Φιλοκυβερνητική διαδήλωση στο Ιράν
Φιλοκυβερνητική διαδήλωση στο Ιράν
Πριν από δύο εβδομάδες διέρρευσε ένα αποκαλυπτικό υπηρεσιακό σημείωμα από το εσωτερικό της κυβέρνησης Τραμπ που δείχνει πως ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρεξ Τίλερσον θεωρεί ότι μπορεί η χώρα του να χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πρόσχημα για να επιτεθεί και να υπονομεύσει τις μη αρεστές στην Ουάσινγκτον κυβερνήσεις.

Το σημείωμα της 17ης Μαΐου του 2017 αποκαλύπτει ότι οι ΗΠΑ θα πρέπει να χειραγωγήσουν ορισμένα κινήματα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ώστε να τα στρέψουν αποτελεσματικά όταν έρθει η ώρα εναντίον των αντιπάλων τους, όπως είναι το Ιράν, η Κίνα και η Βόρεια Κορέα και να τα καταστείλουν όταν εναντιώνονται απέναντι σε καταπιεστικούς συμμάχους τους, όπως είναι οι Φιλιππίνες, η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία.

«Οι Σύμμαχοι πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά - και καλύτερα - από τους αντιπάλους. Διαφορετικά, καταλήγουμε σε περισσότερους αντιπάλους και λιγότερους συμμάχους» υποστηρίζει το σημείωμα, το οποίο συνέταξε ο επίσημος πολιτικός βοηθός του Τίλερσον, Μπράιαν Χουκ.

Θα μπορούσε να ήταν απλά μια τραγική ειρωνεία, εάν δεν ήταν τόσο τρομακτικός ο συγχρονισμός με το κύμα των αντικυβερνητικών διαδηλώσεων που ξέσπασαν στο Ιράν τις τελευταίες τέσσερις ημέρες, που έχουν κοστίσει τη ζωή 20 ανθρώπων με τη Δύση ξαφνικά να εκφράζει βαθιά ανησυχία για τα ανθρώπινα δικαιώματα των διαδηλωτών.

Γνωρίζουμε, όμως, τώρα πως πάει αυτός ο δυτικός ρυθμός και ποια πλοκή έχει το αμερικανικό σενάριο για να δικαιολογήσει οποιαδήποτε επέμβαση στο όνομα των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Τον περασμένο Οκτώβριο μάθαμε από έναν πρώην πρωθυπουργό του Κατάρ ότι υπήρξε μαζική ώθηση από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους του να ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση από την αρχή των διαμαρτυριών το 2011 στο πλαίσιο της λεγόμενης Αραβικής Άνοιξης.

Το Intercept αποκάλυψε έγγραφα της Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) επιβεβαιώνοντας ότι οι ξένες κυβερνήσεις είχαν άμεσο έλεγχο στους «αντάρτες» που άρχισαν να επιτίθενται στη Συρία μετά από αυτές τις διαδηλώσεις του 2011.

Η μάχη για τα ανθρώπινα δικαιώματα καθ 'όλη τη διάρκεια του συριακού πολέμου, ακόμα και όταν οι κυβερνήσεις καταδίκαζαν δημοσίως τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έσπρωχναν κρυφά και εκπαίδευαν τρομοκρατικές ομάδες για δολοφονίες, βιασμούς και λεηλασίες σε ολόκληρη τη χώρα.

Το είδαμε ξανά και ξανά. Στη Λιβύη, ο δυτικός παρεμβατισμός δικαιολογήθηκε υπό το πρόσχημα της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν ο στόχος ήταν στην πραγματικότητα η αλλαγή καθεστώτος με την ανατροπή του Καντάφι. Στην Ουκρανία, επίσης, ο στόχος ήταν στην πραγματικότητα η αλλαγή καθεστώτος. Και ποιος θα μπορούσε ποτέ να ξεχάσει τους φτωχούς καταπιεσμένους ανθρώπους του Ιράκ που έπρεπε να χαιρετήσουν τους εισβολείς ως απελευθερωτές;

Το 2007 ο πρώην στρατηγός Wesley Clark εμφανίστηκε στο πρόγραμμα «Δημοκρατία Τώρα» και δήλωσε ότι περίπου δέκα ημέρες μετά την 11η Σεπτεμβρίου έμαθε ότι το Πεντάγωνο είχε ήδη κάνει σχέδια για μια εντελώς αδικαιολόγητη εισβολή στο Ιράκ και ότι είχε δει ένα σημείωμα με ένα σχέδιο να «καταληφθούν επτά χώρες μέσα σε πέντε χρόνια, ξεκινώντας από το Ιράκ, και στη συνέχεια τη Συρία, το Λίβανο, τη Λιβύη, τη Σομαλία, το Σουδάν και, ολοκληρώνοντας, το Ιράν».


Δεν είναι τυχαίο ότι ο Τραμπ επαναλαμβάνει ότι το Ιράν είναι «το νούμερο ένα κράτος-χορηγός της τρομοκρατίας, παγκοσμίως».

Πρόκειται για το ίδιο ακριβώς σενάριο που τρέχουν ξανά και ξανά οι ΗΠΑ. Το είδαμε στο Ιράκ, τη Λιβύη και τη Συρία και θα το ξαναδούμε στο Ιράν.

Επειδή, όμως, η εισβολή πλήρους κλίμακας στο Ιράν θα ήταν πολύ πιο δαπανηρή και πιο θανατηφόρα από την εισβολή στο Ιράκ, η στήριξη για αυτό θα πρέπει να είναι ολοκληρωτική από ολόκληρο τον συνασπισμό των συμμάχων της Αμερικής και σε αυτό προσβλέπουν τώρα οι ΗΠΑ.