Πρόκειται για δύο στεφανιαίες τρύπες, η μεγαλύτερη από τις δύο βρίσκεται στο νότιο άκρο του ήλιου και καλύπτει το 6% με 8% της επιφάνειας του, ενώ η δεύτερη περίπου το 0,15%.
«Οι στεφανιαίες οπές είναι περιοχές με μικρότερη πυκνότητα και θερμοκρασία από την εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου, που είναι γνωστή ως στέμμα και αποτελούν πηγή των ισχυρών ανέμων ηλιακών σωματιδίων που περιβάλλουν τη Γη» εξηγεί η NASA.
Στεφανιαίες οπές για πρώτη φορά παρουσιάστηκαν από αστροναύτες στον διαστημικό σταθμό Skylab στο διοικητικό συμβούλιο της NASA το 1973 και το 1974.
Μάλιστα όπως εξηγούν οι ερευνητές, μπορεί να είναι ορατές για μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και η ακριβής μορφή αλλάζει όλη την ώρα.
Ενώ δεν είναι ακόμα σαφές τι προκαλεί τις στεφανιαίες τρύπες, γνωρίζουμε ότι σχετίζονται με περιοχές στον ήλιο, όπου τα μαγνητικά πεδία ανεβαίνουν πάνω και μακριά, φεύγουν στο διάστημα χωρίς να επιστρέψουν στην επιφάνεια, όπως συμβαίνει κανονικά.
Το υλικό που ρέει συνεχώς προς τα έξω ονομάζεται ηλιακός άνεμος, που συνήθως φτάνει τα 400 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Όταν όμως υπάρχει στεφανιαία τρύπα, η ταχύτητα του ανέμου μπορεί να διπλασιαστεί σε περίπου 800 χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο.
Σχόλιο: Οι στεφανιαίες τρύπες προκαλούν ηλιακούς ανέμους που φτάνουν στη Γη μέσω κυμάτων, και αν είναι έντονοι, μπορεί να προκαλέσουν καταστροφές στα ενεργειακά μας δίκτυα. Δημιουργούν επίσης το φαντασμαγορικό πολικό σέλας.