Ο επικεφαλής της γαλλικής αποστολής στην Κριμαία Τιέρρι Μαριάνι δήλωσε ότι δεν βλέπει λόγους να συνεχιστούν οι κυρώσεις σχετικά με τη Ρωσία. Έκανε αυτή τη δήλωση μετά τη συνάντηση με τους ομολόγους από την Κριμαία και τον πρόεδρο της Βουλής της Δημοκρατίας Βλαδίμιρ Κονσταντίνοφ.

«Ενώ οι ΗΠα αίρουν όλες τις κυρώσεις από την Κούβα, δεν βλέπω κανένα λόγο η Ευρώπη να συνεχίσει την εφαρμογή των κυρώσεων σχετικά με τη Ρωσία», δήλωσε ο Μαριάνι.

Όπως είπε, αφού έφτασαν στην Κριμαία, ένιωσε την εφαρμογή των κυρώσεων κατά της Ρωσίας στον εαυτό του. «Τα κινητά μας πλέον δε λειτουργούν, επειδή οι ευρωπαϊκές εταιρίες αρνούνται να καλύπτουν αυτή την περιοχή», πρόσθεσε ο επικεφαλής της αποστολής.

Ο ελληνικός λαός «σταυρώνεται» από την ελίτ της ΕΕ γιατί θέλησε κοινωνική δικαιοσύνη

Το χρέος δεν είναι αναγκαστικά κακό στον σύγχρονο παγκοσμιοποιημένο κόσμο μας, εφόσον είσαι μέλος μιας πρωτοκοσμικής χώρας. Οι πρωτοκοσμικές χώρες έχουν το προνόμιο να λαμβάνουν δάνεια από άλλα εύπορα κράτη και άτομα, με πολύ χαμηλά επιτόκια. Αυτή η εισροή ρευστού επιτρέπει στην οικονομία να αναπτυχθεί με ρυθμό όπου η αποπληρωμή είναι εξασφαλισμένη, προσφέροντας έτσι την ευκαιρία για περισσότερα δάνεια και περεταίρω ανάπτυξη.

Από την άλλη, στις πιο άτυχες χώρες, δηλαδή αυτές που θέλουν να εκμεταλλεύονται διαρκώς οι εύπορες χώρες, δίνονται δάνεια με ψηλότερο επιτόκιο, που σημαίνει ότι δεν μπορούν ρεαλιστικά ποτέ να αποπληρώσουν το χρέους τους όσο και να προσπαθούν να αναπτύξουν την οικονομία τους. Επιπλέον, περιορίζονται από τα επενδυτικά ταμεία, όπως το ΔΝΤ, που επιβάλλουν το πώς ακριβώς θα πρέπει να δαπανηθούν τα χρήματα του δανείου. Πολύ συχνά, τα λιγότερο εύπορα έθνη υποχρεώνονται να χρησιμοποιήσουν τα χρήματα για να επενδύσουν σε προϊόντα, υπηρεσίες και υποδομές που παρέχουν οι εταιρίες των εύπορων χωρών. Έτσι διασφαλίζεται ότι τα περισσότερα κέρδη αφαιρούνται από τις «φτωχιές χώρες» ώστε να παραμείνουν φτωχιές και χρεωμένες στις εύπορες χώρες.

Στις 13 Ιούλη, οι πολιτικοί της ΕΕ υπέγραψαν τη θανατική ποινή της Ελλάδας. Μετά από μήνες πίεσης, ύβρεις και ψέματα, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολόγησε και αποδέχτηκε το απαράδεκτο. Δεν χρειάζονται μεγάλα σχόλια σχετικά με τη συμφωνία, δεδομένου ότι είναι η τυπική αγωγή σοκ που έχει εφαρμοστεί σε δεκάδες χώρες προηγουμένως. Το δόγμα του σοκ περιγράφει τέλεια πώς οι πιστωτές καταλήγουν να λεηλατούν τις χώρες που έριξαν στη χρεοκοπία.

Με αυτή την έννοια, η μικρότερες και οι διάφορες εθνικές κρίσεις, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής του 2008, είναι πολύ παρόμοιες. Τα άτομα ή τα κράτη εξαναγκάζονται σε υπερβολικά επίπεδα χρέους, στη συνέχεια οι προϋποθέσεις για δάνεια γίνονται αυστηρότερες (αυξημένα επιτόκια, μη διαθεσιμότητα επιπλέον δανείων) μέχρι το άτομο/κράτος να χρεοκοπήσει. Στο σημείο αυτό οι πιστωτές (τα τραπεζικά ιδρύματα) κατάσχουν τα περιουσιακά αγαθά. Αφού πλήρωσε εξωφρενικά ποσά σε τόκους, το άτομο χάνει το αυτοκίνητο και το σπίτι του, το κράτος χάνει τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, μεταλλευτικούς πόρους, ολόκληρα νησιά - οτιδήποτε μπορεί να δημιουργήσει κέρδη κατάσχεται.

Ακόμη και το εργατικό δυναμικό «κατάσχεται» με την έννοια ότι πρέπει να μειωθούν δραστικά οι μισθοί (μια από αυτές τις απαιτούμενες «διαρθρωτικές προσαρμογές» του ΔΝΤ), παρέχοντας φθηνό εργατικό δυναμικό (και ως εκ τούτου επιπλέον κέρδη) στις ξένες εταιρείες που εμπλέκονται στις λεηλατικές διαδικασίες.

Η μόνη διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και τις προηγούμενες «σοκαρισμένες» χώρες είναι ότι, αυτή τη φορά, η λεηλασία κρύβεται πίσω από έναν πολιτικώς ορθό όρο που ονομάζεται "trust fund" (ταμείο, 1:1 Μετάφραση: «κεφάλαιο εμπιστοσύνης»). Τι ωραίος όρος. Αλλά μην ξεγελιέσται. Το λεγόμενο «trust fund» δεν έχει καμία σχέση με εμπιστοσύνη και έχει τα πάντα να κάνει με κεφάλαιο. Είναι υπεύθυνο για την «αγορά» ελληνικών περιουσιακών αγαθών "αξίας" €50 δισεκατομμυρίων . Η «συμφωνία», δηλώνει ξεκάθαρα ότι αυτή θα πρέπει να ελέγχεται από τους πιστωτές (ΔΝΤ, ΕΚΤ, και τις ιδιωτικές τράπεζες). Με λίγα λόγια: ξάστερη κλοπή.