Κατά τη συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη στις 13 Μαΐου 2015, οι ηγέτες του ΝΑΤΟ τελειώνουν ένα πολύ καλά ποτισμένο γεύμα. Χλευάζουν τους ηλίθιους που πιστεύουν τα λόγια τους για την ειρήνη τραγουδώντας « We are the world ». Αναγνωρίζουμε σε αυτό το άσεμνο βίντεο τον στρατηγό Philip Breedlove, τον Jens Stoltenberg, τη Federica Mogherini και πολλούς υπουργούς Άμυνας.
Η σύνοδος κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων του ΝΑΤΟ πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Βαρσοβία (στις 7 και 8 Ιουλίου 2016). Επρόκειτο να είναι ο θρίαμβος των Ηνωμένων Πολιτειών στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά ήταν στην πραγματικότητα η αρχή της κατάρρευσης.Ας θυμηθούμε τι είναι η Ατλαντική Συμμαχία.
Τι ήταν η Συμμαχία
Ενώ οι ευρωπαϊκές ελίτ είχαν πανικοβληθεί στην ιδέα μιας πιθανής ανόδου στην εξουσία των Κομμουνιστικών Κομμάτων, στον απόηχο του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, το 1949, τέθηκαν οι ίδιες υπό την «ομπρέλα» των ΗΠΑ. Επρόκειτο προπαντός να είναι σε θέση να απειλήσουν τους Σοβιετικούς για να τους αποτρέψουν από το να στηρίξουν τους δυτικούς κομμουνιστές.
Τα κράτη της Δύσης επέκτειναν σταδιακά τη συμμαχία τους, μεταξύ άλλων με τη προσκόλληση της Δυτικής Γερμανίας, στην οποία επιτράπηκε να ξαναχτίσει το στρατό της το 1955. Ανησυχώντας για τις δυνατότητες της Συμμαχίας, η Σοβιετική Ένωση απάντησε με τη δημιουργία του Συμφώνου της Βαρσοβίας, έξι χρόνια μετά τη δημιουργία του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, με τον Ψυχρό Πόλεμο, οι δύο συμμαχίες εξελίχθησαν με αυτοκρατορικό τρόπο: από τη μία πλευρά, το ΝΑΤΟ που κυριαρχούταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και, σε μικρότερο βαθμό, από το Ηνωμένο Βασίλειο, από την άλλη, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας που κυριαρχούταν από τη Σοβιετική Ένωση. Στην πραγματικότητα, ήταν αδύνατο να αποχωρίσει κάποιο κράτος από αυτές τις δομές: Το ΝΑΤΟ δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει το Gladio για την οργάνωση πραξικοπημάτων και προληπτικές πολιτικές δολοφονίες, ενώ το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εισέβαλε ανοικτά στην Ουγγαρία και τη Τσεχοσλοβακία οι οποίες είχαν εκφράσει επιθυμίες για ανεξαρτησία.
Ακόμη και πριν από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, η Σοβιετική Ένωση έθεσε τέλος σε αυτό το σύστημα. Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ επίτρεψε σε κάθε κράτος μέλος του Συμφώνου της Βαρσοβίας να ανακτήσει την ανεξαρτησία του ( "My Way") γεγονός που ονόμασε ειρωνικά «το δόγμα Σινάτρα». Όταν κατέρρευσε η ΕΣΣΔ, οι σύμμαχοί της διασπαρθήκαν και χρειάστηκαν αρκετά χρόνια για να δημιουργηθεί ο σημερινός Οργανισμός της Συλλογικής Συνθήκης Ασφάλειας (OTCS). Έχοντας ολοκληρώσει τα λάθη του παρελθόντος, ο τελευταίος βασίζεται στην αυστηρή ισότητα των κρατών μελών.
Παρεμπιπτόντως να σημειώσουμε ότι το ΝΑΤΟ καθώς και το Συμφώνου της Βαρσοβίας είναι αντίθετες με τη Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών, διότι τα κράτη μέλη χάνουν την ανεξαρτησία τους, όταν συμφωνούν να τοποθετήσουν τα στρατεύματά τους υπό τις διαταγές των ΗΠΑ ή της Σοβιετικής Ένωσης.
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέμειναν μια αυτοκρατορία και συνεχίσουν να χρησιμοποιούν το ΝΑΤΟ για να οδηγήσουν τους συμμάχους τους με το ραβδί. Ο αρχικός στόχος του, να πιέζει τους Σοβιετικούς για να μη βοηθούν τους δυτικούς κομμουνιστές να εισέλθουν στην εξουσία δεν έχει κανένα πλέον λόγο ύπαρξης. Παραμένει μόνο μια κηδεμονία των ΗΠΑ.
Το 1998, το ΝΑΤΟ διεξήγαγε το πρώτο πόλεμο του ενάντια σε ένα μικρό κράτος (τη νυν Σερβία), το οποίο δεν το είχε απειλήσει καθόλου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιούργησαν σιγά-σιγά τις προϋποθέσεις για την σύγκρουση, εκπαιδεύοντας την κοσοβαρική μαφία στην τρομοκρατία στην τουρκική βάση του Ιντσιρλίκ, διοργανώνοντας μια εκστρατεία τρομοκρατίας στη Σερβία, και στη συνέχεια, κατηγορώντας τη Σερβική κυβέρνηση για δυσανάλογη καταστολή. Αφού το αμόνι συνέτριψε την μύγα, παρατηρήθηκε στις πρεσβείες ότι η Συμμαχία ήταν πολύ βαριά στη πραγματικότητα και αναποτελεσματική. Άρχισαν από τότε βαθιές μεταρρυθμίσεις.
Η Συμμαχία μετά την 11η Σεπτεμβρίου 2001
Με την εξαφάνιση της ΕΣΣΔ, δεν υπήρχε κανένα κράτος στον κόσμο για να ανταγωνιστεί στρατιωτικά με τις Ηνωμένες Πολιτείες, πόσο μάλλον με το ΝΑΤΟ. Το τελευταίο έπρεπε κανονικά θα εξαφανιστεί, αλλά αυτό δεν συνέβη.
Πρώτον, προέκυψε ένας νέος εχθρός: η τρομοκρατία. Ύστερα χτύπησε διάφορες πρωτεύουσες της Συμμαχίας, υποχρεώνοντας τα κράτη μέλη να υποστηρίξουν το ένα τ' άλλο.
Φυσικά, δεν υπάρχει καμία αναλογία μεταξύ του τι ήταν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας και μιας μπάντας γενειοφόρων που κατέφυγαν σε μια σπηλιά στο Αφγανιστάν.
Ωστόσο, όλα τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ προσποιούνται ότι το πιστεύουν, επειδή δεν έχουν άλλη επιλογή: ο μόνος τρόπος για να προστατεύσουν τον πληθυσμό τους ήταν να υπογράψουν τις ανακοινώσεις του ΝΑΤΟ, να κρατήσουν τον υποχρεωτικό ενιαίο λόγο.
Παρά την πλούσια ιστορική βιβλιογραφία τους, οι Δυτικοί δεν έχουν ακόμη κατανοήσει ότι το ΝΑΤΟ είχε δημιουργηθεί από τις άρχουσες τάξεις τους εναντίον τους και ότι χρησιμοποιείται σήμερα από τις ΗΠΑ κατά των ελίτ τους. Η περίπτωση είναι λίγο διαφορετική για τα κράτη της Βαλτικής και τη Πολωνία, οι οποίες προσχώρησαν πρόσφατα στην Συμμαχία και βρίσκονται ακόμα στο πρώτο στάδιο του φόβου των ελίτ ενάντια στους κομμουνιστές.
Σχεδόν απεριόριστη γεωγραφική περιοχή της Συμμαχίας
Εάν το ΝΑΤΟ ήταν μια αμυντική συμμαχία, θα περιοριζόταν να υπερασπιστεί τα κράτη μέλη της, αλλά αντ 'αυτού, διεύρυνε τη ζώνη γεωγραφικής επέμβασης του.
Διαβάζοντας το τελικό ανακοινωθέν της Βαρσοβίας, παρατηρούμε ότι παρεμβαίνει στα πάντα: από τη Κορέα, -όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν ακόμη υπογράψει ειρήνη με τη Λαϊκή Δημοκρατία- έως την Αφρική, όπου το Πεντάγωνο ελπίζει πάντα να εγκαταστήσει το AfriCom.
Το μόνο μέρος του κόσμου που του διαφεύγει είναι η Λατινική Αμερική, αποκλειστική ζώνη της Ουάσιγκτον (« Δόγμα Μονρόε »). Παντού αλλού, οι υποτελείς του Πεντάγωνου παρακαλούνται να στείλουν τα στρατεύματά τους για να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του άρχοντα τους.
Η Συμμαχία είναι σήμερα μέρος όλων των πολέμων. Ήταν εκείνη που συντόνισε την πτώση της Λιβύης, το 2011, μετά τη διαμαρτυρία του διοικητή του AFRICOM, στρατηγού Κάρτερ Χαμ, κατά της χρήσης της Αλ Κάιντα για την ανατροπή του Μουαμάρ αλ-Καντάφι.
Είναι πάλι αυτή που συντονίζει τον πόλεμο εναντίον της Συρίας μετά την εγκατάσταση της Συμμαχικής Διοίκησης των Χερσαίων Δυνάμεων το 2012 στη Σμύρνη, Τουρκία.
Σταδιακά, μη ευρωπαϊκά κράτη εντάχθηκαν στο ΝΑΤΟ, με διαφορετικά επίπεδα συμμετοχής. Τα τελευταία είναι το Μπαχρέιν, το Ισραήλ, η Ιορδανία, το Κατάρ και το Κουβέιτ, που το καθένα διαθέτει ένα γραφείο στην έδρα του ΝΑΤΟ από τις 4 Μαΐου
Τι είναι σήμερα η Συμμαχία
Κάθε κράτος μέλος καλείται να εξοπλίζεται για να συμμετάσχει στους μελλοντικούς πολέμους και να αφιερώσει το 2% του ΑΕΠ του, αν και στην πραγματικότητα βρισκόμαστε ακόμη μακριά από το στόχο. Τα όπλα αυτά, αφού πρέπει να είναι συμβατά με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ, κάθε κράτος καλείται να τα αγοράσει από την Ουάσιγκτον.
Βέβαια, υπάρχουν ακόμα εθνικές παραγωγές όπλων, αλλά όχι για πολύ καιρό. Έτσι, τα τελευταία είκοσι χρόνια, το ΝΑΤΟ έχει ωθήσει συστηματικά την καταστροφή των στρατιωτικών αεροναυπηγικών εργοστασίων των κρατών μελών του, εκτός αυτών των Ηνωμένων Πολιτειών. Το Πεντάγωνο ανακοίνωσε τη δημιουργία ενός μαχητικού αεροσκάφους πολλαπλών ρόλων σε ασυναγώνιστη τιμή, το F-35 Joint Strike Fighter. Όλα τα κράτη το παρήγγειλαν και έκλεισαν τα δικά τους εργοστάσια.
Είκοσι χρόνια αργότερα, το Πεντάγωνο δεν είναι ακόμη σε θέση να παράγει ένα από αυτά τα αεροπλάνα για όλες τις δουλειές και αναγκάζεται να παρουσιάζει αυτοσχεδιασμένα μεταμορφωμένα F-22 στις εκθέσεις όπλων. Οι πελάτες συνεχώς ενοχλούνται για επιπλέον χρηματοδότηση των έρευνων, ενώ το Κογκρέσο μελετά την αναβίωση της παραγωγής παλαιότερων αεροσκαφών, διότι, κατά πάσα πιθανότητα, το F-35 δεν θα δεί ποτέ το φως της μέρας.
Το ΝΑΤΟ ως εκ τούτου λειτουργεί ως επιχείρηση εκβιασμού: όσοι δεν πληρώνουν θα αντιμετωπίσουν τρομοκρατικές επιθέσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχοντας ωθήσει τους συμμάχους τους να εξαρτώνται από τη στρατιωτική τους βιομηχανία, σταμάτησαν να την τελειοποιήσουν.
Εν τω μεταξύ, η Ρωσία έχει αποκαταστήσει τη βιομηχανία όπλων της και η Κίνα είναι έτοιμη να το επιτύχει. Ήδη ο ρωσικός στρατός ξεπέρασε το Πεντάγωνο στο συμβατικό πεδίο. Το σύστημα που ήταν σε θέση να αναπτύξει στα δυτικά της Συρίας, στη Μαύρη Θάλασσα και στο Καλίνινγκραντ δίνει τη δυνατότητα να αναστείλει τους χειρισμούς του ΝΑΤΟ το οποίο αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την επιτήρηση σε αυτές τις περιοχές. Και στο αεροναυπηγικό πεδίο, παράγει ήδη αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων ικανά να κάνουν να ζηλεύουν οι πιλότοι της Συμμαχίας. Η Κίνα, εν τω μεταξύ, αναμένεται επίσης να ξεπεράσει το ΝΑΤΟ στο συμβατικό πεδίο μέσα σε δύο χρόνια.
Οι Σύμμαχοι παρακολουθούν συνεπώς την εξασθένηση της Συμμαχίας, η οποία είναι επίσης και δική τους, χωρίς να αντιδράσουν, με εξαίρεση του Ηνωμένου Βασίλειου.
Η περίπτωση του Ντάες
Μετά την υστερία της δεκαετίας του 2000 με την Αλ Καϊντα, μας απειλεί ένας νέος εχθρός: το Ισλαμικό Εμιράτο στο Ιράκ και το Λεβάντε, «Ντάες/Daesh». Όλα τα κράτη μέλη κλήθηκαν να ενταχθούν στον «Παγκόσμια Συνασπισμό» (sic) και να το νικήσουν.
Η σύνοδος κορυφής της Βαρσοβίας χαιρέτησε τις νίκες στο Ιράκ, ακόμη και στη Συρία, παρά «τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας, της σημαντικής στρατιωτικής παρουσίας της, της υποστήριξής της στο καθεστώς» που δημιουργούν μια «πηγή κινδύνων, και επιπλέον προκλήσεων για την ασφάλεια των Συμμάχων » (sic) [1].
Όπως έχετε καταλάβει, το Ισλαμικό Εμιράτο ιδρύθηκε το 2006 από τις Ηνωμένες Πολιτείες, και μας διαβεβαιώνουν σήμερα ότι ο Οργανισμός στράφηκε πλέον εναντίον του, όπως μας είχαν διαβεβαιώσει επίμονα σχετικά με την Αλ- Κάιντα.
Ωστόσο, στις 8 Ιουλίου, ενώ ο Συριακός Αραβικός στρατός πολεμούσε διάφορες τρομοκρατικές ομάδες από τις οποίες και το Ντάες ανατολικά της Χομς, ήρθε η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ να το καλύψει για τέσσερις ώρες. Αυτό διάστημα εκμεταλλεύτηκε από το Ντάες για να καταστρέψει μεθοδικά τον αγωγό που συνδέει τη Συρία με το Ιράκ και το Ιράν. Ή ακόμη, στη διάρκεια των επιθέσεων της 4ης Ιουλίου στη Σαουδική Αραβία (μεταξύ άλλων μπροστά από το προξενείο των ΗΠΑ στη Τζέντα, από την άλλη πλευρά του δρόμου), το Ντάες χρησιμοποίησε στρατιωτικά εκρηκτικά υψηλής τεχνολογίας τα οποία μόνο το Πεντάγωνο διαθέτει σήμερα. Επομένως, δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι από το ένα χέρι το Πεντάγωνο πολεμά το Ισλαμικό Εμιράτο σε ορισμένους περιοχές, ενώ από το άλλο, του παρέχει όπλα και υλικοτεχνική υποστήριξη σε άλλες ζώνες.
Το ουκρανικό παράδειγμα
Το άλλο φόβητρο, είναι η Ρωσία. Οι «επιθετικές ενέργειες της (...) συμπεριλαμβανομένων των προκλητικών στρατιωτικών δραστηριοτήτων της στην περιφέρεια της επικράτειας του ΝΑΤΟ και η αποδεδειγμένη βούλησή της να επιτύχει πολιτικούς στόχους μέσω απειλής ή χρήσης βίας, αποτελούν πηγή περιφερειακής αστάθειας, παρουσιάζουν μια θεμελιώδη πρόκληση για τη Συμμαχία "(sic).
Η Συμμαχία την κατηγορεί ότι έχει προσαρτήσει την Κριμαία, γεγονός αληθές, αρνούμενη το πλαίσιο αυτής της προσάρτησης: το πραξικόπημα που οργανώθηκε από τη CIA στο Κίεβο και την εγκατάσταση μιας κυβέρνησης η οποία περιλαμβάνει Ναζί. Με λίγα λόγια, τα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν όλα τα δικαιώματα, ενώ η Ρωσία παραβιάζει τις συμφωνίες που είχε συνάψει με τη Συμμαχία.
Η σύνοδος κορυφής της Βαρσοβίας
Η σύνοδος κορυφής δεν επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να κλείσει τις ρογμές. Το Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο μόλις έθεσε τέρμα στην «ειδική σχέση» του αποχωρόντας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρνήθηκε να αυξήσει τη συμμετοχή του στη Συμμαχία για να αντισταθμίσει τον κόπο που ακύρωσε στον κόρφο της ΕΕ. Το Λονδίνο κρύφτηκε πίσω από την επόμενη αλλαγή της κυβέρνησης του για να αποφύγει τις ερωτήσεις.
Στην καλύτερη περίπτωση, έλαβαν δύο αποφάσεις: τη δημιουργία μόνιμων βάσεων στα ρωσικά σύνορα και την ανάπτυξη της αντιπυραυλικής ασπίδας.
Δεδομένου ότι η πρώτη απόφαση είναι αντίθετη προς τις δεσμεύσεις του ΝΑΤΟ, θα προβούν σε εγκατάσταση στρατευμάτων που θα εναλλάσσονται, έτσι ώστε να μην υπάρχει μόνιμο στράτευμα, αλλά στρατιώτες θα είναι πάντα παρόντες.
Η δεύτερη είναι να χρησιμοποιήσει το έδαφος των Συμμάχων για να αναπτύξουν Αμερικανούς στρατιώτες και οπλικό σύστημα. Για να μην προσβάλλουν τους πληθυσμούς που θα κατέχουν, οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να τοποθετήσουν την αντιπυραυλική ασπίδα όχι υπό τις διαταγές τους, αλλά κάτω από εκείνες του ΝΑΤΟ. Γεγονός που είναι μια αλλαγή μόνο στα χαρτιά, διότι ο Ανώτατος Διοικητής της Συμμαχίας, σήμερα ο στρατηγός Curtis Scaparrotti, είναι υποχρεωτικά ένας Αμερικανός αξιωματικός που διορίζεται από τον Πρόεδρο και μόνο των Ηνωμένων Πολιτειών.
Μετάφραση: Κριστιάν Άκκυριά
Σχόλια Αναγνωστών