Υποψήφιες στη Συρία.
Γυναίκες υποψήφιες στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές της Συρίας.
Παρά τις συνεχιζόμενες συγκρούσεις στη Συρία, η ζωή σε πολλά μέρη της χώρας συνεχίζεται. Το χρονοδιάγραμμα των εκλογών της Συρίας δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι τελευταίες βουλευτικές εκλογές πριν από τις πρόσφατες που πραγματοποιήθηκαν αυτό το μήνα ήταν το 2012. Από την στιγμή που αυτές οι εκλογές διεξάγονται 4 χρόνια μετά όπως προβλέπεται, καθιστά φανερό ότι δεν ήταν ένα είδους "πολιτικού κόλπου" για να ενισχύσει τη νομιμότητα της σημερινής κυβέρνησης, αλλά αντίθετα, αντιπροσώπευαν τη συνέχεια των εξελισσόμενων στη Συρία κυρίαρχων πολιτικών διαδικασιών.

Οι απόπειρες να υπονομευτεί η αξιοπιστία των εκλογών έχουν γίνει ο πρωταρχικός στόχος των Αμερικανικών και των Ευρωπαϊκών πρακτορείων ειδήσεων, όμως, ακόμα και οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί (ΜΚΟ) που δρουν ως πρακτορεία παρακολούθησης των εκλογών της κυβέρνησης των ΗΠΑ, έχουν παραδεχθεί πως στις τελευταίες προεδρικές εκλογές του 2014 παρατηρήθηκε εκτίναξη της προσέλευσης των ψηφοφόρων, και παρά την επιχειρούμενη παράλειψη αναφορικά με την προσέλευση των ψηφοφόρων φέτος από δημοσιεύματα στις ΗΠΑ-Ευρώπη, φαίνεται επίσης να υπήρξε υψηλή.

Η USAID που έχει βάση την Ουάσιγκτον χρηματοδότησε τον "Εκλογικό Οδηγό» και ανέφερε 73,42% προσέλευση των ψηφοφόρων στις προεδρικές εκλογές του 2014 της Συρίας, μια προσέλευση που θα ήταν κάτι εκπληκτικό αν είχαν και εκλογές στις ΗΠΑ. Η προσέλευση των ψηφοφόρων στις προεδρικές εκλογές του 2008 και του 2012 στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, ήταν 57,1% και 54,9% αντίστοιχα. Οι βουλευτικές εκλογές του 2016 στη Συρία φαίνεται να απολαμβάνουν ένα επίσης υψηλό ποσοστό συμμετοχής, με την International Business Tribune να γράφει στο άρθρο της με τίτλο "Ενημέρωση για τις Εκλογές 2016 στη Συρία: Συνέχιση στη Γενεύη των ειρηνευτικών συνομιλιών εν μέσω ελέγχου της διαδικασίας ψηφοφορίας της χώρας":
"Ο χρόνος ψηφοφορίας για τις συριακές κοινοβουλευτικές εκλογές της Τετάρτης παρατάθηκε για πέντε ώρες, λόγω της μεγάλης προσέλευσης των ψηφοφόρων. Ένας θρησκευτικός ηγέτης καλωσόρισε τον μεγάλο αριθμό ψηφοφόρων που συμμετείχαν, λέγοντας ότι αποτέλεσε μια ένδειξη για την προφανή αντίθεσή τους με την «σκληρότητα, την τρομοκρατία και την καταστροφή» που γνώρισε η Συρία με τον εμφύλιο πόλεμο."
Παρά λοιπόν την υψηλή προσέλευση στις προηγούμενες εκλογές και τους αντίστοιχους δείκτες όπως αυτοί αναφέρθηκαν στο International Business Tribune σχετικά με αυτή την τελευταία δημοσκόπηση, τα ΜΜΕ των ΗΠΑ, όπως η New York Times (NYT) αποφάσισαν να παρακάμψουν τα γεγονότα και σκόπιμα να επιδοθούν σε ανεπιβεβαίωτες, ανέκδοτες ιστορίες για να απεικονίσουν την προσέλευση όσο το δυνατόν χαμηλότερη και την αξιοπιστία των εκλογών ως ανύπαρκτη.

Στο αμφίβολο άρθρο των NYT από την Anne Barnard με τίτλο, "Οι Συριακές βουλευτικές εκλογές αναδεικνύουν τους διχασμούς και την αβεβαιότητα", ισχυρίστηκε ότι:
"Μεγάλα τμήματα της χώρας που ελέγχονται από αντάρτικες ομάδες δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία της Τετάρτης. Παρά την εύθραυστη μερική κατάπαυση του πυρός, η κυβέρνηση και τα ρωσικά πολεμικά αεροσκάφη συνέχισαν να χτυπούν περιοχές που ελέγχονται από τους εθνικιστές και ισλαμιστές αντάρτες, καθώς και έδαφος που κατέχει το Ισλαμικό Κράτος, επίσης γνωστό ως ISIS και ISIL. Ο συνασπισμός υπό αμερικανική ηγεσία επίσης βομβαρδίζει περιοχές που κατέχονται από αυτή την ομάδα."
Σε όλο το κομμάτι της η Barnard των ΝΥΤ, αποφεύγει κατηγορηματικά να πληροφορήσει τους αναγνώστες ότι, ενώ οι γεωγραφικές περιοχές "που ελέγχονται από αντάρτικες ομάδες» μπορεί να είναι "μεγάλες" γεωγραφικά, η πλειοψηφία του πληθυσμού της Συρίας δεν κατοικεί σε αυτές, και σαφώς επέλεξε να ψηφίσει σε μεγάλους αριθμούς, τόσο το 2014 όσο και το 2016 για τη σημερινή κυβέρνηση.

Ισχυρίζεται επίσης ότι κουρδικές περιοχές δεν συμμετείχαν, παραλείπεται όμως το γεγονός ότι ο κουρδικός πληθυσμός της Συρίας είναι λιγότερο από το 10% του συνολικού πληθυσμού και πως δεν κατοικούν όλοι οι Κούρδοι της Συρίας στις περιοχές αυτές και αυτοί δεν αρνήθηκαν να ψηφίσουν.

Καταρρίπτοντας τον μύθο των Εκτοπισμένων

Συνήθως είναι οι ΗΠΑ αυτές που υπενθυμίζουν στον κόσμο τον εκτοπισμένο πληθυσμό της Συρίας. Αυτό που συχνά δεν αναφέρεται είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι από αυτούς τους εκτοπισμένους Σύριους δεν έχουν διαφύγει στο εξωτερικό είτε στην Τουρκία ή στην Ιορδανία ή ακόμα πιο πέρα ​​στην Ευρώπη, αλλά αντ 'αυτού έχουν βρει ασφαλές καταφύγιο στην πρωτεύουσα της Συρίας Δαμασκό υπό την προστασία της κυβέρνησής τους και του Συριακού Αραβικού Στρατού.

Το χρηματοδοτούμενο από την ΕΕ και τις ΗΠΑ "Κέντρο Παρακολούθησης Εκτοπισμένων στο Εσωτερικό" (IDMC) αποκάλυπτε ακριβώς αυτό το γεγονός στην έκθεση του 2012 με τίτλο «Συρία: Χωρίς ασφαλές καταφύγιο - μια χώρα σε κίνηση, ένα έθνος στο χείλος του γκρεμού», δηλώνοντας:
Οι δύο μεγαλύτερες πόλεις της Συρίας, η Δαμασκός και το Χαλέπι, θεωρήθηκαν ως ασφαλή καταφύγια από τη βία και σταδιακά είδαν μια μεγάλη εισροή εσωτερικά εκτοπισμένων που έφευγαν από τις ζώνες των συγκρούσεων.
Είναι σαφές ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού της Συρίας προσπαθεί να ξεφύγει από τους «μαχητές της ελευθερίας» που υποστηρίζουν οι ΗΠΑ-ΕΕ και αναζητούν καταφύγιο υπό την προστασία του "καθεστώτος" το οποίο οι δυτικές δυνάμεις έχουν προσπαθήσει να πείσουν τον κόσμο ότι αποτελείται από κακοποιούς. Με αυτό κατά νου, τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων υπέρ της κυβέρνησης δεν θα πρέπει να αποτελούν έκπληξη, παρά τη ρητορική που διαδίδουν τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ-Ευρώπη.

Οι χειρότεροι φόβοι της Δύσης επιβεβαιώθηκαν

Η πραγματικότητα αυτή επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους της Δύσης, ότι δηλαδή παρ΄όλες τους τις προσπάθειες να διαιρέσουν και να καταστρέψουν το σύγχρονο έθνος-κράτος της Συρίας, οι άνθρωποι παραμένουν σχετικά ενωμένοι στον σκοπό τους για αποκατάσταση της ειρήνης και της τάξης στο εσωτερικό της χώρας, και αυτό να το κάνουν με την σημερινή κυβέρνηση να δείχνει το δρόμο.

Επίσης, είναι ειρωνικό το γεγονός ότι ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη συνήθως φαίνονται να προασπίζονται ασταμάτητα την αρετή της αυτοδιάθεσης, τώρα προσπαθούν να υπονομεύσουν την άσκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης στο λαό της Συρίας.

Είναι σαφές από τις δηλώσεις που έγιναν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και αρκετές ευρωπαϊκές χώρες σχετικά με τις πρόσφατες εκλογές ότι το πρόβλημα δεν ήταν κατ 'ανάγκην ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθησαν οι εκλογές, αλλά περισσότερο ποιος θα συμπεριληφθεί [ως υποψήφιος]. Υποψήφιοι οι οποίοι δεν έπρεπε από κάποιο νόμο της Συρίας να εξαιρεθούν από τις εκλογές, αλλά υποψήφιοι τους οποίους οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη απλώς δεν εγκρίνουν. Με άλλα λόγια, οι ΗΠΑ και η Ευρώπη κάνουν ακριβώς το αντίθετο από το να προωθούν την αυτοδιάθεση της Συρίας, και στην πραγματικότητα προσπαθούν να αναιρέσουν ή με κάθε άλλο τρόπο να υπονομεύσουν την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων των πρόσφατων εκλογών.

Ένα άρθρο του NPR με τίτλο, "Μέρη της Συρίας ψηφίζουν στις κοινοβουλευτικές εκλογές, ενώ επικριτές λένε ότι είναι μια απάτη», θα αναφέρουν ότι:
Ο Mark Toner, αναπληρωτής εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι «η διενέργεια κοινοβουλευτικών εκλογών αυτή τη στιγμή λαμβάνοντας υπόψη τις τρέχουσες συνθήκες στη χώρα, πιστεύουμε ότι είναι, στην καλύτερη περίπτωση πρόωρη και δεν είναι αντιπροσωπευτική του συριακού λαού».

Ένας Γάλλος εκπρόσωπος Τύπου του υπουργείου Εξωτερικών κάλεσε τις εκλογές μια "απάτη", ενώ ο Γερμανός ομόλογός του, δήλωσε ότι η χώρα «δεν θα αποδεχθεί τα αποτελέσματα", ανέφερε το Reuters.
Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους υποστήριξαν με ανυπομονησία τις εκλογές στην Ουκρανία εν μέσω σκληρών μαχών στις ανατολικότερες περιοχές της χώρας. Παρά την αδυναμία ή απροθυμία πολλών στην Ουκρανία για να ψηφίσουν, οι εκλογές διεξήχθησαν και αναγνωρίστηκαν από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη. Ο λόγος για αυτή την ξεκάθαρη υποκρισία είναι σαφής. Αυτοί που έβαζαν υποψηφιότητα στις εκλογές της Ουκρανίας ήταν υποψήφιοι τους οποίους οι ΗΠΑ και η Ευρώπη είχαν εγκρίνει και υποστηρίξει, και γνώριζαν ότι θα κερδίσουν, ενώ εκείνοι που είναι υποψήφιοι και έχουν και τις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσουν στις εκλογές της Συρίας δεν είναι.

Έτσι, η «δημοκρατία» από μια αμερικανική ή ευρωπαϊκή σκοπιά, έχει περισσότερο να κάνει με τα ειδικά συμφέροντα της Δύσης, όπου επιλέγεται μια μελλοντική κυβέρνηση μιας ξένης χώρας, και όχι με τους ανθρώπους της, εκτός αν φυσικά οι άνθρωποι μπορούν να πεισθούν να στηρίξουν τους υποψηφίους της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών.

Έτσι, οι πρόσφατες εκλογές στη Συρία επιβεβαιώνουν τους χειρότερους φόβους της Δύσης για μια αποτυχημένη εκστρατεία να διαιρέσει και να καταστρέψει το έθνος, και δημιουργούν αμφιβολίες σχετικά με την ενδεχόμενη βιωσιμότητα μιας τοποθέτησης ενός φιλο-Δυτικού καθεστώτος στην εξουσία κατά τη διάρκεια της προτεινόμενης «μετάβασης», και έτσι αντί να εκθέσουν την υποτιθέμενη έλλειψη δημοκρατίας στη Συρία, είναι η επιλεκτική ανάμιξη και η χειραγώγηση των δημοσκοπήσεων από την μεριά της Δύσης αυτή που έχει αποκαλυφθεί ώστε να τη δει όλος ο κόσμος.
.
Με λίγη τύχη, η Συρία μπορεί να χρησιμεύσει ως παράδειγμα για άλλα έθνη που θέλουν να ακολουθήσουν τον δρόμο της αντίστασης και την υπερνίκησης των ξένων παρεμβάσεων στις εσωτερικές πολιτικές τους διαδικασίες.