Palestinian mothers gaza dead baby
Σε νοσοκομείο της Γάζας την περασμένη Τρίτη, η μητέρα της κρατά στα χέρια της το σώμα της οκτώ μηνών Laila Anwar που πέθανε όταν εισέπνευσε δακρυϊκό αέριο
Η σατιρική ιστοσελίδα News Thump δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο όπου υποτίθεται ότι επικαλείτε τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, Νετανιάχου, σχετικά με τη σφαγή 62 άμαχων παλαιστινίων από ισραηλινές δυνάμεις:
Ο Νετανιάχου υπερασπίστηκε τις ένοπλες δυνάμεις της χώρας του και τις πράξεις τους, κατηγορώντας τους παλαιστίνιους ότι είναι συνεννοημένοι να πηδούν μπροστά από κάθε αδέσποτη σφαίρα των στρατιωτών.

Ο Νετανιάχου είπε στους δημοσιογράφους:

«Αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει κάθε σφαίρα που έρχεται κατά πάνω τους με υψηλή ταχύτητα αν το ήθελαν.

«Αλλά όχι, ο πρωταρχικός τους στόχος είναι να προβάλουν το Ισραήλ ως φονιά στη διεθνή κοινότητα, έτσι άδραξαν κάθε ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε για να σταθούν μπροστά σε σφαίρες που διαφορετικά θα είχαν πέσει ακίνδυνες στο έδαφος.

«Κι όλα αυτά τα νεκρά παιδιά, μάλλον θα τα έσπρωξαν μπροστά στις σφαίρες οι γονείς τους».
Το άρθρο έχει 339,000 likes στο Facebook, και απ' ότι παρατήρησα, πολύ λίγοι έχουν συνειδητοποιήσει ότι το άρθρο προέρχεται από μια σατιρική ιστοσελίδα και ότι ο Νετανιάχου δεν έκανε τέτοιες δηλώσεις δημοσίως. Αλλά αυτό δεν μας προκαλεί καμιά έκπληξη επειδή ο Νετανιάχου μπορούσε κάλλιστα να είχε πει αυτά τα λόγια, και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ίδιος - και πολλά άλλα μέλη της ισραηλινής πολιτικής και στρατιωτικής ελίτ - έχουν σκεφτεί με αυτό τον τρόπο.

Το βράδυ της 20ης Ιουλίου 2014, ο ισραηλινός στρατός βομβάρδισε την ανατολική περιοχή της Γάζας, Shuja'iyeh, σκοτώνοντας 63 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 17 παιδιών. Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει αυτή τη μαζική δολοφονία, ο Νετανιάχου τότε δήλωσε:
«Πρέπει να προστατευτούμε. Στην πραγματικότητα προσπαθούμε να στοχεύσουμε αυτούς που ρίχνουν τις ρουκέτες. Και όλα τα θύματα μεταξύ των αμάχων δεν προέρχονται από εμάς, αλλά από τη Χαμάς για την ακρίβεια, οι οποίοι θέλουν να στοιβάξουν όσους πιο πολλούς νεκρούς αμάχους μπορούν, γιατί κάποιος είπε ότι χρησιμοποιούν telegenically (sic) νεκρούς παλαιστίνιους για το σκοπό. Γι' αυτούς, όσοι περισσότεροι νεκροί παλαιστίνιοι, τόσο το καλύτερο».
Τα λόγια είναι διαφορετικά σε σχέση με το σατιρικό κείμενο στην ιστοσελίδα News Thump, το μήνυμα όμως παραμένει το ίδιο. Οι παλαιστινιακές αρχές «ωθούν» το Ισραήλ να σκοτώνει άμαχους παλαιστίνιους επειδή θέλουν το Ισραήλ να φαίνεται κακό («για τον σκοπό»). Θα μπορούσαμε να κάνουμε πολλούς παραλληλισμούς με τη δήλωση του Νετανιάχου, όπως π.χ. το βιαστή που κατηγορεί το θύμα του ότι τον «προκάλεσε» ή «του το ζητούσε». Ή τον ψυχικά διαταραγμένο δολοφόνο που δηλώνει ότι σκότωνε πόρνες για να «τις σώσει» από αυτόν τον σκληρό κόσμο. Αυτό το διαστρεβλωμένο ψυχοπαθητικό σκεπτικό, όταν κάνει την εμφάνιση του στην κοινωνία των πολιτών προκαλεί αποτροπιασμό και καταδικάζεται, αλλά όταν το χρησιμοποιεί ο Νετανιάχου σε σχέση με τη σφαγή των παλαιστινίων, γίνεται αποδεκτό ως λογικό επιχείρημα που απαλλάσσει τόσο τον ίδιο όσο και τις βιαιοπραγίες του στρατού του.

Ξεστομίζοντας τέτοιους παθολογικούς συλλογισμούς σχετικά με την αξία της ζωής των παλαιστινίων, ο Νετανιάχου απλά επαναλαμβάνει τους εξίσου ψυχοπαθητικούς στοχασμούς της πρώην ισραηλινής πρωθυπουργού Γκόλντα Μέιρ, η οποία κατά τη δεκαετία του 60 επιχείρησε να δικαιολογήσει τη δολοφονία παλαιστίνιων παιδιών, λέγοντας ουσιαστικά το ίδιο πράγμα:
«Όταν έχουμε ειρήνη, ίσως με το χρόνο να μπορέσουμε να συγχωρήσουμε τους άραβες για τη δολοφονία των γιων μας, αλλά θα είναι πολύ πιο δύσκολο για μας να τους συγχωρήσουμε που μας ανάγκασαν να σκοτώσουμε τους δικούς τους γιους. Θα έχουμε ειρήνη όταν οι άραβες αρχίσουν να αγαπούν τα παιδιά τους περισσότερο απ' ότι μισούν εμάς» - Γκόλντα Μέιρ
Το πρόβλημα με το Ισραήλ δεν είναι μόνο ότι είναι ένα κράτος απαρτχάιντ όπου οι παλαιστίνιοι (τόσο στο Ισραήλ όσο και στα κατεχόμενα εδάφη), αντιμετωπίζονται ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, στην καλύτερη περίπτωση. Έχουν υπάρξει, και ακόμα υπάρχουν, πολλά έθνη στον κόσμο που αντιμετωπίζουν βάναυσα κάποιο τμήμα του πληθυσμού τους. Το πραγματικό πρόβλημα με το Ισραήλ είναι ότι παρουσιάζει τον εαυτό του ως ένα μικρό κομμάτι δυτικού πολιτισμού στη Μέση Ανατολή που το περιβάλλουν ορδές αταβιστικών αράβων που διψούν για εβραϊκό αίμα, και εναντίον των οποίων μάχεται το Ισραήλ εκ μέρους των λαών των δυτικών εθνών, σε μια υποτιθέμενη «σύγκρουση πολιτισμών».

Αυτή η εικόνα δεν είναι απλά εντελώς πλαστή, χειραγωγεί επίσης τους πολίτες της δύσης να αποδεχτούν αυτήν την πλαστή εικόνα ως την αλήθεια. Και με αυτό τον τρόπο, το ισραηλινό κράτος κάνει όλους τους δυτικούς πολίτες συνεργούς του στη σφαγή αμάχων, συμπεριλαμβανομένων και παιδιών. Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα του Ισραήλ για τους λαούς του κόσμου και ιδιαίτερα για τους λαούς των δυτικών εθνών που αποτελούν τον πρωταρχικό στόχο αυτής της προσπάθειας υπονόμευσης της ψυχής τους ουσιαστικά, ή τουλάχιστον την ανθρωπιά τους.

Οι συνεχιζόμενες επιθέσεις του Ισραήλ εναντίον του λαού της Γάζας παρουσιάζουν μια επιλογή για τους ανθρώπους αυτού του πλανήτη. Κάποιος κρατά ένα όπλο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στο κεφάλι ενός μικρού παιδιού, και το ερώτημα που τίθεται στον «πολιτισμένο» δυτικό κόσμο είναι:

«Υπάρχει οποιαδήποτε περίπτωση στην οποία αρμόζει το τράβηγμα της σκανδάλης;»

Επιτρέποντας στον εαυτό τους να χειραγωγηθούν από τα άθλια ψέματα των ψυχοπαθών σε θέσεις εξουσίας, πολλοί άνθρωποι απαντούν θετικά. Κι έτσι, μας σπρώχνουν όλους, ως παγκόσμια κοινωνία, μέχρι το χείλος (κι ίσως πέραν αυτού) μιας πλήρους ηθικής πτώχευσης. Η ιστορία των πολιτισμών των ανθρώπων είναι γεμάτη, όχι μόνο από ιστορίες, αλλά και τα πραγματικά ερείπια των πολιτισμών που χάθηκαν επειδή έχασαν κάθε επαφή με την ανθρωπιά τους.