Για να παρακολουθήσετε το βίντεο με ελληνικούς υποτίτλους, επιλέξτε πρώτα Subtitles και μετά Greek πατώντας το εικονίδιο με το γρανάζι στο κάτω δεξιά μέρος της οθόνης.
Από όλα τα στοιχεία που είναι μέχρι στιγμής γνωστά ως απαραίτητα για την ανθρώπινη υγεία, το ιώδιο φαίνεται να είναι το πιο παρεξηγημένο και αυτό που προκαλεί το μεγαλύτερο φόβο. Κι όμως, το ιώδιο είναι το ασφαλέστερο απ' όλα τα ιχνοστοιχεία. Είναι το μοναδικό που μπορεί να χορηγηθεί με ασφάλεια σε υψηλές δόσεις μακροπρόθεσμα, εφόσον γνωρίζει το άτομο τα βασικά στοιχεία της αγωγής και γνωρίζει πώς να προσαρμόσει τη δόση σύμφωνα με τις ανάγκες του. Κάθε άτομο είναι μοναδικό, οπότε οι ανάγκες του καθενός για ιώδιο και άλλα συμπληρώματα υγείας είναι επίσης μοναδικές.
Πόσο ιώδιο χρειαζόμαστε πραγματικά όμως; Και είναι αναγκαίο να λαμβάνουμε αυτό το ιχνοστοιχείο δεδομένου ότι τις τελευταίες δεκαετίες το αλάτι μας έχει εμπλουτιστεί με ιώδιο;
Ας εξετάσουμε τα πραγματικά στοιχεία!
Για πάνω από 100 χρόνια, το ιώδιο είναι γνωστό ως απαραίτητο στοιχείο για την παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδή. Επιπλέον, το ιώδιο είναι απαραίτητο για κάθε ένα από τα τρισεκατομμύρια κύτταρα στο σώμα μας - ένα γεγονός που σπάνια αναφέρεται στην ιατρική βιβλιογραφία. Το ιώδιο είναι απαραίτητο για την παραγωγή και άλλων ορμονών, για ένα σωστά λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα, και έχει αποδειχθεί ως ισχυρό όπλο έναντι των βακτηρίων, των παράσιτων, των ιών, του καρκίνου, χωρίς να έχει παρατηρηθεί ποτέ οποιαδήποτε μορφή αντίστασης. Καμιά μορφή ζωής δεν είναι δυνατή χωρίς το ιώδιο!
Η έλλειψη ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε διανοητική υστέρηση, βρογχοκήλη, αύξηση θνησιμότητας βρεφών και παιδιών, και στειρότητα. Ο ΠΟΥ εκτιμά ότι το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε περιοχές με έλλειψη ιωδίου.
Το ιώδιο βρίσκεται στη θάλασσα, σε συμπαγές βράχους που σχηματίζονται όταν εξατμιστεί το θαλασσινό νερό, και σε θαλάσσιους οργανισμούς, όπως τα φύκια, τα όστρακα, τα στρείδια, τα ψάρια του ωκεανού κ.λπ.
Εάν το χώμα περιέχει επαρκή ποσότητα ιωδίου, τότε οι καλλιέργειες που αναπτύσσονται σε αυτό και τα ζώα που τις τρώνε θα διαθέτουν κι αυτά επαρκεί επίπεδα ιωδίου στον οργανισμό τους. Αλλά δυστυχώς, αυτό δεν ισχύει πια στις περισσότερες περιοχές του πλανήτη. Η έλλειψη ιωδίου αποτελεί πανδημία. Εκτιμάται ότι περίπου τα τρία τέταρτα του παγκόσμιου πληθυσμού επηρεάζονται από κάποια διαταραχή έλλειψης ιωδίου.
Πολλοί μπορεί να πιστεύουν ότι λαμβάνουμε αρκετό από αυτό το πολύτιμο ιχνοστοιχείο δεδομένου ότι το επιτραπέζιο αλάτι είναι ιωδιούχο από το 1920. Δυστυχώς, η συγκέντρωση ιωδίου στο αλάτι είναι υπερβολικά χαμηλή, παρόλο που η επίσημη Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση μπορεί να επιτευχτεί με τη λήψη επιτραπέζιου αλατιού.
Το πρόβλημα είναι ότι η Συνιστώμενη Ημερήσια Δόση (ΣΗΔ) είχε δημιουργηθεί μόνο για την πρόληψη βρογχοκήλης, και αυτό το πετυχαίνει. Αλλά οι υπόλοιπες σωματικές λειτουργίες εξακολουθούν να υποφέρουν από σοβαρή έλλειψη ιωδίου. Άλλο ένα πρόβλημα είναι ότι το ιώδιο από το αλάτι έχει βιοδιαθεσιμότητα της τάξης του 10%, και αποτελείται μόνο από ιωδιούχο κάλιο. Επιπλέον, ιωδίδιο προστίθεται ως επί το πλείστον στο επεξεργασμένο αλάτι - από το οποίο έχουν αφαιρεθεί τα μέταλλα και τα ιχνοστοιχεία του, και έχει υποβληθεί σε τοξικές και χημικές ουσίες για να ασπρίσει και για να στεγνώσει. Το επεξεργασμένο αλάτι μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα υγείας, και θα πρέπει να αποφεύγεται. Το ανεπεξέργαστο φυσικό γκρίζο αλάτι είναι η καλύτερη επιλογή.
Πολλοί πιστεύουν ότι μπορούν να αυξάνουν την πρόσληψη ιωδίου αυξάνοντας την κατανάλωση θαλασσινών. Δυστυχώς, λόγω της σοβαρής μόλυνσης της θαλάσσιας τροφικής αλυσίδας, αυτή η λύση είναι συχνά αντιπαραγωγική. Παρόλο που θα μπορούσε κάπως να διορθώσει την ανεπάρκεια στο ιώδιο, μπορεί επίσης να εισάγει περαιτέρω τοξίνες, όπως βαρέα μέταλλα και φυτοφάρμακα, στον οργανισμό μας.
Γιατί όμως υποφέρουμε από έλλειψη ιωδίου;
Ένας από τους λόγους είναι η προαναφερθείσα μικρή βιοδιαθεσιμότητα του ιωδίου στο επιτραπέζιο αλάτι, καθώς και η μείωση της πρόσληψης αλατιού από τον πληθυσμό λόγω ανησυχιών για την υγεία, η οποία είναι εντελώς λανθασμένη σχετικά με το ανεπεξέργαστο αλάτι.
Ένας άλλος λόγος είναι οι κακές γεωργικές πρακτικές που οδηγούν σε εκτεταμένες ελλείψεις μετάλλων στο χώμα, μεταξύ αυτών και του ιωδίου. Η έκθεση σε πολλές χημικές ουσίες που περιορίζουν την απορρόφηση του ιωδίου από τον οργανισμό, επιδεινώνει περαιτέρω το πρόβλημα. Ωστόσο, η πιο σημαντική αλλαγή των τελευταίων χρόνων σχετικά με το ιώδιο συνέβη με μια αλλαγή στη βιομηχανία τροφίμων. Κατά τη δεκαετία του 1960 το ιώδιο προστέθηκε στο αλεύρι ως βελτιωτικό ζύμης. Δέκα χρόνια αργότερα όμως, το ιώδιο αντικαταστάθηκε από το βρώμιο.
Το βρώμιο είναι κι αυτό αλογόνο όπως και το ιώδιο, το φθόριο, το χλώριο και το αστάτιο. Αυτός είναι ο περιοδικός πίνακας των στοιχείων της ομάδας των αλογόνων. Όλα τα αλογόνα συναγωνίζονται το ένα το άλλο για απορρόφηση και σύνδεση με τους υποδοχείς στο σώμα. Επειδή το ιώδιο και το βρώμιο ανταγωνίζονται μεταξύ τους για απορρόφηση και σύνδεση υποδοχέα, το σώμα μπορεί να αποβάλει το βρώμιο μόνο εάν υπάρχει επαρκή ιώδιο διαθέσιμο. Εάν υπάρχουν πολλά αλογόνα που ανταγωνίζονται για τον υποδοχέα, θα πρέπει να διατεθεί επιπλέον ιώδιο στον οργανισμό για τον εκτοπισμό του βρωμίου από τον υποδοχέα.
Το βρώμιο είναι μια τοξική ουσία που δεν παρέχει κανένα όφελος στον οργανισμό μας, και δεσμεύεται με τους υποδοχείς ιωδίου του μαστού. Το βρώμιο είναι γνωστό καρκινογόνο για τον μαστό, ενώ το ιώδιο είναι γνωστό για τις αντικαρκινικές ιδιότητες του.
Η αντικατάσταση του ιωδίου με το βρώμιο χειροτέρευσε μια ήδη κακή κατάσταση. Η έλλειψη ιωδίου έχει επιταχυνθεί και τώρα το ιώδιο παρεμποδίζεται από το να συνδεθεί με τους δικούς του υποδοχείς.
Δυστυχώς όμως το βρώμιο δεν βρίσκεται μόνο στο αλεύρι, αλλά χρησιμοποιείται και σε πολλά βιομηχανικά παραγόμενα προϊόντα - ως επιβραδυντής καύσης μπορεί να βρεθεί σε υφάσματα, χαλιά, στρώματα, αυτοκίνητα, ηλεκτρονικά, όπως επίσης και σε φυτοφάρμακα - ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος. Έτσι, όχι μόνο το ιώδιο που προσλαμβάνουμε είναι ανεπαρκές, το σώμα μας δηλητηριάζεται από το βρώμιο και τα άλλα αλογονίδια, όπως το φθόριο στο πόσιμο νερό ή το υπερχλωρικό, που επιδεινώνουν το πρόβλημα.
Σήμερα, το 100% του πληθυσμού που εξετάζεται για βρώμιο έχει θετικά αποτελέσματα στα υψηλά επίπεδα.
Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο διαφορετικές μορφές ιωδίου - το ιωδίδιο και το στοιχειακό ιώδιο. Το στοιχειακό ιώδιο δεν διαλύεται εύκολα στο νερό, ένας γάλλος γιατρός όμως, ο Jean Lugol, ανακάλυψε το 1829 ότι όταν το ιωδιούχο κάλιο προστεθεί στο νερό αυξάνει τη διαλυτότητα του ιωδίου. Ξεκίνησε να θεραπεύει τους ασθενείς του με «Διάλυμα Lugol 5%» το οποίο διατηρεί το όνομα του μέχρι σήμερα.
Στις μέρες μας γνωρίζουμε ότι διάφοροι ιστοί αντιδρούν διαφορετικά στις δυο μορφές ιωδίου: Ο θυρεοειδής αδένας για παράδειγμα χρησιμοποιεί ιωδίδιο κυρίως, ενώ οι ιστοί του μαστού προτιμούν το ιώδιο. Η αντικαρκινική δράση του ιωδίου βασίζεται κυρίως στο ιώδιο, ενώ το ιωδίδιο (εκείνο που διατίθεται σε επιτραπέζιο αλάτι) είναι λιγότερο αποτελεσματικό. Αυτό σημαίνει ότι η επάρκεια στο ιώδιο επιτυγχάνεται καλύτερα όταν χρησιμοποιούμε τόσο το ιώδιο όσο και το ιωδίδιο, όπως το βρίσκουμε στο διάλυμα Lugol.
Τι ακριβώς κάνει στα κύτταρα μας το ιώδιο;
Το ιώδιο μεταφέρεται μέσα στα κύτταρα μέσω ενός μεταφορικού μορίου τον λεγόμενο συμμεταφορέα νατρίου-ιωδιδίου ή NIS. Αφού εισχωρήσει στο κύτταρο, το ιωδίδιο υποβάλλεται σε δύο σημαντικές διαδικασίες: οξείδωση και οργανοποίηση.
Η οξείδωση συμβαίνει μέσω της αλληλεπίδρασης του υπεροξειδίου του υδρογόνου ή Η2Ο2 με την θυρεοειδική υπεροξειδάση ή ΤΡΟ που μετατρέπει αποτελεσματικά το ιωδίδιο σε ιώδιο. Αυτό το βήμα είναι πολύ σημαντικό στην ικανότητα του σώματος να αξιοποιήσει το ιωδίδιο. Εάν η παραγωγή του υπεροξειδίου του υδρογόνου που χρησιμοποιείται για την οξείδωση του ιωδιδίου δεν ελεγχθεί, μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη του θυρεοειδούς ιστού και στη δυνατότητα σχηματισμού αντισωμάτων εναντίον της θυρεοειδικής υπεροξειδάσης - μια κατάσταση που ονομάζεται νόσος του Hashimoto, η πιο διαδεδομένη μορφή υποθυρεοειδισμού ή ανεπαρκή λειτουργία του θυρεοειδή. Ένα στοιχείο ζωτικής σημασίας σε αυτή τη διαδικασία είναι το σελήνιο - ένα άλλο ιχνοστοιχείο στο οποίο οι περισσότεροι από μας έχουμε έλλειψη.
Το επόμενο βήμα στην αξιοποίηση του ιωδίου ονομάζεται οργανοποίηση, πράγμα που σημαίνει ότι το ιώδιο γίνεται μέρος της χοληστερόλης, των λιπών, και των πρωτεϊνών. Παρόλο που η ΣΗΔ ιωδίου είναι επαρκής για την δημιουργία των ορμονών του θυρεοειδή, χρειάζονται περίπου εκατό φορές τη ΣΗΔ για τη δημιουργία πρωτεϊνών όπως η δέλτα-ιωδολακτόνη, που είναι βασικός ρυθμιστής του προγραμματισμένου κυτταρικού θανάτου ή απόπτωσης, και της κυτταρικής ανάπτυξης, τα οποία είναι εμπλεκόμενα στο σχηματισμό του καρκίνου.
Για πάνω από 60 χρόνια είναι γνωστό ότι το ιώδιο συγκεντρώνεται και εκκρίνεται από τους αδένες του μαστού. Οι μαστοί είναι ένα από τα κύρια μέρη αποθήκευσης ιωδίου, το οποίο είναι αναγκαίο για την ανάπτυξη και τη συντήρηση του φυσιολογικού ιστού του μαστού. Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι η έλλειψη ιωδίου είναι αιτιολογικός παράγοντας ανάπτυξης καρκίνου του μαστού και της ινοκυστικής νόσου των μαστών. Μερικές μελέτες έχουν δείξει, ότι το ιώδιο έχει την ικανότητα να μπλοκάρει την εξέλιξη του καρκίνου στον ιστό του μαστού. Ορισμένες χώρες, όπως η Πολωνία, η Ελβετία και η Ρωσία έχουν υψηλά ποσοστά καρκίνου του μαστού που συνδέονται με περιοχές που παρουσιάζουν ανεπάρκεια στο ιώδιο. Ο λαός της Ιαπωνίας, ο οποίος καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ιωδίου σύμφωνα με την ΣΗΔ έχει εντυπωσιακά χαμηλότερα επίπεδα καρκίνου του μαστού, του ενδομητρίου, και των ωοθηκών. Επίσης το ιώδιο βρέθηκε να έχει κατασταλτικές επιδράσεις στην ανάπτυξη και το μέγεθος των μαστικών όγκων σε αρουραίους.
Είναι επίσης σημαντικό να εξασφαλιστούν επαρκή επίπεδα ιωδίου σε νεαρές γυναίκες πριν μείνουν έγκυες, επειδή η φυσιολογική ανάπτυξη του εμβρύου απαιτεί επαρκείς ποσότητες του. Η έλλειψη ιωδίου στο έμβρυο έχει συσχετισθεί με ένα φάσμα προβλημάτων σε παιδιά, συμπεριλαμβανομένων του ADHD, χαμηλό δείκτη νοημοσύνης, κατάθλιψη, προβλήματα ύψους και ωρίμανσης των οστών, και μειωμένα ποσοστά νεογνικής επιβίωσης.
Άρα, πόσο ιώδιο θα πρέπει να προσφέρουμε καθημερινά στον οργανισμό μας για βέλτιστη υγεία; Είναι σαφές ότι η ΣΗΔ, ή και τα πολλαπλάσια της ακόμα, δείχνουν φοβερά ανεπαρκή.
Ένας από τους κορυφαίους ερευνητές του ιωδίου στον κόσμο, ο αείμνηστος Δρ Γκάι Αβραάμ, έδειξε ότι η απαιτούμενη ημερήσια πρόσληψη ιωδίου απαραίτητη για τη διατήρηση επαρκών επιπέδων στο σώμα είναι τουλάχιστον 13 mg - σχεδόν 100 φορές περισσότερα από τη ΣΗΔ.
Αν έχετε πρόβλημα τοξικότητας λόγω αλογόνων, ή αν πάσχετε από χρόνιες ασθένειες όπως ο καρκίνος, εάν έχετε προβλήματα του θυρεοειδή, ή αυτοάνοσες νόσους χρόνιων λοιμώξεων όπως η νόσος του Lyme, ενδέχεται να χρειάζεστε αισθητά μεγαλύτερες ποσότητες ιωδίου.
Το ακόλουθο πρωτόκολλο αποτελεί σύσταση για την κατανάλωση ιωδίου και των συμπαραγόντων που θα βοηθήσουν στον έλεγχο των συμπτωμάτων από την τοξικότητα του βρωμίου, μόλις αρχίσετε να το εκτοπίζετε από τους υποδοχείς.
Ένα σημαντικό πρώτο βήμα είναι η επαρκής ενυδάτωση. Φροντίστε να πίνετε μη φθοριούχο νερό, είτε με τη χρήση ενός αποστακτήρα ή μέσω αντίστροφης όσμωσης.
Πρώτο πράγμα το πρωί σας προτείνουμε να παίρνετε ένα ποτήρι ζεστό νερό με περίπου μισό κουταλάκι του καφέ ανεπεξέργαστο αλάτι, για να βοηθήσει το σώμα να απαλλαγεί από τα αλογόνα.
Μαζί με το πρωινό σας μπορείτε να πάρετε μια σταγόνα Lugol 5% διαλυμένη στο νερό. Μπορείτε να προσθέσετε σε αυτό και μερικές σταγόνες μηλόξυδου για τη γεύση. Σιγά σιγά μπορείτε να αυξήσετε την δόση του Lugol κατά τις επόμενες εβδομάδες, μέχρι να φτάσετε στο σημείο που να λαμβάνετε 4 με 8 σταγόνες την ημέρα. Κατά γενικό κανόνα, τα υπέρβαρα άτομα χρειάζονται περισσότερο ιώδιο.
Μια σταγόνα Lugol 5% περιέχει 6.25mg ιωδίου.
Εάν δεν μπορείτε να πιείτε το Lugol διαλυμένο στο νερό υπάρχει εναλλακτική λύση σε ταμπλέτες που ονομάζονται Iodoral, και αποτελούνται από 12.5mg ιωδίου. Το μειονέκτημα είναι ότι είναι πιο ακριβές.
Εάν αυξήσετε τη δόση πολύ γρήγορα, μπορεί να βιώσετε συμπτώματα της τοξικότητας του βρωμίου - όπως κόπωση, μυϊκούς πόνους, ρινική καταρροή, πυρετό, διάρροια και δυσκολία στη σκέψη, μεταξύ άλλων.
Εάν συμβεί αυτό, απλά μην πάρετε ιώδιο για δυο μέρες και συνεχίστε τη λήψη μετά σε χαμηλότερη δόση. Θα πρέπει να καθορίσετε τη δόση σύμφωνα με τις ανάγκες του οργανισμού σας. Όταν σταματήσετε το ιώδιο, φροντίστε να συνεχίσετε όλα τα άλλα μέτρα που συμβάλουν στην αποτοξίνωση του οργανισμού σας.
Με το ιώδιο να παίρνετε πάντα σελήνιο, χωρίς να υπερβαίνετε τα 200 mg την ημέρα.
Εάν πάσχετε από χρόνια προβλήματα υγείας, καλό είναι να παίρνετε και τους συμπαράγοντες για να βοηθήσουν το σώμα με το στρες της αποτοξίνωσης. 100mg βιταμίνης Β2 και 500mg βιταμίνης Β3 μπορούν να κάνουν τεράστια διαφορά σε τέτοιες καταστάσεις.
Η βιταμίνη C είναι ένα άλλος πολύτιμος συνπαράγοντας, αλλά δεν θα πρέπει να λαμβάνεται ταυτόχρονα με το ιώδιο, αφού το ένα αδρανοποιεί το άλλο. Περιμένετε 2 ώρες μετά τη λήψη ιωδίου πριν πάρετε βιταμίνη C. Σε γενικές γραμμές μια δόση 2 - 4 γραμμαρίων την ημέρα κρίνεται επαρκής.
Το βράδυ ή αργά το απόγευμα πάρτε άλλο ένα ποτήρι ζεστό αλμυρό νερό για να βοηθήσει στην αποτοξίνωση. Και ίσως να θέλετε να λάβετε και λίγο μαγνήσιο πριν πάτε για ύπνο - κατά προτίμηση κάποια χηλική μορφή του, όπως γλυκινικό μαγνήσιο ή μηλικό μαγνήσιο.
Πολλές ανησυχίες έχουν εκφραστεί - κυρίως από το ιατρικό κατεστημένο - κατά πόσο η λήψη ιωδίου είναι ασφαλής.
Μια από τις συχνότερες ανησυχίες είναι ότι το ιώδιο σε υψηλές δόσεις μπορεί να προκαλέσει υποθυρεοειδισμό, την ανεπαρκή λειτουργία του θυρεοειδή. Ο Δρ. Brownstein, ένας κορυφαίος μελετητής του ιωδίου και συγγραφέας του βιβλίου Ιώδιο: Γιατί το χρειάζεστε, γιατί δεν μπορείτε να ζήσετε χωρίς αυτό, περιέθαλψε χιλιάδες ασθενείς με ιώδιο και το πρόβλημα αυτό σπάνια εμφανίστηκε. Είναι αλήθεια ότι αρχικά οι εξετάσεις για την ορμόνη TSH θα την παρουσιάσουν αυξημένη, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει ένα γιατρό να υποπτευθεί χαμηλή λειτουργία του θυρεοειδή, αλλά δεν συμβαίνει αυτό εάν υπάρχει η παρουσία φυσιολογικών επιπέδων των θυρεοειδικών ορμονών Τ3 και Τ4. Είναι επίσης παροδικό φαινόμενο - μετά από 6 μήνες λήψης ιωδίου τα επίπεδα τείνουν να επιστρέφουν στα κανονικά. Στην πραγματικότητα, ο υποθυρεοειδισμός συνδέεται με χαμηλά επίπεδα ιωδίου και δεν αποτελεί πλέον πρόβλημα όταν υπάρξει επαρκής αναπλήρωση ιωδίου.
Μια άλλη ανησυχία είναι το ακριβώς αντίθετο, ότι το ιώδιο θα προκαλέσει υπερλειτουργία του θυρεοειδούς, ή υπερθυρεοειδισμό. Και πάλι, αυτό είναι ακόμα πιο σπάνιο και συμβαίνει μόνο όταν υπάρχουν οι λεγόμενοι αυτόνομοι όζοι ή τοξική βρογχοκήλη, που είναι ευτυχώς πολύ σπάνια διαταραχή. Η υψηλή δόση ιωδίου χρησιμοποιείται ως μέθοδος για τη διάγνωση τοξικών όζων, οι οποίοι θα πρέπει να αφαιρεθούν χειρουργικά.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι μια πιθανή αλλεργία στο ανόργανο ιώδιο/ιωδίδιο, η οποία είναι επίσης εξαιρετικά σπάνια. Οι περισσότερες αλλεργίες που σχετίζονται κάπως με το ιώδιο έχουν να κάνουν με συστατικά του χρωστικού ιωδίου που χρησιμοποιείται σε μαγνητικές τομογραφίες και δεν έχουν συνήθως διασταυρωμένη αντίδραση με το ανόργανο ιώδιο.
Μήπως χρειάζονται και τα παιδιά ιώδιο; Η σύντομη απάντηση είναι, Ναι. Για τα παιδιά είναι ακόμη πιο σημαντικό να διαθέτουν επαρκεί επίπεδα ιωδίου, ειδικά σε σχέση με την ανάπτυξη του εγκεφάλου. Η δοσολογία τους όμως θα πρέπει να προσαρμοστεί ανάλογα με την ηλικία και το βάρος τους.
Εν πάση περιπτώσει, πριν ξεκινήσετε αυτό το επικό ταξίδι, ενημερωθείτε για να σιγουρευτείτε ότι αυτή η θεραπεία είναι κατάλληλη για σας. Συμβουλή μας είναι να διαβάσετε το προαναφερόμενο βιβλίο του Δρ Brownstein, το οποίο ασχολείται με όλες τις πτυχές αυτής της θαυμάσιας και οικονομική θεραπείας. Ιδανικό θα ήταν να καταφέρετε να βρείτε ένα γιατρό με γνώσεις σχετικά με το ιώδιο εκεί που ζείτε, ώστε να μπορεί να σας παρακολουθεί, να σας βοηθήσει με τα δυσάρεστα συμπτώματα και να βρείτε την σωστή για σας δόση.
Μόλις αρχίσετε να χρησιμοποιείτε το διάλυμα Lugol θα εκπλαγείτε με την επίδραση που θα έχει στο σώμα και το μυαλό σας. Μπορεί να χρειαστεί κάποια ρύθμιση μέχρι να ανακαλύψετε την κατάλληλη δοσολογία, αλλά σίγουρα αξίζει τον κόπο.
Σχόλιο: Ιώδιο: Η γνώση που μπορεί να σας αλλάξει τη ζωή
Η έλλειψη ιωδίου μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα του θυρεοειδή και τελικά, καρκίνο του μαστού, καρκίνο του προστάτη, πολυκυστικές οωθήκες κ.α. παθήσεις
Ανεπάρκεια ιωδίου στην Ευρώπη - ένα κρυμμένο πρόβλημα για τη δημόσια υγεία
Θεραπείες για υποθυρεοειδισμό και υπερθυρεοειδισμό με ιώδιο και λίθιο