Κόρμπιν
Στο μέτρο της περιβόητης φλεγματικής ιδιοσυγκρασίας των Βρετανών και του δικομματισμού, η δημοκρατία τους δεν ήταν ποτέ έντονη ή ζωντανή, σε σύγκριση, μάλιστα, με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, φάνταζε παντελώς άχρωμη, άγευστη και μία από ίδια. Αυτό άλλαξε τώρα και για πρώτη φορά, εδώ και δεκαετίες, οι Βρετανοί καλούνται να ψηφίσουν πολιτικά.

Επιλέγοντας ανάμεσα σε δύο τελείως διαφορετικά προγράμματα διακυβέρνησης ενώ στο πρόσφατο παρελθόν δεν υπήρχε το παραμικρό περιθώριο έστω ελπίδας για μια ριζική πολιτική αλλαγή στη χώρα.

Η ελπίδα γεννήθηκε από την αλλαγή του Εργατικού Κόμματος και ήρθε από τα κάτω, ούτε από το Σίτι, ούτε από το Μπάκιγχαμ.

Σήμερα οι Βρετανοί Εργατικοί με περίπου 500.000 μέλη είναι το μεγαλύτερο αριστερό κόμμα της Ευρώπης κι ο αρχηγός τους Τζέρεμι Κόρμπιν, ο πιο ριζοσπαστικός υποψήφιος για την πρωθυπουργία, στην ιστορία της Γηραιάς Αλβιώνας.

Ο Κόρμπιν είναι ένας από τους λίγους βουλευτές που ψήφισαν κατά της βρετανικής εμπλοκής στους πολέμους του Αφγανιστάν και του Ιράκ, καθώς και της Λιβύης και της Συρίας. Παραμένει συνεπής στην στήριξη των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, παρά το ανελέητο κυνήγι Μαγισσών που στήθηκε σε βάρος του ίδιου και στελεχών του, με ανυπόστατες κατηγορίες στα ΜΜΕ για αντισημιτισμό.

Όμως, τα σαράντα χρόνια νεοφιλελευθερισμού στη Βρετανία, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ταμπλόιντς, ρίχνουν πολύ βαριά σκιά στην κοινωνία, που αντιμετωπίζει ολοένα και περισσότερα προβλήματα στέγασης, ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και εισοδήματος, μαζί με την περιβαλλοντική κρίση.

Προβλήματα που ανησυχούν και προβληματίζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τους νέους και δεν είναι τυχαίο ότι η οργάνωση υποστήριξης του προγράμματος του Κόρμπιν «Momentum» διαθέτει τη νεανική ορμή που της δίνει η πλειονότητα των δραστήριων μελών της, η οποία ανήκει στις γενιές, μετά την Generation Χ (1965-1979)- μεταγενέστερη των Corbyn και Johnson, τις λεγόμενες Υ ή Millennials και Ζ (1995-2015), με βάση το αγγλικό αλφάβητο.

Αυτές οι γενιές Υ και Ζ έχουν βιώσει τον καπιταλισμό στην πιο ακραία του μορφή και την καταστροφή του κοινωνικού κράτους που οι γονείς τους θεωρούσαν δεδομένο και οι παππούδες τους κεκτημένο.

Σε αυτούς οι Συντηρητικοί δεν έχουν να προσφέρουν λύσεις μόνο περισσότερες από τις ίδιες αποτυχημένες τους πολιτικές της λιτότητας με διεύρυνση της κοινωνικής ανισότητας, ενώ η δημαγωγία του Φάρατζ και των υπολοίπων υπέρμαχων του Brexit, αποκαλύφθηκε περίτρανα με τις συνεχείς κοινοβουλευτικές ήττες των Τόριδων και τις παλινωδίες του Τζόνσον, σε σχέση τόσο με τη συμφωνία αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, όσο και με τη ρητορική και το ...πνεύμα του Ντόναλντ Τραμπ.

Όπως έγραψε εύστοχα ο καθηγητής και πρώην βουλευτής Κώστας Δουζίνας, αν η αντιστροφή της λιτότητας και το κοινωνικό κράτος γίνουν το βασικό διακύβευμα των εκλογών, οι Εργατικοί προηγούνται· αν προηγηθεί το Brexit, οι Συντηρητικοί θα κερδίσουν.

Το συντηρητικό κατεστημένο αποφάσισε να διεξαγάγει το δημοψήφισμα για το Brexit με σκοπό να εξαλείψει την απειλή του ακροδεξιού UKIP στις έδρες των Τόριδων και σε αυτές που ευελπιστούσε να καταλάβει στο μέλλον. Χαρακτηριστική περίπτωση ενσωμάτωσης με συνακόλουθη πολιτική μετατόπιση.

Όμως, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είχε αντίθετα αποτελέσματα κι άνοιξε νέους δρόμους στην βρετανική πολιτική, που αλλάζουν το καθεστώς της μονότονης εναλλαγής των δύο κομμάτων-Συντηρητικοί και Εργατικοί- στην εξουσία, χωρίς πολλές και μεγάλες διαφορές, μεταξύ τους.

Πρώτοι οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες πάτησαν, με αυτή την έννοια, στο πρώτο μονοπάτι κι επέλεξαν να καθορίσουν την πολιτική τους ταυτότητα ως θιασώτες της παραμονής της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να γίνουν το κόμμα του Remain τοποθετώντας στην απέναντι πλευρά, τόσο τους Συντηρητικούς, όσο και τους Εργατικούς.

Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι η ψήφος των Remain εγκατέλειψε τους Εργατικούς και πολλές κρίσιμες έδρες των Συντηρητικών περισσότερες από των Εργατικών... τρίζουν από το φόβο των Φιλελευθέρων (Lib Dems) , μολονότι βρίσκονται εγγύτερα σε πολιτικό περιεχόμενο προγράμματος.

Υπάρχει, όμως, κι ένας άλλος παράγοντας πέραν του Brexit και του πολιτικού προγράμματος και αυτό είναι ο χρόνος των εκλογών.

Συνήθως, η βαρυχειμωνιά πλήττει τους Εργατικούς, που αντλούν ψήφους από τον κόσμο της εργασίας και φέτος μπορεί να πλήξει την αριστερά, αν πολλοί εργαζόμενοι αποφασίσουν να μείνουν στο σπίτι παρά να βγουν έξω στο κρύο την ερχόμενη Πέμπτη, 12 Δεκεμβρίου. Υπάρχει, όμως και η εναλλακτική της επιστολικής ψήφου στη Βρετανία.