσία ξεκίνησε την αποχώρηση αυτή τη στιγμή, μετά την ξεκάθαρη δήλωση του προέδρου Πούτιν: