Τζόρνταν Πήτερσον
Ο Τζόρνταν Πήτερσον με μαθητές του
Τον τελευταίο χρόνο, οι προοδευτικοί αρθρογράφοι αποφάσισαν ότι έχουν βαρεθεί τον Δρ Τζόρνταν Πήτερσον, καθηγητή ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, ο οποίος έχει αναταράξει μεταμοντέρνες ευαισθησίες με την ανάλυση του βάση την κοινή λογική, και έχει αρνηθεί να χρησιμοποιήσει τις πρόσφατα εφευρεμένες αντωνυμίες ουδέτερες έναντι των δυο φύλων. Ίσως αυτό να υποδεικνύει τη ζήλια τους εναντίον του - ο Πήτερσον έχει τεράστιο ακροατήριο εκατομμυρίων ανθρώπων - τα άρθρα που τον καταδικάζουν όμως, αποτελούν οδυνηρά διαβάσματα που αποκαλύπτουν την ανικανότητα του συγγραφέα τους να κατανοήσει είτε τις ιδέες του Πήτερσον, είτε τα κίνητρα του. Μερικοί από αυτούς παρουσιάζουν το έργο του με τέτοιο τρόπο που δεν έχει πια σχέση με την πραγματικότητα, και καταντά κακόψυχη συκοφαντία.

Μια καλή ερώτηση προς όλους αυτούς θα ήταν: Γιατί; Γιατί τον μισούν τόσο πολύ; Γιατί τόσοι πολλοί φιλελεύθεροι είναι τόσο αποφασισμένοι να τον κοροϊδέψουν και να τον δυσφημίσουν σε κάθε ευκαιρία και με κάθε τρόπο; Γιατί τον θεωρούν τόσο επικίνδυνο, όταν ο αντίκτυπος του έργου του στον πραγματικό κόσμο είναι συντριπτικά θετικός;

Ως παράδειγμα, πιστεύω ότι όλοι θα συμφωνήσουν ότι η νέα γενιά αντρών αποτελείται από αυταπατωμένους, θυμωμένους και απογοητευμένους νεαρούς. Το ποσοστό νεαρών λευκών αντρών που αυτοκτονούν, για παράδειγμα, έχει φτάσει επίπεδα πανδημίας. Πολλοί από αυτούς είναι άνεργοι, οι περισσότεροι από αυτούς είναι εθισμένοι στην πορνογραφία, και ως εκ τούτου οι σχέσεις τους είναι συχνά τοξικές ή δυσλειτουργικές. Κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται γι' αυτούς τους νέους όμως. Βιβλία όπως αυτό της Hanna Rosin, The End of Men [Το Τέλος των Ανδτών] φέρουν ακόμη και μια νότα θριάμβου. Εάν αναφερθούμε καν και στα «θέματα των αντρών», κινδυνεύουμε από την οργή χιλιάδων φεμινιστριών.

Ο Τζόρνταν Πήτερσον όμως, είναι ένας άντρας που δακρύζει όταν μιλά για τα δεινά των νεαρών αντρών, και θέλει απεγνωσμένα να τους βοηθήσει να αλλάξουν τη ζωή τους προς το καλύτερο. Μαζεύονται γύρω του, εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς, αναζητώντας την συμβουλή του και τους τρόπους για να αλλάξουν τη ζωή τους. Χιλιάδες από αυτούς τώρα χρεώνουν τον Πήτερσον πως τους μετάτρεψε από θυμωμένους και δυσλειτουργικούς, σε φιλόδοξους και λειτουργικούς ανθρώπους. Είναι πλέον η πατρική φιγούρα μιας γενιάς αντρών που πολύ συχνά μεγάλωσαν χωρίς πατέρα.

Που είναι το κακό σε αυτό; Οι φιλελεύθεροι αρθρογράφοι που περιγελούν τον Πήτερσον και το κοινό που προσπαθεί να βοηθήσει, δεν πιστεύουν ότι είναι καλό πράγμα που οι νεαροί άντρες βρίσκουν έμπνευση σε κάποιον που τους λέει να σηκωθούν από τον καναπέ, να βρουν δουλειά, να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι και να συμπεριφέρονται σωστά προς τους άλλους ανθρώπους; Το ότι ο Τζόρνταν Πήτερσον μειώνει τον κίνδυνο αυτοκτονίας στους νεαρούς άντρες, δεν είναι καλό για όλους μας; Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι συκοφάντες προοδευτικοί που επιτίθενται εναντίον του Πήτερσον, είναι ότι το ακροατήριο του τους αντιλαμβάνεται ως κάποιους που δεν ενδιαφέρονται για την τύχη εκατοντάδων χιλιάδων νεαρών ανδρών όσο τους ενδιαφέρει να κερδίσουν το επιχείρημα για τις ουδέτερες έναντι των δυο φύλων αντωνυμίες.

Εάν το πάρουμε ένα βήμα παραπέρα, ας αναλογιστούμε την εξάπλωση του κινήματος #metoo σε ολόκληρη τη Βόρεια Αμερική. Στη βάση του ζητήματος βρίσκεται το γεγονός ότι πολλοί άντρες, από την βιομηχανία ψυχαγωγίας μέχρι και την πολιτική, ενεργούν άξεστα, με ασέβεια και ως αρπακτικά. Μερικές φορές χειρότερα κι από αυτά ακόμη. Ο Τζόρνταν Πήτερσον παροτρύνει τους νεαρούς άντρες να τιθασεύσουν τα σεξουαλικά τους ένστικτα, να συμπεριφέρονται με σεβασμό προς τις γυναίκες, και να καθυστερήσουν την σεξουαλική σχέση μέχρι να παντρευτούν. Έχει μιλήσει ακόμη και για την πορνογραφία, η οποία πολλοί πιστεύουν ότι είναι εν μέρει υπεύθυνη για την τοξική σεξουαλική μας κουλτούρα - και πολλοί νέοι άνδρες έχουν ήδη αποφασίσει να αφαιρέσουν την πορνογραφία και την κακή αντικειμενικότητα και την σεξουαλική βία από τη ζωή τους - απλά και μόνο επειδή τους ενημέρωσε ο Πήτερσον. Μήπως αυτοί που επιτίθενται εναντίον του Πήτερσον δεν θεωρούν αυτό το βήμα ως θετική εξέλιξη;

Η απόγνωση με την οποία οι προοδευτικοί επιθυμούν την ύπαρξη της ανισότητας είναι πολύ ανησυχητική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πλέον διαβόητη συνέντευξη του Τζόρνταν Πήτερσον από τη δημοσιογράφο του βρετανικού Channel 4, Κάθι Νιούμαν, η οποία έχει συγκεντρώσει πάνω από έξι εκατομμύρια προβολές στο YouTube.

Το θέμα δεν είναι ότι η Νούμαν πιστεύει ότι υπάρχει ένα ασυνήθιστο μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα. Αυτό είναι αναπόσπαστο κομμάτι του φιλελεύθερου δόγματος. Το θέμα είναι ότι η Νιούμαν φαίνεται να επιθυμεί την ύπαρξη του. Θα πίστευε κανείς ότι εάν ένα φιλελεύθερος βρεθεί μπροστά σε στοιχεία που δείχνουν ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχει η θεωρούμενη ανισότητα, θα ένιωθε χαρά και ανακούφιση. Ή τουλάχιστον, δεν θα ένιωθε ότι προσβάλλεται από κάποιον που ερμηνεύει τα δεδομένα με διαφορετικό τρόπο. Αυτό όμως δεν συνέβη. Φαίνεται ότι η πλούσια τηλεοπτική παρουσιάστρια επιθυμεί πραγματικά την ύπαρξη κάποιας ανισότητας και θέλει να αισθάνεται ότι είναι κατά κάποιο τρόπο θύμα ενός συστήματος διακρίσεων.

Το έργο και η επιρροή του Δρ Τζόρνταν Πήτερσον είναι αντικειμενικά εξαιρετικά επωφελής. Χιλιάδες νεαροί άντρες ανακαλύπτουν τον εαυτό τους, και εκατοντάδες χιλιάδες περισσότεροι ξοδεύουν τον χρόνο τους παρακολουθώντας περίπλοκες ακαδημαϊκές διαλέξεις για το πώς να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι. Με τη δύναμη του λόγου του, ο Πήτερσον «κλέβει» εξοργισμένους λευκούς νέους από τα τάγματα της ακροδεξιάς, παρουσιάζοντάς τους την επιλογή να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι αντί να υποκύπτουν στις πολιτικές ταυτότητας. Και προασπίζεται σχέσεις με βάση την αγάπη και τον σεβασμό ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες.

Θα πίστευε κανείς ότι οι άνθρωποι γενικά θα υποστήριζαν όλο αυτό το έργο. Θα πίστευε κανείς ότι ιδιαίτερα οι προοδευτικοί θα θεωρούσαν το έργο του Πήτερσον ως ωφέλιμο. Αντί αυτού, απλά επειδή αρνείται να συμφωνήσει με τον λατρεμένο τους μεταμοντερνισμό, επειδή αρνείται να αναγκαστεί να πει πράγματα στα οποία δεν πιστεύει, οι προοδευτικοί του επιτίθενται και τον συκοφαντούν με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία. Στην τελική, ποιος νοιάζεται για όλους αυτούς τους νεαρούς άντρες που θεωρούν ότι το μήνυμα του Πήτερσον τους μεταμορφώνει; Οι προοδευτικοί φιλελεύθεροι τους είχαν ξεγράψει ήδη, ούτως ή άλλως.