Εικόνα
Στη θεωρία, ίσως...
Με τον Αλέξη Τσίπρα να καλεί πρόωρες εκλογές στην Ελλάδα, η ελληνική επανάσταση έχει κατατροπωθεί, τουλάχιστον στην τρέχουσα μορφή της. Ακόμα και πριν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία τον περασμένο Ιανουάριο - η πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη μετά την Ισπανία προ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου - οι κεντρικές δυνάμεις της ΕΕ είχαν ήδη έτοιμα τα μαχαίρια για να τους υποδεχτούν.

Αμέσως μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, οι ευρωκράτες διέκοψαν τη ροή ρευστού από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στην Τράπεζα της Ελλάδος. Ξεκίνησαν επίσης μια εκστρατεία «φυγής κεφαλαίων», αποσύροντας δισεκατομμύρια ευρώ από την ελληνική οικονομία, προτρέποντας έτσι τους ιδιώτες επενδυτές να ακολουθήσουν στα χνάρια τους. Έπειτα ενεργοποίησαν τα «capital controls» δήθεν για να μετριάσουν τη φυγή κεφαλαίων που οι ίδιοι προκάλεσαν, που είχε ως προβλέψιμο αποτέλεσμα την άνοδο του συνολικού ανεξόφλητου ελληνικού χρέους κατά το ένα τρίτο των μη-πληρωτέων 312 δισ ευρώ. Η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε κατά 30% αφότου έπεσε σε ύφεση πριν 8 χρόνια, μια συρρίκνωση που είναι χειρότερη - σε διάρκεια και βάθος - από την Μεγάλη Οικονομική Ύφεση των ΗΠΑ της δεκαετίας του 1930.

Καθ' όλη την εκστρατεία της οικονομικής τρομοκρατίας, οι ευρωκράτες μπλόκαραν ή αλλιώς ματαίωσαν όλες τις προσπάθειες της ελληνικής κυβέρνησης να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που θα ανακούφιζαν τον ελληνικό λαό και θα επανακαθιστούσαν παραγωγική την οικονομία τους. Το έπραξαν αυτό για να γονατίσουν τη χώρα και για να θέσουν σε εφαρμογή την πληθώρα από μέτρα λιτότητας που είδαμε την ελληνική κυβέρνηση να αποδέχεται, μονομιάς και χωρίς αντίσταση. Για όσους από εσάς γνωρίζεται Το Δόγμα του Σοκ της Ναόμι Κλάιν, αυτό είναι καθαρό παράδειγμα οικονομικής θεραπείας-σοκ: «Μόνο μια κρίση - πραγματική ή εικαζόμενη - προκαλεί πραγματική αλλαγή», είχε πει ο σχιζοειδής οικονομολόγος, Μίλτον Φρίντμαν. Κατά τη διαδικασία, η ιδέα πως η Ευρώπη βασίζεται σε κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη αποκαλύφτηκε ως χειραγωγία και κυνική ρητορική. Οι ευρωπαϊκές κεντρικές δυνάμεις επιδίωξαν να δώσουν στα περιφερειακά κράτη μέλη να καταλάβουν τους πραγματικούς κανόνες της ΕΕ: «Εμείς κυβερνούμε, εσείς υπακούετε. Εμείς λεηλατούμε, εσείς παραδίδεστε».

Κατά τη διάρκεια της κρίσης, οι θαρραλέοι έλληνες ανάφεραν τις γερμανικές αποζημιώσεις από τη ναζιστική κατοχή, και πήραν θέση εναντίον των αντι-Ρωσικών κυρώσεων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αναφέρθηκαν δημοσίως σε Grexit. Οι φήμες για Grexit ήταν πάντα από τη μεριά των ευρωκρατών και των τραπεζιτών. Όπως τον ψυχοπαθή που τρελαίνει το θύμα του, παρουσίασαν το Grexit ως ένα εφιαλτικό σενάριο, και μετά το χρησιμοποίησαν ανελέητα ως μέσο επιρροής για να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό και να καταπνίξουν [mentally waterboard] τους ηγέτες τους.

Η ελληνική κυβέρνηση αναλογίστηκε για λίγο τι θα έκανε στο σενάριο χειρότερης περίπτωσης, αλλά η απρόθυμη φύση των σχεδίων τους προς εκείνη την κατεύθυνση αποτελεί την σαφέστερη ένδειξη της δέσμευσης τους να παραμείνουν στην ΕΕ με το ευρώ, και να την ανατρέψουν εκ των έσω. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι η ώθηση γι' αυτό προήλθε από τον πρώην ΥΠΟΙΚ, Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, όταν ρωτήθηκε αν είχαν προετοιμαστεί για να εγκαταλείψουν το ευρώ είπε πως η κυβέρνηση του το είχε συζητήσει, και ότι:
Εάν τόλμησαν να μας κλείσουν τις τράπεζες, το οποίο θεώρησα επιθετική κίνηση απίστευτης ισχύς, θα έπρεπε να ανταποκριθούμε επιθετικά χωρίς όμως να φτάσουμε σε μη αντιστρεπτό σημείο. Θα πρέπει να εκδώσουμε τα δικά μας IOUs, ή τουλάχιστον να αναγγείλουμε ότι θα εκδώσουμε τη δική μας ευρωνομαζόμενη ρευστότητα. Θα πρέπει κουρέψουμε τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που κρατούσε η ΕΚΤ, ή να ανακοινώσουμε ότι θα το κάνουμε. Και θα πρέπει να πάρουμε πίσω τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα με τα οποία θεώρησα ότι πρέπει να ανταποκριθούμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζες μας.
Μια (υπερ)φυσική συνομωσία

Εικόνα
« Δεν είμαστε φίλοι πια; » Ο Ολλανδός ΥΠΟΙΚ Ντάισελμπλουμ προσφέρει μια κακιασμένη χειραψία στο Βαρουφάκη
Παρόλο που οι πιστωτές και οι ομολογιούχοι του λεγόμενου ελληνικού «χρέους» προστατεύονται από ανωνυμία, λίστες διέρρευσαν στον γερμανό δημοσιογράφο Harald Schumann, δημιουργός δυο εξαιρετικών ντοκιμαντέρ: On the Trail of the Troika [Η καταστροφή στο μονοπάτι της Τρόικας] (2015), και The Secret Bank Bailout (2013). Οι κυριότεροι αποδεκτές αυτών των δισεκατομμυρίων είναι γνωστά ονόματα του οικονομικού κόσμου - Rothschild, BNP Paribas, Deutsche Bank ανάμεσα σε άλλους. Ο λόγος που αυτές οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να αποτύχουν είναι γιατί η δικαστική διαδικασία που θα ακολουθούσε τέτοιο γεγονός θα αποκάλυπτε ένα δίκτυο δωροδοκίας, διαφθοράς και νεποτισμού μεταξύ υψηλών οικονομικών/εθνικών τραπεζικών τομέων και κυβερνητικών στελεχών.

Γι' αυτό, σύμφωνα με το Βαρουφάκη, ο Γιούνκερ είπε: «Δεν μπορούμε να λύσουμε τη συστημική κρίση και να παραμείνουμε στην εξουσία». Είτε πιστεύετε ότι είμαστε μάρτυρες μιας συνωμοσίας ή «απλά έτσι είναι η φυσική κατάσταση των πραγμάτων», τα συμφέροντα πολιτικών ζώων όπως του Γιούνκερ και των οικονομικών αρπακτικών συγκλίνουν μέσω δικτύων διασπαρμένων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Λάβετε υπόψη το εξής απόσπασμα από το βιβλίο, Πολιτική Πονηρολογία:
Σε κάθε κοινωνία υπάρχουν άνθρωποι των οποίων η βασική νοημοσύνη, η φυσιολογική ψυχολογική κοσμοαντίληψη και ο ηθικός συλλογισμός έχουν αναπτυχθεί λανθασμένα. Για μερικούς από αυτούς τους ανθρώπους τα αίτια προέρχονται από μέσα τους, ενώ άλλοι είχαν υποβληθεί σε ψυχολογικά ανώμαλους ανθρώπους κατά την παιδική τους ηλικία. Σε αυτά τα άτομα, η κατανόηση των κοινωνικών και ηθικών ερωτημάτων είναι διαφορετική, τόσο από τη φυσιολογική όσο κι από την αντικειμενική σκοπιά. Αποτελούν ένα καταστροφικό παράγοντα στην ανάπτυξη των ψυχολογικών εννοιών, της κοινωνικής συγκρότησης και των εσωτερικών δεσμών μιας κοινωνίας.

Ταυτόχρονα, αυτά τα άτομα διεισδύουν εύκολα στην κοινωνική δομή μέσω ενός διακλαδωμένου δικτύου αμοιβαίων παθολογικών συνομωσιών ελάχιστα συνδεδεμένων με την κύρια κοινωνική δομή. Αυτά τα άτομα και τα δίκτυα τους συμμετέχουν στην γένεση του κακού από το οποίο δεν γλυτώνει κανένα έθνος. Αυτή η ομάδα μπορεί να έχει όνειρο να ανεβεί στην εξουσία και να επιβάλει την θέληση της στην κοινωνία, και συχνά αυτό συμβαίνει σε διάφορε χώρες, όπως και κατά περιόδους της ιστορίας.
Στα μαθηματικά, η «διακλάδωση» είναι γεωμετρικός όρος που χρησιμοποιείται για «επέκταση». Σε αυτό το πλαίσιο είναι ένας κατάλληλος όρος γιατί σκιαγραφεί την διασύνδεση των οικονομικών κερδοσκόπων, των ευροκράτων και των μυστικών υπηρεσιών/στρατιωτικών δικτύων χωρίς αυτά να είναι απαραίτητα σκόπιμα συνδεδεμένα, ή συνειδητά συντονισμένα μεταξύ τους. Όπως ένα «τεχνητό νευρωνικό δίκτυο» που χρησιμοποιείται σε στατιστικά μοντέλα, μπορούμε να φανταστούμε δίκτυα ανθρώπων - κάποιοι σφικτά συνδεδεμένοι μέσω συνωμοσιών, άλλοι χαλαρά δεμένοι μέσω αμοιβαίων προσωπικών συμφερόντων - που επικαλύπτουν και διεισδύουν στην «κύρια κοινωνική δομή». Δηλαδή, την παραγωγική και νόμιμη κοινωνική οικονομία στην οποία οι μάζες των απλών ανθρώπων ζουν, εργάζονται και δημιουργούν φυσιολογικές σχέσεις.
Εικόνα
Διακλαδωμένα δίκτυα αλληλοενισχυόμενων φορέων που τροφοδοτούνται από τον ανθρώπινο υπερ-οργανισμό
Ο Βαρουφάκης εναντίον του Μινώταυρου

Εικόνα
« Δημοκρατικές αξίες της ΕΕ; Ποιες δημοκρατικές αξίες; »
Καθώς πλησίαζε η «προθεσμία διάσωσης» στις 30 Ιουνίου και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αποσβόλωσε τους τεχνοκράτες ανακηρύσσοντας το δημοψήφισμα στο εάν ή όχι θα αποδέχονταν τους όρους τους, όντως έκλεισαν τις τράπεζες της Ελλάδας, αλλά η ελληνική κυβέρνηση δεν εφάρμοσε το τρίπτυχο του Βαρουφάκη. Αν δεν την έχετε διαβάσει ακόμα, εδώ θα βρείτε τη συνέντευξη του Βαρουφάκη με το New Statesman, η οποία πραγματοποιήθηκε μετά την παραίτηση του και πριν τη «συμφωνία» στις Βρυξέλλες στις 12 Ιουλίου.

Όταν του ζητήθηκε να μοιραστεί την εμπειρία που είχε στις επίσημες συναντήσεις της ΕΕ, ο Βαρουφάκης ανάφερε ότι ήταν «χειρότερα από ότι περίμενε», ότι οι ευρωκράτες, οι πρωθυπουργοί και οι ΥΠΟΙΚς είχαν «παντελή απουσία οποιονδήποτε δημοκρατικών ηθικών ενδοιασμών». Ο Βαρουφάκης διηγήθηκε πως όταν τους εξηγούσε τα απλά γεγονότα της ελληνικής κατάστασης, του απαντούσαν με άδεια βλέμματα, σαν να μην είχε μιλήσει καθόλου. Παρόλο που θα ήταν κατανοητό αν υποθέσετε ότι δεν καταλάβαιναν ή ότι δεν ήθελαν να ακούσουν τι τους έλεγε ο Βαρουφάκης, διευκρίνισε ότι κατά καιρούς, όταν έβγαιναν εκτός της επίσημης γραμμής, «Σε κοιτούν στα μάτια αυτές οι ισχυρές προσωπικότητες και να σου λένε, 'Έχεις δίκαιο σ' αυτά που λες, αλλά θα σε τσακίσουμε ούτως ή άλλως

Σε κάποιο σημείο ο Βαρουφάκης ζήτησε νομική άποψη όταν ο πρόεδρος του Eurogroup - ο ολλανδός ΥΠΟΙΚ, Γερούν Ντάισελμπλουμ - παραβίασε τη σύμβαση κι έκδωσε ανακοινωθέν χωρίς την παρουσία όλων των ευρωπαίων ΥΠΟΙΚ. Είπαν στον Βαρουφάκη ότι το Eurogroup «δεν υπάρχει νομικά», άρα δεν μπορούσε να φέρει αντίρρηση στα διατάγματα των κυρίαρχων μελών. Επιβεβαιώνοντας αυτό που όλοι γνωρίζουν για τη «δημοκρατία» στην ΕΕ, αλλά που τα ΜΜΕ συναινούν να συγκαλύπτουν, ο Βαρουφάκης είπε ότι το Eurogroup
δεν λογοδοτεί σε κανένα, δεδομένου ότι δεν υπάρχει νομικά. Δεν κρατούνται πρακτικά και είναι όλα εμπιστευτικά. Έτσι κανένας πολίτης δεν γνωρίζει ποτέ τι συζητούν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Αυτές είναι αποφάσεις ζωής και θανάτου σχεδόν, και κανένα μέλος δεν έχει να λογοδοτήσει σε κανένα.
Ο Ντάισελμπλουμ, με το παρατσούκλι 'Mr.Euro', η επιτομή του γραφειοκράτη του προγράμματος της ΕΕ, ένας καθαρόαιμος τεχνοκράτης που ήταν υπεύθυνος για το κούρεμα της Κύπρου το 2013, όταν στην κυβέρνηση ειπώθηκε: «Είτε συμφωνείτε μ' αυτό ή βγαίνετε από την ευρωζώνη». Υπό την απειλή οικονομικού όπλου, η Τρόικα υποχρέωσε τους κύπριους να μεταφέρουν 6 δισ ευρώ από τις καταθέσεις τραπεζικών λογαριασμών πολιτών σε μια ελληνική τράπεζα, η οποία ως εκ θαύματος «αναστήθηκε» εν μία νυκτί, από «χρεωκοπημένη» σε «κερδοφόρα». Ο Ντάισελμπλουμ είχε προειδοποιήσει τότε ότι «η Κύπρος θα χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο για μελλοντικά πακέτα διάσωσης».

Εικόνα
Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Μόνο εγώ το βλέπω ή είναι η φτυστή εικόνα κάποιου συγκεκριμένου διαβόητου γερμανού Καγκελάριου;
Άλλες αποκαλύψεις του Βαρουφάκη το καταστούν ξεκάθαρο ότι η Γερμανία - στη μορφή του γερμανού ΥΠΟΙΚ Βόλφγκανγκ Σόιμπλε - είχε τον έλεγχο της διαδικασίας καθ' όλη τη διάρκεια, και ότι η ΕΕ σήμερα είναι ένας θεσμός παντελώς ελεγχόμενος από τη Γερμανία. Όταν ο γερο-Βόλφγκανγκ έλεγε «πήδα», όλοι οι παρόντες γνώριζαν πως η μόνη απάντηση ήταν, «πόσο ψηλά;».

Ενώ τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ για 6 μήνες διέδιδαν ψέματα για την ελληνική «αδιαλλαξία», «την παρακινδυνευμένη διπλωματία» και «την απροθυμία για διαπραγμάτευση», ο Βαρουφάκης αποκαλύπτει ότι οι τράπεζες, μέσω του Τροϊκού ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, έπαιζαν ένα επιθετικό παιχνίδι από τη στιγμή που εξελέγη ο ΣΥΡΙΖΑ - με καθυστερήσεις, μπλοκαρίσματα ή απλά αγνοώντας όλες τις προτάσεις που έφερε στο τραπέζι των συνομιλιών η ελληνική διαπραγματευτική ομάδα (οι περισσότερες από τις οποίες προτάσεις ήταν καταφανώς συντηρητικές και, εκ πρώτης όψεως, σε συμφωνία με τις επιθυμίες των πιστωτών).

Γιατί να χειριστούν το θέμα με αυτό τον τρόπο αν η έγνοια τους ήταν να επανακτήσουν τα χρήματα τους και να πείσουν την ελληνική κυβέρνηση να «μεταρρυθμίσει» τα ελληνικά ιδρύματα;

Επειδή οι ευρωκράτες δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για διαπραγμάτευση. Οι ίδιοι εισήγαν τις καθυστερήσεις για να επιφέρουν ακριβώς το σενάριο που αντιμετωπίζουν οι έλληνες σήμερα: μια κατάσταση οικονομικής πολιορκίας υπό την επίθεση οικονομικών τρομοκρατών. Ο Βαρουφάκης ήταν σαφής: «Μας την έστησαν». Εντάξει, αλλά γιατί να ρισκάρουν μια τοπική ή και παγκόσμια οικονομική συνέπεια του σοκ ενός Grexit; Επειδή η Εγκληματική Τάξη στοχεύει σε αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα, και η αλλαγή καθεστώτος στην οποία ποντάρουν δεν είναι μόνο η «αλλαγή φρουράς» μέσω της απομάκρυνσης «αυτών των δύο κομμουνιστών, Τσίπρα και Βαρουφάκη», αλλά την κυριολεκτική αλλαγή καθεστώτος στην Ελλάδα: την παντελή σύντριψη της ελληνικής λαϊκής αντίστασης στα «μέτρα λιτότητας».

Μόσχα ή συντριβή;

Μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στην εξουσία διάφορες ιστορίες άρχισαν να εμφανίζονται στον δυτικό οικονομικό τύπο σχετικά με τις «ανησυχητικές διασυνδέσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τη Ρωσία». Ο νέος τους ΥΠΕΞ, Νίκος Κότζια, είχε διασυνδέσεις με τον Αλεξάντρ Ντούκιν, ιδεολογικό ηγέτη του Ευρασιατικού Κινήματος. Είναι τόσο μισητός από τους δυτικούς πολιτικούς κύκλους για τα δήθεν αποκαλούμενα «νεοφασιστικά, εθνικιστικά μπολσεβίκικα σχέδια του να καταστρέψει την Αμερική και να πάρει τον κόσμο υπό τον έλεγχο του».

Ότι και να είχε συζητηθεί πριν από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν υπάρχει λόγος αμφιβολίας ότι η έκταση της παρούσας Ελληνορωσικής «πλεκτάνης» στο κυβερνητικό επίπεδο περιορίστηκε σε συζητήσεις για τις κυρώσεις και τις διμερείς εμπορικές συναλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του αγωγού Turkish Stream μέσω Ελλάδας. Εν τέλει, όσα είπε ο Πούτιν στο θέμα... ήταν όλα όσα θα μπορούσαν να ειπωθούν στο θέμα:
Η Ελλάδα είναι μέλος της ΕΕ και διεξάγει πολύπλοκες διαπραγματεύσεις με τους εταίρους της. Ο κύριος Τσίπρας δεν ζήτησε καμιά βοήθεια από μας. Και γενικά αυτό είναι κατανοητό γιατί το ποσό [του ελληνικού χρέους] είναι πολύ μεγάλο.
Εικόνα
Πούτιν και Τσίπρας
Δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσε να κάνει ο Πούτιν για να «σώσει» την Ελλάδα. Οι «αυτονόητες» λύσεις ορισμένων σχολιαστών - εγκαταλείψετε την ευρωζώνη, γυρίστε στη δραχμή, ζητήστε οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία/ BRICS, κι έπειτα ενταχθείτε στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση - απαιτούν μακροπρόθεσμο αναλογισμό και σχεδιασμό, και άρτια ορθολογική εκτέλεση. Και όχι, η Ελλάδα δεν ήταν σε θέση να ακολουθήσει τα βήματα της Ισλανδίας. Αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει το 2010 προτού η Ελλάδα αποδεχτεί ιδιοκτησία του βάρους τους χρέους. Αλλά ακόμα και τότε, δεν θα ήταν εύκολη επιλογή για τους προκατόχους του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αντίθεση με την Ισλανδία, η Ελλάδα είναι πλήρως ενταγμένη, οικονομικά και στρατιωτικά, εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Δεν ήταν σε θέση να αποχωρίσει γιατί αν το έκανε, η Γερμανία και όλοι οι οικονομικοί κερδοσκόποι εκεί έξω θα σύντριβαν την ελληνική οικονομία ολοκληρωτικά.

Υπήρξαν πολλές φήμες στον αέρα σχετικά με συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Ρωσίας κατά τη διάρκεια της κρίσης. Μια από αυτές ισχυρίζεται ότι η ελληνική κυβέρνηση ζήτησε $10 δισεκατομμύρια από τη Μόσχα για να χρηματοδοτήσει την επιστροφή στη δραχμή. Ένα αίτημα που τάχα απορρίφτηκε το βράδυ του δημοψηφίσματος. Μια άλλη ιστορία θέλει μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, μόλις έμαθε ότι συμφώνησε με τη Γερμανία για το 3ο «πακέτο διάσωσης», να αναλογίζεται στιγμιαία να βάλει υπό κατ' οίκον περιορισμό τον διευθυντή της Τράπεζας της Ελλάδος, να αδειάσει τα θησαυροφυλάκια της κεντρικής τράπεζας, και μόνο τότε να ζητήσει βοήθεια από τη Μόσχα (ενδεχομένως ως «εγγυητές» του πραξικοπήματος τους).

Προφανώς, τίποτα απ' αυτά δεν συνέβη. Από τότε ο Βαρουφάκης έδωσε στο κοινό τα λεπτομερή σχέδια έκτακτης ανάγκης που σύνταξε την ύστατη ώρα για προετοιμασία σε περίπτωση που η Ελλάδα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, ή ο Τσίπρας αποφάσιζε να συνεχίσει να αντιστέκεται στην Τρόικα. Αυτός είναι ο λόγος που ο Βαρουφάκης κατηγορήθηκε για προδοσία, μια γελοία κατηγορία εκ πρώτης όψεως, αλλά που κρύβει κάποια αλήθεια: το ελληνικό κράτος ήταν - κι ακόμα είναι - ουσιαστικά σε «κατάσταση πραξικοπήματος», άρα εάν η ηγεσία του αποφάσιζε να υιοθετήσει τολμηρά μέτρα, θα έπρεπε να πράξουν όπως πρότεινε ο Βαρουφάκης και να πάρουν μέτρα όπως το να αποκτήσουν πρόσβαση στα φορολογικά τους συστήματα ώστε να πάρουν πίσω τον έλεγχο της πατρίδας τους από τους πραγματικούς συνωμότες του πραξικοπήματος στο Βερολίνο και τις Βρυξέλες. Αλλά από τη στιγμή που ο Τσίπρας αποφάσισε να υποχωρήσει και ο Βαρουφάκης να παραιτηθεί, το κύκνειο άσμα διαμαρτυρίας της Ελλάδας είχε σωπάσει.

Πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίο ο Τσίπρας συνθηκολόγησε, την στιγμή που φαινόταν να έχει τη δύναμη ενός επιτυχημένου δημοψηφίσματος εναντίον της λιτότητας με το μέρος του, κι αφού άντεξε για 6 μήνες, ήταν γιατί δεν του είχε μείνει άλλη (ανθρωπιστική) επιλογή. Αν έπαιρνε οποιεσδήποτε βιαστικές αποφάσεις εκείνη τη στιγμή μπορεί να έφερνε μια «έγχρωμη επανάσταση» στα κεφάλια των ελλήνων. Επίσης θα προκαλούσε πονοκέφαλο στη Μόσχα τη στιγμή που η στρατηγική της - όσο μπορεί να διακρίνει κανείς - όσον αφορά την κατεχόμενη από τις ΗΠΑ Ευρώπη, είναι να αντισταθεί μέχρι τη στιγμή που το Βερολίνο ίσως επανεξετάσει τη συμμαχία του με την Ουάσινγκτον.

Κάποιου είδους πραξικόπημα;

Αν λάβουμε υπόψη το ιστορικό μοντέλο των δυνάμεων στην μεταπολεμική Ευρώπη, που είτε είχαν ιδρυθεί ή απορροφηθεί στη δομή των στρατιωτικών και μυστικών υπηρεσιών (NATO-CIA-MI6) των οποίων η οδηγία ήταν η ανατροπή τάσεων προς αριστερές κυβερνήσεις (με την πρόφαση ότι τέτοιες κυβερνήσεις είναι εκ των πραγμάτων υπό τον έλεγχο της Μόσχας), τότε μπορούμε να διερωτηθούμε εάν αυτή η ιστορία, όπου μια ευρωπαϊκή κυβέρνηση έδειξε ότι ήθελε να αναπτύξει φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία, προκαλεί τη δομή εξουσίας να απαντήσει συγκεκαλυμμένα με βίαιο τρόπο.

Εικόνα
Η ελληνική αντίσταση πολέμησε εναντίον των ναζί κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο για να προδοθούν και να σφαχτούν έπειτα από τους βρετανούς
Στην Ελλάδα είναι ζωντανές οι αναμνήσεις από αντεπαναστατικές δυνάμεις που καταπνίγουν την δημοκρατική έκφραση. Οι βρετανοί σύντριψαν την λαϊκή ελληνική εξέγερση του 1944 δημιουργώντας μια δεξιά στρατιωτική ταξιαρχία (εκτός του δημοφιλές αντιναζιστικού εθελοντικού στρατού, ΕΑΜ) που τελικά νίκησε τον εμφύλιο πόλεμο και ήταν η βάση της ανάπτυξης του σημερινού ελληνικού στρατού. Όταν η Ελλάδα έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1952, η CIA κατέστησε τις ελληνικές ειδικές δυνάμεις (ΛΟΚ-Λόχοι Ορεινών Καταδρομών) ως τον μυστικό στρατό του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, ενεργοποιώντας τους στο στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967.

Μπορεί να είχε αναφερθεί ή υποδηλωθεί στον Τσίπρα - ίσως όχι ξεκάθαρα - ότι θα ξεσπούσε ένα αιματηρό χάος αν δεν υποχωρούσε ο ΣΥΡΙΖΑ; Με βάση αναφορών ότι ο ελληνικός στρατός τέθηκε σε επιφυλακή στις 5 Ιουλίου - ημέρα του δημοψηφίσματος - με την δυσοίωνη ονομασία «Επιχείρηση Νέμεσις», υπήρχαν εικασίες ότι μια επίδειξη δύναμης όπως την ουκρανική Μαϊντάν κρεμόταν πάνω από την Αθήνα σαν τη Δαμόκλειο σπάθη.
Ο ελληνικός στρατός και η αστυνομία ετοιμάζονται για μάχες στους δρόμους
UK Sunday Times, 5 Ιουλίου 2015

Οι ελληνικές δυνάμεις ασφαλείας έχουν καταρτίσει ένα μυστικό σχέδιο για να παρατάξουν τον στρατό δίπλα στις ειδικές δυνάμεις ΜΑΤ για να περιορίσουν τυχών αναταραχές μετά το σημερινό δημοψήφισμα για το μέλλον της χώρας στην Ευρώπη.

Με το κωδικό όνομα Νέμεσις, προβλέπει την περιπολία μεγάλων πόλεων από τα στρατεύματα αν υπάρξει εκτεταμένη και παρατεταμένη διατάραξη της δημόσιας τάξης.

Ο ελληνικός στρατός εδώ και καιρό αποφεύγει την συμμετοχή στα πολιτικά, και η παράταξη του στρατού για περιορισμό αναταραχών είναι εξαιρετικά ευαίσθητο θέμα σε μια χώρα με ιστορία στα στρατιωτικά πραξικοπήματα.

Αρκετοί υπουργοί της αριστερής κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιοι από αυτούς πρώην κομουνιστές, εξέφρασαν οργή όταν άκουσαν για την πρόταση κατά τη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου στις 26 Ιουνίου, λίγες ώρες πριν ανακοινωθεί το δημοψήφισμα.
Στην ελληνική μυθολογία η Νέμεσις ακολουθεί την Ύβρις. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ήταν μια κεκαλυμμένη απειλή αντιποίνων εναντίον της ύβρις του ΣΥΡΙΖΑ γιατί αντιστάθηκε στα οικονομικά αφεντικά; Για να αξιολογήσουμε την πιθανότητα τέτοιου σεναρίου θα πρέπει να γνωρίζουμε τις συνθήκες πίσω από το εγχείρημα. Όπως μεταδόθηκε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην πιστέψουμε ότι εγκρίθηκε από τον Τσίπρα ως πρόληψη ενάντια στο ξέσπασμα ταραχών - είτε αυτές θα ξεσπούσαν αυθόρμητα ή με την βοήθεια εξωτερικών/ανατρεπτικών δυνάμεων. Σε αυτή την περίπτωση, η τοποθέτηση στρατού και δυνάμεων ασφαλείας σε επιφυλακή είναι μέτρο που εμποδίζει τις συνθήκες που μπορεί να οδηγήσουν σε πραξικόπημα, όχι να τις προκαλέσει.

Εν τούτοις, υπάρχουν ορισμένα περιστασιακά στοιχεία (δεν είναι «αποδεικτικά στοιχεία») για ανατρεπτικές δυνάμεις να κινούνται στο παρασκήνιο.
  • Μια μέρα μετά την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, ένα ελληνικό μαχητικό αεροσκάφος F-16 συνετρίβη κατά την απογείωση του από την στρατιωτική βάση Los Llanos κατά τη διάρκεια στρατιωτικής άσκησης του ΝΑΤΟ στο Αλμπαθέτε της Ισπανίας, σκοτώνοντας 2 έλληνες και 8 γάλλους από το στρατιωτικό προσωπικό, και τραυματίζοντας άλλους 21.
  • Στα μέσα Μαρτίου, η αμερικανίδα υφυπουργός πολέμου εξωτερικών για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Βικτώρια Νούλαντ, επισκέφτηκε την Αθήνα για να υπενθυμίσει «διακριτικά» στον Τσίπρα να μην ξεστρατίσει από τους συμμάχους του ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας.
  • Την επόμενη μέρα της επίτευξης της τιμωρητικής συμφωνίας «διάσωσης» στις Βρυξέλλες, οι ντόπιοι ήταν ανένδοτοι ότι οι καταστροφικές πυρκαγιές που ξέσπασαν στην περιφέρεια της Αθήνας, ήταν έργο εμπρηστών. Επισημαίνοντας ότι κάποιες από αυτές είχαν ξεκινήσει ταυτόχρονα, ο δήμαρχος της Ηλιούπολης, Βασίλης Βαλασόπουλος, υποστήριξε ότι, «Άκουσα τουλάχιστον τρεις εκρήξεις σε σημεία που είχαν αποστάσεις μεταξύ τους πάνω από 300 μέτρα, δίνουμε μεγάλη μάχη, είμαστε, βέβαιοι ότι πρόκειται για εμπρησμό»
Η καλύτερη ένδειξη που έχουμε και αποδεικνύει τη δημιουργία σκόπιμου χάους, είναι η σύλληψη 26 ατόμων το βράδυ της 17ης Ιουλίου κατά τη διάρκεια διαταραχών στην Αθήνα στους οποίους απαγγέλθηκαν κατηγορίες διάλυσης σταθμού μετρό και επίθεση σε αστυνομικούς. 14 από τους ταραχοποιούς δεν ήταν καν έλληνες: οι 4 ήταν από τη Γερμανία, 3 από την Πολωνία, 2 γάλλοι, ένας αυστραλός, ένας ουκρανός, ένας ολλανδός, ένας ιταλός κι ένας αλβανός. Επιπλέον, αστυνομικοί είπαν στην εφημερίδα Καθημερινή ότι υπήρξαν κι άλλες πρόσφατες περιπτώσεις ξένων ταραχοποιών, συμπεριλαμβανομένων ενός σύριου, ενός πακιστανού κι ενός γεωργιανού που συνελήφθηκαν σε παρόμοιες συγκρούσεις στις 5 Ιουλίου. Κάποιοι από αυτούς είχαν πει στην αστυνομία ότι τους δόθηκαν περίπου 20-30 ευρώ για να λάβουν μέρος στις ταραχές.

Σε ποιον ανήκει τελικά ο στρατός;

Διάφορες δηλώσεις στις οποίες προέβησαν μέλη της ελληνικής κι αμερικανικής ελίτ αναδεικνύει το ενδιαφέρον της Αμερικανικής κυβέρνησης στο να δεχτεί η Ελλάδα το τρίτο πρόγραμμα «διάσωσης» και να παραμείνει στην ευρωζώνη. Την παραμονή του δημοψηφίσματος, ομάδα αποτελούμενη από 65 ανώτερους και ανώτατους απόστρατους στρατιωτικούς της Ελλάδας, μεταξύ τους ο αρχηγός του ΓΕΣ και πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος, σε μια εκπληκτική παρέμβαση, υπέγραψαν μια πολύ διορατική επιστολή που καλούσε τους έλληνες να ψηφήσουν Ναι:
Έχουμε ορκιστεί στην Πατρίδα και τη Σημαία. Έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στην άμυνα της Χώρας. Έχουμε υπηρετήσει τη Δημοκρατία και την Ελευθερία. Στόχος μας ήταν πάντοτε η προάσπιση του Έθνους και της Ευημερίας του. Οι συνθήκες και οι στιγμές μας επιβάλουν να εκφράσουμε τους φόβους και τις ανησυχίες μας.

Η ισχύς της χώρας μας είναι ό,τι πιο σημαντικό έχουμε και αυτή τη στιγμή η δύναμή της τίθεται σε κίνδυνο. Η έξοδός μας από την Ευρώπη και το Ευρώ θα κάνει τη χώρα μας πιο αδύναμη. Θα χάσουμε συμμάχους που έχουν σταθεί στο πλάι μας. Θα χάσουμε τη δύναμη που μας χαρίζουν ενώσεις και ομάδες χωρών στις οποίες ανήκουμε ιστορικά και πολιτιστικά.

Σημαντικός παράγοντας ισχύος μιας χώρας είναι οι σύμμαχοί της, είναι εκείνοι που θα προστρέξουν όταν αντιμετωπίσει τον ύψιστο κίνδυνο. Δίχως συμμάχους, η δύναμή μας μικραίνει, η θέση της χώρας μας απαξιώνεται και οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές. Η γεωπολιτική θέση της χώρας είναι δύναμη, αλλά και αδυναμία. [«Δύναμη» υπό την αντίληψη ότι η τοποθεσία της Ελλάδας είναι σημαντική για τις ΗΠΑ, «αδυναμία» γιατί η θέση της Ελλάδας μπορεί να την βάλει στον πειρασμό να συμμαχήσει με τη Ρωσία - ΝΒ] Η έξοδός μας από την Ευρώπη θα μας κάνει αδύναμους σε πιέσεις που θα ενταθούν και θα γίνουν ακόμη πιο απειλητικές και οι θυσίες των Ελλήνων θα πάνε χαμένες.

Με την επιλογή της απομόνωσης θέτουμε σε κίνδυνο την Πατρίδα και το Μέλλον της. Παίρνουμε ένα ρίσκο με οδυνηρές επιπτώσεις. Ένα ρίσκο που μπορεί να έχει τεράστιο κόστος για τη Χώρα, τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Κυριαρχία. Με την επιλογή της απομόνωσης καθιστούμε τη χώρα ανίσχυρη απέναντι στις προκλήσεις όσων την επιβουλεύονται, την καθιστούμε αδύναμη απέναντι σε όσους θέλουν να τη γονατίσουν και να την καθυποτάξουν.

Η Ευρώπη είναι ο σύμμαχός μας.

Η Ελλάδα είναι Ευρώπη.

Ναι στην Ελλάδα. Ναι στην Ευρώπη.
Κάποιος που το διαβάζει αυτό θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η Ελλάδα ήταν αντιμέτωπη με μια υπαρξιακή απειλή, όπως ένα επικείμενο πυρηνικό ολοκαύτωμα, όχι μια πολιτική απόφαση για αν θα δεχθεί ή όχι το τελευταίο πακέτο «διάσωσης» των Βρυξελλών. Και πράγματι, η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή θέση, αλλά είναι λόγω του ότι βρίσκεται μέσα στην ευρωζώνη, όχι έξω από αυτή. Εκτός από την παραπάνω αλλόκοτη επιστολή, ο Φράγκος ξέσπασε στην Καθημερινή:
Θλίβομαι, διότι με ανευθυνότητα και αμετροέπεια της συγκυβέρνησης διασύρεται η πατρίδα μας και οι Ελληνες διεθνώς, ενώ οδηγούμεθα σε ατραπούς δύσκολες με αβέβαιο μέλλον και την πλήρη πτωχοποίηση συνεπεία της εγκληματικής ανευθυνότητας αυτών που εξαπάτησαν με αίολες και ψευδείς υποσχέσεις και έχουν υφαρπάξει τη ψήφο του ελληνικού λαού.

Επιβάλλεται, όσο ποτέ άλλοτε, οι Ελληνες να αποφασίσουν με σύνεση και ψυχραιμία, για την επιβίωση μας ως έθνους μέσα στην Ευρώπη με ένα ηχηρό ΝΑΙ την Κυριακή!
Αναφερόμενος στον Τσίπρα, ο Φράγκος ανάφερε επίσης
Δεν υπόκεινται τέλος σε καμία διαπραγμάτευση οι ηθικές αξίες και αρχές που μας διέπουν, ως έλληνες διηνεκώς για κανένα ανερμάτιστο και ανιστόρητο [πολιτικό] που προτάσσει το κομματικό του συμφέρον.
Αντί όμως να περιγράφει τον Τσίπρα ή τον ΣΥΡΙΖΑ, η εκφώνηση του Φράγκου περιγράφει ακριβώς τα άτομα που έφεραν την Ελλάδα σε αυτή την κατάσταση, και τους οποίους οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ μάχονται με στόχο να βγάλουν την Ελλάδα από αυτή τη θέση. Από πού προέρχεται μια τέτοια παράνοια αν όχι από την Νατοϊκή ψυχροπολεμική αντίληψη ή την παράλογη Ρωσοφοβία της Ουάσινγκτον;

Όταν πρωτοδημιουργήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα θέματα στην ατζέντα τους ήταν «το κλείσιμο όλων των ξένων βάσεων στην Ελλάδα και η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ», κάτι το οποίο δεν θα ήταν ευχάριστο για τον ελληνικό στρατό και την Ουάσινγκτον. Εδώ και 15 χρόνια η Ελλάδα έχει ξοδέψει κατ' επανάληψη τα περισσότερα χρήματα - κατά κεφαλή - απ' όλα τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ, εν μέρει χάρις τεράστιων μιζών για συμβόλαια από γάλλους και γερμανούς κατασκευαστές όπλων. Ακόμα και κατά τη διάρκεια της οικονομικής της κρίσης, η Ελλάδα ήταν μια από τις μόνο τέσσερεις άλλες χώρες-μέλη που εφάρμοσε πλήρως τους στόχους του ΝΑΤΟ, να ξοδεύει δηλαδή τουλάχιστον 2% ετησίου ΑΕΠ της στις ένοπλες δυνάμεις της.
Εικόνα
© NATO Οι κατά κεφαλή στρατιωτικές δαπάνες της Ελλάδας (σε αμερικανικά, γερμανικά και γαλλικά οπλικά συστήματα)
Ολιγαρχία = ὀλίγοι + ἄρχω

Υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι να ασκήσει κανείς πίεση στον Τσίπρα και την κυβέρνηση του. Το ερώτημα είναι: ποιος θα είχε τα μέσα και το κίνητρο να τους απειλήσει; Παρόλο που η παρέμβαση των απόστρατων στρατηγών δεν αναφέρθηκε ρητά στο ΝΑΤΟ ή τα γεωπολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ, μια άλλη παρέμβαση, προερχόμενη από πλούσιους ελληνοαμερικανούς, μπήκε κατευθείαν στο ψητό σε δήλωση τους πριν το δημοψήφισμα ως προς τις ελληνικές προτεραιότητες:
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στην Ελλάδα στις 5 Ιουλίου, 2015, για την ομογένεια είναι ζωτικής σημασίας να παραμείνουν δυνατές και διασφαλισμένες οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις. Η γεωστρατηγική σημασία και εισφορά της Ελλάδας στα συμφέροντα ασφαλείας των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εκτιμάται κι αναγνωρίζεται.
Εικόνα
Ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, έχει δεχθεί ομάδες του ελληνοαμερικανικού λόμπι σε διάφορες περιπτώσεις τους τελευταίους μήνες, δήθεν ως μέρος της εκστρατείας χρηματοδότησης για να παρέχουν στην Ελλάδα «ανθρωπιστική βοήθεια». Στην πιο πρόσφατη συνάντηση τους, συμφωνήθηκε ότι η αμερικανική κυβέρνηση θα δημιουργούσε μια «διυπουργική ομάδα εργασίας» για να διερευνήσει πιθανές διόδους βοήθειας στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης «στρατιωτικής βοήθειας από το Πεντάγωνο». Σε ακροθιγή αναφορά τους στην συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τον Πούτιν για την επέκταση του αγωγού Turkish Stream μέσω της Ελλάδας, οι εκπρόσωποι του ελληνοαμερικανικού λόμπι είπαν ότι θα ήθελαν να δουν την αμερικανική κυβέρνηση να στέλνει «ένα ξεκάθαρο μήνυμα ότι οι ΗΠΑ θέλουν την Ελλάδα να μετατρέπεται σε ένα ενεργειακό κόμβο», αποκλείοντας ενδεχομένως τη Ρωσική συμμετοχή.

Δεν μπορούμε να πούμε πολλά σχετικά με μια πιθανότητα επέμβασης του ελληνικού στρατού σε μορφή πραξικοπήματος, ή ακόμα αν η απειλή ενός πραξικοπήματος βάραινε στο κεφάλι του Τσίπρα το βράδυ της ανακοίνωσης του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, αν δεν γνωρίζουμε τις πολιτικές πεποιθήσεις των ισχύων στρατιωτικών αρχηγών. Γενικά, τείνω στην υπόθεση ότι η εκπαίδευση και η κατάρτιση τους - για να μην αναφέρω την καθημερινή τους επαφή με το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα στο σημερινό κλίμα του υπερπαρανοϊκού αμερικανικού ανταγωνισμού απέναντι στη Ρωσία - είναι πιθανό να τους στρέφει προς το ΝΑΤΟ στο βαθμό που να στηρίζουν τη βασική στάση της Ουάσινγκτον: η Ελλάδα δεν πρέπει να αποχωρήσει από την ΕΕ γιατί ακολουθεί ο κίνδυνος αποχωρισμού από το ΝΑΤΟ.

Σε άρθρο του στη Wall Street Journal στις 30 του περασμένου Ιουνίου με τίτλο, The Greek crisis Is About More Than Money, ο Robert Kaplan ξεκαθάρισε το γεωστρατηγικό συμφέρον των ΗΠΑ να διατηρήσει την Ελλάδα υπό τις δυτικές δυνάμεις:
Το θέαμα μιας μεγάλης βαλκανικής χώρας να χαλαρώνει τους δεσμούς της με τη Δύση, ακόμα κι αν η Ρωσία φαίνεται στιγμιαία επερχόμενη στην περιοχή, θα είναι εξαιρετικά αφυπνιστικό.

Οι πρώτες μετα-ψυχροπολεμικές δεκαετίες είδαν μια ασφαλή Ευρασιατική ναυτική ζώνη από την Μεσόγειο στον Ινδικό Ωκεανό και στον Δυτικό Ειρηνικό. Ως εκ τούτου, η χαλάρωση των δεσμών της Ελλάδας με τη δύση στην ανατολική Μεσόγειο πρέπει να ληφθεί υπόψη με την παράλληλη κυριαρχία του Ιράν στον Περσικό Κόλπο και την άνοδο της Κίνας στη Νότια και Ανατολική Κινέζικη Θάλασσα ως μοναδική διαδικασία στην αφαίρεση της δύναμης από την Αμερική.
Είτε ήταν σκόπιμο είτε όχι, η ρήξη που βλέπουμε στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναπόφευκτη: η ηγεσία του επαναστατικού ή ανεξάρτητου κινήματος - όταν έρχεται αντιμέτωπη με το «διακλαδωμένο δίκτυο αμοιβαίων παθολογικών συνομωσιών» - αναγκάζεται να κάνει τη δύσκολη επιλογή της υποχώρησης για να μπορέσει να υπάρξει και να παλέψει για άλλη μια μέρα, ή να ρισκάρει να χαθεί στις φλόγες παίρνοντας μαζί της μεγάλους αριθμούς των ανθρώπων που ορκίστηκε να υπερασπιστεί.