Η απειλή του αυτόκλητου Χαλιφάτου με την ονομασία Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και της Συρίας συνέδεσε με στενότερους δεσμούς τις ΗΠΑ και την Κουρδική Περιφερειακή Κυβέρνησης του Ιράκ (KRG) υπό την ηγεσία του προέδρου Μασούντ Μπαρζανί. Οι κουρδικές ένοπλες δυνάμεις, γνωστές ως μονάδες των Πεσμεργκά, ήταν, εξάλλου, οι μόνοι αξιόπιστοι μαχητές, που συμμάχησαν με τις ΗΠΑ το 2014.
Οι Πεσμεργκά κατέλαβαν την πλούσια σε πετρέλαιο πόλη του Κιρκούκ επεκτείνοντας την αυτόνομη κουρδική επικράτεια κατά 40% με τη σιωπηρή έγκριση οι ΗΠΑ, που έστειλαν τελικά 5.000 στρατιώτες στο Ιράκ και στη συνέχεια, άλλους 1.500 στη Συρία.
«Τώρα γνωρίζουμε πραγματικά ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες μας υποστηρίζουν» δήλωνε τότε ο Φουάντ Χουσέιν προσωπάρχης του Μπαρζανί.
Ας περάσουμε όμως γρήγορα προς τα εμπρός στο σήμερα, όπου το ISIS έχει υποστεί στρατιωτική ήττα και οι Κούρδοι αφού ψήφισαν με 92% υπέρ της ανεξαρτησίας από το Ιράκ περίμεναν την στήριξη των ΗΠΑ πιστεύοντας πως είχε έρθει ο χρόνος της αποπληρωμής.
Πλανήθηκαν πλάνη οικτρά. Η Ουάσινγκτον, η Άγκυρα, η Τεχεράνη και η Βαγδάτη αντιτάχθηκαν στο δημοψήφισμα και το αποτέλεσμα του.
Ο ιρακινός στρατός με αμερικανική υποστήριξη, ανακατέλαβε το Κιρκούκ και άλλους αμφισβητούμενους τομείς της επικράτειάς του. Μέσα σε μια νύχτα η περιφερειακή κουρδική κυβέρνηση (KRG) έχασε το 25% των εσόδων της από το πετρέλαιο κι ενώ ήταν ήδη τρεις μήνες πίσω στην πληρωμή των υπαλλήλων της και η οικονομική κρίση χειροτέρεψε.
Το χάος συνεχίστηκε. Την 1η Νοεμβρίου παραιτήθηκε ο Μπαρζανί και οι μνήμες της προηγούμενης αμερικάνικης προδοσίας επέστρεψαν με δύο λέξεις: Χένρι Κίσινγκερ.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο Σάχης Μοχάμαντ Ρεζά Παχλαβί του Ιράν και ο Σαντάμ Χουσεΐν του Ιράκ αμφισβήτησαν τον έλεγχο της πλωτής οδού που διέρχεται μεταξύ των χωρών τους. Οι ΗΠΑ και ο Σάχης στήριξαν την κουρδική εξέγερση εναντίον του Ιράκ ως μέσο πίεσης του Σαντάμ.
Όμως, το 1975, ο Κίσινγκερ κανόνισε μια διευθέτηση του ζητήματος που έδινε στον Σαντάμ το πράσινο φως για να επιτεθεί στους Κούρδους. Περίπου 200.000 Κούρδοι σκοτώθηκαν και 40.000 επαναπατρίστηκαν βίαια.
Ο Κίσινγκερ δήλωσε τότε μέσα από μια αναλαμπή ειλικρίνειας ότι «η Αμερική δεν έχει μόνιμους φίλους ή εχθρούς, μόνο συμφέροντα».
Με κάποιο τρόπο, πάντως, αυτά τα «συμφέροντα» πάντα ευνοούν τις μεγάλες επιχειρήσεις και όχι τους καταπιεσμένους ανθρώπους. Οι ΗΠΑ επιδιώκουν την κυριαρχία τους στη Μέση Ανατολή για το πετρέλαιο και τις στρατηγικές στρατιωτικές βάσεις στο πλαίσιο του γεωπολιτικού ανταγωνισμού τους με τους εχθρούς du jour. (Σήμερα είναι η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα.)
Αυτό που πραγματικά σημαίνει η φράση του Κίσινγκερ είναι ότι οι ΗΠΑ μπορούν να συμμαχούν τη μια μέρα και να μαχαιρώνουν πισώπλατα την επόμενη.
Περίπου 30 εκατομμύρια Κούρδοι ζουν σήμερα στη Μέση Ανατολή, είναι η μεγαλύτερη εθνότητα του κόσμου χωρίς κράτος.
Ζουν μοιρασμένοι στο Ιράν, το Ιράκ, τη Συρία και την Τουρκία. Οι αποικιακές δυνάμεις απέρριψαν την εθνότητα των Κούρδων μετά τον Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Και η επιθυμία για τη δημιουργία κουρδικού κράτους παραμένει ισχυρή μέχρι σήμερα.
Ωστόσο, τα εμπόδια πληθαίνουν αντί να λιγοστεύουν. Ο πρόεδρος Μπαρζανί έπρεπε να είχε αποχωρήσει από το αξίωμα του το 2013, αλλά επέκτεινε τη θητεία του, χωρίς να διεξάγει νέες εκλογές. Μέχρι την περασμένη εβδομάδα, η Βουλή δεν είχε πραγματοποιήσει ουσιαστική συνεδρίαση για δύο χρόνια επειδή το KDP του Μπαρζανί δεν επέτρεπε στους ηγέτες της αντιπολίτευσης να εισέλθουν στο Erbil όπου βρίσκεται το κτίριο του κοινοβουλίου. Ακόμα και με την παραίτηση του Μπαρζανί, ο ανιψιός του παραμένει πρωθυπουργός και ο γιος του επικεφαλής του κουρδικού οργανισμού πληροφοριών.
Η απόφαση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας γύρισε μπούμερανγκ και ο κουρδικός λαός θα πληρώσει οικονομικά και πολιτικά, δυσβάσταχτο τίμημα κι ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η Ρωσία ούτε οποιαδήποτε άλλη δύναμη θα τους σώσει.
Ήρθε η ώρα οι Κούρδοι να στηριχθούν στους δικούς τους πόρους και να σπάσουν κάθε δεσμό και εξάρτηση από τις ΗΠΑ. Αρκεί να θυμηθούν τα λόγια του Μουσταφά Μπαρζανί, πατέρα του τέως προέδρου Μασούντ: «Δεν θέλουμε να είμαστε πιόνια. Ερχόμαστε από τα βάθη της αρχαιότητας ως λαός και θέλουμε σαρμπάστι - ελευθερία».
Σχόλια Αναγνωστών