Μια παγκόσμια πανδημία;
Ας εξετάσουμε τα προβλήματα της κοινωνίας μας από μια άλλη, πιο αντικειμενική οπτική.
Μαύρα στατιστικά, όντως
Ανεξάρτητα από το πόσοι άνθρωποι στον κόσμο το αντιλαμβάνονται, η αλήθεια είναι ότι δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά από ασθένειες, κατάθλιψη και αυτοκαταστροφή. Κι αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ, πολύ καιρό.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σχετικά με τα αίτια θανάτων για τα έτη 2000-2016, περίπου 800,000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από αυτοχειρία, δηλαδή, ένα άτομο κάθε 40 δευτερόλεπτα. Και αν προσέξατε, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση της ψυχικής υγείας των πολιτών δεν έχει βελτιωθεί.
Δεδομένα που ανάλυσαν 55 εκατομμύρια ασφαλισμένους αμερικάνους millennials (ηλικίας 21 με 36 ετών) το 2017, διαπίστωσαν ότι οι millennials είχαν σημειώσει αύξηση 47% στις διαγνώσεις για κατάθλιψη.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, οι συνταγές γιατρών για αντικαταθλιπτικά υπερδιπλασιάστηκαν την τελευταία δεκαετία. Το 2016 χορηγήθηκαν 64,7 εκατομμύρια αντικαταθλιπτικά - 33,7 εκατομμύρια (108,5%) περισσότερα από ό, τι το 2006, όταν ήταν 31,0 εκατομμύρια (NHS Digital, 2019).
Οι ΗΠΑ είδαν αύξηση κατά 64% του ποσοστού των ατόμων που χρησιμοποιούν αντικαταθλιπτικά φάρμακα μεταξύ του 1999 και του 2014 (Winerman, 2017). Ωστόσο, το Αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ανέφερε ότι η χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων στις ΗΠΑ αυξήθηκε σχεδόν κατά 400% τις τελευταίες δύο δεκαετίες, καθιστώντας τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα φάρμακα από Αμερικανούς ηλικίας 18-44 ετών (Segura, 2013 ). Ο πληθυσμός των Η.Π.Α. αποτελεί το 5% του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά εκεί συνταγογραφούνται τα δύο τρίτα όλων των ψυχιατρικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως.
Στην Ιαπωνία, η αυτοκτονία είναι η κύρια αιτία θανάτου παιδιών ηλικίας 10 έως 14 ετών για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο (Kyodo, 2019). Τα ποσοστά αυτοκτονίας ανάμεσα στα παιδιά στις ΗΠΑ αυξήθηκαν κατά 77% τα τελευταία 10 χρόνια, ενώ ο αριθμός αυτός είναι ακόμη υψηλότερος κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους (Vibes, 2018).
Κατά μέσο όρο, 20 αμερικανοί βετεράνοι πήραν οι ίδιοι τη ζωή τους καθημερινά το 2014, σύμφωνα με το Υπουργείο Υποθέσεων Βετεράνων των ΗΠΑ. Από το 2001, οι αυτοκτονίες βετεράνων αυξήθηκαν κατά 32%, ενώ οι αυτοκτονίες των ενηλίκων αυξήθηκαν κατά 23% (RT, 2016)
Μια άλλη έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2019, αποκάλυψε ότι τα ποσοστά αυτοκτονίας επισήμως βρίσκονται στο υψηλότερο επίπεδο από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με 1.4 εκατομμύρια απόπειρες αυτοκτονίας το 2017 (Durden, 2019). Περισσότεροι από 70.000 άνθρωποι αυτοκτόνησαν το 2017 και 17.3 εκατομμύρια (7%) των Αμερικανών αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας. Το προσδόκιμο ζωής στις ΗΠΑ έχει επίσης μειωθεί κατά τρία χρόνια, εν μέρει λόγω της αύξησης της υπερβολικής δόσης ναρκωτικών και των αυτοκτονιών.
Σύμφωνα με μια έκθεση που ανέλυσε τα αίτια των αποτρέψιμων θανάτων στην Αμερική το 2017, για πρώτη φορά στην ιστορία, οι Αμερικανοί είναι πιο πιθανό να πεθάνουν από μια τυχαία υπερβολική δόση οπιοειδών παρά από αυτοκινητιστικό ατύχημα. Αν είναι παρηγοριά, η πιθανότητα να πεθάνει κάποιος από υπερβολική δόση οπιοειδών παραμένει μια στις 96 έναντι μιας στις 6 από καρδιακές παθήσεις ή μια στις 7 από καρκίνο (Mazzei, 2019). Στην πραγματικότητα, 1 στους 2 άνδρες και 1 στις 3 γυναίκες θα βιώσουν τον καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Η Παγκόσμια Έκθεση για τα Ναρκωτικά από το Γραφείο του ΟΗΕ για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα (UNODC) αποκάλυψε ότι το 2017 περίπου 53,4 εκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποίησαν οπιοειδή μέσα στο χρόνο, αύξηση κατά 56% έναντι των εκτιμήσεων του 2016. Συνολικά, εκτιμάται ότι περίπου 35 εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν από διαταραχές σχετικές με τη χρήση ναρκωτικών και τα οπιοειδή ευθύνονται για τα δύο τρίτα των 585.000 ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους λόγω χρήσης ναρκωτικών το 2017. Η κρίση της υπερβολικής δόσης οπιοειδών στη Βόρεια Αμερική έφθασε επίσης σε νέα ύψη το 2017 με περισσότερους από 47.000 θανάτους από υπερβολική δόση οπιοειδών να σημειώνονται στις Ηνωμένες Πολιτείες, αύξηση 13% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος και 4.000 θανάτους που συνδέονται με τα οπιοειδή στον Καναδά, αύξηση 33% από το 2016 (UNODC, 2019).
Στην πραγματικότητα, οι θάνατοι λόγω απελπισίας - αναφερόμενοι σε αυτοκτονίες, αλκοόλ και υπερβολική δόση ναρκωτικών - έχουν φτάσει σε επίπεδα ρεκόρ στις ΗΠΑ, σύμφωνα με μια έκθεση του 2017 που εξέτασε στοιχεία και από τις 50 πολιτείες και την Ουάσιγκτον, D.C (Edwards, 2019). Τα ποσοστά στη Δυτική Βιρτζίνια, το Οχάιο, την Πενσυλβανία είναι τουλάχιστον διπλάσια του εθνικού μέσου όρου των ποσοστών υπερβολικής δόσης ναρκωτικών. Η Δυτική Βιρτζίνια είχε τα υψηλότερα ποσοστά θνησιμότητας από τα ναρκωτικά, τα οποία τροφοδοτούνται κυρίως από την επιδημία οπιοειδών. Επιπλέον, τα ποσοστά αυτά αυξήθηκαν κατά 450% από το 2005 έως το 2017, σύμφωνα με την έκθεση (Edwards, 2019). Αλλά δεν είναι μόνο τα συνταγογραφούμενα παυσίπονα και η ηρωίνη που δημιουργούν αυτά τα ποσοστά θνησιμότητας. Οι συγγραφείς της μελέτης επισημαίνουν επίσης την φαιντανύλη και άλλα ισχυρά συνθετικά οπιοειδή τα οποία προσθέτονται σε παράνομα ναρκωτικά όπως η κοκαΐνη. Η φαιντανύλη είναι παρόμοια με τη μορφίνη, αλλά 50 έως 100 φορές πιο ισχυρή.
Εκτός από τα παραπάνω και σύμφωνα με γενικές εκτιμήσεις, 129 εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως υποφέρουν από τη Διαταραχή Ελλειματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας - ADHD (CHADD, 2019). Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) αναφέρει ότι το 11% όλων των παιδιών στις ΗΠΑ ηλικίας 4 με 17 ετών έχει διαγνωστεί με ADHD - δηλαδή περίπου 6,1 εκατομμύρια παιδιά το 2016, ποσοστό με 43% αύξηση από το 2003 (ADHD Editorial Board, 2019). Τα αγόρια έχουν σχεδόν τριπλάσια πιθανότητα να διαγνωσθούν με ADHD (13,2%) από τα κορίτσια (5,6%). Στους ενήλικες, το ποσοστό είναι πολύ χαμηλότερο (περίπου 4,4%), αλλά οι ειδικοί προειδοποιούν ότι αυτό αντικατοπτρίζει μόνο τις αναφερόμενες διαγνώσεις. ο επιπολασμός της ADHD μπορεί να είναι σημαντικά υψηλότερος, καθώς πολλοί ενήλικοι, ιδιαίτερα οι γυναίκες με συμπτώματα αφηρημάδας, παραμένουν αδιάγνωστοι.
Ο συνολικός αριθμός ατόμων με άνοια παγκοσμίως το 2015 είχε εκτιμηθεί σε 47,5 εκατομμύρια. Ο συνολικός αριθμός νέων περιπτώσεων άνοιας κάθε χρόνο παγκοσμίως είναι περίπου 7,7 εκατομμύρια, γεγονός που υποδηλώνει 1 νέα περίπτωση κάθε 4 δευτερόλεπτα. Ο αριθμός των ατόμων που πάσχουν από άνοια αναμένεται να αυξηθεί σε 75,6 εκατομμύρια το 2030 και 135,5 εκατομμύρια το 2050. Οι αριθμοί αυτοί είναι σχεδόν διπλάσιοι του ρυθμού προβλεπόμενης αύξησης του πληθυσμού κατά τη διάρκεια αυτής της χρονικής περιόδου.
Κατά τη διάρκεια των ετών 2013 και 2017, η άνοια και η διάγνωση της νόσου του Αλτσχάιμερ αυξήθηκαν κατά 83% ανάμεσα στους αμερικανούς ηλικίας 30 έως 44 ετών που ήταν ασφαλισμένοι. Η ηλικιακή αυτή ομάδα περιλαμβάνει τους μεγαλύτερους millennials. Συνολικά, οι διαγνώσεις πρώιμης εμφάνισης αυξήθηκαν κατά 200% ανάμεσα στους αμερικανούς μεταξύ 30 και 64 ετών που ήταν ασφαλισμένοι. Αυτό περιελάμβανε ένα άλμα του 50% ανάμεσα στα άτομα ηλικίας 45 έως 54 ετών και του 40% για τα άτομα ηλικίας 55 έως 64 ετών. Ο μέσος ασθενής διαγνώστηκε στην ηλικία των 49.
Ολοκληρώνοντας την «ξενάγησή» μας σε αυτές τις καταθλιπτικές παγκόσμιες στατιστικές, τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτή η «επιδημία» - την οποία ορίζουν οι θάνατοι από ναρκωτικά, οινοπνευματώδη ποτά και αυτοκτονία - είναι έτοιμη να σκοτώσει περισσότερους από 1,6 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2025 εάν συνεχίσει να αυξάνεται με τον τρέχοντα ρυθμό (Buyniski, 2019).
Και να με συγχωρείτε για όλα τα σκοτεινά στατιστικά στοιχεία που δεν συμπεριέλαβα. Είναι πραγματικά αδύνατο να καλύψω ολόκληρη την τραγωδία της ανθρώπινης εποχής μας.
Ας βάλουμε τα πράγματα στις σωστές διαστάσεις
Όπως μπορείτε να φανταστείτε, οι οικογενειακοί γιατροί αντιμετωπίζουν τόσες πολλές πραγματικές τραγωδίες σε καθημερινή βάση, που δεν αγχωνόμαστε πλέον από τη γρίπη, η οποία ήταν αρκετά έντονη τα τελευταία χρόνια, υπερφορτώνοντας με ασθενείς τους διαδρόμους και τους θαλάμους των νοσοκομείων, και χωρίς προστατευτικές μάσκες για τους γιατρούς μας. Πολλοί ευάλωτοι άνθρωποι πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της εποχής της γρίπης, αλλά κανείς δεν το προπαγανδίζει, εκτός για την αναφορά στο εμβόλιο της γρίπης. Ως επί το πλείστον, συνεχίζουμε τη ζωή μας και οι άνθρωποι τελικά ξεχνούν τα πάντα. Αυτό συμβαίνει κάθε σεζόν. Όμως, παρά το γεγονός ότι ο κοροναϊός φαίνεται να είναι όσο μεταδοτικός και λιγότερο θανατηφόρος από την εποχική γρίπη, μας προτρέπουν και απαιτούν να τρομοκρατηθούμε τώρα.
Στην κλινική όπου εργάζομαι, στρώνουν «κόκκινο χαλί» - όσον αφορά εργαστηριακή και νοσοκομειακή υποστήριξη - στους ασθενείς με αυτό το νέο ιό. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους ασθενείς μου που υποφέρουν από κάποια νευρολογική ασθένεια και πρέπει να περιμένουν 9 μήνες για να δουν τον νευρολόγο; Αν ταξινομούσαμε τα νευρολογικά προβλήματα ως νέους ιούς, ίσως οι ασθενείς να έπαιρναν την αξιολόγηση και την προτεραιότητα που χρειάζονται και τους αξίζει.
Κατά τη διάρκεια αυτού του χειμώνα, ενώ βρισκόμουν σε υπηρεσία στην κλινική μου, έβλεπα πάνω από 40 άτομα κάθε πρωί που είχαν είτε κρυολόγημα είτε γρίπη. Αυτό ήταν ένα αρκετά συνηθισμένο σενάριο για το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Τα απογεύματα μου διατέθηκαν ως επί το πλείστον για την αντιμετώπιση των συνήθων τραγωδιών, στις οποίες κανείς δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη προσοχή.
Κυριολεκτικά, βλέπουμε ανθρώπους να πεθαίνουν καθημερινά, από τον ένα ή τον άλλο λόγο, και δεν είναι ο κοροναϊός που τους παίρνει τη ζωή. Το ποσοστό θνησιμότητας από τον κοροναϊό δεν είναι τόσο υψηλό όσο αυτό του μέσου εποχικού ιού της γρίπης. Σε περίπτωση που δεν το γνωρίζετε, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι και τόσο καλά όσο σας λένε όταν τους χαιρετάτε. Οι περιπτώσεις καρδιακής ανεπάρκειας, χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας, του καρκίνου και άλλων «σύγχρονων ασθενειών» έχουν φτάσει σε επίπεδα πανδημίας, αλλά και πάλι, δεν υπάρχει καμιά υστερία γύρω από αυτά τα θέματα. Άρα, μην πανικοβάλλεστε για χάρη του κοροναϊού. Όντως, οι πιθανότητες να επιβιώσετε αν κολλήσετε είναι πολύ καλές. Και μην παραξενευτείτε αν τον περάσατε ήδη και δεν το καταλάβετε.
Πάνω απ' όλα, μην υποκύψετε στην παθολογική υστερία
Μην αφήσετε το στρες να σας κατατροπώσει. Το άγχος οδηγεί σε φλεγμονή, η οποία οδηγεί σε ασθένειες.
Σύμφωνα με τον Sheldon Cohen από το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon, «η φλεγμονή ρυθμίζεται εν μέρει από την ορμόνη κορτιζόλη και όταν δεν επιτρέπεται στην κορτιζόλη να εξυπηρετήσει αυτή τη λειτουργία, η φλεγμονή μπορεί να ξεφύγει από τον έλεγχο». (Cohen κ.ά., 2012)
Το παρατεταμένο άγχος μεταβάλλει την αποτελεσματικότητα της κορτιζόλης στη ρύθμιση της φλεγμονής, επειδή μειώνει την ευαισθησία του ιστού στην ορμόνη. Συγκεκριμένα, τα ανοσοκύτταρα χάνουν την ευαισθησία τους στην ρυθμιστική επίδραση της κορτιζόλης. Η φλεγμονώδης διαταραχή πιστεύεται ότι προάγει την ανάπτυξη και την εξέλιξη πολλών ασθενειών. Ο ίδιος μηχανισμός είναι παρών στον διαβήτη τύπου 2, όταν τα κύτταρα χάνουν την ευαισθησία τους στην ορμόνη ινσουλίνη, η οποία συσσωρεύεται συνεχώς στην προσπάθειά της να ρυθμίσει τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα που προέρχονται από μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες.
Ο Cohen έδειξε πώς οι άνθρωποι που υποφέρουν από ψυχολογικό στρες είναι πιο ευάλωτοι στην εμφάνιση συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος λόγω της φλεγμονώδους αντίδρασης που προκαλείται από την προσπάθεια του οργανισμού να καταπολεμήσει τη λοίμωξη. Όσο μεγαλύτερη είναι η φλεγμονώδης αντίδραση του σώματος στον ιό, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα εμφάνισης συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος.
Στη μελέτη του Cohen, το βίωμα ενός παρατεταμένου αγχωτικού γεγονότος συνδέθηκε με την αδυναμία των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος να ανταποκριθούν σε ορμονικά σήματα που κανονικά ρυθμίζουν τη φλεγμονή. Άρα, άτομα που το σύστημα τους αδυνατεί να ρυθμίσει την φλεγμονή ήταν πιο πιθανό να αναπτύξουν κρυολογήματα όταν εκτεθούν στον ιό και παράγουν περισσότερους χημικούς αγγελιοφόρους που προκαλούν φλεγμονή, όπως οι κυτοκίνες, όταν μολυνθούν.
Όπως εξηγεί ο Cohen, «όταν μας καταβάλει το στρες, τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν στον ορμονικό έλεγχο και συνεπώς παράγουν επίπεδα φλεγμονής που προωθούν την ασθένεια. Επειδή η φλεγμονή παίζει ρόλο σε πολλές ασθένειες όπως τα καρδιαγγειακά, το άσθμα και τις αυτοάνοσες διαταραχές, αυτό το μοντέλο υποδεικνύει επίσης την επιρροή του άγχους.»
Πάρτε για παράδειγμα το σύνδρομο των φροντιστών, μια κατάσταση που δεν έχει ακόμη αναγνωριστεί, η οποία εκδηλώνεται με εξάντληση, θυμό, οργή ή ενοχή που προκύπτουν από το δυσβάσταχτο και αναπόφευκτο καθήκον φροντίδας ενός ατόμου με αναπηρία ή χρόνιας ασθένειας, όπως κάποιο με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Το χρόνιο άγχος από την παροχή φροντίδας επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα με διάφορους τρόπους. Μειώνει τα κύτταρα Τ που είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων με καίρια σημασία για το ανοσοποιητικό σύστημα και βρίσκονται στον πυρήνα της προσαρμοστικής ανοσίας, το σύστημα που προσαρμόζει την ανοσολογική αντίδραση του σώματος σε συγκεκριμένα παθογόνα, προκειμένου να τα καταστρέψει και οποιαδήποτε τοξικά μόρια παράγουν.
Στο σύνδρομο των φροντιστών υπάρχουν επίσης αυξημένα επίπεδα ορμόνων του στρες όπως η κορτιζόλη, για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Μια μελέτη του Miller και των συναδέλφων του έδειξε ότι ακόμα και όταν τα επίπεδα κορτιζόλης ήταν φυσιολογικά για τους φροντιστές καρκινοπαθών, το πρότυπο της γονιδιακής έκφρασης στα μονοκύτταρα - ένας άλλος τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που εμπλέκονται στην ανοσολογική αντίδραση του σώματος - άλλαξε έτσι ώστε να ανταποκρίνονται λιγότερο στις αντιφλεγμονώδεις δράσεις της κορτιζόλης και έγιναν πιο ευαίσθητα στις προ-φλεγμονώδεις δράσεις ενός μεσολαβητή παράγοντα που ονομάζεται πυρηνικός παράγοντας-Κάπα Β ή ΝΡ-κΒ (Miller κ.α., 2008). Συνεπώς, όπως έδειξε η έρευνα του Cohen, τα λευκά αιμοσφαίρια των φροντιστών δεν μπορούσαν να λάβουν το σήμα από την κορτιζόλη που τους έλεγε να διακόψουν την λειτουργία της φλεγμονής.
Η αυξημένη παραγωγή κορτιζόλης επηρεάζει τη μνήμη καθώς υπονομεύει την επικοινωνία μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων που εμπλέκονται στο σχηματισμό και την επεξεργασία των αναμνήσεων, επηρεάζοντας έτσι την ικανότητα ανάκλησης στη μνήμη.
Οι διασυνδέσεις μεταξύ των εγκεφαλικών κυττάρων, που ονομάζονται συνάψεις, είναι κρίσιμες για τις διαδικασίες συλλογής και αποθήκευσης μνήμης. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι η παρακινούμενη από το άγχος απελευθέρωση της εκλυτικής ορμόνης κορτικοτροπίνης (CRH) στον ιππόκαμπο - κύρια περιοχή μάθησης και μνήμης στον εγκέφαλο - οδηγεί στην ταχεία αποσύνθεση των προεξοχών στα εγκεφαλικά κύτταρα στα οποία εντοπίστηκαν συνάψεις. Η κορτικοτροπίνη διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην απόκριση στο στρες (University of California, Irvine, 2008).
Το χρόνιο άγχος επιβραδύνει την επούλωση των τραυμάτων και οδηγεί σε κατάθλιψη, άγχος, θυμό, υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιαγγειακή νόσο, διαβήτη, απώλεια μνήμης και ένα επιβαρυμένο ανοσοποιητικό σύστημα, μειώνοντας το προσδόκιμο ζωής των φροντιστών. Οι φροντιστές υποφέρουν από μια κατάσταση κατάθλιψης και εξάντλησης, καθώς βλέπουν τους αγαπημένους τους να επιδεινώνονται, γεγονός που οδηγεί σε συναισθηματικά προβλήματα και προβλήματα υγείας.
Η παντελής εξουθένωση μπορεί να εκδηλωθεί μέσω συμπτωμάτων όπως η κόπωση, διαταραχές ύπνου, πόνοι, επιθυμία για ζάχαρη ή αλάτι, ζαλάδες, επιδείνωση του προεμμηνορροϊκού συνδρόμου ή εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα, διακυμάνσεις της διάθεσης, διανοητική ομίχλη (brain fog), ορμονικές ανισορροπίες, μυϊκή ένταση, αυτοάνοσες διαταραχές, δυσπεψία κ.λπ. .
Αναπνοή για τη ρύθμιση του άγχους
Για την άμεση ανακούφιση από το άγχος, συνιστώ ανεπιφύλακτα το πρόγραμμα Éiriú Eolas το οποίο χρησιμοποιεί Αναπνοές του Αυλού για άμεση μείωση και έλεγχο του στρες. Οι Αναπνοές του Αυλού φέρνουν σε ισορροπία ολόκληρο το σύστημα σώματος-πνεύματος. Μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε οπουδήποτε ανά πάσα στιγμή για: τον έλεγχο των φόβων και των φοβιών, την ταχεία ανάκαμψη από σοκ ή σε καταστάσεις υψηλής ενέργειας όπου απαιτείται αποφασιστική δράση και ο έλεγχος του άγχους είναι απαραίτητος.
© eiriu-eolas.org
Το πνευμονογαστρικό νεύρο ενισχύει την νευρογένεση (δημιουργεί νέο εγκεφαλικό ιστό) αυξάνοντας τη λειτουργία του εγκεφαλικού νευροτροφικού παράγοντα (BDNF), ο οποίος δρα ως λίπασμα για τα εγκεφαλικά σας κύτταρα. Βοηθά στην αποκατάσταση του εγκεφαλικού ιστού, αλλά βοηθά επίσης στην αναγέννηση των ιστών σε όλο το σώμα. Ο BDNF διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη νευρωνική πλαστικότητα, η οποία είναι απαραίτητη για τη μάθηση, τη σκέψη και τα υψηλότερα επίπεδα εγκεφαλικής λειτουργίας. Συνεπώς, η πρακτική του Éiriú Eolas θα ξεκινήσει ή θα βελτιώσει την νευρογένεση και τη νευροπλαστικότητα, τις διαδικασίες που είναι απαραίτητες για τη διατήρηση των λειτουργιών του εγκεφάλου καθώς γερνάμε, αλλά και για την ανάρρωση από τραύμα, την συναισθηματική προσαρμογή και τη μάθηση.
Όταν διεγείρουμε το πνευμονογαστρικό νεύρο, παράγουμε αυτό που ονομάζεται κινητικο-αισθητηριακός ρυθμός του εγκεφάλου (SMR). Αυτό είναι ένα ενεργοποιημένο μοτίβο στο βρεγματικό φλοιό που σχετίζεται με μια κατάσταση χαλαρής επαγρύπνησης, πνευματικής εστίασης και αυξημένης συνειδητοποίησης. Οι άνθρωποι που παρουσιάζουν αυτό το μοτίβο εμφανίζουν βελτιωμένο ύπνο, πέψη, σκέψη, μνήμη και οι εγκέφαλοί τους γίνονται πολύ πιο ανθεκτικοί στις κρίσεις. Εκτός από αυτό, έχουν λιγότερες λαχτάρες και εθισμούς.
Η διέγερση του πνευμονογαστρικού νεύρου απελευθερώνει επίσης ορμόνες όπως η προλακτίνη, η αγγειοπιεστίνη και η ωκυτοκίνη. Αυτές είναι ορμόνες που λειτουργούν ενάντια στο άγχος και προωθούν την ανάπτυξη και τη σύσφιξη των κοινωνικών δεσμών. Η ωκυτοκίνη είναι γνωστή ως η «ορμόνη της αγκαλιάς», οπότε δεν είναι περίεργο που το πνευμονογαστρικό νεύρο αποκαλείται «το νεύρο της συμπόνιας». Στην πραγματικότητα, το πνευμονογαστρικό νεύρο είναι συνυφασμένο με νευρικά δίκτυα που εμπλέκονται σε προ-κοινωνική και ενσυναισθητική επικοινωνία, περιλαμβάνοντας μυϊκές ομάδες του σώματος που σχετίζονται με τη φροντίδα. Η ωκυτοκίνη είναι στενά συνδεδεμένη με το βίωμα της εμπιστοσύνης και της αγάπης.
Κατά τη διάρκεια των ασκήσεων αναπνοής και του τμήματος διαλογισμού του προγράμματος Éiriu Eolas, πραγματοποιούνται διάφορες νευροχημικές αλλαγές. Τα επίπεδα των αντικαταθλιπτικών ορμονών GABA, μελατονίνης και σεροτονίνης αυξάνονται. Η GABA και η σεροτονίνη είναι νευροδιαβιβαστές που μας κάνουν ευτυχισμένους, χαλαρούς και γαλήνιους. Τα άτομα με άγχος, κρίσεις πανικού και αϋπνία έχουν χαμηλά επίπεδα GABA. Η σεροτονίνη είναι απαραίτητη για μια χαρούμενη διάθεση, μειώνοντας το άγχος και την ευερεθιστότητα και βοηθώντας μας να κοιμηθούμε. Η μελατονίνη είναι η φυσική μας ορμόνη που ρυθμίζει τον ύπνο.
Όλες αυτές οι φυσικές χημικές ουσίες ενισχύονται κάθε φορά που εφαρμόζουμε το πρόγραμμα Éiriú Eolas, χωρίς να χρειαζόμαστε τη λήψη συνταγογραφούμενων φάρμακων από τις μεγαλο-φαρμακευτικές εταιρίες! Για σκεφτείτε το λίγο: τα φάρμακα αυτά λειτουργούν απλά και μόνο επειδή υπάρχουν υποδοχείς στο σώμα μας που ενώνονται μαζί τους. Εάν μπορούμε να ενεργοποιούμε και να ρυθμίζουμε αυτούς τους υποδοχείς συνειδητά από μόνοι μας, τότε ποιος χρειάζεται τις φαρμακευτικές εταιρίες;
Μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το πρόγραμμα στο διαδίκτυο:
Εάν οι υπότιτλοι στη γλώσσα σας δεν φορτώνουν αυτόματα, παρακαλώ πατήστε το κουμπί "Υπότιτλοι" στο βίντεο και επιλέξτε τους.
Παρόλο που βλέπω αρκετές δεκάδες ασθενείς με γρίπη καθημερινά, δεν έχω λείψει ούτε μέρα από τη δουλειά. Δεν φοβάμαι τον κοροναϊό. Υπάρχουν πολλά φρικτά πράγματα που μπορούν να συμβούν στον καθένα μας σε αυτή τη ζωή, κι ο κοροναϊός δεν είναι ένα από αυτά. Για την ακρίβεια, υπάρχουν πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να φροντίσετε καλύτερα τον εαυτό σας, την οικογένεια σας και τους φίλους σας. Οι ασθενείς, οι οικογένειες, οι φίλοι και εγώ η ίδια, ακολουθούμε ένα βασικό πρωτόκολλο που μας βοηθά να καταπολεμήσουμε κάθε αναπνευστική λοίμωξη: παραμένουμε αντικειμενικοί και ήρεμοι!
Δρ Γαβριέλα Σεγκούρα
Βιβλιογραφικές αναφορές
ADHD Editorial Board. (2019, November 08). ADHD statistics. Retrieved November 09, 2019, from additudemag.com
Buyniski, H. (2019, June 19). 'Deaths of despair' soaring among gen z & millennials: 'it's the economy, stupid'. Retrieved November 19, 2019, from RT.com
Cohen, S., Janicki-Deverts, D., Doyle, W. J., Miller, G. E., Frank, E., Rabin, B. S., & Turner, R. B. (2012). 'Chronic stress, glucocorticoid receptor resistance, inflammation, and disease risk'. Proceedings of the National Academy of Sciences, 109(16), 5995-5999. doi:10.1073/pnas.1118355109
Durden, T. (2019, June 21). 'Something isn't right in the "greatest economy ever" as American suicide rates Hit WWII levels'. Retrieved November 07, 2019, from ZeroHedge.com
Edwards, E. (2019, June 12). 'U.S. death rates From suicides, alcohol and drug overdoses reach ALL-TIME HIGH'. Retrieved November 19, 2019, from nbcnews.com
Hoffower, H. (2019, June 04). 'Depression is on the rise among millennials, but 20% of them aren't seeking treatment - and it's likely because they can't afford it'. Retrieved November 06, 2019, from businessinsider.com
Kyodo. (2019, March 22). 'Suicide now leading cause of death among children aged 10 to 14 in Japan'. Retrieved November 07, 2019, from japantimes.co.jp
Mazzei, P. (2019, January 14). 'Opioids, car crashes and Falling: The odds of dying in the U.S.' Retrieved November 19, 2019, from nytimes.com
Miller, G. E., Chen, E., Sze, J., Marin, T., Arevalo, J. M., Doll, R., . . . Cole, S. W. (2008). 'A functional genomic fingerprint of chronic stress in humans: Blunted glucocorticoid and increased nf-κb signaling'. Biological Psychiatry, 64(4), 266-272. doi:10.1016/j.biopsych.2008.03.017
NHS Digital. (2019, October 09). 'Antidepressants were the area with largest increase in prescription items in 2016'. Retrieved November 06, 2019, from digital.nhs.uk
RT. (2016, July 8). '20 veterans committed suicide every day in 2014 - study'. Retrieved November 07, 2019, from RT.com
Segura, G. (2013, April 22). 'Mass nervous breakdown: Millions of Americans on the brink as stress pandemic ravages society'. Retrieved November 06, 2019, from Sott.net
University of California, Irvine (Ed.). (2008, March 13). Short-term stress can affect learning and memory. Retrieved October 25, 2019, from sciencedaily.com
UNODC. (2019, June 26). 'United Nations office on drugs and crime'. Retrieved November 19, 2019, from unodc.org
Vibes, J. (2018, June 09). 'Multiple studies show disturbing trend of child suicide rates exploding when school starts'. Retrieved November 07, 2019, from thefreethoughtproject.com
Winerman, L. (2017, November). 'By the numbers: Antidepressant use on the rise'. Retrieved November 06, 2019, from apa.org. American Psychological Association, Vol 48, No. 10
Σχόλια Αναγνωστών