Το κλειδί για να νικήσουμε τον COVID-19 υπάρχει ήδη. Πρέπει να αρχίσουμε να το χρησιμοποιούμε. Άρθρο του Harvey A. Risch, MD, PhD, Καθηγητή Επιδημιολογίας, Yale School of Public Health, στο Newsweek
Υδροξυχλωροκίνη
Ως καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Γέιλ, έχω γράψει πάνω από 300 δημοσιεύσεις αξιολογημένες από ομότιμους κριτές (peer-reviewed) και επί του παρόντος κατέχω ανώτερες θέσεις στα διοικητικά συμβούλια διαφόρων κορυφαίων περιοδικών. Είμαι συνηθισμένος να υποστηρίζω θέσεις μέσα στην επικρατούσα ιατρική, οπότε έφτασα στο να ανακαλύψω ότι, εν μέσω κρίσης, αγωνίζομαι για μια θεραπεία που τα δεδομένα υποστηρίζουν πλήρως, αλλά η οποία, για λόγους που δεν έχουν καμία σχέση με μια σωστή κατανόηση της επιστήμης, έχει προωθηθεί στο περιθώριο. Ως αποτέλεσμα, δεκάδες χιλιάδες ασθενείς με COVID-19 πεθαίνουν άσκοπα. Ευτυχώς, η κατάσταση μπορεί να αντιστραφεί εύκολα και γρήγορα.

Αναφέρομαι, φυσικά, στο φάρμακο υδροξυχλωροκίνη. Όταν αυτό το φθηνό από του στόματος φάρμακο χορηγείται πολύ νωρίς κατά τη διάρκεια της ασθένειας, πριν ο ιός να έχει χρόνο να πολλαπλασιαστεί εκτός ελέγχου, έχει αποδειχθεί ότι είναι πολύ αποτελεσματικό, ειδικά όταν χορηγείται σε συνδυασμό με τα αντιβιοτικά αζιθρομυκίνη ή δοξυκυκλίνη και το συμπλήρωμα διατροφής ψευδάργυρο.

Στις 27 Μαΐου, δημοσίευσα ένα άρθρο στο American Journal of Epidemiology (AJE) με τίτλο «Πρώιμη θεραπεία εξωτερικών συμπτωματικών ασθενών υψηλού κινδύνου COVID-19 που θα έπρεπε να βελτιωθούν αμέσως ως κλειδί για την πανδημική κρίση» (Early Outpatient Treatment of Symptomatic, High-Risk COVID-19 Patients that Should be Ramped-Up Immediately as Key to the Pandemic Crisis). Αυτό το άρθρο, που δημοσιεύθηκε στο κορυφαίο περιοδικό επιδημιολογίας στον κόσμο, ανέλυσε πέντε μελέτες, αποδεικνύοντας σαφή και σημαντικά οφέλη για τους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε θεραπεία, καθώς και άλλες πολύ μεγάλες μελέτες που έδειξαν την ασφάλεια των φαρμάκων.

Οι γιατροί που έχουν χρησιμοποιήσει αυτά τα φάρμακα ενόψει του εκτεταμένου σκεπτικισμού ήταν πραγματικά ηρωικοί. Έκαναν ό, τι δείχνει η επιστήμη ότι είναι καλύτερο για τους ασθενείς τους, συχνά με μεγάλο προσωπικό κίνδυνο. Εγώ ο ίδιος γνωρίζω δύο γιατρούς που έχουν σώσει τη ζωή εκατοντάδων ασθενών με αυτά τα φάρμακα, αλλά τώρα μάχονται με κρατικά ιατρικά συμβούλια για να σώσουν τις άδειες και τη φήμη τους. Οι υποθέσεις εναντίον τους είναι εντελώς χωρίς επιστημονική αξία.

Από τη δημοσίευση του άρθρου μου στις 27 Μαΐου, επτά ακόμη μελέτες έχουν δείξει παρόμοιο όφελος. Σε μια μακρά επιστολή παρακολούθησης, που δημοσιεύτηκε επίσης από το AJE, συζητώ αυτές τις επτά μελέτες και ανανεώνω το αίτημά μου για την άμεση έγκαιρη χρήση υδροξυχλωροκίνης σε ασθενείς υψηλού κινδύνου. Αυτές οι επτά μελέτες περιλαμβάνουν: 400 επιπλέον ασθενείς υψηλού κινδύνου που υποβλήθηκαν σε θεραπεία από τον Δρ. Vladimir Zelenko, με μηδενικούς θανάτους· τέσσερις μελέτες συνολικού αριθμού περίπου 500 ασθενών υψηλού κινδύνου που υποβλήθηκαν σε θεραπεία σε γηροκομεία και κλινικές στις ΗΠΑ, χωρίς θάνατο· ελεγχόμενη δοκιμή περισσότερων από 700 ασθενών υψηλού κινδύνου στη Βραζιλία, με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο νοσηλείας και δύο θανάτους μεταξύ 334 ασθενών που έλαβαν υδροξυχλωροκίνη· και μια άλλη μελέτη 398 ασθενών στη Γαλλία, επίσης με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο νοσηλείας. Από τη δημοσίευση της επιστολής μου, ακόμη περισσότεροι γιατροί μού έχουν αναφέρει την απόλυτα επιτυχημένη χρήση τους.

Το αρχικό μου άρθρο στο AJE είναι διαθέσιμο δωρεάν στο διαδίκτυο και ενθαρρύνω τους αναγνώστες - ειδικά γιατρούς, νοσηλευτές, βοηθούς και συνεργάτες ιατρών και αναπνευστικούς θεραπευτές - να αναζητήσουν τον τίτλο και να τον διαβάσουν. Η επακόλουθη επιστολή μου συνδέεται εκεί με το πρωτότυπο άρθρο.

Πέρα από αυτές τις μελέτες μεμονωμένων ασθενών, έχουμε δει τι συμβαίνει σε μεγάλους πληθυσμούς όταν χρησιμοποιούνται αυτά τα φάρμακα. Αυτά ήταν «φυσικά πειράματα». Στη Βόρεια βραζιλιάνικη πολιτεία του Pará οι θάνατοι COVID-19 αυξάνονταν ραγδαία. Στις 6 Απριλίου το δίκτυο του δημόσιου νοσοκομείου αγόρασε 75.000 δόσεις αζιθρομυκίνης και 90.000 δόσεις υδροξυχλωροκίνης. Τις επόμενες εβδομάδες οι αρχές άρχισαν να διανέμουν αυτά τα φάρμακα σε μολυσμένα άτομα. Παρόλο που συνέχισαν να συμβαίνουν νέες περιπτώσεις, στις 22 Μαΐου το ποσοστό θανάτου άρχισε να πέφτει και τώρα είναι περίπου το ένα όγδοο αυτού που ήταν στο αποκορύφωμα.

Ένα αντίστροφο φυσικό πείραμα συνέβη στην Ελβετία. Στις 27 Μαΐου η ελβετική εθνική κυβέρνηση απαγόρευσε τη χρήση υδροξυχλωροκίνης σε εξωτερικούς ασθενείς για τον COVID-19. Γύρω στις 10 Ιουνίου οι θάνατοι από COVID-19 αυξήθηκαν τέσσερις φορές και παρέμειναν αυξημένοι. Στις 11 Ιουνίου η ελβετική κυβέρνηση ανακάλεσε την απαγόρευση και στις 23 Ιουνίου το ποσοστό θανάτου επανήλθε σε αυτό που ήταν προηγουμένως. Οι άνθρωποι που πεθαίνουν από τον COVID-19 ζουν περίπου τρεις έως πέντε εβδομάδες από την έναρξη των συμπτωμάτων, γεγονός που καθιστά ισχυρή την απόδειξη της αιτιώδους σχέσης σε αυτά τα πειράματα. Και τα δύο επεισόδια υποδηλώνουν ότι ένας συνδυασμός υδροξυχλωροκίνης και των συνοδευτικών φαρμάκων της μειώνει τη θνησιμότητα και πρέπει να υιοθετηθεί αμέσως ως το νέο πρότυπο περίθαλψης σε ασθενείς υψηλού κινδύνου.

Γιατί αγνοήθηκε η υδροξυχλωροκίνη;

Πρώτον, όπως όλοι γνωρίζουν, το φάρμακο έχει γίνει πολύ πολιτικοποιημένο. Για πολλούς, θεωρείται ως δείκτης πολιτικής ταυτότητας, και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος. Κανείς δεν χρειάζεται να τους υπενθυμίσω ότι αυτό δεν είναι ο τρόπος με τον οποίο πρέπει να προχωρά η ιατρική. Πρέπει να κρίνουμε αυτό το φάρμακο αυστηρά με την επιστήμη. Όταν οι γιατροί αποφοιτούν από την ιατρική σχολή, υπόσχονται επίσημα να κάνουν την υγεία και τη ζωή του ασθενούς την πρώτη τους σκέψη, χωρίς προκαταλήψεις φυλής, θρησκείας, εθνικότητας, κοινωνικής θέσης ή πολιτικής σχέσης. Οι ζωές πρέπει να έρχονται πρώτες.

Δεύτερον, το φάρμακο δεν έχει χρησιμοποιηθεί σωστά σε πολλές μελέτες. Η υδροξυχλωροκίνη έχει δείξει μεγάλη επιτυχία όταν χρησιμοποιείται νωρίς σε άτομα υψηλού κινδύνου, αλλά, όπως θα περίμενε κανείς για ένα αντιικό, έχει δείξει πολύ λιγότερη επιτυχία όταν χρησιμοποιείται αργά στην πορεία της νόσου. Παρόλα αυτά, έχει δείξει σημαντικό όφελος σε μεγάλες νοσοκομειακές μελέτες στο Μίσιγκαν και τη Νέα Υόρκη όταν ξεκίνησε μέσα στις πρώτες 24 έως 48 ώρες μετά την εισαγωγή.

Στην πραγματικότητα, ως φθηνά, από του στόματος και ευρέως διαθέσιμα φάρμακα, και ως συμπλήρωμα διατροφής, ο συνδυασμός υδροξυχλωροκίνης, αζιθρομυκίνης ή δοξυκυκλίνης και ψευδάργυρου είναι κατάλληλος για έγκαιρη θεραπεία στο περιβάλλον των εξωτερικών ασθενών. Ο συνδυασμός θα πρέπει να συνταγογραφείται σε ασθενείς υψηλού κινδύνου αμέσως μετά την κλινική υποψία της νόσου COVID-19, χωρίς να περιμένουν τα αποτελέσματα των δοκιμών. Οι καθυστερήσεις στην αναμονή πριν από την έναρξη των φαρμάκων μπορούν να μειώσουν την αποτελεσματικότητά τους.

Τρίτον, έχουν εγερθεί ανησυχίες από τον FDA και άλλους σχετικά με τους κινδύνους καρδιακής αρρυθμίας, ειδικά όταν χορηγείται υδροξυχλωροκίνη σε συνδυασμό με την αζιθρομυκίνη. Ο FDA βασίστηκε στα σχόλιά του σε δεδομένα στο FDA Adverse Event Reporting System. Αυτό το σύστημα αναφοράς καταγράφει έως και χίλιες περιπτώσεις αρρυθμιών που αποδίδονται στη χρήση υδροξυχλωροκίνης. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός είναι πιθανότατα υψηλότερος από αυτό, δεδομένου ότι το σύστημα αναφοράς, το οποίο απαιτεί από τους γιατρούς ή τους ασθενείς να ξεκινήσουν επαφή με το FDA, υποτιμά αισθητά τις παρενέργειες του φαρμάκου.

Αλλά αυτό που δεν ανακοίνωσε ο FDA είναι ότι αυτές οι ανεπιθύμητες ενέργειες προήλθαν από δεκάδες εκατομμύρια χρήσεις υδροξυχλωροκίνης από ασθενείς για μεγάλα χρονικά διαστήματα, συχνά για τη χρόνια θεραπεία του λύκου ή της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ακόμα κι αν τα πραγματικά ποσοστά αρρυθμίας είναι δεκαπλάσια από αυτά που αναφέρθηκαν, οι βλάβες θα ήταν μικροσκοπικές σε σύγκριση με τη θνησιμότητα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε ασθενείς με ανεπαρκή θεραπεία με COVID-19. Αυτό το γεγονός αποδεικνύεται από μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης σε περισσότερους από 320.000 ηλικιωμένους ασθενείς που έλαβαν τόσο υδροξυχλωροκίνη όσο και αζιθρομυκίνη, οι οποίοι είχαν υπερβολικά ποσοστά θανάτου από αρρυθμία μικρότερο από 9/100.000 χρήστες, όπως συζητώ στην προαναφερθείσα εργασία μου στις 27 Μαΐου. Μια νέα εργασία στο American Journal of Medicine από καθιερωμένους καρδιολόγους σε όλο τον κόσμο συμφωνεί πλήρως με αυτό.

Στο μέλλον, πιστεύω ότι αυτό το λανθασμένο επεισόδιο σχετικά με την υδροξυχλωροκίνη θα μελετηθεί από τους κοινωνιολόγους της ιατρικής ως κλασικό παράδειγμα του πώς οι εξω-επιστημονικοί παράγοντες υπερισχύουν των σαφών ιατρικών αποδείξεων. Αλλά προς το παρόν, η πραγματικότητα απαιτεί ένα σαφές, επιστημονικό μάτι για τα στοιχεία και πού δείχνει. Για τους ασθενείς υψηλού κινδύνου, για τους γονείς και τους παππούδες μας, για τους ανέργους, για την οικονομία και την πολιτική μας, ειδικά για αυτούς που επηρεάζονται δυσανάλογα, πρέπει να αρχίσουμε αμέσως τη θεραπεία.

Harvey A. Risch, MD, PhD, είναι καθηγητής επιδημιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Yale.

Πηγή

Harvey A. Risch, The Key to Defeating COVID-19 Already Exists. We Need to Start Using It | Opinion. Newsweek. 7/23/20.