Σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι πιθανό η έρευνα αυτή να ανοίξει τον δρόμο για καλύτερη θεραπεία των ασθενών που πάσχουν από σχιζοφρένεια.
Προηγούμενες μελέτες που είχαν γίνει σε θανόντες είχαν δείξει πως η αποτυχία της σύνδεσης μεταξύ των νευρώνων μπορεί να ευθύνεται για τη συγκεκριμένη νόσο.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη μελέτη γίνεται για πρώτη φορά σε ζώντες ασθενείς.
Ο καθηγητής Oliver Howes από το Ινστιτούτο Ιατρικών Επιστημών του Imperial College και του King's College του Λονδίνου, ο οποίος ηγήθηκε της μελέτης, δήλωσε «Οι τρέχουσες θεραπείες για τη σχιζοφρένεια στοχεύουν μόνο σε μια πτυχή της νόσου: τα ψυχωτικά συμπτώματα».
Ωστόσο, ο ίδιος θεωρεί πως η απώλεια συνάψεων μεταξύ εγκεφαλικών κυττάρων, θα μπορούσε να είναι υπεύθυνη για μία ευρύτερη σειρά συμπτωμάτων.
Η εν λόγω μελέτη δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό "Nature Communications".
Η συγκεκριμένη μελέτη επικεντρώθηκε στη μέτρηση μιας πρωτεΐνης που βρέθηκε στις συνάψεις του εγκεφάλου και ονομάζεται SV2A.
Η πρωτεΐνη αυτή έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί έναν καλό δείκτη της πυκνότητας των συνάψεων στον εγκέφαλο.
Η ερευνητική ομάδα εξέτασε 18 ασθενείς που έπασχαν από σχιζοφρένεια, κάνοντάς τους μία ποζιτρονική τομογραφία (Positron Emission Tomography - ΡΕΤ) και στη συνέχεια, συνέκριναν τα αποτελέσματα με τις αντίστοιχες εξετάσεις 18 υγιών ατόμων.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα επίπεδα της πρωτεΐνης SV2A ήταν σημαντικά χαμηλότερα στο εμπρόσθιο μέρος του εγκεφάλου, στην περιοχή, δηλαδή, που σχετίζεται με τον προγραμματισμό, στα άτομα με σχιζοφρένεια.
Παράλληλα, οι ερευνητές ανακάλυψαν κάποιες πρώτες αποδείξεις ότι το επίπεδο της πρωτεΐνης αυτής συνδέεται με τη γνωστική λειτουργία σε άτομα με σχιζοφρένεια.
Η ερευνητική ομάδα πραγματοποιεί, επίσης, μία κλινική μελέτη που αναμένεται να ολοκληρωθεί το προσεχές έτος, με στόχο την πρόληψη της απώλειας εγκεφαλικών συνάψεων στους ασθενείς.
Σχόλιο: Δείτε ακόμα: