Οταν ο γιατρός διαγνώσει ότι έχεις κάποιο πρόβλημα υγείας, σου συστήνει μια ορισμένη θεραπεία. Μέχρι εκεί. Είναι δικό σου αναφαίρετο δικαίωμα να την ακολουθήσεις ή να την απορρίψεις. Το κράτος όμως σε αγαπάει. Και μεριμνά. Δεν σου συστήνει μόνο τέρμα το κάπνισμα, σε αρπάζει απ' τον λαιμό να το κόψεις με το ζόρι. Δεν σου επιτρέπει να έχεις άλλη γνώμη. Για το καλό σου.

Κι ο Μεταξάς απαιτούσε οι πολίτες να ασπρίζουν τα πεζοδρόμια. Για καλό ήταν κι αυτό. Ομως με ποιο δικαίωμα επιβάλλεται κάθε φορά τρόπος ζωής στους πολίτες; Και πού θα φτάσουν αυτές οι επεμβάσεις στην ιδιωτικότητα καθενός μας; Τώρα η ψυχραιμία στη συζήτηση για το τσιγάρο έχει χαθεί. Εξαπολύθηκε κανονικό πογκρόμ. Το κάπνισμα εξομοιώνεται με σιχαμερή συνήθεια και οι καπνίζοντες με κοινωνικά απόβλητους.

Αυτό το άνωθεν φιρμάνι ενεργοποίησε τα εξουσιαστικά απωθημένα αρκετών κοκορόμυαλων και δεν χάνουν την ευκαιρία να φανερώσουν τον σατραπίσκο που κρύβουν μέσα τους. Κάθε φορά που ανάβεις τσιγάρο, κι ας είσαι στο ύπαιθρο, νιώθεις τα βλέμματα πάνω σου, σαν μόλις να διέπραξες βδελυρότητα ανήκουστη. Πάει περίπατο η κοινωνία της ανεκτικότητας. Με απέραντη χριστιανική μνησικακία όποιος δεν καπνίζει, δεν επιτρέπει και σε κανέναν άλλο να καπνίσει.

Τι κράτος είναι αυτό που πριμοδοτεί την αποστροφή και τη μισαλλοδοξία εναντίον μιας μεγάλης ομάδας πολιτών του; Την περιβόητη μπούρδα «μας ψεκάζουν» διαδέχτηκε η άλλη μεγαλειώδης μπούρδα περί «παθητικού καπνίσματος». Ετσι ο κάθε ηλίθιος δικαιούται να σου κάνει κήρυγμα, θεωρώντας εσένα ηλίθιο. Σαν να μην ξέρεις, να μην άκουσες ποτέ για τα επιβλαβή του καπνού.

Κι όμως δεν προκαλεί καμία έκπληξη, απλώς πρόκειται για ακόμη μια αποτρόπαια πράξη των δυνάμεων ασφαλείας του Ισραήλ.

Στο βίντεο, που αποκάλυψε ισραηλινός ειδησεογραφικός σταθμός, μια ισραηλινή αστυνομικός πυροβολεί πισώπλατα έναν παλαιστίνιο άνδρα που απομακρύνεται έχοντας τα χέρια υψωμένα.

Το περιστατικό είχε λάβει χώρα πριν από περίπου ένα χρόνο, όμως πριν από μόλις δύο ημέρες διέρρευσε το σοκαριστικό βίντεο.

Σύμφωνα με το Channel 13 που δημοσίευσε τις εικόνες, ο άνδρας θέλησε να μεταβεί στο Ισραήλ από την κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Ωστόσο, όπως φαίνεται και στο βίντεο, μια ισραηλινή αστυνομικός τον διατάζει να επιστρέψει πίσω.

Καθώς εκείνος κάνει μεταβολή και απομακρύνεται περπατώντας σε έναν άδειο δρόμο με τα χέρια υψωμένα, η γυναίκα τον πυροβολεί εν ψυχρώ, με τον άνδρα να πέφτει κάτω σφαδάζοντας.

Οι αστυνομικές αρχές δήλωσαν στο Channel 13 ότι ο Παλαιστίνιος δεν τραυματίστηκε σοβαρά.

Χιλιάδες είναι τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα έχουν περάσει τα σύνορα και ζουν στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, με τις αρχές να έχουν χάσει τα ίχνη 1.178 εξ αυτών.

Ο αριθμός των ασυνόδευτων ανηλίκων έχει εκτιναχθεί τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα να έχει φτάσει στο υψηλότερο σημείο από την αρχή της προσφυγικής κρίσης το 2015.

Πιο συγκεκριμένα, στην Ελλάδα ζουν αυτή τη στιγμή 4.779 ασυνόδευτα παιδιά που δεν συνοδεύονται από γονέα ή κηδεμόνα. Το 93,8% αυτών είναι αγόρια και το 6,2% κορίτσια. Τα περισσότερα παιδιά διανύουν την εφηβεία, καθώς μόνο το 7,15% υπολογίζεται ότι είναι κάτω των 14 ετών.

Τα 1.232 από αυτά τα παιδιά βρίσκονται σε δομές φιλοξενίας. Τα 840 βρίσκονται σε προσωρινές δομές φιλοξενίας, ξενοδοχεία και ειδικά διαμορφωμένους χώρους εντός των καταυλισμών. Πάνω από 3.000 παιδιά διαμένουν σε δύσκολες συνθήκες μαζί με άγνωστους σε αυτά ενήλικες.

Το εξαιρετικά τρομακτικό όμως είναι ότι 1.178 παιδιά δεν μπορούν να εντοπιστούν, με τις αρχές να εικάζουν ότι είτε μετακινούνται διαρκώς, είτε βρίσκονται στον δρόμο, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν.

Περισσότερα από 240 σχολεία δημοτικού στη Βρετανία έχουν εντάξει στο πρόγραμμα τους το μάθημα της «αυτόικανοποίησης» για παιδιά από 6 μέχρι 10 ετών.

Το πρόγραμμα αυτό εντάσσεται στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση. Σε κάποια σελίδα του βιβλίου υπάρχει ο τίτλος «Αγγίζω τον εαυτό μου» και σε αυτό οι δάσκαλοι πρέπει να διδάξουν τα παιδιά πως «υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει να αγγίζουν ερωτικά τον εαυτό τους για να ερεθιστούν». Το βιβλίο αναφέρει ότι είναι κάτι πάρα πολύ φυσιολογικό αν και ορισμένοι άθρωποι θα το θεωρήσουν βρώμικο ή ανήθικο.

Μάλιστα στις οδηγίες που έχουν σταλεί από το υπουργείο Παιδείας προς τους δασκάλους τους εφιστούν την προσοχή να τονίζουν στα παιδιά πως η πράξη αυτή δεν πρέπει να γίνεται μπροστά σε κόσμο παρά μόνο όταν είναι μόνα τους στο δωμάτιο τους ή στο ντους.

Πολλοί γονείς δηλώνουν σοκαρισμένοι και θεωρούν ότι αυτή η σεξουαλικότητα είναι εντελώς ακατάλληλη για τα παιδιά τους.

Το πρόγραμμα θα διδάσκεται υποχρεωτικά στο πλαίσιο της σεξουαλικής παιδείας (RSE), η οποία θα εφαρμοστεί σε ολόκληρο το Ηνωμένο Βασίλειο από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Τα κορίτσια παίρνουν σιγά σιγά τον έλεγχο της σεξουαλικότητας και των επιθυμιών τους. Πόσο, όμως, περίπλοκο είναι τελικά να μεγαλώνεις γιο στην εποχή του #MeToo και της σθεναρής νεοελληνικής μάτσο «αντρίλας»;
Δεν ζηλεύω ποσώς τα αγόρια του 2019. Στην Αμερική του Τραμπ, παραδείγματος χάριν, βρίσκονται σε διασταυρούμενα πυρά. Από τη μία πλευρά ο ανεμοστρόβιλος #MeΤοο (δεν θα ξεχάσω εκείνο τον εξάχρονο στο Κολοράντο, που αποβλήθηκε επειδή φίλησε ένα κορίτσι). Από την άλλη ο χυδαίος μισογυνισμός και η σταυροφορία για την αποκατάσταση της αρρενωπότητας (ό,τι και να σημαίνει αυτή). Για ακήρυχτο «πόλεμο στους άνδρες!» προειδοποιούσε προ ημερών η νεοσυντηρητική «ιέρεια» του Fox News Λόρα Ινγκραχαμ. Πού καταντήσαμε! «Οι άνδρες που είναι ετερόφυλοι, δυνατοί, επιθετικοί και διεκδικητικοί, να μη γίνονται πλέον αποδεκτοί από την κοινωνία!».


Ας το παραδεχτούμε. Είναι πολύ πιο περίπλοκο να μεγαλώνεις σήμερα γιο. Τα κορίτσια - και στην Ελλάδα - διεκδικούν, όσο να΄ναι, τον ζωτικό τους χώρο, γνωρίζουν με τι έχουν να παλέψουν, η «ντουλάπα» άνοιξε, δεν φυσάει απλά αεράκι αλλά μανιασμένοι άνεμοι, το αφήγημα άρχισε επιτέλους να αλλάζει. Διόλου τυχαίο ότι άκουσε τα εξ αμάξης, προ ημερών, η νηπιαγωγός στην Καρδίτσα που ζήτησε (για τη λίστα υλικών στην τάξη) από τα αγόρια να φέρουν ό, τι τους αρέσει και από τα κορίτσια μόνο «σετ κουζινικά ή πλαστικά φρούτα ή ζωάκια». Τα κορίτσια ξέρουν, λίγο πολύ, με τι έχουν να κάνουν. Με τα αγόρια, όμως, τι ακριβώς παίζει;

Ισως, λένε δειλά δειλά, κάποιοι ειδικοί, να έχει έρθει η ώρα να γκρεμιστεί το στερεότυπο του «μονοδιάστατου», «χύμα», «σαλταρισμένου από την τεστοστερόνη» πιτσιρικά, που, ε, τι θα είναι; «Κολλημένος» με τη μπάλα, τα μπινελίκια, το «Playstation» και (αργά ή γρήγορα) με το σεξ.

«Δεν αντιμετωπίζουμε τα αγόρια ως περίπλοκα όντα» μου είχε τονίσει πριν από μερικά χρόνια η Ρόζαλιντ Γουάιζμαν. Η συγγραφέας του βιβλίου «Masterminds and Wingmen», με την οποία είχα την τύχη να μιλήσω, είχε αποτολμήσει μια διετή έρευνα στο υποφωτισμένο σύμπαν των αγοριών (μιλώντας με εκατοντάδες μικρούς και νεαρούς άνδρες, γκέι και στρέιτ, από όλο το κοινωνικό φάσμα των ΗΠΑ). Μου είχε, μεταξύ άλλων, τονίσει ότι εν αντιθέσει με τα περίπλοκα κορίτσια, «θέλουμε να κατατάξουμε τα αγόρια ως "ευανάγνωστους μηχανισμούς" και να τα τοποθετήσουμε γρήγορα-γρήγορα στα κουτιά τους. Συχνά τα αντιμετωπίζουμε ως "ανεγκέφαλα" ή τρελαμένα από τις ορμόνες». Το αποτέλεσμα είναι να κλείνονται (κι άλλο) στον εαυτό τους, γιατί απλούστατα δεν πιστεύουν ότι μπορούμε να τα βοηθήσουμε». Με όλες, βέβαια, τις συνακόλουθες «παρενέργειες»: αυξημένη κατάθλιψη (τα κορίτσια θα κάνουν περισσότερες σκέψεις και απόπειρες αυτοκτονίας, αλλά είναι περισσότερα τα αγόρια που θα φτάσουν μέχρι τέλους) , χαμηλή αυτοπεποίθηση και λιγότερα συναισθηματικά εφόδια στο να διαχειριστούν μια ερωτική σχέση κοκ.

Ο πολιτικός γάμος έχει μπει πια για τα καλά στη ζωή μας, ιδιαίτερα τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Το τελευταίο διάστημα, όμως, ο πολιτικός γάμος δεν είναι επιλογή μόνο για «φτωχούς» αλλά και για πλούσιους, αφού μετατρέπεται ακόμα και σε τουριστικό προϊόν. Μέσα σε αυτό το κλίμα, κάθε προσπάθεια περιορισμού του (με τεχνικά ή γραφειοκρατικά εμπόδια) μοιάζει όχι μόνο οπισθοδρομική αλλά και εκ των προτέρων αποτυχημένη.

Οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν τους θρησκευτικούς μόλις το 2012, όταν μεταξύ των 49.705 γάμων που πραγματοποιήθηκαν το συγκεκριμένο έτος, οι 25.725 (51,8%) τελέστηκαν στα δημαρχεία και οι 23.980 (48,2%) στους ναούς. Τα επόμενα χρόνια οι πολιτικοί γάμοι διατηρούν το ελαφρύ προβάδισμα έναντι των θρησκευτικών τελετών, με ποσοστά που κυμαίνονται από λίγο πάνω από το 50% έως το 52,1% (2016).

Χρειάστηκαν, βέβαια, πολλά χρόνια για να διαδοθεί ο πολιτικός γάμος στη χώρα μας. Στην Ελλάδα θεσπίστηκε ιδιαίτερα καθυστερημένα. Το σχετικό νομοσχέδιο ψηφίστηκε στις 22 Μαρτίου 1982, αλλά μέχρι και το 1991 ήταν μικρό το ποσοστό των ζευγαριών που τον επέλεγαν (μόλις 8,9%). Ακόμα και το 2001 λιγότεροι από ένας στους πέντε παντρεύονταν στο δημαρχείο (17,8%). Η έκρηξη της οικονομικής κρίσης το 2009 έδωσε το σήμα για μια μαζική στροφή προς τον πολιτικό γάμο. Το 2009 παντρεύτηκε με την ευχή του δημάρχου το 41,9% των ζευγαριών, ενώ το 2010 το 46,2%. Προφανώς, έπαιξε ρόλο το γεγονός πως ο πολιτικός γάμος είναι πολύ πιο οικονομικός από τον θρησκευτικό, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Η οικονομική στενότητα έδωσε το έναυσμα να ξεπεραστούν συνηθισμένες πρακτικές και πολλά νέα ζευγάρια να πραγματοποιήσουν τις επιθυμίες τους.

Οι infostorms είναι ένα φαινόμενο του 21ου αιώνα και δεν είναι καιρικό... αλλά σημείο των καιρών. Πρόκειται για τις καταιγίδες πληροφορίας που κατακλύζουν καθημερινά το μυαλό και τις αισθήσεις μας. Ένα φαινόμενο που εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί πιστεύουμε τόσο έυκολα τα Fake News.

Καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με πολύ περισσότερες πληροφορίες από αυτές που μπορούμε να καταναλώσουμε. Και καλούμαστε να τις επεξεργαστούμε και να τις αξιολογήσουμε. Κάτι που όμως ίσως μας διαφεύγει ως πληροφορία είναι το γεγονός ότι η ανθρώπινη κρίση βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε δευτερεύουσες πληροφορίες που δεν προέρχονται από κάποια εξωτερική πηγή και οι οποίες είναι τελικά κι ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία που έχουμε για να βάλουμε σε τάξη αυτό τον καταιγισμό. Πρόκειται για τις κοινωνικές πληροφορίες ή, με άλλα λόγια: τι νομίζουμε ότι σκέφτονται άλλοι άνθρωποι.

Για να το καταλάβουμε αυτό, το BBC, μας καλεί να σκεφτούμε το εξής: Ας υποθέσουμε ότι βρισκόμαστε σε ένα θέατρο γεμάτο με θεατές και ξαφνικά οι άνθρωποι γύρω μας αρχίζουν να τρέχουν πανικόβλητοι για να βρουν την έξοδο κινδύνου. Τι θα κάνουμε και γιατί; Οι αισθήσεις μας μας δίνουν την πληροφορία ότι οι γύρω μας τρέχουν μανιωδώς. Αλλά στην πραγματικότητα είναι η κοινωνική μας ερμηνεία με την οποία εξετάζουμε αυτό το δεδομένο, η οποία μας λέει αυτό που πρέπει να ξέρουμε περισσότερο πολύ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο: ότι δηλαδή αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι κάτι κακό συμβαίνει κι ότι κι εμείς θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να δραπετεύσουμε.

Τουλάχιστον, αυτή είναι μια πιθανή ερμηνεία. Μπορεί τόσο αυτοί όσο κι εσείς να κάνετε λάθος. Μπορεί να υπήρξε ένας λάθος συναγερμός ή κάποιο σημείο της παράστασης να παρεξηγήθηκε. Η σωστή ανάγνωση των κοινωνικών πληροφοριών είναι μια βασική δεξιότητα και ο καθένας μας κάνει μεγάλη προσπάθεια κατά τη διάρκεια της ζωής του για να κατακτήσει. Πράγματι το να αναρωτιέται κανείς για το τι συμβαίνει στο κεφάλι κάποιου άλλου είναι μια από τις πιο γοητευτικές διαδικασίες της ανθρώπινης φύσης - πόσο δε μάλλον η προσπάθεια να επηρεάσει κάποιος την σκέψη κάποιου άλλου.

Είδα κι εγώ όπως και το πανελλήνιο το "έξυπνο" τρέιλερ του Next Top Model με το αμερικανικό, γρήγορο μοντάζ το οποίο επιδιώκει εντυπωσιασμό χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αυτή την επιστρέφουσα, την επιμένουσα χυδαιότητα της ιδιωτικής τηλεόρασης. Αυτή την αισθητική του ξε...διάντροπου νυμφίδιου που πρωτοευαγγελίστηκε ο Μαλέλης όταν ήταν διευθυντής ειδήσεων στο Star, προοδευτικός πολιτικός και ανανεωτής κατά τ′ άλλα.

Δεν γινόταν να μη το δω αφού το τρέιλερ παίζεται επαναληπτικά, βασανιστικά ποντάροντας στο σοκ(;) ενός κοινού που δεν έπιασε ακόμη πάτο και στα κέρδη μιας διαφημιστικής εξαχρείωσης που έχει πιάσει (πάτο) προ πολλού. Ασύδοτη, ηλίθια, ανίκητη. Ιδιωτική τηλεόραση και διαφήμιση, ιδού η πλατφόρμα που από κοινού έχουν εκπαιδεύσει τον μέσο Έλληνα και τη μέση Ελληνίδα. Το κρυφό - φανερό σχολειό μας επί δεκαετίες από όπου αντλούνται πρότυπα και παραδείγματα.

Και έπειτα μιλάμε για πανελλήνιες εξετάσεις, για έλλειψη αξιολόγησης και αξιοκρατίας, για χαμηλές βάσεις, μηχανική αποστήθιση και τα συναφή. Πρόκειται φοβούμαι απλά για ένα άλλοθι. Για ένα δάχτυλο που αδυνατεί να κρύψει το χλωμό πρόσωπο μιας συνεχιζόμενης παρακμής. Όχι πανελλήνιες, όχι ένα πτυχίο, όχι η κατάκτηση μιας επιστήμης αλλά η καταξίωση μέσα από τα media, ίσως μια θέση σε πρωινάδικο και βέβαια το μόντελινγκ! Δηλαδή η αποθέωση ενός συμπλεγματικού "Κοιτάξτε με για να υπάρξω"... Αυτό φοβάμαι ότι είναι το κρυφό ή φανερό όνειρο της μέσης μαθήτριας του ελληνικού Λυκείου, δηλαδή της πλειονότητας. Και δεν έχει να κάνει μόνο με τον έμφυτο ναρκισσισμό των κοριτσιών, έχει να κάνει με την έλλειψη αξιών και προτύπων στον τόπο μας αλλά κυρίως έχει να κάνει με αυτήν την διαβρωτική επίδραση την οποία ασκεί η ιδιωτική, επαναλαμβάνω, τηλεόραση δεκαετίες τώρα. Μία πληγή που δεν μπόρεσε να εξαλείψει - ούτε καν να κατονομάσει - η αριστερή κυβέρνηση αλλά απλώς προσπάθησε να προσεταιριστεί κάποιους, αδίστακτους επιχειρηματίες μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την αποκλειστική της προπαγάνδα. Όχι για ν′ αλλάξει ποιοτικά το πρόσωπο της ελληνικής τηλεόρασης αλλά για να το ευθυγραμμίσει με τα δικά της κομματικά συμφέροντα. Σκοτίστηκε για την αισθητική ή την παιδεία και το απέδειξε. Στέλνοντας τον Γεωργούλη στην Ευρωβουλή.

«Οι φιλόμουσοι και φιλάρχαιοι αναγνώσται θα ενθυμώνται το κίνημα όπερ εγένετο τελευταίως εν Αγγλία ίνα αποδοθώσιν εις την Ελλάδα αι αρχαιότητες ας προ 80 ετών ο λόρδος Έλγιν, πρέσβυς της Αγγλίας παρά την Υ.Πύλη , ήπαρσεν - ίνα τας προφυλάξη δήθεν - εκ της Ακροπόλεως».

Τα λόγια αυτά γραμμένα μόλις το 1891 σε επίσημη επιστολή δεν είναι κάποιου αδαούς περί του μεγαλύτερου εγκλήματος που έλαβε χώρα στην καρδιά του παγκόσμιου πολιτισμού, την Ακρόπολη, με την κλοπή των πολύτιμων θησαυρών από τον ναό της μεγαλύτερης γιορτής της δημοκρατικής Αθήνας. Είναι του Κωνσταντίνου Καβάφη, ο οποίος υπήρξε από τους πρώτους που μίλησαν για το αδιανόητο έγκλημα διαμαρτυρόμενος προς την Υψηλή Πύλη ότι «εκθειάζει του Έλγιν την αρπαγήν» και «μυκτηρίζει τον Βύρωνα» και ότι επιπλέον «σχετίζει την ευτελή υπεξαίρεσιν των μαρμάρων, προς τα ένδοξα τρόπαια του Νέλσωνος. Φρονεί ότι εάν επιστραφώσιν αι αρχαιότητες αύται, πρέπει ν'αποδοθώσιν επίσης η Γιβραλτάρη, η Μελίτη, η Κύπρος, η Ινδική - λησμονών ότι η κατοχή των χωρών εκείνων λογίζεται αναγκαία εις το Αγγλικόν κράτους, ενώ τα Ελγίνεια μάρμαρα εις ουδέν χρησιμεύουσιν άλλο ή εις τον ωραϊσμόν και πλουτισμόν του και άνευ αυτών ωραιοτάτου και πλουσιωτάτου Βρεττανικού Μουσείου».

Μπορεί πλέον η πολιτικώς ορθή γλώσσα να μην τα αποκαλεί «Ελγίνεια» παρά Μάρμαρα αλλά αυτό δεν μπορεί να αποσβέσει την αδιανόητη αλήθεια του εγκλήματος που διέπραξε το 1799 ο τότε πρεσβευτής της Μεγάλης Βρετανίας στην Υψηλή Πύλη, στην Κωνσταντινούπολη, λόρδος Έλγιν εκμεταλλευόμενος τη θέση του και ζητώντας σχετικό φιρμάνι για την αποκαθήλωση των μαρμάρων από τη φυσική τους θέση τον Παρθενώνα.

Σε κατάσταση διαρκούς επαγρύπνησης στο Αιγαίο βρίσκονται οι λιμενικοί. Το τριήμερο έφτασαν στα ελληνικά νησιά περίπου 650 πρόσφυγες εκ των οποίων πάνω από 420 στη Λέσβο.

Επίσης σύμφωνα με στοιχεία του Λιμενικού Σώματος από 07.00 της 30/8/2019 έως 07.00 της 2/9/2019 διεσώθησαν 230 πρόσφυγες - μετανάστες σε επτά περιστατικά έρευνας και διάσωσης στις θαλάσσιες περιοχές Λέσβου, Σάμου και Κω.

Σύμφωνα με πληροφορίες του «Βήματος» έχει καταγραφεί εκ νέου αύξηση στις αφίξεις Σύρων προσφύγων οι οποίοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κωνσταντινούπολη μετά τις απειλές της τουρκικής κυβέρνησης για απέλαση και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν στις ακτές της Μικράς Ασίας και απέναντι από το πρώτο μεγάλο νησί που είναι η Λέσβος. Εκεί έχουν «στρατοπεδεύσει» σε δάσος περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία να περάσουν προς τη Μυτιλήνη ή κάποια άλλα παραλία. Σημειώνεται πως στη περιοχή βρίσκεται και ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων που προέρχονται από τα σύνορα Συρίας - Τουρκίας λόγω της έντασης στη περιοχή.

Την ίδια στιγμή έχει ενταθεί σε σχέση με το προηγούμενο χρονικό διάστημα η παρουσία σκαφών της τουρκικής Ακτοφυλακής ωστόσο, όπως αναφέρουν οι ίδιες πληροφορίες, ο εντοπισμός και η σύλληψη μεταναστών δεν διαρκεί περισσότερο από δυο ή τρεις ώρες με αποτέλεσμα όσοι δεν τα καταφέρνουν εκείνη τη στιγμή επιστρέφουν στα προσωρινά καταλύματα τους και επιχειρούν διαφορετική ημέρα να περάσουν προς κάποιο ελληνικό νησί.