Τα ρωμαϊκά ερείπια της Παλμύρας
Σήμερα συγκεκριμένα θέλω να ξέρω αν οποιοσδήποτε από εσάς έχει προσέξει ότι η αρχαία πόλη της Παλμύρας στη Συρία απελευθερώθηκε από τον συριακό στρατό. Κι αν το έχετε προσέξει, γνωρίζετε τι σημασία έχει;
Θα έχετε ακούσει ότι το Ισλαμικό Κράτος κατέλαβε την Παλμύρα πέρυσι, όπως επίσης και για τους φόβους ότι οι τζιχαντιστές μπορεί να καταστρέψουν πολλά από τα εντυπωσιακά ρωμαϊκά της ερείπια. Ως κομμάτι της δυτικής «χριστιανικής» κληρονομιάς, μπορεί να είχατε σκεφτεί ότι η καταστροφή τους από μια συμμορία μουσουλμάνων εξτρεμιστών θα πρόσφερε άπλετα κίνητρα στις δυτικές κυβερνήσεις ώστε να δράσουν άμεσα για να προστατεύσουν την πόλη και να συνθλίψουν τους άπιστους.
Παραδόξως, όχι μόνο αγνόησαν σε μεγάλο βαθμό την κατάκτηση της πόλης οι δυτικές κυβερνήσεις, αλλά η γενική αντίδραση των ευρωπαίων και αμερικανών πολιτικών στην προέλαση του ΙΚ σε Συρία και Ιράκ τα τελευταία 2 χρόνια ήταν να κουνούν το δάκτυλο και να εκδίδουν προειδοποιήσεις σχετικά με την άμεση απειλή που παρουσιάζουν αυτοί οι τρομοκράτες για εσάς και τα παιδιά σας. Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι η γενική εντύπωση που δόθηκε στους δυτικούς λαούς ήταν ότι, παρά τις στρατιωτικές τους βάσεις, τη μακρόχρονη παρουσία τους στη Μέση Ανατολή και τα συντριπτικά στρατιωτικά μηχανήματα τους, δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσαν να κάνουν οι χώρες του ΝΑΤΟ για να εμποδίσουν την εξάπλωση των τζιχαντιστών.
Αν θυμάστε, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους δεν είχαν κανένα πρόβλημα να προκαλέσουν «σοκ και δέος» στο Ιράκ, έπειτα να καταλάβουν τη χώρα για 10 χρόνια χρησιμοποιώντας εκατοντάδες χιλιάδες αμερικανούς στρατιώτες και μισθοφόρους. Τώρα όμως καλούμαστε να πιστέψουμε ότι οι δυτικές δυνάμεις ήταν εντελώς ανίσχυρες να αντιμετωπίσουν μια σχετικά μικρή ομάδα αποκεφαλιστών που κατάστρεφαν μανιασμένοι τη Συρία, σκοτώνοντας και ακρωτηριάζοντας πολίτες, και τρέποντας εκατομμύρια άλλους σε φυγή προς την Ευρώπη.
Θα συμφωνείτε ότι είναι δύσκολο να χωνέψουμε αυτή την αφήγηση.
Άρα είναι λίγο περίεργο να συνειδητοποιούμε τώρα ότι χρειάστηκαν 6 μόνο μήνες ρωσικών αεροπορικών επιδρομών εναντίον στόχων του ΙΚ και άμεση στήριξη του συριακού στρατού στον αγώνα του για εθνική κυριαρχία ώστε να καταστήσουν το ΙΚ ως μια ασήμαντη απειλή για τη Συρία ή το Ιράκ, για να απελευθερωθούν 500 πόλεις και χωριά - συμπεριλαμβανομένης της Παλμύρας - και για να δημιουργηθεί τελικά μια ειρηνευτική διαδικασία (σε μεγάλο βαθμό χάριν της Ρωσίας).
Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς ότι οι δυτικές κυβερνήσεις δεν ήθελαν να κάνουν τίποτα σχετικά με το ΙΚ και την προέλαση τους στο Ιράκ και τη Συρία, η για την απειλή που θέτουν για τους πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών, όπως αποδεικνύεται από τις πρόσφατες βομβιστικές επιθέσεις στο Παρίσι και στις Βρυξέλλες.
Αν διαλογιστείτε αυτά που έγραψα, και το γεγονός ότι η κυρίαρχη ρητορική των δυτικών πολιτικών ήταν να ξεφορτωθούν τον Άσαντ, και αν θυμηθείτε τις ιστορίες των ΜΜΕ σχετικά με τον εξοπλισμό των «επαναστατών» της Συρίας από τη CIA, την Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, όπως επίσης και την επαναλαμβανόμενη δαιμονοποίηση της Ρωσίας από τις δυτικές κυβερνήσεις, τι λογικό συμπέρασμα μπορούμε να αντλήσουμε σχετικά με την κατάσταση στη Συρία (και τη Μέση Ανατολή γενικά) όπως εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια;
Είναι δυνατό οι δυτικοί πολιτικοί ηγέτες να βλέπουν την απειλή των ισλαμικών βομβιστικών επιθέσεων ως χρήσιμο μέσο για την ενίσχυση του ελέγχου τους πάνω στους δυτικούς λαούς; Ας το παραδεχτούμε, το άμεσο αποτέλεσμα αυτών των βομβαρδισμών είναι η αύξηση της υποδομής της αστυνομοκρατίας στα δυτικά έθνη. Το μόνο που απομένει πλήρως αναπάντητο είναι εάν αυτοί που απαρτίζουν την πολιτική «ελίτ» της Δύσης προβληματίζονται από το σάλτο τους προς την απολυταρχία, ή αν την υποστηρίζουν ενεργά.
Σχόλια Αναγνωστών