Στιγμιότυπο οθόνης από την ανεξάρτητη εφημερίδα Daily Nation (@DailyNation), που φιλοξενεί φωτογραφίες των θυμάτων της επίθεσης στην Γκαρίσσα. Κοινοποίηση στο Twitter.
Στο ιστολόγιο "Africa is a Country", ο Κενυάτης συγγραφέας Binyavanga Wainaina ανέφερε ότι η Κένυα "δεν είναι έθνος, αν δεν μπορούμε να μνημονεύουμε κατάλληλα κάθε πολίτη που χάνεται":
Συνέχισε:Θέλω να δω ονόματα, ηλικίες και φωτογραφίες όσων σκοτώθηκαν στο Μπεκετόνι [στμ: επίθεση το 2014 από την Αλ Σαμπάμπ]. Όσων σκοτώθηκαν κατά τις μετεκλογικές αναταραχές. Η λησμονιά δεν είναι καλή. Σε αυτές τις πράξεις, τα κοινά μας αφυπνίζονται και πάλι. Η πολιτική του να λες δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας, η ένταση του πόνου μας, είναι η ίδια πολιτική που μας επιτρέπει να αγνοήσουμε το γεγονός ότι κάποιος στην Κένυα ξηλώνει τους θεσμούς που κλήθηκε να υπηρετήσει, τους απομυζεί, και επιστρέφει σαν ζόμπι, ένα πλαστικό ζόμπι με νέα μορφή, που θα κυβερνήσει ξανά κάπου αλλού.
Στο Twitter, η Ory Okolloh Mwangi εξήγησε γιατί είναι σημαντικό στην αφρικανική κουλτούρα να ονοματίζουμε τα θύματα:Θέλω να δω τρία εκατομμύρια κατοίκους του Ναϊρόμπι να πλημμυρίζουν τους δρόμους για να κλάψουν, να τραγουδήσουν και να αγκαλιαστούν, επειδή σκοτώθηκαν τα παιδιά μας. Θέλω να σταματήσω να νιώθω ότι ζούμε ιδιωτικές ζωές περισσότερο. Δε θέλω να ξανακούσω τη λέξη αυτο-ενδυνάμωση.
Προκειμένου να εξανθρωπίσουν τα θύματα, ορισμένοι χρήστες στο Τwitter χρησιμοποιούν την ετικέτα #147notjustanumber (147, δεν είναι απλά ένα νούμερο) για να κοινοποιήσουν τα ονόματα και τις φωτογραφίες τους:Η ονοματοδοσία και οι τελετές σχετικά με αυτή σημαίνουν πολλά στην αφρικανική κουλτούρα. Σημαίνουν το παρελθόν στη ζωή, το παρόν, το μέλλον. Κι έτσι θα τους δώσουμε όνομα, έναν προς έναν.
Για περισσότερα δείτε πηγή.
Σχόλιο: Κενυάτες φοιτητές περιγράφουν τη φρίκη που έζησαν όπου 147 άνθρωποι σκοτώθηκαν από μέλη της Αλ Σαμπάμπ