« Η δημοκρατία δεν εκβιάζεται, η ζωή μας δεν ανήκει στους δανειστές » ήταν το σύνθημα της συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε χθες στο Σύνταγμα
Το κάλεσμα για τη συγκέντρωση της Τετάρτης στο Σύνταγμα και σε «όλες τις πόλεις», όπως αναγράφονταν στο επίμαχο γκρουπ στο facebook, είχε τίτλο: «Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας- γκρεμίζουμε τη λιτότητα». Μια ώρα πριν το προγραμματισμένο «ραντεβού» των διαδηλωτών σχεδόν δέκα χιλιάδες άνθρωποι είχαν προαναγγείλει στα social media την παρουσία και συμμετοχή τους- ένας αριθμός που δεν αποδείχτηκε εικονικός, μάλιστα στην πραγματικότητα ίσως και περισσότεροι πέρασαν από εκεί ή παρέστησαν, έστω για λίγο.
Στη διαδρομή μου για την πλατεία Συντάγματος, έξω από το Μαξίμου στημένες οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων, δημοσιογράφοι και τεχνικοί, έτοιμοι να καταγράψουν τις πολιτικές εξελίξεις, σε ένα real time που ολοένα πυκνώνει. Στις 7.30 η Βασιλίσσης Σοφίας είναι ακόμη ανοιχτή. Από την πλαϊνή έξοδο της Βουλής ο αντισυστημικός βουλευτής της Χ.Α. Αρτέμης Ματθαιόπουλος εξέρχεται καθήμενος στο πίσω κάθισμα του βουλευτικού αυτοκινήτου του.
Από την μικροφωνική εγκατάσταση της πλατείας ακούγεται ένα ηλεκτρονικό ρεμίξ του ικαριώτικου. Στην «όχθη» της κάτω πλατείας δεσπόζει ένα πανό της κομμουνιστικής τάσης του ΣΥΡΙΖΑ- «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» αναγράφει. Ελληνικές σημαίες και φανέλες της εθνικής ποδοσφαίρου διατίθενται για διαδηλωτές όλων των αποχρώσεων και γούστων. Υπάρχουν άνθρωποι όλων των ηλικιών, πάντως με μια έμφαση στις νεαρές ή άνω των εξήντα ηλικίες. Οδηγοί και διερχόμενοι κοντοστέκονται ή καθυστερούν στο φανάρι- παρατηρούν, σχολιάζουν, μειδιούν ή επιχαίρουν, κάποιοι τραβάνε γρήγορα πλάνα με το κινητό τους.
Όσο η ώρα περνάει το πλήθος αυξάνεται, σιγά σιγά γεμίζει και η άνω πλατεία, η λεωφόρος Αμαλίας κλείνει για τα αυτοκίνητα, τραγούδια, λαϊκά ή επαναστατημένα 70's ηχούν από τα μεγάφωνα.
Αστυνομικοί δεν υπάρχουν- εκτός από κάποιους της Τροχαίας και αυτούς με τα πολιτικά κοστούμια τους (πλέον) μέσα στο προαύλιο του Κοινοβουλίου.
Τα πάντα είναι ήρεμα έως εορταστικά και η τσίκνα από τα σουβλάκια, όπως και η ευθυμία από τις μπύρες φτιάχνουν κλίμα... Στα σκαλιά που συνδέουν «πάνω» και «κάτω» πλατεία μια ομάδα νέων παίζει ταμπούρλα, χορεύουν και τραγουδούν:
αυτονομία, ελευθερία, δημοκρατία. Πίσω τους ένα σταντ που πουλάει σημαίες κι αυτό αλλά μάλλον εξειδικεύεται, κρίνοντας από την πραμάτεια τους στις ευρωπαϊκές- ναι, υπάρχουν αγοραστές και για αυτές.
Σχόλιο: Ποιος αμφισβητεί ότι η κόλαση είναι σ΄ αυτή τη Γη;
Και όσα παιδιά δεν πεθάνουν από τους βιασμούς, τις δολοφονίες και την στρατολόγηση, πεθαίνουν από την πείνα στο Σουδάν.
Νότιο Σουδάν: Περίπου 250.000 παιδιά κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα