Μυστική ΙστορίαS


Hourglass

Η Αμφίπολη δεν περιέχει τον τάφο του Μέγα Αλέξανδρου αλλά του Ηφαιστίωνα

Τα μυστικά της αποκάλυψε η Αμφίπολη, όπως τουλάχιστον υποστηρίζουν αρχαιολόγοι.
αμφίπολη
Οι αρχαιολόγοι εντόπισαν ευρήματα με τη σφραγίδα του αρχιτέκτονα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Δεινοκράτη, ενώ έκανε λόγο για συγκεκριμένα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του τάφου
Το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης κατασκευάστηκε από τον Δεινοκράτη ή τον Στησικράτη ύστερα από παραγγελία και χρηματοδότηση του Μ. Αλεξάνδρου για τον φίλο του Ηφαιστίωνα μετά τον θάνατό τουτο πρώτο τέταρτο του 4ου π.Χ. αιώνα. Τη νέα θεωρία γύρω από το μυστικό του τύμβου Καστά της Αμφίπολης παρουσίασε η αρχαιολόγος της ανασκαφής, Κατερίνα Περιστέρη και την υποστήριξε ο αρχιτέκτονας του μνημείου Μιχάλης Λεφαντζής, με βάση και νέα ευρήματα που φέρουν το μονόγραμμα-σφραγίδα του Μακεδόνα, αξιωματικού χθες το βράδυ σε εκδήλωση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Η επιγραφή «Παρέλαβον Ηφαιστίωνος Ηρώον», εν είδει οικοδομικού γραπτού συμβολαίου, βρέθηκε σε τουλάχιστον δύο οικοδομικές πλάκες, ενώ σε άλλο μαρμάρινο θραύσμα υπάρχει η επιγραφή «ΑΝΤ». Ως ΑΝΤ, σύμφωνα με τις νέες υποθέσεις, υπέγραφαν όλα τα μέλη της δυναστείας των Αντιγονιδών, αλλά οι ερευνητές εκτιμούν ότι επρόκειτο για την υπογραφή του Αντίγονου του Μονόφθαλμου που έλαβε την εντολή να υλοποιήσει το έργο.

«Επί 80 χρόνια ήταν σε κοινή θέα τα αρχιτεκτονικά μέλη, δίπλα στο λιοντάρι. Κανείς όμως δεν πρόσεξε τη δυσδιάκριτη επιγραφή στη μαρμάρινη επιφάνεια», ανέφερε ο κ. Λεφαντζής, αναλύοντας το μυστικό που κρύβεται στην κορυφή του τύμβου και στον ξύλινο στύλο που χρησιμοποιήθηκε για να στηρίζει τον μαρμάρινο λέοντα». Είναι ένα λεπτεπίλεπτο έργο, πεδίο μελέτης για μηχανικούς, ένα μνημείο αναμφισβήτητα του τελευταίου τετάρτου του 4ου π.Χ αιώνα. Τη χρονολόγησή του τεκμηρίωσε η κ. Περιστέρη αντιστοιχίζοντας τα ευρήματά του (σφίγγες, Καρυάτιδες, ψηφιδωτό δάπεδο) με έργα της ίδιας περιόδου που φυλάσσονται σε μουσεία εντός και εκτός της χώρας.

Σχόλιο: Πέντε τελικά οι σκελετοί που βρέθηκαν στον τάφο της Αμφίπολης


Hourglass

Τα ματωμένα μπαχαρικά και ο ανηλεής αγώνας για τον έλεγχό τους από την αποικιοκρατική Ευρώπη

Τα καρυκεύματα έχουν μια μακρά και μακάβρια ιστορία να διηγηθούν, η οποία έχει περάσει στα «ψιλά» της περιπέτειας του Δυτικού να αποικίσει την οικουμένη.

Κι έτσι πλάι στις τολμηρές περιπέτειες των πρώτων θαλασσοπόρων και την κατάκτηση της θάλασσας, φωλιάζει το αίμα και η λυσσαλέα μάχη για τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων που η αποικιοκρατική Ευρώπη δημιούργησε σε παγκόσμιο επίπεδο.

Την ώρα λοιπόν που η δυτική πρωτοκαθεδρία θρονιαζόταν στην υφήλιο και οι αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες μάχονταν για έλεγχο των νέων εδαφών, ένας ακήρυχτος πόλεμος θα ξεκινούσε στο περιθώριο των επίσημων καταγραφών.

Ένας πόλεμος που σκοπό είχε να κάνει το κρέας πιο νόστιμο...

Ο Πόλεμος της Τζιόγκια
πόλεμοι μπαχαρικών
Πολύ πριν οι ατλαντικές αυτοκρατορίες κατακλύσουν την Ευρώπη και χώσουν τις μύτες τους στο ασιατικό εμπόριο, η ανταλλαγή μπαχαρικών και άλλων ασιατικών αγαθών κυριαρχούταν από μεσογειακές δυνάμεις όπως η Βενετία και η Γένοβα. Τα ναυτικά αυτά έθνη μάχονταν συνεχώς για την πρωτοκαθεδρία στη θάλασσα και στο πλαίσιο αυτό απέστειλαν οι Ενετοί το 1378 δύο στόλους με σκοπό να παρενοχλήσουν τα γενοβέζικα εμπορικά τόσο στη δυτική Μεσόγειο όσο και τη Θάλασσα της Λεβαντίνης (ανατολική Μεσόγειο).

Την ώρα λοιπόν που ο μικρότερος στόλος εξαφάνιζε από προσώπου γης την εμπορική αρμάδα των Γενοβέζων στις ακτές της Ιταλίας, ο μεγαλύτερος ενετικός στόλος παρενοχλούσε τα αντίπαλα καράβια στα ανατολικά. Παρά τον αιφνιδιασμό, ο γενοβέζικος στόλος αναδιπλώθηκε και το 1379 επιτέθηκε στους Ενετούς, εκμεταλλευόμενος τις πολεμικές περιπέτειες της Βενετίας στη στεριά. Αφού αποδεκάτισαν τον εχθρικό στόλο, οι Γενοβέζοι επιτέθηκαν τώρα κατευθείαν στη Βενετία, αποκλείοντας το λιμάνι και πολιορκώντας την πόλη, από κοινού με τους ούγγρους συμμάχους τους.

Igloo

Ο χαμένος κόσμος των αρκτικών δεινοσαύρων;

Εικόνα
Το νέο είδος ίσως να είναι το πρώτο μίας οικογένειας "αρκτικών δεινοσαύρων" (still από τη σειρά του BBC, Walking with Dinosaurs)
Ερευνητές ανακάλυψαν έναν νέο δεινόσαυρο, σε απομακρυσμένο μέρος της Βόρειας Αλάσκας - το βορειότερο σημείο όπου βρέθηκε ποτέ δεινόσαυρος. Το εύρημα ενδέχεται να αποκαλύπτει έναν "χαμένο κόσμο αρκτικών δεινοσαύρων", και αμφισβητεί ό,τι πιστεύαμε για τη φυσιολογία ενός δεινοσαύρου, λένε οι ειδικοί.

Ειδικότερα, όπως σημειώνεται σε σχετικό δημοσίευμα στον Independent, επιστήμονες ανακάλυψαν απολιθώματα δεινόσαυρου σε απομακρυσμένο μέρος της Αλάσκα, διαπιστώνοντας ότι είναι ένα εντελώς ξεχωριστό είδος. Το είδος, το οποίο πήρε την ονομασία Ugrunaaluk kuukpikensis (αρχαίο ζώο που βόσκει, στη διάλεκτο των Εσκιμώων), ενδέχεται να φανερώνει έναν "χαμένο κόσμο αρκτικών δεινοσαύρων".

Ο Ugrunaaluk kuukpikensis είναι της οικογένειας των Αδρόσαυρων (Hadrosaurs). Πρόκειται για ζώο μεγάλου μεγέθους, με μήκος άνω των 9 μέτρων, φυτοφάγο με "ράμφος" που έμοιαζε σαν αυτό της πάπιας. Δεν είχε βρεθεί ποτέ δεινόσαυρος τόσο βόρεια. Πιστεύεται ότι περνούσε το περισσότερο μέρος της ζωής του στο σκότος του χειμώνα και πιθανά, στο χιόνι.

Το παραπάνω, "αμφισβητεί ό,τι γνωρίζαμε για τη φυσιολογία των δεινοσαύρων", λένε οι ειδικοί, σύμφωνα με τον Independent, καθώς μπορεί να σηματοδοτεί την πρώτη ανακάλυψη μίας νέας ομάδας δεινοσαύρων, οι οποίοι ζούσαν σε αρκτικό περιβάλλον. Το εύρημα "γεννά την εξής λογική ερώτηση: πώς επιβίωναν εκεί πάνω;", είπε σχετικά ο καθηγητής του Πολιτειακού Πανεπιστημίου της Florida, Greg Erickson.


Σχόλιο: Και πως επιβίωναν σε τέτοιες πολικές συνθήκες ως φυτοφάγα;


Αν και η αρκτική Αλάσκα δεν ήταν τόσο κρύα την εποχή που ζούσε ο συγκεκριμένος δεινόσαυρος, "αυτό που βρήκαμε είναι βασικά, ένας χαμένος κόσμος δεινοσαύρων με πολλές νέες μορφές, εντελώς νέες για την επιστήμη", δήλωσε ο καθηγητής Erickson.

Eye 2

Οι σαδιστές δολοφόνοι της Gestapo όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν ποτέ αλλά εξακολούθησαν να εργάζονται σε θέσεις εξουσίας

Εικόνα
Φάκελοι του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου αποκαλύπτουν πως οι περισσότεροι άνθρωποι της Gestapo όχι μόνο δεν ήρθαν αντιμέτωποι με την δικαιοσύνη, αλλά συνέχισαν να εργάζονται σε εξέχουσες θέσεις και συναναστρέφονταν με την υψηλή κοινωνία.

Σύμφωνα με δημοσίευμα της Daily Mail, οι περισσότεροι αστυνομικοί των Ναζί, οι οποίοι προέβησαν σε μερικά από τα πιο φρικτά εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν πολύ διαφορετικές ζωές από αυτές που πιστεύαμε.

Όπως αποκαλύπτουν τα έγγραφα που επικαλείται η βρετανική εφημερίδα, οι συγκεκριμένοι άνδρες δεν ήταν φτωχοί, αγράμματοι και με αδύναμη προσωπικότητα. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι ήταν δικηγόροι, κατείχαν διδακτορικά διπλώματα, είχαν επαφές με την υψηλή κοινωνία και συνέχισαν τις καριέρες τους μετά το τέλος του πολέμου.

Όπως αναφέρει ο συγγραφέας Frank McDonough, τα γραφεία των υψηλόβαθμων στελεχών της Gestapo θύμιζαν περισσότερο πανεπιστημιακές αίθουσες διδασκαλίας, παρά αίθουσα ενός εξαθλιωμένου αστυνομικού τμήματος. Ο McDonough έχει κάνει ενδελεχή έρευνα στα αρχεία που βρέθηκαν στο Ντίσελντορφ και υποστηρίζει πως τα ενεργά μέλη της Gestapo δεν ξεπερνούσαν τους 16.000. Βέβαια, την ίδια στιγμή το έργο τους στηριζόταν στους εθελοντές πληροφοριοδότες.

Μπορεί τα μέλη της Gestapo να ανήκαν στην υψηλή κοινωνία, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρησιμοποιούσαν βίαιες μεθόδους για να ανακρίνουν και να τιμωρήσουν όσους ανήκαν στις πληθυσμιακές ομάδες τις οποίες είχε στοχοποιήσει η Ναζιστική Γερμανία. Σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέα, οι άνδρες της Gestapo ξερίζωναν νύχια, πίεζαν τους όρχεις των ανδρών και χτυπούσαν τους ανθρώπους μέχρι θανάτου.

Μετά την λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ένας νόμος που επέτρεπε στους Ναζί να κάνουν αίτηση για επαγγελματική επανένταξη, βοήθησε πολλά μέλη της Gestapo να συνεχίσουν τις δουλειές τους, παρόλο που υπήρχε πρόβλεψη που τους απέκλειε από αυτή την βοήθεια. Ακόμα και αυτοί που δεν έκαναν κάποια αίτηση, δεν δυσκολεύτηκαν να επιστρέψουν στις υψηλόβαθμες θέσεις τους ή να συνταξιοδοτηθούν με πολύ καλές απολαβές. Τα εγκλήματα που έκαναν πολλοί από αυτούς εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας και ελάχιστοι τιμωρήθηκαν από τον νόμο για τις πράξεις τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι Waldemar Eisfeld και Heinrich Lorenz.

Σχόλιο: Αυτή η πληροφορία υποδηλώνει ότι η αφρόκρεμα της πολιτικής και κοινωνικής τάξης σήμερα στη Γερμανία είναι απόγονοι αυτών των υπαλλήλων της Gestapo. Εξηγεί δηλαδή πολλά από τα φαινόμενα που παρατηρούμε στις μέρες μας:

Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης: Το Νέο Γερμανικό Ράιχ συνθλίβει την Ελλάδα, Μέρος 1ο


Sherlock

Η Ρωσία επανεξετάζει το φόνο της αυτοκρατορικής οικογένειας των Ρομανόφ

Εικόνα
Σε εκταφή και λήψη γενετικού υλικού από τον τελευταίο τσάρο της Ρωσίας, Νικόλαο Β΄ και τη σύζυγό του Αλεξάνδρα, που εδώ εικονίζονται με τα πέντε παιδιά τους, προχώρησαν χθες Ρώσοι επιστήμονες, στο πλαίσιο της έρευνας για τη δολοφονία της ρωσικής αυτοκρατορικής οικογένειας το 1918.
Στην εκταφή των οστών του τελευταίου τσάρου της Ρωσίας Νικολάου Β΄ και της συζύγου του, Αλεξάνδρας, προχώρησαν Ρώσοι εμπειρογνώμονες σε μια προσπάθεια να βρεθεί η αλήθεια για τη δολοφονία της οικογένειας Ρομανόφ το 1918.

Ο Βλαντιμίρ Σολόβιοφ, ο οποίος συμμετέχει στην ομάδα των εμπειρογνωμόνων, δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Ηχώ της Μόσχας» ότι η εκταφή ολοκληρώθηκε προχθές καθώς και ότι έγινε λήψη δειγμάτων γενετικού υλικού από τη σορό του τσάρου, της αυτοκράτειρας, όπως εξάλλου και από τη στολή του τσάρου Αλεξάνδρου Β΄, παππού του Νικολάου Β΄, ο οποίος δολοφονήθηκε το 1881. Τα δείγματα DNA θα υποβληθούν σε γενετική εξέταση προκειμένου να επανεξεταστεί η ταυτότητα των σορών που βρίσκονται ενταφιασμένες στον καθεδρικό ναό της Αγίας Πετρούπολης. Η Ρωσία επανεξετάζει όλα τα στοιχεία που σχετίζονται με τη δολοφονία της αυτοκρατορικής οικογένειας. Οι σοροί της αυτοκρατορικής οικογένειας εντοπίστηκαν κοντά στο Εκατερίνενμπουργκ των Ουραλίων το 1991.

Οι επιστήμονες επισημαίνουν πως τα δείγματα γενετικού υλικού που ελήφθησαν αρκούν για την εξαγωγή ασφαλούς συμπεράσματος όσον αφορά την ταυτότητα των νεκρών που έχουν ενταφιαστεί τον καθεδρικό ναό. Μέχρι σήμερα, πιστεύεται ότι οι σοροί ανήκουν στο αυτοκρατορικό ζεύγος και σε τρία από τα πέντε παιδιά τους.

Το 2007, αξίζει να σημειωθεί, εντοπίστηκε κι ένας δεύτερος τάφος με δύο ακόμη σορούς που θεωρείται ότι ανήκουν στον διάδοχο του θρόνου, τον αιμορροφιλικό Αλεξέι και τη μεγάλη δούκισσα Μαρία, που κατά την εποχή του θανάτου τους ήταν 13 και 19 ετών αντιστοίχως. Tα οστά σήμερα φυλάσσονται στα Ρωσικά Κρατικά Αρχεία.

Colosseum

Πομπηία: Ανακαλύφθηκε προρωμαϊκός τάφος της σαμνιτικής εποχής

Αντιμέτωποι με μια πολύ σημαντική ανακάλυψη βρέθηκαν Γάλλοι αρχαιολόγοι στην Πομπηία, καθώς κατάφεραν να φέρουν στο φως έναν προρωμαϊκό τάφο, περίπου 2.400 ετών
ΠΟΜΠΗΙΑ ΤΑΦΟΣ
Γάλλοι αρχαιολόγοι έφεραν πρόσφατα στο φως έναν τάφο της προρωμαϊκής εποχής που είχε διατηρηθεί σε άριστη κατάσταση στην Πομπηία, ανακοίνωσε σήμερα ο διευθυντής του περίφημου αρχαιολογικού χώρου της Ιταλίας.

"Η Πομπηία παραμένει μια ανεξάντλητη πηγή επιστημονικών ανακαλύψεων" ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Μάσιμο Οσάνα.

Ο τάφος που ανακαλύφθηκε από την ομάδα του Κέντρου Ζαν Μπεράρ ανάγεται στην εποχή των Σαμνιτών, δηλαδή στον 4ο αιώνα π.Χ. και βρίσκεται στην Πύλη του Ερκολάνο (Ηράκλεια). Περιείχε αγγεία και αμφορείς τέλεια διατηρημένους και αποτελεί μια σπάνια μαρτυρία των ταφικών εθίμων της εποχής αυτής.

Η ανακάλυψη αυτή επιτρέπει στους αρχαιολόγους να μελετήσουν μια ιστορική περίοδο που "έχει ερευνηθεί ελάχιστα μέχρι τώρα στην Πομπηία", εξήγησε ο Οσάνα, που είναι και ο ίδιος αρχαιολόγος και ανέλαβε διευθυντής πριν από δύο χρόνια. "Οι ανασκαφές αυτές αποτελούν απόδειξη ότι η Πομπηία παραμένει ακόμη μια ζωντανή πόλη, την οποία πρέπει να διατηρήσουμε", πρόσθεσε.

Hardhat

Περού: Αρχαιολόγοι ανακάλυψαν αρχαίο τάφο Iερέων με μακριά κεφάλια

Εικόνα
Σε μία σπουδαία αξιολόγηση προχώρησαν αρχαιολόγοι στο Περού, όπου ανακάλυψαν τύμβο ηλικίας 2.700 ετών στον οποίο ήταν θαμμένοι δύο σημαίνοντες ιερείς των φιδιών.

Ο αρχαιολογικός θησαυρός πιστεύεται ότι αφορά σημαίνοντες ιερείς, επειδή τα κρανία του ήταν επιμήκη.

Η επιμήκυνση επιτυγχάνονταν με το δέσιμο του κρανίου ανάμεσα σε δύο ξύλινες πλάκες. Η παραμόρφωση δεν μετέβαλε τον όγκο του κρανίου ή το βάρος του, αλλά μόνο το σχήμα. Κατά κάποια θεωρία, τα κρανία αυτά δεν ανήκουν σε ανθρώπους αλλά σε εξωγήινους. Μάλιστα υποστηρίζεται ότι έχουν γίνει μελέτες που το DNA τους είναι διαφορετικό από αυτό των ανθρώπων.

Η ανακάλυψη είναι σημαντική, γιατί αποκαλύπτει ότι και την προ Ίνκας περίοδο υπήρχε μία ελίτ των αρχαίων κατοίκων της περιοχής, αφού βάση των μελετών τα επιμήκη κρανία άνηκαν συνήθως σε αξιωματούχους.

Οι αρχαιολόγοι βρήκαν ένα περιδέραιο που απεικόνιζε φίδια με κεφάλι τζάγκουαρ, από όπου πήραν και το όνομά τους οι ιερείς, ενώ οι επιστήμονες μελετούν το γένος των δύο ιερέων.

Σχόλιο: Τα μυστηριώδη επιμήκη κρανία του Παράκας


Cow Skull

Ανακαλύφθηκε παλαιολιθικό νεκροταφείο ελεφάντων στην Αρκαδία

Εικόνα
Σκελετός ελέφαντα
Υπαίθρια αρχαιολογική θέση της Κατώτερης Παλαιολιθικής περιόδου εντοπίστηκε και ανασκάπτεται στο χώρο των λιγνιτωρυχείων της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη Αρκαδίας. Πρόκειται για τη θέση Μαραθούσα 1, όπου βρέθηκαν λίθινα τέχνεργα, στρωματογραφημένα κατά χώρα και σε συνάφεια με οστά ελέφαντα (του είδους Elephas antiquus) και άλλων θηλαστικών, που χρονολογούνται προκαταρκτικά στα 300 - 600 χιλιάδες έτη πριν από σήμερα.

Εκείνη την εποχή η θέση βρισκόταν στις παρυφές αβαθούς λίμνης, σε περιοχή με πλούσια δασική βλάστηση φυλλοβόλων. Η ταχεία κάλυψη των αρχαιολογικών καταλοίπων με λιμναία ιζήματα συνέβαλε στην εξαιρετική διατήρησή τους. Αποκαλύφθηκε σχεδόν ολόκληρος ο σκελετός του ελέφαντα (εικ. 1), καθώς και πλούσια πανίδα (τρωκτικά, πτηνά, αμφίβια και ερπετά) και χλωρίδα (τεμάχια ξύλου, καρποί κ.λπ.).

Σύμφωνα με τα πρώτα ανασκαφικά δεδομένα, οι άνθρωποι της Παλαιολιθικής κατασκεύασαν επί τόπου λίθινα τέχνεργα (εικ. 2), κατάλληλα για την εκδορά και τον τεμαχισμό του ελέφαντα. Ίχνη κοπής από τα λίθινα εργαλεία εντοπίστηκαν σε αρκετά από τα οστά του ελέφαντα (εικ. 3), και δηλώνουν ότι η Μαραθούσα 1 αποτελεί μία «θέση σφαγής» («butchering site»).
Εικόνα
Εργαλεία τεμάχισης
Υπαίθριες στρωματογραφημένες θέσεις της Κατώτερης Παλαιολιθικής είναι εξαιρετικά σπάνιες και προσφέρουν ανεκτίμητες πληροφορίες για την εξέλιξη, τη συμπεριφορά και τον τρόπο ζωής των πρώιμων ανθρώπων. Η Μαραθούσα 1 είναι η μοναδική υπαίθρια «θέση σφαγής» ελέφαντα γνωστή μέχρι σήμερα στα Βαλκάνια, και μία από τις αρχαιότερες αρχαιολογικές θέσεις στην Ελλάδα. Ως εκ τούτου, είναι εξαιρετικά σημαντική για την κατανόηση της απώτατης προϊστορίας της Ευρώπης.

Hourglass

Ξύλινο άγαλμα που ανακαλύφθηκε στη Σιβηρία κρύβει το μυστικό της προέλευσης του ανθρώπου

Εικόνα
Μυστηριώδες ξύλινο άγαλμα ύψους 13 μέτρων, που ανακαλύφθηκε στην Δυτική Σιβιρία το 1890, προαναγγέλει τις πυραμίδες και το Stonehenge σε ιερογλυφικά που είναι χαραγμένα πάνω του.

Το μυστήριο βαθαίνει αφού, βάσει νέας ανάλυσης, το άγαλμα έχει ηλικία 11.000 ετών, 1.000 χρόνια πιο παλιό από ότι πιστεύονταν και δύο φορές πιο μεγάλο σε ηλικία από τις Πυραμίδες στην Αίγυπτο και το Στόουνχεντζ στην Αγγλία.

Γερμανοί επιστήμονες, μέτρησαν την ηλικία του αγάλματος με τα πλέον σύγχρονα μέσα.

Book 2

Νέο βιβλίο αποκαλύπτει: Ναρκωτικά για Χίτλερ και Τρίτο Ράιχ

Εικόνα
© German Federal Archive / Wikipedia
Ένα νέο βιβλίο αποκαλύπτει λεπτομέρειες για τη χρήση του ναρκωτικού Pervitin, που ήταν ο πρόδρομος της κρυστάλλινης μεθαμφεταμίνης, από το Τρίτο Ράιχ. Συγγραφέας του είναι ο δημοσιογράφος Norman Ohler και το βιβλίο έχει τίτλο Η απόλυτη έκσταση: Ναρκωτικά στο Τρίτο Ράιχ. Αν και ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει ήδη λάβει μεγάλη δημοσιότητα.

Σύμφωνα με τον συγγραφέα, το πιο σοκαριστικό είναι το γεγονός ότι ο ίδιος ο Αδόλφος Χίτλερ είχε πολύ μεγάλη εξάρτηση από τα ναρκωτικά, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που προς το τέλος του πολέμου, δεν αντιλαμβανόταν την πραγματικότητα και "φτιαχνόταν" για να την ξεχάσει.

Το βιβλίο στηρίζεται στις ιατρικές καρτέλες της Ανώτατης Διοίκησης των Ναζί αλλά και τα ιδιωτικά αρχεία του γιατρού του Φίρερ, Dr. Theodor Morrell. Ο "μάγος" του Χίτλερ χορηγούσε στον Χίτλερ ένα κοκτέιλ ουσιών σε ενέσιμη μορφή: Το "αγαπημένο" του ήταν το Eukodal, ένα παράγωγο της μορφίνης που απαλύνει τον πόνο, ενώ έπαιρνε και το Eupaverin, που είναι σπασμολυτικό, και μια μικρή ποσότητα κοκαΐνης.

Ο Morrell κρατούσε αναλυτικά αρχεία των ενέσεων και των φαρμάκων που χορηγούσε στον Χίτλερ, ανάμεσα στα οποία ήταν διάφορες ορμόνες, ακόμη και σεξουαλικής διέγερσης, όταν ήταν μαζί του η Eva Braun. "Ο Χίτλερ ήταν ένας ναρκομανής", καταλήγει ο συγγραφέας στο 364 σελίδων βιβλίο, που εκτιμά ότι μετά την επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης ο "Φίρερ έχανε σταδιακά την επαφή με την πραγματικότητα εξαιτίας των ναρκωτικών".

Σχόλιο: Το τελευταίο 24ωρο του Χίτλερ σε νέο βιβλίο