Επιστήμη του ΠνεύματοςS


People 2

Ανδρες και γυναίκες «απορροφούν» τις οπτικές πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο

άνθρωποι
Το πώς κοιτάμε πρόσωπα και πράγματα είναι πράγματι θέμα... φύλου, λέει τώρα η επιστήμη
Τελικώς πράγματι άνδρες και γυναίκες βλέπουν (στην κυριολεξία) διαφορετικά τα πράγματα. Μια νέα μελέτη ειδικών του Πανεπιστημίου Queen Mary του Λονδίνου (QMUL) δείχνει πως όταν τα δύο φύλα κοιτάζουν πρόσωπα «απορροφούν» τις οπτικές πληροφορίες με διαφορετικό τρόπο. Το γεγονός αυτό μαρτυρεί ότι (και) το τι κοιτάζουν τα μάτια είναι θέμα φύλου!

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια συσκευή εντοπισμού των κινήσεων των ματιών σε σχεδόν 500 άτομα που επισκέφθηκαν το Μουσείο Επιστήμης (Science Museum) στο Λονδίνο για μια περίοδο πέντε εβδομάδων. Με τον τρόπο αυτόν κατέγραψαν πόση οπτική επαφή «άντεχε» το κάθε άτομο (για πόσο διάστημα δηλαδή ένιωθε βολικά) ενώ κοίταζε ένα πρόσωπο σε οθόνη υπολογιστή.

Ανακάλυψαν ότι οι γυναίκες κοίταζαν περισσότερο την αριστερή πλευρά του προσώπου ενώ παράλληλα εξερευνούσαν τα πρόσωπα πολύ περισσότερο από τους άνδρες. Η ερευνητική ομάδα παρατήρησε μάλιστα ότι ήταν δυνατόν να καταλάβει με ακρίβεια της τάξεως του 80% το φύλο του κάθε συμμετέχοντος στο πείραμα βασιζόμενη αποκλειστικά στο «μοτίβο» του πώς κοίταζε τα διαφορετικά πρόσωπα που βρίσκονταν απέναντί του στην οθόνη.

Ο κύριος συγγραφέας της μελέτης δρ Αντουάν Κουτρό από τη Σχολή Βιολογικών και Χημικών Επιστημών του QMUL ανέφερε ότι «η έρευνά μας αποτελεί την πρώτη απόδειξη σχετικά με σαφή διαφορά των φύλων στον τρόπο που κοιτάζουν πρόσωπα». Ο ερευνητής προσέθεσε ότι «ήμασταν σε θέση να βρούμε το φύλο του κάθε συμμετέχοντος με βάση και μόνο το πώς "σκάναρε" το πρόσωπο που εμφανιζόταν στην οθόνη απέναντί του. Μάλιστα μπορεί να αποκλειστεί η πιθανότητα αυτό να οφείλεται στο πολιτισμικό υπόβαθρο του κάθε ανθρώπου, αφού συμμετείχαν εθελοντές από σχεδόν 60 εθνικότητες. Αποκλείσαμε επίσης παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά των δύο φύλων, όπως η ελκυστικότητα του προσώπου που έβλεπαν ή η αξιοπιστία που το πρόσωπο απέναντί τους τούς εξέπεμπε».

Magic Wand

Η ευτυχία δεν χρειάζεται χρήματα, μόνο αγάπη και έλλειψη άγχους

αγάπη
Μια αποτυχημένη σχέση ή ένας γάμος που καταλήγει σε διαζύγιο, το συνεχές άγχος και η κατάθλιψη κάνουν κάποιον να νιώθει περισσότερο δυστυχισμένος από ό,τι η φτώχεια του.

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν Βρετανοί ερευνητές, σύμφωνα με τους οποίους το να βρει κάποιος την αγάπη ή να νιώθει ψυχικά ήρεμος, τον κάνουν πιο ευτυχισμένο σε σχέση με μια αύξηση του μισθού του και εν γένει των εισοδημάτων του.

Η καταπολέμηση της κατάθλιψης και του άγχους μπορεί να μειώσει τη δυστυχία κατά 20%, ενώ η καταπολέμηση της φτώχειας κατά μόνο 5%, σύμφωνα με τη μελέτη.

Τέτοιες διαπιστώσεις, κατά τους ερευνητές, φιλοδοξούν να «φέρουν επανάσταση στον τρόπο που σκεφτόμαστε για τις ανθρώπινες προτεραιότητες», στο πλαίσιο μιας νέας επιστήμης της υποκειμενικής ευημερίας (στο βαθμό βέβαια που μπορεί να θεωρηθεί επιστήμη).

H νέα μελέτη της Σχολής Οικονομικών του Λονδίνου (LSE), με επικεφαλής τον καθηγητή λόρδο Ρίτσαρντ Λαγιάρντ, ειδικό στη μελέτη της σχέσης ευτυχίας και οικονομίας (το βιβλίο του «Ευτυχία: Μαθήματα από μια νέα επιστήμη» μεταφράστηκε στα ελληνικά το 2011), παρουσιάζεται σε διήμερο συνέδριο του ΟΟΣΑ και του London School of Economics στο Λονδίνο, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τις βρετανικές independent και Telegraph.

Σχόλιο: Δεν υπάρχει ευτυχία για 4 στους 10 Έλληνες

Ένα μοναδικό βίντεο: Τι είναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους;

Έρευνα λέει ότι η ευτυχία εξαρτάται από γονίδιο που λίγοι Έλληνες ή Κύπριοι διαθέτουν


Arrow Up

Η εντυπωσιακή αύξηση του προσδόκιμου ζωής: Πήραμε 40 με 50 χρόνια περισσότερα

προσδόκιμο ζωής
© Dreamstime
Το προσδόκιμο ζωής (life expectancy) είναι ένας όρος που περιγράφει το πόσο αναμένεται ότι θα ζήσει ένας οργανισμός σε φυσιολογικές συνθήκες. Για παράδειγμα, το προσδόκιμο ζωής των ανθρώπων στις ΗΠΑ είναι 77 έτη. Ενας αριθμός που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες: από τις συνθήκες ζωής, από «κακές» συνήθειες, από χρόνια νοσήματα αλλά και από το φύλο (οι γυναίκες ζουν συνήθως περισσότερο από τους άνδρες).

Τους δύο τελευταίους αιώνες στις αναπτυγμένες κοινωνίες, λόγω της βελτίωσης των υγειονομικών συνθηκών και της προόδου της Iατρικής, το προσδόκιμο της ανθρώπινης ζωής έχει -κατά μέσον όρο- αυξηθεί εντυπωσιακά. Το πόσο ακριβώς μας το αποκαλύπτει μία πολύ πρόσφατη στατιστική ανάλυση.

Η έρευνα αυτή όμως δεν επικεντρώθηκε αποκλειστικά στις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες αλλά και στις υπάρχουσες κοινότητες κυνηγών - τροφοσυλλεκτών, καθώς και σε 6 διαφορετικά είδη πρωτευόντων θηλαστικών.

Πρόκειται για μια διεθνή έρευνα που έγινε υπό τη γενική διεύθυνση του Φερδινάρδου Κολχέρο (Fernando Colchero) καθηγητή Στατιστικής Βιοδημογραφίας στο Πανεπιστήμιο Southern Denmark, ο οποίος μαζί με μια μεγάλη ομάδα ερευνητών συνέλεξαν και ανέλυσαν δεδομένα από όλα τα μέρη της Γης σχετικά με τη γέννηση και τον θάνατο περισσότερων από 1 εκατομμύριο ανθρώπων από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα.

Το δείγμα συμπεριλάμβανε άτομα που ζουν σε πολύ αναπτυγμένες κοινωνίες (όπως η σουηδική ή η ιαπωνική) αλλά και μικρές ανθρώπινες κοινότητες οι οποίες εξακολουθούν να ζουν σε ιδιαίτερα «πρωτόγονες» συνθήκες.

Σχόλιο: Έρευνα: Πόσο μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος;

Οι γυναίκες δεν ζούσαν πάντα περισσότερο από τους άνδρες


Rainbow

Τα παραισθησιογόνα μανιτάρια απαλύνουν την κατάθλιψη και τον φόβο του θανάτου

Psilocybe cubensis
© Alan Rockefeller / Wikimedia CommonsH ψιλοκυβίνη υπάρχει σε δεκάδες είδη μανιταριών, ανάμεσά τους το Psilocybe cubensis
Θεραπεία της κατάθλιψης με ψυχεδελικά τριπ; Μπορεί. Το παραισθησιογόνο συστατικό των λεγόμενων «μαγικών» μανιταριών προσφέρει γρήγορη και παρατεταμένη ανακούφιση από το άγχος και την κατάθλιψη που συχνά συνοδεύουν τον καρκίνο, δείχνουν δύο μικρές αλλά σημαντικές μελέτες στις ΗΠΑ.

Τη δεκαετία του 1960, ψυχεδελικές ουσίες όπως το LSD και η ψιλοκυβίνη των μαγικών μανιταριών δοκιμάστηκαν σε πολυάριθμες μελέτες για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και του αλκοολισμού. Όμως οι ερευνητικές προσπάθειες σταμάτησαν μετά το 1970, όταν οι ουσίες αυτές απαγορεύτηκαν από την αμερικανική κυβέρνηση.

Ανανεωμένο ερευνητικό ενδιαφέρον

Τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον έχει επιστρέψει, παρά τα ηθικά και γραφειοκρατικά εμπόδια στη διενέργεια τέτοιων δοκιμών.

Ενθαρρυντικά αποτελέσματα κατά της κατάθλιψης έχουν δώσει για παράδειγμα η κεταμίνη, γνωστή στο δρόμο ως Special K και το ψυχεδελικό κοκτέιλ αγιαχουάσκα. Η ψιλοκυβίνη των μαγικών μανιταριών, δε, δεν αποκλείεται να βοηθά στη διακοπή του καπνίσματος.

Οι δύο νέες μελέτες εξετάζουν την επίδραση της ψιλοκυβίνης σε ασθενείς με καρκίνο -μια ομάδα στην οποία η κατάθλιψη είναι πολύ συχνή, ακόμα κι αν ο καρκίνος έχει περάσει.

«Πρόκειται για τις πιο ενδελεχείς διπλά τυφλές μελέτες ψυχεδελικών ναρκωτικών τα τελευταία 50 χρόνια» λέει ο Ντέιβιντ Νατ, ψυχοφαρμακολόγος του Imperial College στο Λονδίνο, ο οποίος υπογράφει εντιτόριαλ που συνοδεύει τις δύο μελέτες στο Journal of Phychopharmacology.

Σχόλιο: Διαβάστε επιπλέον, Τα μαγικά μανιτάρια μπορεί να βοηθούν στην κατάθλιψη


People

Η συμμετοχή και η συμβολή σε συλλογικές δράσεις διώχνουν το στρες και την άνοια

ομάδα
Οι άνθρωποι που γίνονται μέλη σε πολιτικά κόμματα, σε περιβαλλοντικές, κοινωνικές, φιλανθρωπικές και εθελοντικές οργανώσεις και εν γένει σε ομάδες συλλογικές δράσης, τείνουν να έχουν καλύτερες νοητικές επιδόσεις στην ηλικία των 50 ετών. Φαίνεται έτσι να προστατεύουν καλύτερα τον εγκέφαλό τους από την μελλοντική εμφάνιση άνοιας, σύμφωνα με μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Προηγούμενες έρευνες είχαν συμπεράνει ότι η κοινωνική ενσωμάτωση και η συμμετοχή σε κοινωνικά δίκτυα αυξάνουν τις πιθανότητες για υγιή νου, ενώ μειώνουν το στρες και τη μοναξιά. Η νέα μελέτη επιβεβαιώνει ότι αυτό συμβαίνει.

Η νέα έρευνα δείχνει ότι η ενεργοποίηση σε κοινωνικές δράσεις και συλλογικότητες παίζει θετικό ρόλο στην υγεία του νου. Γι' αυτό, οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι, παράλληλα με την έμφαση στη σωματική άσκηση, είναι καλό και από άποψη δημόσιας υγείας να ενθαρρύνεται η συμμετοχή των ανθρώπων σε κοινωνικές-συλλογικές δραστηριότητες.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια Αν Μπόουλινγκ του Πανεπιστημίου του Σαουθάμπτον, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό περιοδικό ψυχολογίας BMC Psychology, ανέλυσαν στοιχεία για πάνω από 9.100 άτομα.

Στην ηλικία των 33 ετών, το 83% των συμμετεχόντων ανέφεραν ότι δεν συμμετείχαν σε καμία συλλογική δράση, ποσοστό που είχε μειωθεί στο 64% στην ηλικία των 50 (δηλαδή η συμμετοχή ήταν συχνότερη σε μεγαλύτερες ηλικίες). Οι συμμετέχοντες είχαν κάνει στα 11 τους μια σειρά από γνωσιακά-νοητικά τεστ, καθώς και άλλα τεστ στα 50 τους (μνήμης, προσοχής, ταχύτητας σκέψης, συγκέντρωσης κ.α.).

Σχόλιο: Ο εθελοντισμός στη μέση ηλικία κάνει καλό στην ψυχική υγεία


Video

Τα υπέρ και τα κατά της ικανότητας μας να ανακαλούμε αναμνήσεις

Η ικανότητα μας να ανακαλούμε αναμνήσεις και να φτιάχνουμε δυνητικά σενάρια με αυτές για το μέλλον έχει θετικά, αλλά και κάποια αρνητικά αποτελέσματα
αναμνήσεις
Το ανθρώπινο είδος έχει μία γνωστική ικανότητα που κανένας άλλο ζώο δεν φαίνεται να διαθέτει. Μπορούμε να ταξιδέψουμε πνευματικά στον χρόνο. Μπορούμε στιγμιαία να βρεθούμε στο παρελθόν και να φανταστούμε και να αναβιώσουμε -δια της μνήμης- την πρώτη μας μέρας στο πανεπιστήμιο ή το γεύμα που είχαμε με φίλους την προηγούμενη εβδομάδα. Μετά, το ίδιο γρήγορα, μπορούμε να φτιάξουμε μια εικόνα του άμεσου μέλλοντος, με το να φανταστούμε τον εαυτό μας στις επόμενες μας διακοπές ή το να πίνουμε έναν καφέ, όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από μία ώρα.

Αυτό δεν έχει καμία σχέση με το αν γνωρίζουμε κάτι που μπορεί να συνέβη ή κάτι που θα συμβεί, έχει σχέση με την εμπειρία του να ζούμε κάποια πράγματα στο μυαλό μας. Είναι η διαφορά ανάμεσα στο να γνωρίζουμε ότι όταν έρχεται το καλοκαίρι ο καιρός είναι πιο ζεστός και να φανταζόμαστε τον εαυτό μας να χαλαρώνει στη λιακάδα του επόμενου καλοκαιριού, να νιώθουμε τη ζέστη -ως αίσθηση εμπειρίας- στο σώμα μας.

Ο κλινικός ψυχολόγος Endel Tulving είχε προλάβει να περιγράψει αυτά τα ταξίδια του νου, ως κομμάτι της αυτόματης συνείδησης, δηλαδή της αίσθησης που έχουμε για τον εαυτό μας και το πώς αυτό υπάρχει μέσα στον χρόνο: μπορούμε τόσο να επαναφέρουμε, ως μνήμη, μια εμπειρία, αλλά και να την προ-οικονομούμε, βάσει των όσων γνωρίζουμε.

Αν είναι να συναντηθούμε με μερικούς φίλους για γεύμα, ο μηχανισμός της βραχυπρόθεσμης μνήμης μας υπενθυμίζει να έχουμε το νου μας για τη μέρα συνάντησης, ωστόσο, ταυτόχρονα μπορούμε να φανταστούμε τον εαυτό μας να βρίσκει τραπέζι, να διαβάζει το μενού και να παραγγέλνει φαγητό. Αυτό είναι κάτι διαφορετικό από τον ενεργό προγραμματισμό. Αυτή είναι μία μοναδική ικανότητα των ανθρώπων σύμφωνα και με τον Thomas Suddendorf, συγγραφέα του βιβλίου "Το Χάσμα: Η επιστήμη των όσων μας χωρίζουν από τα άλλα ζώα", μία έκδοση του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ.

Ακριβώς αυτή η ικανότητα μας να ταξιδεύουμε με τη σκέψη μας επιτρέπει να φανταζόμαστε διαφορετικές μελλοντικές καταστάσεις και να παράγουμε τον σύνθετο κόσμο μέσα στον οποίο ζούμε σήμερα. Συνδυάζοντας εκ νέου παλιές αναμνήσεις, είμαστε σε θέση να προβάλλουμε τον εαυτό μας στον χρόνο, κάτι που μας δίνει αναρίθμητους συνδυασμούς επιλογών, από τους οποίους επιλέγουμε, αυτούς, οι οποίοι παρουσιάζουν τις πιο αληθοφανείς πιθανές εκβάσεις.

Σχόλιο: Η κουρκουμίνη, βασικό συστατικό του κάρυ, διαγράφει δυσάρεστες αναμνήσεις


Pocket Knife

Οι μηχανισμοί πίσω από την εξαπάτηση και την αυτοεξαπάτηση

ψεύδος
Γιατί, παρά την ανεπτυγμένη νοημοσύνη και τις μοναδικές γλωσσικές του ικανότητες, το ανθρώπινο είδος είναι ο πρωταθλητής στην αυτοεξαπάτηση;

Τόσο στις διαπροσωπικές σχέσεις (οικογενειακές, ερωτικές ή φιλικές) όσο και στις διεθνείς σχέσεις ή στις πολεμικές συγκρούσεις μεταξύ των λαών, οι άνθρωποι επιδεικνύουν μια εντυπωσιακή ικανότητα να αυτοεξαπατώνται και να εξαπατούν τους άλλους.

Οπως είδαμε στα τελευταία μας άρθρα, η καθολική ανάγκη των θηρευτών να εξαπατούν τα θηράματά τους σε συνδυασμό με τη ζωτική ανάγκη των θηραμάτων να ανιχνεύουν εγκαίρως την εξαπάτηση, οδήγησαν σταδιακά στην ανάδυση της πιο τέλειας εξαπατητικής μηχανής, του ανθρώπινου εγκεφάλου.

Κλείνοντας αυτό το αφιέρωμα στη βιολογική εξαπάτηση, θα εστιάσουμε σήμερα στην τυπικά ανθρώπινη αυτοεξαπάτηση και στους βιοψυχολογικούς μηχανισμούς, που όχι απλώς επιτρέπουν αλλά επιβάλλουν την παρουσία της στη ζωή όλων μας.

Σχόλιο: Διαβάστε επίσης:


Heart

Ο σκύλος σας θυμάται όλα όσα κάνετε και σας μιμείται

σκύλοι
Θυμάστε τι κάνατε πέρσι τα Χριστούγεννα; Εάν ναι είναι επειδή οι άνθρωποι έχουμε επεισοδιακή μνήμη, το οποίο σημαίνει ότι έχουμε την τάση να θυμόμαστε γεγονότα και εμπειρίες που συνέβησαν μία συγκεκριμένη στιγμή, σε ένα συγκεκριμένο μέρος, ίσως, με συγκεκριμένους ανθρώπους.

Τώρα ερευνητές στην Ουγγαρία βρήκαν στοιχεία ότι και οι σκύλοι έχουν επεισοδιακή μνήμη, ειδικά όσον αφορά το τι κάνουν οι ιδιοκτήτες τους. Για την έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Current Biology, οι επιστήμονες εκπαίδευσαν 17 σκυλιά ώστε να απομνημονεύσουν μία πράξη και μετά προσπάθησαν να τα πείσουν ότι δεν χρειάζεται να το κάνουν.

Αν και φυσικά οι επιστήμονες δεν μπορούν να αξιολογήσουν τον εγκέφαλο του σκύλου, όπως του ανθρώπου, διαπίστωσαν ότι ένα λεπτό μετά την εκπαίδευση το 60% των σκύλων μιμούνταν τις κινήσεις των ανθρώπων, αν και δεν περίμεναν να τους το ζητήσει κανείς να το κάνουν, ενώ μετά από μία ώρα, το 35% των σκύλων μιμήθηκαν τις κινήσεις.

Η έρευνα αυτή είναι σημαντική γιατί μας βοηθά να κατανοήσουμε περισσότερο τον τρόπο που σκέφτονται οι σκύλοι. Θυμούνται επεισόδια στα οποία είναι μάρτυρες, όχι μόνο όσα επικεντρώνονται σε εκείνους. Οπότε την επόμενη φορά που θα δείτε τον σκύλο σας να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα ή να πατήσει το τηλεκοντρόλ για να ανοίξει την τηλεόραση, μην αναρωτηθείτε γιατί συμβαίνει. Οι σκύλοι δίνουν περισσότερη προσοχή σε αυτά που κάνετε από όσο νομίζετε.

Σχόλιο: Έρευνα αποδεικνύει αυτό που γνωρίζαμε: Οι σκύλοι καταλαβαίνουν τα λόγια μας και τον τρόπο που τα λέμε


Santa Hat

Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να λέμε ψέματα στα παιδιά για τον Άγιο Βασίλη

santa
© Stefan Wermuth / Reuters
Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν. Τα καταστήματα είναι ήδη στολισμένα και σύντομα σε όλα τα σπίτια θα υπάρχει και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα παιδιά λοιπόν περιμένουν με ανυπομονησία τον ερχομό του Άγιου Βασίλη που θα έρθει με τα δώρα μέσα από την καμινάδα. Μόνο που νέα έρευνα Βρετανών επιστημόνων δείχνει πως μάλλον δεν είναι και τόσο καλή ιδέα να λέμε ψέματα στα παιδιά πως ο Άγιος Βασίλης υπάρχει.

Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Έξετερ στη Βρετανία τονίζουν πως λέγοντας ψέματα για την ύπαρξη του 'Αγιου Βασίλη χαλάνε σε βάθος χρόνου τη σχέση τους με τα παιδιά τους. Και γιατί; Επειδή αυτό το αθώο ψέμα μπορεί να κάνει ζημιά, υποσκάπτοντας την εμπιστοσύνη των μικρών στους μεγάλους.

Όπως λέει ο επικεφαλής της έρευνας που δημοσίευεσε τα ευρήματα του στο περιοδικό ψυχιατρικής The Lancet Psychiatry, συχνά το ψέμα περί ύπαρξης 'Αγιου Βασίλη δεν είναι παρά μια ενδόμυχη επιθυμία των ίδιων των γονιών να ξαναγίνουν παιδιά, γυρνώντας σε μια προ πολλού χαμένη εποχή αθωότητας.

«Όταν οι γονείς όμως είναι ικανοί να ψεύδονται για κάτι τόσο ξεχωριστό και μαγικό, μπορούν μετά να τους εμπιστεύονται τα παιδιά τους ότι αποτελούν θεματοφύλακες της σοφίας και της αλήθειας;» αναρωτιούνται οι ερευνητές.

Σχόλιο: Η εξαπάτηση και η αυτοεξαπάτηση είναι επικίνδυνες επειδή μας θέτουν οικειοθελώς εκτός πραγματικότητας, και όπως δείχνουν οι έρευνες, τα ψέματα απευαισθητοποιούν τον εγκέφαλο στην ανειλικρίνεια.


Heart

H μόνιμη απαισιοδοξία μπορεί να αποβεί μοιραία για την καρδιά

απαισιοδοξία
Η μόνιμη απαισιοδοξία αποτελεί ισχυρό παράγοντα κινδύνου για θάνατο από στεφανιαία νόσο, ενώ από την άλλη η αισιοδοξία δεν φαίνεται να προστατεύει εξίσου την καρδιά, σύμφωνα με μια νέα φινλανδική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Μίκο Πανκαλάινεν του Τμήματος Ψυχιατρικής του Κεντρικού Νοσοκομείου του Λάχτι, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό "BMC Public Health", ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 2.300 άτομα 52 έως 76 ετών, σε βάθος 11ετίας.

Διαπιστώθηκε ότι οι άνθρωποι με μεγαλύτερα επίπεδα πεσιμισμού είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα καρδιαγγειακού κινδύνου. Ως πεσιμισμός θεωρείται η προσμονή των ανθρώπων ότι στο μέλλον θα συμβούν άσχημα ή ανεπιθύμητα πράγματα.

Οι πιο απαισιόδοξοι άνθρωποι είχαν κατά μέσο όρο 2,2 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από την καρδιά τους, σε σχέση με όσους ήσαν οι λιγότερο απαισιόδοξοι.

Σχόλιο: Τελικά ίσως μια γερή δόση του παλιού καλού πραγματισμού να βοηθά την καρδιά περισσότερο από οποιεσδήποτε αισιόδοξες ή απαισιόδοξες σκέψεις που σπάνια βασίζονται στην πραγματικότητα. Διαβάστε επίσης: