lindsay

Comment: Παρόλο που αυτό το άρθρο έχει γραφτεί το καλοκαίρι του 2014, το μήνυμα του είναι ακόμα πιο σημαντικό σήμερα όσον αφορά τον πόλεμο που διεξάγεται σχετικά με το τι εστί φύλο.


Τον τελευταίο καιρό τείνω να αποφεύγω να αναφέρομαι σε αμφιλεγόμενα θέματα στο blog μου επειδή δεν αντέχω το δράμα που δημιουργείται από αυτό. Αλλά συνεχώς εμφανίζεται μπροστά μου η ιστορία της Ryland, ενός παιδιού που γεννήθηκε κορίτσι και οι γονείς της την μετάλλαξαν σε αγόρι στην ηλικία των 5 ετών. Μπορείτε να παρακολουθήσετε ολόκληρη την ιστορία εδώ, αλλά συνοπτικά, επειδή η κόρη τους ταυτιζόταν ως αγόρι, και της άρεσαν τα «αγορίστικα» πράγματα αντί για τα «κοριτσίστικα», της έκοψαν τα μαλλιά της, της αγόρασαν «αγορίστικα» ρούχα, και άρχισαν να της λένε, και σε όλους τους άλλους, πως είναι αγόρι.

Δεν έχω κανένα πτυχίο στην ανάπτυξη παιδιών κι ούτε έχω σπουδάσει ψυχολογία. Ούτε από το κολλέγιο δεν αποφοίτησα.

Ούτε βρίσκομαι εδώ για να κρίνω τους γονείς της Ryland. Πιστεύω πως πράττουν όπως πιστεύουν είναι το καλύτερο για το παιδί τους. Απλώς μοιράζομαι τη δική μου ιστορία επειδή βλέπω τόσο πολλά από το 5χρονο μου εαυτό σε αυτό το παιδί.

Ήμουν η δευτερότοκη καταπληκτικών και υποστηρικτικών γονιών που πρόσφεραν πολλή αγάπη, σε μένα και στις τρεις αδερφές μου. Οι τέσσερεις μας ήμασταν τόσο διαφορετικές η μια από την άλλη, ακόμα και στο χρώμα των μαλλιών και ματιών. Οι γονείς μας αποδέχτηκαν τις διαφορές μας, και μας επέτρεψαν να μεγαλώσουμε ως άτομα, χωρίς να ασχολούνται με τα κοινωνικά «πρότυπα» ως προς την συμπεριφορά των κοριτσιών. Συχνά αστειεύομαι πως ήμουν ο γιος που δεν είχε ποτέ ο πατέρας μου. Ο πατέρας μου έχει ένα πνεύμα ελεύθερο, αδιαφορεί για το τι σκέφτονται οι άλλοι γι' αυτόν, και ούτε τον ενοχλεί η αντισυμβατική συμπεριφορά. Κι εγώ πάντα λειτουργούσα ως η πρωτότοκη.

Όπως και να' χει, από μωρό φάνηκε ότι προτιμούσα «αγορίστικα» πράγματα. Ήμουν άγρια, δύσκολη και τολμηρή. Οι γονείς μου μου έκοψαν κοντά τα σγουρά μαλλιά μου γιατί γίνονταν κόμποι και δεν άφηνα κανένα να μου τα βουρτσίσει. Μια μέρα κατάφερα να ανέβω στην στέγη του διώροφου σπιτιού μας κι έτρεχα κεφάτα εκεί πάνω ενώ οι γονείς μου βίωναν κρίσεις πανικού. Οι προτιμήσεις μου σε παιχνίδια ήταν οι σφεντόνες, τα τόξα και τα βέλη, τα όπλα, η λάσπη, οι μοτοσικλέτες και τα τέρατα. Όταν διαλέξαμε τα Μικρά μας Πόνι με τις αδερφές μου, εγώ διάλεξα το μπλε και του κούρεψα αμέσως όλα τα μακριά του μαλλιά. Την ίδια μοίρα είχαν και οι κούκλες μου.

Lindsay bentley
Ήθελα να ήμουν αγόρι. Ήθελα απελπισμένα να ήμουν αγόρι. Πίστευα πως τα αγόρια περνούσαν καλύτερα. Ένιωθα ως αγόρι με τον τρόπο που η κοινωνία μας αντιμετωπίζει τα φύλα. Μου άρεσε το μπλε και το πράσινο περισσότερο απ' ότι το ροζ και το μωβ. Θυμάμαι να κάθομαι όσο πιο ψηλά μπορούσα να σκαρφαλώσω στην τεράστια μουριά μας, με το τόξο και τα βέλη μου στο χέρι, προσπαθώντας να φιλήσω τον αγκώνα μου (μια γειτόνισσα μου είχε πει ότι αν το κατάφερνα αυτό, θα μετατρεπόμουν σε αγόρι, κάτι που, ως παιδί, ήθελα περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο).

Ευτυχώς, οι γονείς μου δεν είχαν κολλήσει στα αρχαϊκά στερεότυπα, ότι «στα αγόρια αρέσουν τα μπλε και στα κορίτσια αρέσουν τα ροζ». Ότι «τα αγόρια παίζουν με δεινόσαυρους και τα κορίτσια παίζουν με κούκλες». Εάν μου έλεγαν ότι το γεγονός ότι μου άρεσαν αυτά τα αγορίστικα πράγματα με έκανε αγόρι, θα κατάληγα στο συμπέρασμα ότι ήμουν αγόρι.
Lindsay bentley
Απλά με άφησαν να είμαι όπως ήμουν. Με άφησαν να είμαι κορίτσι που φορούσε παντελόνια αντί για φούστες. Με άφησαν να παίζω με σφεντόνες αντί για κούκλες. Δεν θεώρησαν ότι ήμουν γκέι ή διαφυλική (transgender). Δεν με έβαλαν σε ένα κουτί που θα διαμόρφωνε το μέλλον μου, εις βάρος της ελεύθερης βούλησης μου.

Μέχρι τα 14 μου, οι καλύτεροι μου φίλοι ήταν αγόρια. Είχα και κορίτσια φίλες, αλλά οι φίλοι μου με τους οποίους ταυτιζόμουν ήταν όλοι αγόρια. Κάθε βράδυ μετά το βραδινό γεύμα, έβγαινα έξω κι έπαιζα ποδόσφαιρο με το γείτονα μου τον Τομ. Ο καλύτερος μου φίλος από όλους ήταν ο Ρόμπιν, και η γυναίκα του κι εγώ είμαστε φίλες τώρα. Με τον φίλο μου τον Άντριου δημιουργούσαμε ξίφη από φύλλα ξύλου και χαράζαμε πάνω τα ονόματα μας με συγκόλληση. Είχαμε δημιουργήσει και περίτεχνα μοντέλα τραμπολίνου, επειδή είναι πολύ πιο διασκεδαστικό το χοροπήδημα από το περπάτημα. Ήθελα τόσο πολύ να μπορούσα να παίξω μπέιζμπολ στην ομάδα του φίλου μου του Τζέιμι.

Lindsay bentley
Την Ημέρα των Ευχαριστιών παίζαμε Καουμπόηδες και Ινδιάνους με τα ξαδέλφια μας, και εγώ ήμουν πάντα, πάντα, ένας άγριος ινδιάνος. Ποτέ ένα από τα κορίτσια των λιβαδιών που είχαν αρπαχτεί... Τι βαρετό!

Θυμάμαι κάποια Χριστούγεννα, οι γονείς μου δώρισαν στην αδερφή μου κι εμένα πορσελάνινα μουσικά κουτιά με φιγούρες. Το δικό της ήταν ένα κορίτσι με ένα αρνί, και το δικό μου ένα αγόρι με γαϊδουράκι. Δεν το έκαναν επειδή με θεωρούσαν αγόρι, αλλά γιατί γνώριζαν πως θα μου άρεσε περισσότερο. Θεωρούσα τα αγόρια βοσκούς και τα γαϊδουράκια πολύ πιο ενδιαφέρον απ' ότι τα ξανθά κορίτσια και τα αρνιά. Τα αρνιά είναι χαζά. Τα γαϊδούρια είναι τρελά, ξέφρενα και διασκεδαστικά! Οι γονείς μου δεν είχαν κανένα πρόβλημα που ταυτιζόμουν περισσότερο με τον βρώμικο, σκληραγωγημένο βοσκό.

Και παρόλο που διστάζω να αναφέρω το παρακάτω, το θεωρώ πολύ σημαντικό: όταν ήμουν περίπου 7 ετών, είχα μια εμπειρία όπου εγώ και μια φίλη μου πειραματιστήκαμε όταν μοιραστήκαμε το ίδιο κρεβάτι ένα βράδυ. Ανακαλώντας τώρα εκείνη την εμπειρία μου, πιστεύω πως η φίλη μου είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά και απλά έκανε αυτά που της είχαν κάνει. Το ότι είχα αυτή την εμπειρία δεν με κάνει διαφυλική ούτε λεσβία, απλά ένα παιδί που μεγάλωσε σε ένα τραυματισμένο/σπασμένο κόσμο.

Στην εποχή μας, μάλλον θα είχα χαρακτηριστεί ως διαφυλική. Θα μου έκοβαν τα μαλλιά μου πολύ κοντά, θα μου έδιναν αγορίστικα ρούχα, μπλε τοίχους στο δωμάτιο μου αντί για ροζ, και θα μου έλεγαν να προσποιηθώ πως έχω πέος, τουλάχιστον μέχρι να μπορέσω να το προσθέσω χειρουργικά. Εάν είχε συμβεί αυτό, δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο τραυματική θα ήταν για μένα η εφηβεία.

Γύρω στα 14-15, άρχισα να βιώνω την εφηβεία. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ το αντίθετο φύλο με σεξουαλικό τρόπο προηγουμένως. Η έλξη μου όμως ήταν άμεση, και μέχρι σήμερα, προς τους άνδρες. Αισθάνομαι γυναίκα. Εάν οι γονείς μου είχαν αποφασίσει όταν ήμουν 5 ετών ότι ήμουν αγόρι, δεν μπορώ να φανταστώ τη σύγχυση που θα είχα βιώσει κατά τα χρόνια της εφηβείας μου.

Ακόμα μου αρέσουν κάποιες στερεότυπες «αρσενικές» συνήθειες. Το ποδόσφαιρο παραμένει το αγαπημένο μου άθλημα να παρακολουθώ. Μου αρέσει να επισκευάζω πράγματα στο σπίτι μας, και πολλές φορές το κάνω καλύτερα απ' ότι ο άντρας μου. Προτιμώ να περπατώ ξυπόλυτη και πολλές φορές ξεχνάω να λούσω τα μαλλιά μου και να βγάλω τα φρύδια μου. Μου αρέσουν οι μηχανές και δεν φοβάμαι να αντιμετωπίσω ηλίθιους εργολάβους. Μισώ τα ψώνια για ρούχα. Μου αρέσει να έχω μυς. Μου αρέσει η άσκηση και απολαμβάνω να νιώθω δυνατή. Είμαι ευγνώμων που νιώθω αυτοπεποίθηση στο να διαχειρίζομαι το σπίτι μας από μόνη μου όταν ο άντρας μου λείπει σε ταξίδια. Προτιμώ να πίνω μπέρμπον αντί για κοσμοπόλιταν.

Αλλά επίσης αγαπώ να είμαι γυναίκα. Μου αρέσει να αισθάνομαι όμορφη, ιδιαίτερα όταν πάω σε κάποια εκδήλωση με τον άντρα μου. Μου αρέσει να φορώ την ποδιά μου και να δημιουργώ περίπλοκα γεύματα για την οικογένεια μου και τους φίλους μας. Αγαπώ να θηλάζω τα παιδιά μου. Και πραγματικά μου αρέσει να πηγαίνω στα σπα.

Lindsay bentley
Ο σύζυγός μου είναι εκπληκτικός στο σχεδιασμό και είναι ο διακοσμητής/σχεδιαστής του σπιτιού μας. Κάνει τα περισσότερα ψώνια για ρούχα και για τους δυο μας, και δεν τον ενδιαφέρει να μάθει να αλλάζει το λάδι του αυτοκινήτου. Είναι δημιουργικός και καλλιτέχνης. Του αρέσει επίσης να πηγαίνει κυνήγι και ψάρεμα, και είναι υπεύθυνος να χειριστεί όλα τα νεκρά ζώα που βρίσκουμε στην γη μας, γιατί εγώ δεν μπορώ να χειριστώ αυτά τα πράγματα.

Αυτά τα πράγματα δεν μας κάνουν γκέι ή διαφυλικούς, μας κάνουν μοναδικούς ανθρώπους.

Επειδή οι γονείς μου δεν με ανάγκασαν ποτέ σε τίποτα, ποτέ δεν σκέφτηκα αν κάποιες από τις συμπεριφορές μου είναι κοριτσίστικες ή αγορίστικες, ήμουν απλά εγώ. Όταν αρχίσουμε να λέμε στα αγόρια ότι πρέπει να συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο, και ότι τα κορίτσια πρέπει να συμπεριφέρονται με τον άλλο τρόπο, και εάν δεν το πράττουν τότε είναι διαφυλικοί, κλείνουμε τα παιδιά σε κουτάκια που δημιουργούν σύγχυση, αγανάκτηση, και μερικές φορές, δια βίου ψυχολογικές και συναισθηματικές βλάβες.

Lindsay bentley
Ο μεγάλος μας γιος, τα 3 πρώτα χρόνια ζωής του, είχε μακριά κυματιστά μαλλιά, μέχρι που μας είπε ότι ήθελε να κόψει κοντά όπως του παππού του. Αρκετοί γνωστοί μας εκμυστηρεύτηκαν ότι στην αρχή νόμιζαν πως ήταν κορίτσι, αλλά κι εμένα με περνούσαν για αγόρι όταν ήμουν μικρή, οπότε ποτέ δεν ανησύχησα. Μια μέρα ήρθε και με ρώτησε αν το ροζ είναι κοριτσίστικο χρώμα, γιατί αυτό του είχε πει κάποιος, και του άρεσε το ροζ. Του απάντησα, «Όχι. Το ροζ είναι απλά ένα χρώμα.» Αφού ικανοποιήθηκε, το ροζ παράμεινε το αγαπημένο του χρώμα μέχρι το τέλος εκείνης της εβδομάδας, οπόταν και πέρασε στο πορτοκαλί, ή το πράσινο, ή το μωβ, κάποιο άλλο χρώμα τέλος πάντων. Θέλω τα παιδιά μου να νιώθουν τους αποδέχομαι απόλυτα για τα ενδιαφέροντα τους, χωρίς αυτά τα ενδιαφέροντα να καθορίζουν το ποιοι είναι πραγματικά. Στον Χένρυ μπορεί να αρέσει το ροζ, όπως μου αρέσει κι εμένα να χαλώ μπετόν, χωρίς αυτές οι πράξεις να ορίζουν ή όχι το φύλο μας.

Με θλίβει όταν σκεφτώ πόσα πράγματα στερούν από την Ryland οι γονείς της, επιλέγοντας γι' αυτή το αντίθετο φύλο σε τόσο μικρή ηλικία. Εύχομαι εάν ή όταν ποτέ αποφασίσει πως θέλει να είναι γυναίκα, θα την υποστηρίξουν και σε αυτό. Ότι δεν θα την αναγκάσουν να συνεχίσει να είναι αγόρι έστω κι αν δεν το θέλει πλέον, για να κρατήσουν τους τύπους/να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους.

Για' αυτό το γράφω τώρα αυτό, για να προσφέρω μια άλλη οπτική γωνία. Επειδή πιστεύω στην ελευθερία. Πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι πρέπει να νιώθουν ελεύθεροι να επιλέξουν ενδιαφέροντα που δεν ακολουθούν τα κοινωνικά πρότυπα. Πιστεύω στο να επιτρέπουμε στα παιδιά να είναι παιδιά, με όλα τα γελοία φανταστικά τους παιχνίδια, και να μπορούν να επιλέξουν ότι θέλουν να είναι: σκυλάκι, σουπερ-ήρωας, μανούλα, βράχος...

Είμαι απέραντα ευγνώμων που οι γονείς μου μου παρείχαν την ελευθερία να δρω πιο πολύ σαν αγόρι απ' ότι οι αδερφές μου. Είμαι ευγνώμων που δεν φρίκαραν και δεν πήραν αποφάσεις για μένα που θα επηρέαζαν ολόκληρη τη ζωή μου. Είμαι πολύ ευγνώμων που για μια εποχή στη ζωή μου είχα την ελευθερία να ζήσω σαν στερεοτυπικό αγόρι αντί για κορίτσι. Κι είμαι επίσης ευγνώμων να έχω την ελευθερία να γίνω πιο θηλυκή μετέπειτα στη ζωή, όπως ένιωσα φυσικό να πράξω.

Εύχομαι οι γονείς της Ryland να της προσφέρουν την ίδια ελευθερία.

Ζήστε καλά, να είστε καλά.

Lindsay