Το 2012, η Βρετανία προσχώρησε στην τακτική της επιβολής οικονομικών κυρώσεων που ακολουθούσαν οι ΗΠΑ κατά του Ιράν. Στη συνέχεια, ο τότε Γενικός Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, Μπαν Κι-Μουν, προειδοποίησε για «σημαντικές επιπτώσεις στον γενικό πληθυσμό, συμπεριλαμβανομένης της κλιμάκωσης του πληθωρισμού, της αύξησης του κόστους των πρώτων υλών και της ενέργειας, της αύξησης του ποσοστού ανεργίας και της έλλειψης αναγκαίων αγαθών και υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένης της ιατρικής περίθαλψης».
Ο τότε υπουργός Άμυνας της Βρετανίας, Φίλιπ Χάμοντ, διαμήνυσε στους Ιρανούς: «Μπορούμε να κάνουμε σίγουρα τον πόνο σας πολύ μεγαλύτερο».
(Ο Χάμοντ εργάζεται τώρα ως βουλευτής για να εμποδίσει την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ειρωνικά υπό το φόβο της έλλειψης τροφίμων και φαρμάκων. Καλό για τους Ιρανούς να υποφέρουν, αλλά όχι για τους Βρετανούς)
Η λεγόμενη «πυρηνική συμφωνία» που χαιρετίστηκε από τα «φιλελεύθερα» δυτικά μέσα ενημέρωσης ήταν, στην πραγματικότητα, καταστροφή για το Ιράν, την οποία η Τεχεράνη υπέγραψε με μια οικονομική θηλιά γύρω από το λαιμό της.
Το 2015, το Ιράν και η ΕΕ (συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας) υπέγραψαν το κοινό εκτεταμένο σχέδιο δράσης (JCPOA).
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, υιοθέτησε την JCPOA με ένα ομόφωνα αποδεκτό ψήφισμα. Το Ιράν συμφώνησε να περιορίσει το μη στρατιωτικό πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας και να επιτρέψει ενισχυμένες επιθεωρήσεις από τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας, ο οποίος όπως διαπιστώθηκε, δεν βρήκε ποτέ κανένα πειστικό στοιχείο ενός ιρανικού προγράμματος ΟΜΚ (όπλων μαζικής καταστροφής).
Η «συμφωνία» ορίζει ότι «η JCPOA θα παράσχει τη συνολική άρση όλων των κυρώσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, καθώς και τις πολυμερείς και εθνικές κυρώσεις που σχετίζονται με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, συμπεριλαμβανομένων μέτρων για την πρόσβαση σε τομείς εμπορίου, τεχνολογίας και ενέργειας»
Αλλά οι ΗΠΑ παραβίασαν αμέσως το πνεύμα της JCPOA. Η Υπηρεσία Έρευνας του Κογκρέσου διαπίστωσε ότι παρά την άρση των «σχετικών κυρώσεων» από τον Ομπάμα, η πραγματικότητα είναι ότι οι κυρώσεις παρέμειναν σε ισχύ και έτσι παραβίαζαν το πνεύμα, αν όχι το γράμμα της JCPOA.
«Εξακολουθούν να ισχύουν τόσο η γενική απαγόρευση του εμπορίου των ΗΠΑ με το Ιράν όσο και κυρώσεις για την στήριξη του Ιράν στις περιφερειακές κυβερνήσεις, τις προσπάθειές του να αποκτήσει ικανότητες εκτόξευσης πυραύλων και προηγμένων συμβατικών όπλων για το Σώμα των Φρουρών της Επανάστασης».
Τον Μάιο του 2018, ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε ένα προεδρικό Μνημόνιο Εθνικής Ασφάλειας, «παύοντας» τη συμμετοχή των ΗΠΑ στην JCPOA.
Ένα χρόνο μετά στις 12 Μαΐου, το Ιράν κατηγορήθηκε από τις ΗΠΑ για την δολιοφθορά τεσσάρων πετρελαιοφόρων: δύο από τα οποία ήταν της Σαουδικής Αραβίας (χώρα εχθρική προς το Ιράν), ένα νορβηγικό (χώρα ουδέτερη) και το άλλο από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (που είναι δυτικός σύμμαχος).
Παρά τους ισχυρισμούς ότι το Ιράν ήταν υπεύθυνο για σαμποτάζ, η έρευνα των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων που υποβλήθηκε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν ανέφερε το Ιράν.
Τον Ιούνιο, το Ιράν κατηγορήθηκε από τις ΗΠΑ για την επίθεση εναντίον δύο δεξαμενόπλοιων, του Front Altair και του Kokuka Courageous, παρέχοντας η Ουάσιγκτον ένα ασαφές και θολό βίντεο για να υποστηρίξει τις θέσεις της.
Αλλά όταν ζητήθηκαν συγκεκριμένα στοιχεία, ο υπουργός Μέσης Ανατολής του Ηνωμένου Βασιλείου, απάντησε: «Είμαστε τόσο σίγουροι, όσο μπορούμε να είμαστε».
Στις 4 Ιουλίου, τριάντα Βρετανοί πεζοναύτες ισχυρίστηκαν ότι διέταξαν, στα ύδατα του Γιβραλτάρ, το ιρανικό πετρελαιοφόρο, «Grace I», να σταματήσει την παράνομη παράδοση πετρελαίου στη Συρία.
Το Ιράν ισχυρίζεται εύστοχα ότι πρόκειται για παραβίαση του διεθνούς δικαίου επειδή οι κυρώσεις της ΕΕ κατά της Συρίας δεν ισχύουν για κράτη εκτός ΕΕ. Η Βρετανία ισχυρίζεται ότι το Ιράν χρησιμοποιούσε ύδατα του Γιβραλτάρ για να σπάσει το εμπάργκο. Αλλά αυτό δεν έχει νόημα: Ποιο νομικό ή ηθικό δικαίωμα έχουν οι ΗΠΑ ή η ΕΕ ή το Γιβραλτάρ να υπαγορεύσουν τη φύση των πωλήσεων πετρελαίου του Ιράν;
Οι αξιωματικοί του βασιλικού βρετανικού Ναυτικού ισχυρίστηκαν ότι έκαναν το πολιτικό πλήρωμα να γονατίσει στο κατάστρωμα ενώ τους πρόταξαν τα όπλα τους. Ο καπετάνιος είπε: «Δεν τους άρεσε ούτε τους ένοιαζε αν ήμουν ο κυβερνήτης του πλοίου ... δεν υπήρχαν κανονισμοί (sic) ... είχαμε 28 άοπλους άνδρες πλήρωμα. Ήμουν σε κατάσταση σοκ, όλοι ήταν σε κατάσταση σοκ».
Το βρετανικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε για αυτή τη βιαιότητα ότι πρόκειται για «τυπικής επιχειρησιακή διαδικασία».
Ο Simon Tisdall από τον «Observer» έγραψε ότι «η ομάδα εθνικής ασφάλειας του John Bolton ήταν άμεσα εμπλεκόμενη στην κατασκευή του περιστατικού στο Γιβραλτάρ ... με στόχο να βοηθήσουν να μπλοκάρουν τις εξαγωγές πετρελαίου του Ιράν».
Σε αντίποινα, οι Ιρανοί κατέλαβαν δύο βρετανικά πλοία: το Stena Impero (σουηδικής ιδιοκτησίας αλλά στο βρετανικό νηολόγιο) και το Mesdar.
Συμπέρασμα;
Η Βρετανία έχει λειτουργήσει πειρατικά και λεηλατήσει το Ιράν για περισσότερο από έναν αιώνα, κυρίως με το να κλέβει το πετρέλαιο του μέσω της μονοπωλιακής κάποτε αγγλοπερσικής εταιρίας (τώρα ΒΡ).
Οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με τη Βρετανία το 1953 για να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Μοσαντέκ.
Λόγω εκείνης της συγκυρίας δρομολογήθηκε η Επιχείρηση Αίαντας, έπειτα από μία μακρά διαβούλευση στον Λευκό Οίκο, όπως αποκαλύπτουν τώρα τα τηλεγραφήματα της εποχής. Κι ενώ ο Πρόεδρος Χάρι Τρούμαν αρχικά εναντιωνόταν σε όποια επέμβαση κατά του Μοσαντέκ, και ο διάδοχός του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ τον έβλεπε με συμπάθεια, η ασφυκτική πίεση των Βρετανών κι ο φόβος μίας πιθανής προσέγγισής του με την τότε ΕΣΣΔ δικαίωσαν τα σχέδια του τότε υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Φόστερ Ντάλες και του αδελφού του Άλαν, επικεφαλής της CIA.
Το σχέδιο ανατροπής του Μοσαντέκ επωμίστηκε ο επικεφαλής της CIA στην Τεχεράνη Κέρμιτ Ρούζβελτ, εγγονός του παλαιού προέδρου Θίοντορ Ρούζβελτ. Ο σάχης συναίνεσε και στις 15 Αυγούστου 1953 ένας πιστός του στρατηγός, ο Φεχζολάχ Ζαχεντί, ανέλαβε την εκτέλεση του πραξικοπήματος.
Το κίνημα απέτυχε. Ο στρατηγός κρύφτηκε, ο σάχης εγκατέλειψε το Ιράν και η κυβέρνηση εξαπέλυσε ένα κύμα απηνών διώξεων. Η CIA θεώρησε πως απέτυχε ολοκληρωτικά, όπως φανερώνει ένα τηλεγράφημα της 18ης Αυγούστου.
Ο Ρούζβελτ, όμως, είχε πάρει προσωπικά την υπόθεση και επιδόθηκε στην εφαρμογή ενός εναλλακτικού σχεδίου: πλήρωσε διαφωνούντες για να οργανώσουν αντικυβερνητικές διαδηλώσεις και «φύτεψε» πληροφοριοδότες στις τάξεις των κομμουνιστών. Δημιουργήθηκε μία έκρυθμη κατάσταση και το χάος κατέλαβε την Τεχεράνη. Ο Ζαχεντί επωφελήθηκε για να ξανακατεβάσει τις δυνάμεις του στους δρόμους και αιφνιδιασμένος ο Μοσαντέκ αναγκάστηκε να παραιτηθεί.
Έτσι Βρετανία και ΗΠΑ επέβαλαν τον αιμοδιψή Σάχη και μετά την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 εξόπλισαν τον εχθρό του Ιράν Σαντάμ Χουσεϊν ενώ μαζί με το Ισραήλ ανέλαβαν να σαμποτάρουν με κάθε μέσο την Τεχεράνη.
Έτσι η κατάληψη του Ιρανικού τάνκερ δεν ήταν παρά η διαιώνιση της αποικιοκρατικής αντίληψης που έχουν τόσο οι ΗΠΑ, όσο και η Βρετανία απέναντι στο Ιράν.
Η βρετανική πλευρά υπό τον Μπόρις Τζόνσον, προωθεί, τώρα, την ιδέα μιας επιχείρησης υπό ευρωπαϊκή ηγεσία αλλά και με συμμετοχή των ΗΠΑ, θεωρώντας ότι κάτι τέτοιο θα δώσει κίνητρο σε Βερολίνο και Παρίσι για να συμμετέχουν.
Δυστυχώς όμως τόσο για τους Αμερικανούς όσο και για τους Βρετανούς, τα μηνύματα από την γαλλική και την γερμανική πρωτεύουσα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά όσο θα ήθελαν.
Πιο συγκεκριμένα η Γαλλία απάντησε αρνητικά στην αποστολή επιπλέον ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή του Περσικού Κόλπου (τα Στενά του Ορμούζ χωρίζουν τον Περσικό από τον Κόλπο του Ομάν), αλλά ήταν θετική σε μια συνεργασία ως προς το κομμάτι της παροχής πληροφοριών και σε ένα συντονισμό με τις άλλες δυνάμεις στην περιοχή.
Από την πλευρά της η Γερμανία απέρριψε το ενδεχόμενο να συνεισφέρει σε μια επιχείρηση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην περιοχή, όμως δηλώνει ανοιχτή στο ενδεχόμενο μιας Ευρωπαϊκής επιχείρησης. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε εκπρόσωπος της κυβέρνησης: «Για εμάς είναι πολύ σημαντικό να ακολουθήσουμε την οδό της διπλωματίας και να αναζητήσουμε συνομιλίες με το Ιράν για να επιτευχθεί αποκλιμάκωση στην περιοχή».
Η πιθανή επιχείρηση θα έχει σύμφωνα με πληροφορίες τον τίτλο «Επιχείρηση Φρουρός» (Operation Sentinel).
Σχόλιο: Δείτε επίσης,