Με αφορμή την επέτειο της μοναδικής περίπτωσης χρήσης πυρηνικών όπλων στην ιστορία, στη Μόσχα προτάθηκε η δημιουργία Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου. Εβδομήντα χρόνια μετά, πρέπει επιτέλους να κριθούν οι ενέργειες των ΗΠΑ, τον Αύγουστο του 1945.

Την παραμονή της 70ης επετείου των βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, στη Μόσχα, διπλωμάτες, πολιτικοί και εμπειρογνώμονες του διεθνούς δικαίου, πρότειναν τη σύσταση ενός Διεθνούς Στρατιωτικού Δικαστηρίου για την εξέταση των δύο αυτών - μοναδικών στην παγκόσμια ιστορία- πυρηνικών επιθέσεων.

Η ιδέα αυτή εκφράστηκε από τον πρόεδρο της Κρατικής Δούμας (Κάτω Βουλή του ρωσικού Κοινοβουλίου), Σεργκέι Ναρίσκιν, στη διάρκεια της ομιλίας του σε εκδήλωση για την επέτειο των τραγικών συμβάντων του 1945, που διοργάνωσε το Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO). «Ο ατομικός βομβαρδισμός των ιαπωνικών πόλεων είναι η μοναδική περίπτωση στην ανθρώπινη ιστορία, που δεν έχει γίνει ακόμα θέμα έρευνας από Διεθνές Δικαστήριο. Δεν έχει γίνει ακόμα. Αλλά ξέρουμε, ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας δεν παραγράφονται», δήλωσε ο Ναρίσκιν.

Η μνήμη της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι στην ιστορία της Ρωσίας έχει πάρει μια ιδιαίτερη χροιά, υπογράμμισε ο πρόεδρος της Κρατικής Δούμας. Τα δύο αυτά επιθετικά «ατομικά» χτυπήματα δεν έγιναν μόνο για να πειστεί η Ιαπωνία να συνθηκολογήσει άνευ όρων στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, «αλλά και σαν μια επίδειξη πολεμικής ισχύος απέναντι στην τότε Σύμμαχο των ΗΠΑ, τη χώρα μας».

Εκατοντάδες διαδηλωτές έχουν συγκεντρωθεί έξω από την τοπική έδρα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) στο Ντονιέτσκ, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο ειδήσεων της περιοχής.

Οι διαδηλωτές εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με το έργο των διεθνών παρατηρητών στην περιοχή του Ντονμπάς, καθώς το θεωρούν μονόπλευρο και τους επιθεωρητές προκατειλλημένους, αφού «κλείνουν τα μάτια» μπροστά στις επιθέσεις του ουκρανικού στρατού.

Με συνθήματα και αφίσες που γράφουν «Η σιωπή σας σκοτώνει τα παιδιά» κατακεραυνώνουν το ΟΑΣΕ, ο οποίος, όπως λένε «εθελοτυφλεί μπροστά στις αιματηρές επιθέσεις του ουκρανικού στρατού που συνεχίζονται αμείωτα και σκοτώνουν μικρά παιδιά».

Μπροστα στα γραφεία του ΟΑΣΕ οι διαδηλωτές άφησαν παιδικά παιχνίδια, δεμένα με κόκκινα πανιά, σε ένα συμβολισμό για τον άδικο θάνατο των παιδιών του Ντονμπάς από τα πυρά του στρατού του Κιέβου.

Εκπρόσωποι του ΟΑΣΕ εμφανίστηκαν στο δρόνο και συνομίλησαν με τους διαδηλωτές, όμως αρνήθηκαν να κάνουν σχόλια στα ΜΜΕ.

Από την πλευρά της η δασκάλα σχολείου του Ντονιέτσκ, Νατάλια Τιτόβα, που συμμετείχε στην συγκέντρωση, δήλωσε πως «εάν η αποστολή των παρατηρητών του ΟΑΣΕ γινόταν αμερόληπτα, θα είχε επέλθει προ πολλού η ειρήνη στην περιοχή του Ντονμπάς». «Είναι εκπληκτικό το πόσο σιωπούν οι άνθρωποι του ΟΑΣΕ μπροστα΄στα κραυγαλέα εγκλήματα κατά αμάχων και μικρών παιδιών... Οι απαντήσεις τους στις συνεχείς καταγγελίες μας είναι απλά πως "θα συντάξουν εκθέσεις"...» λέει η Τιτόβα στο ειδησεογραφικό πρακτορείο του Ντονιέτσκ.

Οι μνήμες από τις αμερικανικές ατομικές βόμβες που σκόρπισαν θάνατο και όλεθρο στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, το 1945, δεν είναι λιγότερο σημαντικές από τις μνήμες για τα φρικιαστικά εγκλήματα των Ναζί.

Όπως δήλωσε σήμερα σε ομιλία του ο πρόεδρος της ρωσικής ΔούμαςΣεργκέι Ναρίσκιν, με αφορμή την επέτειο των 70 χρόνων από τη ρίψη της πρώτης ατομικής βόμβας σε αμάχους στην Ιαπωνία, «η ψευδαίσθηση της ατιμωρησίας μπορεί να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια, με βαριές συνέπειες».

«Δυστυχώς, στο σημερινό κόσμο κυριαρχούν ισχυρές δυνάμεις, οι οποίες προσπαθούν να σβήσουν από την ιστορία τις τραγικές "λεπτομέρειες" των επιθέσεων με ατομικές βόμβες και τα φοβερά αποτελέσματά τους, καθώς και την υπενθύμιση του ποιος διέπραξε αυτά τα εγκλήματα» τόνισε ο Ναρίσκιν, κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας (MGIMO), η οποία ήταν αφιερωμένη στην 70η επέτειο των ατομικών βομβαρδισμών της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι.

«Στην πραγματικότητα οι αρχές των Ηνωμένων Πολιτειών το 1945 καταχράστηκαν την κληρονομιά της κοινής πάλης των λαών του συνασπισμού κατά του Χίτλερ, καθώς το ατομικό πρόγραμμα μεγάλης κλίμακας ήταν αρχικά μόνο μια κατάλληλη απάντηση στα σχέδια των Ναζί» είπε ο Ναρίσκιν, συμπληρώνοντας: «Με λύπη διαπιστώνουμε και σήμερα πως οι αρχές των ΗΠΑ καταχρώνται επίσης την εμπιστοσύνη τόσο της Ρωσίας μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, όσο και τη συμπάθεια όλης της ανθρωπότητας μετά τις επιθέσεις της11ης Σεπτεμβρίου».

«Το στοίχημα της Δύσης στις εκάστοτε μονομερείς στρατιωτικές ενέργειες και το ότι αγνοεί τις ζωές των ανθρώπων, έχει ήδη οδηγήσει σε εκατοντάδες χιλιάδες αθώα θύματα στη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία...Τώρα σε αυτήν τη θλιβερή λίστα προστίθεται και η -εως χτες- ειρηνική Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμουέχουν χάσει τη ζωή τους περίπου 7000 άνθρωποι, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ. Σύμφωνα με άλλες πηγές, ο αριθμός των νεκρών εκτιμάται έως δεκάδες χιλιάδες» συνέχισε ο Ναρίσκιν, καταλήγοντας: «Κατά την άποψή μου, ένα πράγμα είναι βέβαιο: η μέθοδος που επιλέχθηκε το 1945 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, δεν βασίστηκε σε αληθινή ανάγκη για το καλό της ανθρωπότητας, ούτε σε στρατιωτικές ανάγκες».

Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξαπέλυσαν την πρώτη αεροπορική επιδρομή τους για να "υπερασπιστούν" μία αντάρτικη οργάνωση στη Συρία, επιβεβαίωσε χθες το Πεντάγωνο. Αυτή η πρώτη αμυντική αμερικανική επιδρομή στο συριακό έδαφος πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιουλίου και είχε ως στόχο να υποστηρίξει την αντάρτικη οργάνωση Νέα Συρία, σύμφωνα με εκπρόσωπο του Πενταγώνου, τον Μπιλ Ούρμπαν.

"Πρέπει να δράσουμε για να υπερασπιστούμε την οργάνωση Νέα Συρία την οποία εκπαιδεύσαμε και εξοπλίσαμε", δήλωσε ο εκπρόσωπος.

Υψηλόβαθμος κυβερνητικός αξιωματούχος είχε ανακοινώσει πως οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβάρδισαν θέσεις της τζιχαντιστικής οργάνωσης Αλ-Νόσρα, απαντώντας σε μία επίθεση που διενεργήθηκε εναντίον των ανταρτών οι οποίοι έχουν εκπαιδευθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Λίγο νωρίτερα, ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Τζος Ερνεστ είχε δηλώσει πως η Συρία "δεν πρέπει να συγκρουστεί" με τις ενέργειες των δυνάμεων που έχουν εκπαιδευθεί από τους Αμερικανούς για να πολεμήσουν την οργάνωση Ισλαμικό Κράτος.

Σε αντίθετη περίπτωση, "επιπλέον μέτρα" μπορεί να ληφθούν προκειμένου να προστατευθούν, πρόσθεσε, αφήνοντας να πλανάται η απειλή αεροπορικών πληγμάτων εναντίον των δυνάμεων του Προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ.

Υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί: «γιατί η Γερμανία συγκεντρώνει χρυσό;»... Το γεγονός παρατηρείται εδώ και χρόνια, καθώς σποραδικά δημοσιεύματα στον διεθνή οικονομικό τύπο επισημαίνουν κινήσεις παλιννόστησης του χρυσού της Bundesbank που είναι κατατεθειμένος στο εξωτερικό, με περιστασιακές εξηγήσεις. Όμως, το γεγονός ούτε σποραδικό, ούτε τυχαίο είναι, αλλά εντάσσεται σε ένα στρατηγικό σχέδιο του Βερολίνου με πολλές πιθανές εξηγήσεις.

Πρόσφατα, το Zero Hedge επεσήμανε ότι η Γερμανία άρχισε τον επαναπατρισμό 1.400 τόνων χρυσού που είχε αποθηκεύσει στα θησαυροφυλάκια της Fed στη Νέα Υόρκη, καθώς και ότι το ίδιο κάνουν η Ολλανδία και η Φινλανδία που αποτελούν πυλώνες του γερμανικού imperium στο eurogroup. Η Ολλανδία τράβηξε γύρω στους 120 τόνους χρυσού από τα θησαυροφυλάκια της Fed, ενώ η Φινλανδία απέσυρε τελευταία πάνω από 350 τόνους χρυσού από την Τράπεζα της Αγγλίας και λέγεται ότι μόνο το 4% του χρυσού της είναι εκτός της χώρας. Να συμπληρώσουμε ότι η Γερμανία ήταν μετά την Κίνα ο δεύτερος αγοραστής χρυσού τα προηγούμενα χρόνια κατά τα οποία η τιμή του οδηγήθηκε στα ύψη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που σχεδόν όλος ο ιδιωτικός χρυσός που συγκεντρώθηκε τα χρόνια της κρίσης στην Ελλάδα έγινε πλακίδια που πήγαν στην Γερμανία (ΣΣ: είναι να αναρωτιέται κανείς τι ξέρει και τι έχει μετρήσει σχετικά η Τράπεζα της Ελλάδος).

Γιατί τα κάνει όλα αυτά η Γερμανία και οι δορυφόροι της; Οι εξηγήσεις που μπορεί να δοθούν στο ερώτημα είναι εύλογες και συνδέονται, έως ένα βαθμό με τον γερμανικό οικονομικό συντηρητισμό. Υπάρχουν και εξηγήσεις που θα μπορούσαν να τοποθετηθούν στο χώρο της θεωρίας της συνομωσίας, αλλά που όμως είναι κι αυτές συμβατές με την κυρίαρχη γερμανική θεώρηση των πραγμάτων ή αποτελούν έκφανση της γερμανικής ακράτειας για επέκταση. Συγκεκριμένα:

Η θρησκευτική βία και η εντεινόμενη ριζοσπαστικοποίηση πολλών Εβραίων απασχολούν τελευταία oλοένα και περισσότερο την ισραηλινή κοινωνία. Εντούτοις, αναλυτές εκτιμούν ότι ο δημόσιος διάλογος είναι επιφανειακός.

«Πώς μπορεί κανείς να σταματήσει την 'εβραϊκή τζιχάντ';», αναρωτιέται σήμερα στην ηλεκτρονική της έκδοση η Yedioth Ahronot. Η εφημερίδα αναφέρεται στη θρησκευτικά υποκινούμενη τρομοκρατία που παίρνει πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις, τόσο στο Ισραήλ όσο και στις παλαιστινιακές περιοχές.

Τα τελευταία αιματηρά περιστατικά καταγράφηκαν μόλις πριν από λίγα 24ωρα. Το βράδυ της Πέμπτης υπερορθόδοξος Εβραίος επιτέθηκε με μαχαίρι σε έξι συμμετέχοντες στο Gay Pride της Ιερουσαλήμ, σκοτώνοντας μια 16χρονη, τη Σίρα Μπάνκι και τραυματίζοντας άλλους πέντε. Στο Ισραήλ διεξάγεται έκτοτε ένας έντονος δημόσιος διάλογος για την ανεκτικότητα, ενώ τίθεται και το ερώτημα, γιατί δεν παρακολουθούνταν ο δράστης; Ο τελευταίος μόλις αποφυλακίστηκε, έχοντας εκτίσει ποινή 10ετούς φυλάκισης για παρόμοιο αδίκημα το 2005.

Η Ρωσία μπορεί να συμβάλει στη σταθεροποίηση της Μεσογείου, με τον ίδιο τρόπο που συνέβαλε στην επίτευξη της συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, δηλώνει ο "υπουργός Εξωτερικών του Βατικανού" αρχιεπίσκοπος Ρίτσαρντ Γκάλαχερ σε συνέντευξή του στην εφημερίδα La Stampa.

"Η Ρωσία είναι ένας μεγάλης σημασίας παράγοντας της διεθνούς κοινότητας και θεωρώ ότι χρειαζόμαστε να πορευθούμε από κοινού, όχι χωριστά και ακόμη λιγότερο ο ένας εναντίον του άλλου.

Η Ρωσική Ομοσπονδία μπορεί να διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο στη Μεσόγειο, με τον ίδιο τρόπο που συνέβαλε στην επίτευξη συμφωνίας με τον Ιράν για το πυρηνικό πρόγραμμα" δηλώνει ο αρχιεπίσκοπος, προσθέτοντας ότι η συμφωνία αυτή αποτελεί εξάλλου ακολουθητέο παράδειγμα για την διπλωματία του Βατικανού.

"Η Αγία Εδρα αντιμετωπίζει με θετικό τρόπο αυτήν την συμφωνία, διότι θεωρεί ότι το καλύτερο μέσον για την επίλυση των διαφορών και των προβλημάτων είναι ο διάλογος και η διαπραγμάτευση", λέει.

"Είναι πραγματικά θετική η επίτευξη μίας ικανοποιητικής λύσης για όλες τις πλευρές. Η συμφωνία απαιτεί ωστόσο τη συνέχιση των προσπαθειών και τη δέσμευση όλων των πλευρών ώστε να μπορέσει να αποδώσει όλους τους καρπούς", προσθέτει, σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο.

Η επανάληψη της καταστολής εναντίον των Κούρδων στην Τουρκία δεν είναι παρά η συνέπεια της αδυναμίας επίτευξης του σχεδίου Ζυπέ-Ράιτ (Juppé-Wright) του 2011. Ενώ ήταν εύκολο να αναπτυχθεί το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ, Daesh) στην συριακή έρημο και στις επαρχίες Νινευής και αλ-Ανμπάρ (Ιράκ) με σουνιτικές πλειοψηφίες, αποδείχθηκε αδύνατο να παρθεί ο έλεγχος του κουρδικού πληθυσμού στη Συρία. Για να πραγματοποιήσει το όνειρό του για ένα Κουρδιστάν έξω από την Τουρκία, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δεν έχει άλλη επιλογή παρά τον εμφύλιο πόλεμο.
Με την ανάληψη της εξουσίας στην Άγκυρα το 2003, το ισλαμικό κόμμα ΑΚΡ άλλαξε τις στρατηγικές προτεραιότητες της Τουρκίας. Αντί να βασιστεί στις σχέσεις των δυνάμεων που εφίσταντο μετά την «Καταιγίδα της Ερήμου», ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επεδίωξε να βγάλει τη χώρα του από την απομόνωση στην οποία βρισκόταν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Με βάση τις αναλύσεις του συμβούλου του, του καθηγητή Αχμέτ Νταβούτογλου, υποστήριξε την επίλυση των προβλημάτων που εκκρεμούσαν εδώ και έναν αιώνα με τους γείτονές του και να γίνει σταδιακά ο ουσιαστικός περιφερειακός διαμεσολαβητής. Για να γίνει αυτό, έπρεπε ταυτόχρονα να μετατραπεί σε ένα πολιτικό πρότυπο και να οικοδομήσει σχέσεις με τους Άραβες εταίρους του, χωρίς να χάσει τη συμμαχία του με το Ισραήλ.

Ξεκινώντας με επιτυχία, αυτή η πολιτική -των «μηδενικών προβλημάτων»- οδήγησε την Άγκυρα όχι μόνο να μη φοβάται πια τη Δαμασκό και την υποστήριξη της στο PKK, αλλά να της ζητήσει να βοηθήσει στις διαπραγματεύσεις για τον τερματισμό της κρίσης. Τον Οκτώβριο του 2006, το κουρδικό κόμμα κήρυξε μονομερή εκεχειρία και ξεκίνησε διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Ερντογάν.

Τον Μάιο του 2008, η Άγκυρα οργάνωσε έμμεσες διαπραγματεύσεις μεταξύ Δαμασκού και Τελ Αβίβ, τις πρώτες μετά την απόρριψη από τον Εχούντ Μπαράκ του σχεδίου του Μπιλ Κλίντον και του Χαφέζ Ασαντ. Αλλά ο Πρόεδρος Μπασάρ Άσαντ έθεσε τέρμα σε αυτή τη προσπάθεια όταν το Ισραήλ επιτέθηκε στη Γάζα το Δεκέμβριο του 2009.

Συνειδητοποιώντας ότι δεν ήταν δυνατόν να διατηρήσει καλές σχέσεις με όλα τα κράτη της περιοχής λόγω της παλαιστινιακής σύγκρουσης, η Άγκυρα επέλεξε να υποστηρίξει τους Παλαιστίνιους εναντίον του Ισραήλ.

Ήταν τα επεισόδια του Νταβός και του Στόλου της Ελευθερίας. Διαθέτοντας τότε εκτεταμένη λαϊκή υποστήριξη στον μουσουλμανικό κόσμο, η Άγκυρα προσέγγισε τη Τεχεράνη και συμφώνησε τον Νοέμβριο 2010 να συμμετέχει σε μια κοινή αγορά Τουρκία-Ιράν-Ιράκ-Συρία.

Καταργήθηκαν οι θεωρήσεις βίζα, μειώθηκαν σημαντικά τα τελωνιακά τέλη, ιδρύθηκε μια κοινοπραξία για να διαχειριστεί τους πετρελαιαγωγούς και τους αγωγούς αερίου, δημιουργήθηκε μια αρχή για τη διαχείριση των κοινών υδάτινων πόρων.

Το σύνολο ήταν τόσο ελκυστικό έτσι ώστε ο Λίβανος και η Ιορδανία επέβαλαν την υποψηφιότητα τους για να συμμετέχουν. Μια διαρκής ειρήνη φαινόταν δυνατή στο Λεβάντε.

Ενώ το 2011 το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ξεκινούσαν ένα διπλό πόλεμο ενάντια στη Λιβύη και τη Συρία, κατόπιν αιτήματος και υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Πολιτειών, η Τουρκία λογικά αντιτάχθηκε. Αυτοί οι πόλεμοι, με το πρόσχημα της προστασίας του πληθυσμού, παραήταν οφθαλμοφανείς νεο-αποικιοκρατικές επιχειρήσεις. Επιπλέον, παραβίαζαν τα τουρκικά συμφέροντα, επειδή η Λιβύη ήταν ένας από τους σημαντικότερους οικονομικούς εταίρους της και η Συρία ήταν να γίνει με τη νέα περιφερειακή κοινή αγορά. Τότε ήταν που ανατράπηκαν τα πάντα

«Τρέλα, τρέλα, τρέλα!» ωρύεται ο αρθρογράφος της γερμανικής Suddeutsche Zeitung και αυτόν τον τίτλο βάζει στην πολιτική ανάλυσή του. Στόχος του, η μοιρολατρική - όπως τη θεωρεί - αναζήτηση εκ μέρους πολιτικών, στρατιωτικών και κυβερνητικών αξιωματούχων στην Ευρώπη και στην Αμερική «κάποιας ομοιότητας μεταξύ Αυγούστου 2015 και Αυγούστου 1914» - του μήνα που άρχισε ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος - η οποία τους επιτρέπει να προεξοφλούν ότι βρισκόμαστε στις παραμονές μιας «καταστροφικής σύγκρουσης», φυσικά μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ. Κάτι ανάλογο διαπιστώνει και ο Σκοτ Μακάνελ, του αμερικανικού National Observer, για να διατυπώσει το ρητορικό «μήπως η ιστορική αναφορά του Ομπάμα δεν θα είναι η συμφωνία με το Ιράν αλλά η ένταση ενός ψυχρού πολέμου, ενδεχομένως ακόμη και πολέμου (της Αμερικής) με τη Ρωσία;».
Πώς φθάσαμε σε αυτή την κατάσταση, ύστερα από 20 χρόνια και πλέον «ειρηνικής συνεργασίας Ουάσιγκτον και Μόσχας»; διερωτάται ο γερμανός αρθρογράφος. Μήπως επειδή «οι Ομπάμα και Κέρι είχαν στρέψει την προσοχή τους στην Ασία και στο Ιράν», βρήκαν «πεδίο ελεύθερο (...) οι φωνακλάδες της εθνικής ασφάλειας;» Δεν έχει απάντηση. Η Μόσχα είναι το ίδιο αόριστη - «η Αμερική χρειάζεται πάντα έναν εχθρό για λόγους ψυχολογικούς-υπαρξιακούς» λέγουν, όπως γράφει ο Μακάνελ.


Δεν είναι υπερβολικός ο τίτλος της γερμανικής εφημερίδας, αρκεί να ρίξουμε μια ματιά σε μερικές από τις πιο πρόσφατες εκδηλώσεις υπεύθυνων παραγόντων της Δύσης και της Ρωσίας. Ο νέος αρχηγός των αμερικανικών γενικών επιτελείων στρατηγός Τζόζεφ Ντάνφορντ - αναλαμβάνει τον Σεπτέμβριο - καταθέτοντας σε επιτροπή της Γερουσίας δήλωσε ότι «η Ρωσία αποτελεί σήμερα τη μεγαλύτερη απειλή της εθνικής ασφάλειας (των ΗΠΑ) και μπορεί να δημιουργήσει πρόβλημα για την ίδια την εθνική ασφάλειά τους». Γι' αυτό, βεβαίωσε τη Γερουσία, οι συμμαχικές δυνάμεις «βρίσκονται σε εγρήγορση». Στον απόηχο των δηλώσεων του αμερικανού στρατηγού ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ μας «καθησυχάζει» ότι η Συμμαχία πραγματοποιεί, σταδιακά, τη σοβαρότερη στρατιωτική ενίσχυση της Ευρώπης από εποχής του τέλους του Ψυχρού Πολέμου. Ακολουθούν οι... αποδείξεις.

Ο υπουργός Αμυνας της Εσθονίας αντιστράτηγος Ρίχο Τέρας «προειδοποιεί» ότι οι Ρώσοι «αναζητούν κάποια ευκαιρία» για να επιτεθούν εναντίον των κρατών της Βαλτικής και στην Ανατολική Ευρώπη. Γι' αυτό κάλεσε 13.000 εφέδρους υπό τα όπλα. Η Πολωνία πριν από λίγες ημέρες προχώρησε περισσότερο - διόρισε έναν στρατηγό αρχιστράτηγο σε περίπτωση πολέμου. Ο φινλανδός υπουργός Αμυνας έστειλε πριν από λίγες εβδομάδες επιστολή σε 900.000 πολίτες με την οποία τούς ζητεί να είναι έτοιμοι για το ενδεχόμενο στράτευσής τους «σε περίπτωση έκτακτης κρίσιμης κατάστασης». Στη Λιθουανία επανέφεραν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία και η κυβέρνηση στη Σουηδία ανακάλυψε πάλι κάποιο «μυστηριώδες υποβρύχιο» έξω από τα χωρικά της ύδατα. [Διαπιστώθηκε αργότερα ότι επρόκειτο για μισοβυθισμενο αλιευτικό.]

Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι χαιρέτισε τη συμφωνία που επετεύχθη στις Βρυξέλλες μεταξύ των ηγετών της ευρωζώνης και της Ελλάδας ως μια «καλή είδηση». Χαρακτηρίζοντας «λογική» την παροχή των ως και 85 δισ. ευρώ με αντάλλαγμα την εφαρμογή αυστηρών πολιτικών λιτότητας από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης, ο συντηρητικός ισπανός ηγέτης δήλωσε πως «η Ευρώπη επέδειξε μεγάλη αλληλεγγύη στην Ελλάδα».

Μήπως, όμως, ο πραγματικός λόγος για τον οποίο χαίρεται ο Μαριάνο Ραχόι είναι η πολιτική ήττα τής (αρχικά αντίθετης προς τις πολιτικές λιτότητας) κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ καθώς θεωρεί ότι θα μπορούσε να συμβάλει στην επικράτηση του Λαϊκού Κόμματός του στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές; - αναρωτιέται σε πρόσφατο άρθρο του το BBC.

Σκοτώνοντας την ελπίδα

Η θητεία του Μαριάνο Ραχόι στην πρωθυπουργία σημαδεύτηκε από την εντυπωσιακή άνοδο του αριστερού κόμματος Podemos το οποίο, τασσόμενο κατά των προγραμμάτων λιτότητας, κατάφερε να συσπειρώσει τους Ισπανούς εναντίον της κυβέρνησης και των πολιτικών που ακολούθησε με στόχο την αποφυγή της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής κατάρρευσης της Ισπανίας.

Οταν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου, το Podemos, μόλις έναν χρόνο μετά την ίδρυσή του, ήταν ο κύριος εκφραστής της εναντίωσης των Ισπανών στις πολιτικές λιτότητας. Οταν ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, ηγέτης του κόμματος, επισκέφτηκε την Αθήνα για να παραστεί στην τελευταία προεκλογική ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, το Podemos ερχόταν πρώτο στις δημοσκοπήσεις με ποσοστό 28%.

Σχολιάζοντας το εκλογικό αποτέλεσμα, ο Ιγκλέσιας είχε δηλώσει ότι η νίκη του Τσίπρα σηματοδοτεί «την αποτυχία των πολιτικών λιτότητας» και πως πλέον η Ελλάδα θα έχει «έναν πραγματικό έλληνα πρωθυπουργό και όχι έναν απεσταλμένο της Ανγκελα Μέρκελ». Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υπέκυψε στις πιέσεις των χωρών της ευρωζώνης υπό την ηγεσία της γερμανίδας καγκελαρίου ενδέχεται να προκαλέσει την κατάρρευση του Podemos, αναφέρει το BBC.