μετανιώνω
Oι άνθρωποι μετανιώνουν πραγματικά στη ζωή για τις κακές επιλογές στον έρωτα, στις σπουδές, για τις απώλειες, για τις φορές που κάναμε πίσω από φόβο ή για τις περιπτώσεις που ενώ γνωρίζαμε κάτι « σκοτεινό » και ενοχλητικό, δεν μιλήσαμε εγκαίρως.
Πριν από λίγο καιρό η αρθρογράφος του Guardian, Emma Freud ξεκίνησε ένα παράξενο, ωστόσο ενδιαφέρον γκάλοπ μέσω Twitter, ρωτώντας followers και αναγνώστες το εξής απλό και ταυτόχρονα δύσκολο: «ποιο είναι το πράγμα για το οποίο μετανιώσατε περισσότερο στη ζωή σας».

Κόντρα στο αφελές μότο που θέλει τους ανθρώπους να μη μετανιώνουν για τίποτα ποτέ και να... μην κοιτάνε πίσω, η Freud, καταγράφει με ειλικρίνεια τους λόγους για τους οποίους ένας άνθρωπος μετανιώνει πραγματικά σ' αυτή τη ζωή. Το ωραιότερο; Πρόκειται για τους λόγους που αξίζει πραγματικά να μετανιώνει κανείς στη ζωή: για τις κακές επιλογές στον έρωτα, στις σπουδές, για τις απώλειες, για τις φορές που κάναμε πίσω από φόβο ή για τις περιπτώσεις που ενώ γνωρίζαμε κάτι «σκοτεινό» και ενοχλητικό, δεν μιλήσαμε εγκαίρως.

Ρίχνοντας μια ματιά στις ιστορίες ανθρώπων που μπήκαν στη διαδικασία να απαντήσουν στο ερώτημα της δημοσιογράφου, έστω και επιγραμματικά, η ιεραρχία της λίστας που διαμορφώθηκε πήγαινε ως εξής:

1. Πολλοί μετάνιωσαν που δεν ήταν στο πλευρό ενός αγαπημένου προσώπου, όταν τους είχε ανάγκη.
Αρκετές μαρτυρίες κάνουν λόγο για τη μητέρα, τον πατέρα ή κάποιον άλλον πρώτου βαθμού συγγενή που τελικά πέθανε χωρίς να προλάβουν να τον δουν. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι μαρτυρίες που αφορούν τη μη σωστή αξιολόγηση ενός τηλεφωνήματος ή ενός μηνύματος έκτακτης ανάγκης. «Μετανιώνω το ότι δεν ήμουν με τη μητέρα μου στο τέλος. Πέθανε δύο ώρες αφότου έφυγα από κοντά της και αυτό με στοιχειώνει ακόμη», γράφει μία από τις γυναίκες που απάντησαν στο ερώτημα, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται μία άλλη μαρτυρία: «Μετανιώνω το ότι δεν τηλεφώνησα στον πατέρα μου τη νύχτα πριν υποστεί το μοιραίο για την καρδιά του έμφραγμα. Ο λόγος για τον οποίο δεν τηλεφώνησα, ήταν πραγματικά ανόητος: δεν ήθελα να μου γκρινιάξει επειδή δεν είχα ακόμη χάσει τα κιλά που είχα βάλει στόχο. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω». Και άλλη μία: «Παραμονή Χριστουγέννων μου είχε τηλεφωνήσει η ξαδέλφη μου. Απέφυγα την κλήση γιατί καιγόμουν με τις προετοιμασίες και δεν ήθελα να πιάσουμε άλλη μία πολύωρη κουβέντα. Αυτοκτόνησε την επόμενη μέρα. Δεν μπορώ να πάψω να σκέφτομαι τι θα άλλαζε, αν είχα σηκώσει το τηλέφωνο».

2. Οι άνθρωποι επίσης μετανιώνουν για τις επιλογές συντρόφων.
Ψηλά στη λίστα είναι η αμφιβολία και οι πίσω σκέψεις για τους έρωτες που δεν είχαν την κατάληξη που τους άρμοζε, για τις επιλογές που προέκυψαν μετά από σοβαρό δίλημμα, αλλά και για το ότι δεν διεκδικήθηκε εγκαίρως η αγάπη ενός συγκεκριμένου ανθρώπου. Το «σαράκι» ότι με κάποιον άλλο ή κάποια άλλη η ευτυχία θα ήταν δεδομένη με τον καιρό μετατρέπεται σε σταθερό συμπέρασμα ότι έγινε η λάθος επιλογή... «Είμαι 15 χρόνια συνταξιούχος, παντρεμένος, σύζυγος, πατέρας και παππούς. Μετανιώνω, όμως, που παντρεύτηκα -και ξέρω ότι είναι ντροπή να το λέω- χωρίς πρώτα να τη ρωτήσω, να τη διεκδικήσω, να της πω τι αισθανόμουν. Ήταν το κορίτσι του απέναντι του γραφείου. Λυπάμαι απέραντα που δεν το έκανα ποτέ. Τώρα μου φαίνεται αστείο το γιατί ντρεπόμουν τόσο. Τότε έτσι ένιωθα και τώρα είναι αργά».

3. Μετανιώνουμε επίσης, όταν αποκρύψαμε κάτι ή αργήσαμε πάρα πολύ να παρέμβουμε για να διασώσουμε κάποιον ή μία κατάσταση από μία εξαιρετικά επώδυνη δοκιμασία.
«Αν έχω μετανιώσει για κάτι, είναι που γνώριζα ότι ο παππούς μου κακοποιεί τον αδελφό μου και δεν βρήκα ποτέ το κουράγιο να τον ξεμπροστιάσω για να προστατεύσω το παιδί», γράφει μία γυναίκα, ενώ μια άλλη κατηγορεί μέχρι σήμερα τον εαυτό της που δεν μίλησε για όσα η ίδια υπέστη από τον πατριό της.

4.Οι σπουδές είναι ο άλλος τομέας για τον οποίο μετανιώνει ένας άνθρωπος στη ζωή.
Το γεγονός ότι δεν φοίτησε στο Πανεπιστήμιο, δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του ή επέλεξε ένα πεδίο σπουδών, το οποίο δεν αποτελούσε τη δική του προτεραιότητα είναι από τις επιλογές που όχι μπορούν να στοιχειώνουν κάποιον για μια ζωή, αλλά επίσης μπορούν να τη διαμορφώνουν κατά τρόπο που τον κάνει δυστυχή. «Μετανιώνω για το ότι δεν πήγα ποτέ στο Πανεπιστήμιο. Το πτυχίο που ποτέ δεν πήρα με έκανε να νιώθω ανεπαρκής για όλη μου τη ζωή και έτσι δεν έζησα ποτέ τις πιθανότητες που πίστευα ότι θα ζήσω αν είχα σπουδάσει», αναφέρει μία μαρτυρία, ενώ μια άλλη τονίζει: «Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν ότι παράτησα το σχολείο το '80 γιατί έπρεπε να εργαστώ και έτσι δεν γράφτηκα ποτέ στη Σχολή Καλών Τεχνών, όπως ονειρευόμουν». Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται και η συνειδητοποίηση της φυσικής κλίσης και της ροπής που εμποδίζεται από την οικογένεια προς χάριν συνέχισης της οικογενειακής επιχείρησης.

5. Τα ρίσκα που ποτέ δεν πήραμε λόγω φόβου είναι τελευταία στη λίστα, ωστόσο, πονάνε με τον ίδιο τρόπο που πονάει οτιδήποτε άλλο για το οποίο δεν προσπαθήσαμε καν.
Από μία κοπάνα για να κάνουμε μια περιπετειώδη εκδρομή με φίλους, μέχρι το να... κλέψουμε το αυτοκίνητο του μπαμπά για μια βόλτα χωρίς δίπλωμα, μέχρι ένα μεγάλο ταξίδι στο εξωτερικό μόνο και μόνο για να δούμε από κοντά τον αγαπημένο μας καλλιτέχνη, αναφέρονται στο ιδιαίτερο γκάλοπ της Freud. Ωστόσο, τα πιο σκληρά «μετανιώνω» σ' αυτό τον τομέα καταγράφονται στο σημείο που παρά τις αξίες, τις σπουδές και τα προσωπικά του ταλέντα κάποιος φοβήθηκε να διεκδικήσει προαγωγή, αύξηση ή μετακίνηση στον τομέα που πίστευε ότι θα αποδώσει καλύτερα στην εργασία του, είτε λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης είτε λόγω φύλου.

Με στοιχεία από τον Guardian