[Ο καθηγητής σύγχρονης ιστορίας] Christian Gerlach ισχυρίζεται ότι είναι χαρακτηριστικό των αυτοκρατοριών, όπως αυτή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή της ναζιστικής Γερμανίας, η μαζική βία εναντίον όχι μιας ομάδας μόνο, αλλά πολυάριθμων πολιτικών, θρησκευτικών ή εθνικών ομάδων.Όπως υποδηλώνει το παραπάνω απόφθεγμα, η Νεοτουρκική Εποχή (1906-1918) της ύστερης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έφερε πολλές ομοιότητες με τη Γερμανία του Χίτλερ. Γράφουν οι ιστορικοί Schaller και Zimmerer στο βιβλίο τους LateOttoman Genocides: «Μια νέα γενιά ιστορικών που διερευνούν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον γερμανικό πόλεμο μαζικής εξόντωσης στην Ανατολική Ευρώπη υποδεικνύουν ότι ο αγώνας των ναζί για «Ζωτικό Χώρο» δεν στράφηκε μόνο κατά των εβραίων - παρόλο που κατείχαν θέση ως χειρότεροι εχθροί στη χιτλερική ιδεολογία - αλλά επηρέασε επίσης τους πολωνούς, τους ρώσους, τους τσιγγάνους και διάφορες άλλες ομάδες». Κατά παρόμοιο τρόπο, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στην επιθυμία της να δημιουργήσει μια ομογενή αυτοκρατορία αποτελούμενη μόνο από τούρκους, κανόνισε να εξοντώσει διάφορες μη-τουρκικές ομάδες: Ασσύριους, Αρμένιους, Έλληνες και Κούρδους ανάμεσα σε άλλους.
~ Dominik J. Schaller και Jürgen Zimmerer
Η συστηματική πολιτική της βίαιης «τουρκοποίησης» των Νεότουρκων πρώτα στόχευσε τους έλληνες: «Περισσότεροι από 100,000 έλληνες εκδιώχθηκαν από το Αιγαίο και τη Θράκη για να δημιουργηθεί χώρος για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες που είχαν επίσης εκδιωχτεί από την Κρήτη και τα Βαλκάνια. Εκατοντάδες χιλιάδες έλληνες μεταφέρθηκαν από τα παράλια στο εσωτερικό για δήθεν στρατιωτικούς λόγους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Τελικά η αντι-ελληνική εκστρατεία των Νεότουρκων συνεχίστηκε από τον πρώτο πρόεδρο της Τουρκίας, Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, που απέλασε όλους τους έλληνες. Το κάψιμο της Σμύρνης και η σφαγή των χριστιανών κατοίκων της το 1922 σηματοδότησε το συμβολικό τέλος της ελληνικής παρουσίας στην Τουρκία». Οι σφαγές και οι επιβεβλημένες απελάσεις κόστισαν τη ζωή ενός εκατομμυρίου ελλήνων.
Περίπου 300,000 Ασσύριοι που ζούσαν σε περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας δολοφονήθηκαν. Τα χωριά τους κάηκαν και οι εκκλησίες τους καταστράφηκαν. Αλλά ο αριθμός των Αρμενίων που έγιναν στόχοι της πολιτικής των Νεότουρκων το 1915 ξεπέρασε όλους τους άλλους: ενάμιση εκατομμύριο Αρμένιοι βρήκαν το θάνατο, είτε γιατί τους έκαψαν ζωντανούς - μερικές φορές σε ομάδες αποτελούμενες μόνο από γυναίκες και παιδιά - ή λόγω της πείνας και της κόπωσης στις πορείες θανάτου προς την έρημο της Συρίας. Παρόλο που κάποιοι Κούρδοι συμμετείχαν με τους Οθωμανούς στρατιώτες στις δολοφονίες, τους βιασμούς και τη λεηλασία των Αρμενίων, κάποιες κουρδικές ομάδες, όπως οι Αλεβίτες από την περιοχή Ντερσίμ [σημερινή τουρκική επαρχία Τουντσέλι] πρόσφεραν καταφύγιο στους Αρμένιους. Με αποτέλεσμα, ούτε αυτοί να εξαιρεθούν από τη βαρβαρότητα των Νεότουρκων. Κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι και 700,000 κούρδοι - συμπεριλαμβανομένων και των δραστών - εκτοπίστηκαν δια της βίας και περίπου οι μισοί από αυτούς απεβίωσαν.
Η γενοκτονία αθώων ανθρώπων, απλά και μόνο λόγω της εθνικότητας τους ή των θρησκευτικών πεποιθήσεων τους από τους κυβερνήτες και μεσάζοντες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι τρομακτική και μας φέρνει στο νου τα θύματα των ναζιστικών θηριωδιών. Και ενώ κάποιοι αρνούνται ότι το ολοκαύτωμα των εβραίων συνέβη, έτσι επίσης η τουρκική ηγεσία αρνείται ότι συνέβησαν ποτέ οι προαναφερόμενες μαζικές δολοφονίες, παρόλα τα συγκεντρωμένα στοιχεία. Όταν η Γαλλία, η Γερμανία, η Ρωσία και η Αυστρία περιέγραψαν ως γενοκτονία την τουρκική σφαγή των Αρμενίων, ο Ερντογάν ο ίδιος τους κατηγόρησε ότι υποστήριζαν «ισχυρισμούς βασισμένους σε ψέματα των Αρμενίων.» Έπειτα ο Ερντογάν προέβη στο να απαλλάξει τη χώρα του για το φόνο τουλάχιστον τριάμισι εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων προσθέτοντας ότι οι χώρες αυτές «πρέπει πρώτα , η μια μετά την άλλη, να καθαρίσουν τους λεκέδες της δικής τους ιστορίας».
Ο Νέο-Οθωμανός επίδοξος σουλτάνος Ερντογάν
Ένας ηγέτης με συνείδηση θα εξέταζε την ιστορία της χώρας του με κριτικό μάτι και θα έκανε κάθε προσπάθεια να αποκαταστήσει και να ενισχύσει τις σχέσεις του με τις κοινότητες που διώχθηκαν και βασανίστηκαν, αλλά ο Ερντογάν κάνει το αντίθετο και συνεχίζει να πράττει όπως οι Νεότουρκοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αν και πιο συγκεκαλυμμένα μερικές φορές. Όντως, υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ο Ερντογάν είναι περήφανος για την Οθωμανική Αυτοκρατορία και φιλοδοξεί να την ανασκευάσει, στέφοντας τον εαυτό του ως σουλτάνο φυσικά. Μερικά παραδείγματα:
1) Μετέτρεψε το παλάτι Γιλντίζ, ένα ιστορικό οθωμανικό παλάτι της Κωνσταντινούπολης, σε δική του προσωπική κατοικία.
2) Υποστηρίζει ότι η οθωμανική γλώσσα πρέπει να διδάσκεται σε όλα τα σχολειά, λέγοντας ότι η εκμάθηση της γλώσσας θα αποκαταστήσει τους δεσμούς με «τις ρίζες μας», προσθέτοντας: «Υπάρχουν αυτοί που δεν θέλουν αυτή την μάθηση. Αυτό αποτελεί μεγάλο κίνδυνο. Είτε τους αρέσει είτε όχι, η Οθωμανική γλώσσα θα διδαχτεί σ' αυτή τη χώρα. Αυτή η θρησκεία έχει προστάτη. Κι αυτός ο προστάτης θα διαφυλάξει αυτή τη θρησκεία μέχρι τέλους».
3) Σύμφωνα με το γάλλο πολιτικό Nicolas Dhuicq, ο Ερντογάν επιδιώκει, «όπως και η Οθωμανική Αυτοκρατορία πριν από αυτόν, να μετακινήσει ανθρώπους και να επανεγκαταστήσει πολλά χωρία στη βόρεια Συρία με τουρκόφωνους κατοίκους». Αυτοί οι κάτοικοι είναι οι Ουιγούροι, μια τουρκική εθνοτική ομάδα που ζει κυρίως στην Κίνα. Ο συντάχτης του SOTT Joe Quinn, έχει γράψει γι' αυτούς:
Υπάρχουν σημαντικά στοιχεία που υποδεικνύουν ότι οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ επιχειρούν να μετακινήσουν τους κινέζους Ουιγούρους μαχητές από την Σιντζιάνγκ στην Τουρκία, κι έπειτα στη Συρία, και πίσω πάλι για να φέρουν την τζιχάντ στην δυτική Κίνα. Σύμφωνα με την Al Mayadeen, ειδησεογραφική υπηρεσία μέσω δορυφόρου με βάση τη Βυρηττό, εγκαταλειμμένα χωριά της βόρειας Συρίας άρχισαν πρόσφατα να κατοικούνται από οικογένειες των μουσουλμάνων κινέζων Ουιγούρων. Αυτοί οι Ουιγούροι, υποστηρίζει η αναφορά, εισέρχονται στη χώρα με τις γυναίκες και τα παιδιά τους για να πολεμήσουν στο πλευρό της Αλ Νούσρα (παλαιότερα γνωστή ως Αλ Κάιντα) και το Ισλαμικό Κράτος εναντίον της συριακής κυβέρνησης. Η εισροή των τούρκων Ουιγούρων στη βόρεια Συρία δείχνει την προσπάθεια της τουρκικής κυβέρνησης να κατοικήσει την περιοχή με τούρκους πριν από οποιεσδήποτε πιθανές «ειρηνευτικές συνομιλίες» για το ενδεχόμενο του διαμελισμού της Συρίας.4) Ο Ερντογάν φαίνεται αποφασισμένος να συνεχίσει την πολιτική των Νεότουρκων και να καταστρέψει τους κούρδους, οι οποίοι είναι συγκεντρωμένοι κυρίως στις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας. Το Σπούτνικ αναφέρει ότι «Ο τουρκικός στρατός έχει αρχίσει μια λεγόμενη 'αντιτρομοκρατική επιχείρηση' σ' αυτή την περιοχή, αναπτύσσοντας περίπου 10,000 στρατιώτες μαζί με μονάδες τεθωρακισμένων και ελικόπτερα μάχης». Η Feleknas Uca, βουλευτής της Τουρκίας με Γιαζίντι καταγωγή, είπε στο RT: «Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο Ντιγιαρμπακίρ, όπου η αστυνομία χρησιμοποιεί δακρυγόνα εναντίον αμάχων καθημερινά. Υπάρχουν νεκροί άνθρωποι στους δρόμους. Ένα 16χρονο παιδί σκοτώθηκε πριν λίγες μέρες. Οι οικογένειες των θυμάτων κάνουν απεργία πείνας σε ένδειξη διαμαρτυρίας.» Σύμφωνα με το Ίδρυμα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας, τουλάχιστον 124 κούρδοι άμαχοι έχουν σκοτωθεί από τα μέσα του περασμένου Αυγούστου.
5) Ο Ερντογάν κανόνισε προσωπικά να διασφαλίσει το ψήφισμα νόμων που τιμωρεί οποιονδήποτε προσβάλει την 'τουρκικότητα' ή την Τουρκία, όπως επίσης και νόμους που σχεδιάστηκαν για την καταστολή της ελευθερίας του λόγου. Η Διεθνής Ομοσπονδία Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δημοσίευσε μια έκθεση τον Οκτώβρη του 2006 με τίτλο, Turkey: A Minority Policy of Systematic Negation, που γράφει:
Εάν προσθέσουμε το γεγονός ότι η Τουρκία υποστηρίζει, εκπαιδεύει, εξοπλίζει και με μεγάλη χαρά συνεργάζεται εμπορικά με το ΙΚ και άλλες τρομοκρατικές ομάδες στην περιοχή, η έκταση της διαφθοράς του Ερντογάν και της νέας Οθωμανικής του Αυτοκρατορίας καθίσταται ξεκάθαρη. Προφανώς δεν στέκεται στο πλευρό της ανθρωπιάς, της ειρήνης ή της σταθερότητας του λαού του ή των γειτόνων του, αλλά είναι στο πλευρό του ιμπεριαλισμού, του βίαιου εθνικισμού της καταπίεσης και της καταστροφής. Άρα, δεν αποτελούν έκπληξη τα λόγια του Ερντογάν την Παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν ανακάλεσε τη Γερμανία του Χίτλερ ως ένα ιστορικό παράδειγμα αποτελεσματικού προεδρικού συστήματος.Το άρθρο 301(1) τέθηκε σε ισχύ τον Ιούνιο του 2005 και αναφέρει τα εξής: «Σε πρόσωπο που προσβάλλει κατηγορηματικά κάποιον επειδή είναι τούρκος, την τουρκική δημοκρατία, ή την τουρκική εθνοσυνέλευση, θα πρέπει να επιβάλλεται ποινή φυλάκισης για περίοδο από έξι μήνες μέχρι τρία χρόνια». Το άρθρο 301(3) λέει: «Στην περίπτωση που η προσβολή εναντίον κάποιου επειδή είναι τούρκος διαπραχθεί από τούρκο πολίτη σε ξένη χώρα, η ποινή που θα επιβληθεί πρέπει να αυξηθεί κατά το ένα τρίτο». Και φυσικά, η ερμηνεία αυτών των διατάξεων από εισαγγελείς και δικαστήρια υπήρξε ευρεία. Πολλοί γνωστοί συγγραφείς, περιλαμβανομένου και του Ορχάν Παμούκ, έχουν δικαστεί και ακόμα δικάζονται εξαιτίας των εν λόγω διατάξεων γιατί είχαν κάνει αναφορά, για παράδειγμα, στη γενοκτονία των αρμενίων κατά το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ή τις δολοφονίες των κούρδων κατά τις μακρόχρονες συγκρούσεις μεταξύ των τουρκικών δυνάμεων και των κούρδων αυτονομιστών.
Φυσικά είναι δύσκολη η υλοποίηση μιας λαμπρής τουρκοισλαμικής αυτοκρατορίας όταν οι δυτικές δυνάμεις έχουν τα δικά τους ιμπεριαλιστικά σχέδια στη Μέση Ανατολή. Αλλά οι πρόσφατη ιστορία και οι πράξεις της τουρκικής κυβέρνησης εντός και εκτός της χώρας πρέπει να εκτεθούν. Έστω και μόνο για να θυμηθούμε και να τιμήσουμε τα εκατομμύρια αθώων αμάχων που έχασαν τη ζωή τους και να αποτρέψουμε την επανάληψη τους. Είτε πρόκειται για πολίτες της Συρίας, κούρδους πολίτες, ή οποιαδήποτε άλλη ομάδα ανθρώπων που μπορεί να πέσει θύμα των σιχαμερών, ιμπεριαλιστικών, απάνθρωπων τουρκικών σχεδίων.
Σχόλια Αναγνωστών