Η Ουάσιγκτον Ποστ ισχυρίστηκε, επίσης, ότι ο Ρώσος πρόεδρος «εκμεταλλεύτηκε την αδράνεια της Αμερικής», ενώ ο Guardian εξέφρασε τη θλίψη του για τη «δυτική ανικανότητα να φροντίσει αρκετά για τη δεινή κατάσταση των Σύρων».
Η ιδέα, όμως, ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν παρενέβησαν στη Συρία και έμειναν «αδρανείς» είναι μύθος. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους από τη Δύση και τον Κόλπο παρενέβησαν στη συριακή διαμάχη από πολύ νωρίς. Παρείχαν όπλα και εκπαίδευση αξίας άνω του $ 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων στους «επαναστάτες» κατά του Άσαντ, μέσω ενός προγράμματος που θεωρείται «ένα από τα πιο δαπανηρά συγκαλυμμένης δράσης στην ιστορία της CIA».
Από το φθινόπωρο του 2012, οι ΗΠΑ και οι εταίροι τους στον Κόλπο, υπό τη διεύθυνση του τότε διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους (David Petraeus), έστειλαν έναν «ποταμό όπλων» να πλημμυρίσει τη Συρία.
Είναι πιθανό ότι τέτοιες αποστολές άρχισαν πολύ νωρίτερα χωρίς δημόσια αναγνώριση, μέσω της λεγόμενης «γραμμής των αρουραίων» (rat line) από τη Λιβύη στην Τουρκία και από εκεί στη Συρία, όπως γράφει ο βραβευμένος με Πούλιτζερ δημοσιογράφος, Σέιμουρ Χερς (Seymour Hersh).
Ο Ειδικός Απεσταλμένος των ΗΠΑ στη Συρία Michael Ratner, σε συνάντηση με μέλη της Συριακής αντιπολίτευσης, εξήγησε ότι «οι ένοπλες ομάδες στη Συρία έχουν μεγάλη υποστήριξη όχι μόνο από τις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά κι από άλλους εταίρους» ενώ ο τότε υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι (John Kerry) πρόσθεσε στην ίδια συνάντηση: «Νομίζω ότι παρέχουμε μια εξαιρετική ποσότητα όπλων και από το Κατάρ, την Τουρκία, τη Σαουδική Αραβία, έρχεται ένα τεράστιο φορτίο όπλων μαζί με ένα τεράστιο ποσό των χρημάτων».
Επίσης, μύθος είναι και η ιδέα ότι οποιαδήποτε επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία είχε ως σκοπό να προστατεύσει τους πολίτες.
Ο Robert Worth των «New York Times» γράφει ότι «στη Λατάκια, μερικοί άνθρωποι μου είπαν ότι η πόλη τους μπορεί να είχε καταστραφεί, αν δεν ήταν οι Ρώσοι, καθώς το καλοκαίρι του 2015, οι αντάρτες έφταναν στα όρια της πόλης εκτοξεύοντας ρουκέτες και όλμους στο κέντρο της Λατάκια. Αν οι επαναστάτες είχαν καταλάβει την περιοχή - όπου οι Αλεβίτες είναι η πλειοψηφία - θα γινόταν μαζική δολοφονία από δήθεν αντάρτες που ανήκαν στην Αλ Κάιντα ή το Μέτωπο Αλ Νούσρα».
Την ίδια περίοδο η Δαμασκός κινδύνευε να πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους ενώ άνοιγε και το μέτωπο στην Ιντλίμπ, με τις ΗΠΑ να ενθαρρύνουν την στενή συνεργασία μεταξύ των ταξιαρχιών του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) και των μελών της Αλ-Κάιντα που συνδέονταν με το Μέτωπο Nusra.
Ο Charles Lister, ο οποίος έχει καταθέσει αρκετές φορές στην επιτροπή εξωτερικών υποθέσεων της Αμερικανικής Ομοσπονδιακής Επιτροπής των Ηνωμένων Πολιτειών έγραψε στο «Foreign Policy» ότι εκείνη την περίοδο η συνεργασία των ΗΠΑ με την Αλ Κάιντα μέσω του Μετώπου(Nusra) ήταν η καλύτερη επιλογή.
Σχόλιο: Εδώ μιλάμε για τρομοκρατικές ομάδες που έχουν προκαλέσει επιθέσεις και το θάνατο σε αμερικανικά και ευρωπαϊκά εδάφη.
«Εάν η Δύση θέλει μια καλύτερη λύση, πρέπει να διευρύνει και να εντείνει τη δέσμευσή της με τις ομάδες των ανταρτών της Συρίας και να επεκτείνει σημαντικά την παροχή βοήθειας σε ένα ευρύτερο σύνολο αποδεκτών ομάδων» έγραφε αντανακλώντας μια δημοφιλή άποψη μεταξύ των πολεμοκάπηλων δυτικών αναλυτών και του γνωστού Βασιλείου του Κόλπου.
Η Σαουδική Αραβία είχε πείσει ήδη τις ΗΠΑ ότι ο πραγματικός εχθρός είναι το Ιράν και ο Άσαντ σύμμαχός του.
Στις 20 Μαΐου 2015, το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) κατέκτησε την πόλη Tadmur κοντά στη θέση της αρχαίας Παλμύρας. Για αιώνες ήταν ζωτικός σταθμός για τα καραβάνια που διέσχιζαν την συριακή έρημο και ήταν γνωστή ως η «Νύμφη της Ερήμου». Το ελληνικό όνομα «Παλμύρα» αποτελεί μετάφραση του αρχικού αραμαϊκού ονόματος Tadmor, που σημαίνει «φοινίκια πόλη».
Βρίσκεται στην επαρχία Homs της Συρίας, στο δρόμο μεταξύ της Deir Ezzour και της πρωτεύουσας Δαμασκού. Λίγο μετά την κατάληψή της από τους τζιχαντιστές, ο ISIS κυκλοφόρησε βίντεο στο οποίο εμφανίζονται μαχητές του να ρίχνουν δύο δήθεν ομοφυλόφιλους άντρες από την κορυφή ενός κτιρίου και στη συνέχεια να τους λιθοβολούν.
Το CBS μετέδωσε τη δήλωση ενός αυτόπτη μάρτυρα που υποστήριξε ότι «οι μαχητές του ISIS κάλεσαν από τα μεγάφωνα τους άνδρες να μαζευτούν και στη συνέχεια, ένα μαύρο φορτηγό έβγαλε έξω από το Wael Hotel τον Μαλάχ και τον Σαλαμάχ».
Πρώτος ρίχτηκε ο Μαλάχ. Ήταν δεμένος σε μια καρέκλα και δεν μπορούσε να αντισταθεί. Προσγειώθηκε στην πλάτη του, η οποία έσπασε αλλά ακόμα κινούσε τα πόδια του. Τότε ένας μαχητής τον πυροβόλησε στο κεφάλι. Στη συνέχεια άρπαξαν τον Σαλαμάχ. Προσγειώθηκε με το κεφάλι και πέθανε ακαριαία.
Εντούτοις και τους δύο τους λιθοβόλησαν, αμέσως μετά. Τα πτώματα βρίσκονταν κρεμασμένα στην πλατεία Ελευθερίας της Παλμύρας για δύο ημέρες και στο καθένα με μια πινακίδα στο στήθος τους έγραφε: «Έλαβε την τιμωρία για την άσκηση της αμαρτίας του λαού του Λωτ».
Το ISIS δημοσίευσε επίσης βίντεο εφήβων που εκτελούσαν 25 συλληφθέντες Σύρους στρατιώτες στο αρχαίο αμφιθέατρο της πόλης.
Το γαλλικό πρακτορείο (AFP) ανέφερε ότι ο ISIS εκτέλεσε έως και 200 άτομα μετά την κατάληψη της πόλης. Οι μαχητές του δολοφόνησαν επίσης τον Khalid al-Asaad, τον 83χρονο συνταξιούχο διευθυντή των αρχαιοτήτων της Παλμύρας.
Οι αμερικανικές δυνάμεις και τα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους μπορούσαν να είχαν σταματήσει την κατάληψη της Παλμύρας από το Ισλαμικό Κράτος, αλλά επέλεξαν να μην το κάνουν.
Ακόμα και οι «LA Times» ανέφεραν τότε ότι «καθώς το Ισλαμικό Κράτος [ISIS] έφτανε στην Παλμύρα, ο εναέριος συνασπισμός υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, που σφυροκοπούσε το Ισλαμικό Κράτος στη Συρία τους τελευταίους 18 μήνες, δεν έλαβε μέτρα για να αποτρέψει την κατάληψη και το πλιάτσικο στην ιστορική πόλη - η οποία, μέχρι τότε, είχε παραμείνει στα χέρια των υπερβολικά εξουθενωμένων δυνάμεων ασφαλείας της Συρίας».
Η Ουάσιγκτον αρνήθηκε να σώσει την Παλμύρα, επειδή η πόλη βρισκόταν υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης του Άσαντ.
Η δυσαρέσκεια των ΗΠΑ για την ήττα του ISIS στην Παλμύρα εκφράστηκε ευθαρσώς από τον εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Mark Toner σε συνέντευξη Τύπου τον Μάρτιο του 2016, όταν αρνήθηκε να «χαιρετίσει» και να επικροτήσει τη συριακή και τη ρωσική προσπάθεια απελευθέρωσης της πόλης.
Μέχρι την κατάληψη της Παλμύρας από το Ισλαμικό Κράτος η Ουάσιγκτον υποστήριζε ότι είναι η μόνη δύναμη εναντίον του στη Συρία σε αντίθεση με άλλους συμμάχους του Άσαντ που μάχονταν δήθεν μετριοπαθείς αντάρτες.
Μέχρι τον Απρίλιο του 2015, ISIS και Nusra είχαν καταλάβει, επίσης, το παλαιστινιακό στρατόπεδο προσφύγων Γιαρμούκ, γνωστό ως πρωτεύουσα της παλαιστινιακής διασποράς, στα νότια προάστια της Δαμασκού και σε απόσταση μόλις μερικών χιλιομέτρων από το προεδρικό μέγαρο.
Αυτό επέτρεψε στον ISIS και στη Nusra να ελέγξουν το έδαφος που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως βάση για να επιτεθούν στην καρδιά της ίδιας της πρωτεύουσας της Συρίας.
Με τα πρόσφατα παραδοθέντα όπλα που διέθεσε η CIA και οι συνάδελφοί της από τη Σαουδική Αραβία, αντικαθεστωτικοί από τον FSA και τη Nusra είχαν εισβάλει και κατείχαν μεγάλο τμήμα από το στρατόπεδο του Yarmouk δυόμισι χρόνια πριν, στις 15 Δεκεμβρίου του 2012.
Περίπου 800.000 κάτοικοι του Γιαρμούκ, τόσο Παλαιστίνιοι όσο και Σύροι, εγκατέλειψαν το στρατόπεδο για να ξεφύγουν από τους κινδύνους των επακόλουθων συγκρούσεων. Οι κάτοικοι, φοβούμενοι τόσο τους ισλαμιστές αντάρτες όσο και τις αεροπορικές επιδρομές της κυβέρνησης της Συρίας, αναζητούσαν από τότε καταφύγιο σε άλλες γειτονιές της Δαμασκού, στα παλαιστινιακά στρατόπεδα του Λιβάνου, στην Τουρκία, ακόμη και στην Ευρώπη, με την κλίμακα του εκτοπισμού τους αριθμητικά συγκρίσιμη με εκείνη του Nakba του 1948.
Οι αντάρτες σύντομα άρχισαν να λεηλατούν τα σπίτια, να κάνουν πλιάτσικο στα νοσοκομεία και να κλέβουν φάρμακα.
Τότε μόνο οι «New York Times» αναγνώρισαν την απειλή του ISIS παρατηρώντας ότι «με την κατάληψη μεγάλου μέρους του στρατοπέδου», το Ισλαμικό Κράτος θα «κάνει μεγαλύτερες επιδρομές στη Δαμασκό» ενώ η Washington Post σημείωσε ότι «η νέα ώθηση τους στα πέντε μίλια από την καρδιά της πρωτεύουσας ... ακόμη και όταν βρίσκονται σε υποχώρηση στο Ιράκ, εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους».
Ως αποτέλεσμα αυτής της απειλής, 14 παλαιστινιακές παρατάξεις το 2015 συμφώνησαν να δημιουργήσουν μια κοινή αίθουσα επιχειρήσεων με το συριακό στρατό για να προσπαθήσουν να νικήσουν τον ISIS στρατιωτικά και να καθαρίσουν από τους μαχητές του από το παλαιστινιακό στρατόπεδο.
Αποσύρθηκαν λίγο αργότερα μετά την πίεση που άσκησαν στον Παλαιστίνιο πρόεδρο Μαχμούντ Αμπάς, πράκτορες και αξιωματούχοι από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ.
Η αμερικανική προτίμηση για την πρόοδο του ISIS προς τη Δαμασκό, ακόμη και όταν τα αεροπλάνα των ΗΠΑ βομβάρδιζαν την τρομοκρατική ομάδα στην ανατολική Συρία και το Ιράκ, εξηγήθηκε από τον υπουργό Εξωτερικών της χώρας, John Kerry.
Ο Κέρι παραδέχτηκε ότι οι Αμερικανοί καλωσόρισαν την ώθηση του ISIS προς τη Δαμασκό, γιατί έτσι θα μπορούσαν να πιέσουν τον Άσαντ να εγκαταλείψει την εξουσία.
«Παρακολουθούσαμε» είπε και «είδαμε ότι η Daesh [ISIS] αυξανόταν σε ισχύ. Και πιστεύαμε ότι ο Άσαντ θα απειληθεί και θα αναγκαστεί να διαπραγματευτεί μαζί μας. Αντί να διαπραγματευτεί, όμως, πήρε τον Πούτιν για να τον υποστηρίξει» πρόσθεσε ο Κέρι αφήνοντας άφωνους όλους.
Τα αμερικανικά ΜΜΕ αρχικά μετέδωσαν τις δηλώσεις αυτές και μετά τις πήραν πίσω για δήθεν λόγους εθνικής ασφάλειας...
Συμπέρασμα
Οι ΗΠΑ σχεδιαστές χαιρέτισαν την προέλαση των αντικαθεστωτικών στη Συρία, συμπεριλαμβανομένου και του Ισλαμικού Κράτους και των ανταρτών εκείνων που προχώρησαν σε γενοκτονία του Αλεβιτικού πληθυσμού της Συρίας, όπως η Αλ Νούσρα, επειδή τα κέρδη τους ενίσχυσαν τον ευρύτερο στόχο της ανατροπής της συριακής κυβέρνησης, σε μια προσπάθεια να αποδυναμωθούν οι στενοί σύμμαχοι της, ειδικότερα η Χεζμπολάχ και το Ιράν.
Δεν ενδιαφέρθηκαν για τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχαν οι επιλογές τους στον συριακό λαό εξοπλίζοντας για χρόνια τους αντικαθεστωτικούς δήθεν μετριοπαθείς αντάρτες, γνωρίζοντας μάλιστα ότι οι πιο πολλοί συνδέονται με την Αλ Κάιντα.
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι η κυβέρνηση της Συρίας είναι ένα αυταρχικό αστυνομικό κράτος που έχει ανάγκη από δραστικές μεταρρυθμίσεις. Όπως όλες οι κυβερνήσεις σε πόλεμο έχει σκοτώσει αμάχους και έχει διαπράξει εγκλήματα εναντίον αθώων ανθρώπων κατά τη διάρκεια της εμφύλιας σύγκρουσης (αν και η έκταση των εγκλημάτων αυτών ήταν μαζικά φουσκωμένη και συχνά ακόμη και κατασκευασμένη από τον δυτικό Τύπο).
Δεν είναι όμως σαφές το αν οι πολίτες της Συρίας θα είχαν ωφεληθεί σε γενικές γραμμές αν οι Αμερικανοί είχαν καταφέρει να επιτύχουν το στόχο τους βοηθώντας τους αντικαθεστωτικούς, να ανατρέψουν τη συριακή κυβέρνηση.
Οι περισσότεροι Σύροι ακόμη και οι σουνίτες είδαν καθαρά τον εξισλαμισμό που επιχειρούσαν να φέρουν οι αντάρτικες ένοπλες ομάδες στη Συρία και τις διασυνδέσεις που είχαν άλλες με την Τουρκία κι άλλες με τη Σαουδική Αραβία.
Πολλοί άμαχοι εγκαταλείπουν οποιαδήποτε πόλη στην οποία οι αντάρτες κερδίζουν έδαφος και αναζητούν καταφύγιο κυρίως σε ελεγχόμενες από την κυβέρνηση περιοχές της χώρας ή εκτός της Συρίας. Η απειλή των βομβιστικών επιθέσεων της Συρίας και της Ρωσίας παίζει σίγουρα ρόλο σε αυτό, αλλά είναι σαφές ότι η λεηλασία των ανταρτών, η μαζική δολοφονία των μειονοτήτων και όσων συμπαθούν την κυβέρνηση και η επιβολή μιας εξτρεμιστικής θρησκευτικής κυριαρχίας δεν κάνουν συμπαθείς τους αντάρτες στον άμαχο πληθυσμό της Συρίας.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο κρυφός και βρώμικος πόλεμος των ΗΠΑ μέσω των ανταρτών της Συρίας, μετά και την ανάμιξη της Ρωσίας, έχει χάσει όλες τις μάχες του.
Σχόλιο: Πόλεμος στη Συρία: Οι Τρεις Εκδοχές
Το 'Μεγάλο Ψέμα' της Αμερικής στη Συρία
Ξύπνα, ξύπνα κόσμε!