ρινόκεροι
Στους ζωολογικούς κήπους της Βόρειας Αμερικής, το 73 τοις εκατό των ζώων που γεννήθηκαν σε αιχμαλωσία ζώα πέθαναν πριν αναπαραχθούν και συνήθως υπέφεραν από διάφορα προβλήματα υγείας.
Νέα μελέτη Αμερικανών επιστημόνων υποστηρίζει ότι οι μαύροι ρινόκεροι που ζουν σε αιχμαλωσία εμφανίζουν υψηλό κίνδυνο για διαβήτη, ίσως ως αποτέλεσμα της διατροφής τους στους ζωολογικούς κήπους.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι μαύροι ρινόκεροι σε αιχμαλωσία είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα ανθεκτικότητας στην ινσουλίνη από ό,τι εκείνοι που ζουν στην άγρια φύση, καθώς και υψηλότερα επίπεδα σιδήρου και περισσότερες φλεγμονές.

Οι ερευνητές ανέλυσαν δείγματα αίματος από 86 μαύρους ρινόκερους σε αιχμαλωσία και 120 στην άγρια φύση. Σύμφωνα με την Παμ Ντένις του Πανεπιστημίου Οχάιο Στέιτ, το πρόβλημα δεν έγκειται στην ποιότητα αλλά στην ποσότητα της τροφής που παρέχεται στα μεγάλα ζώα.

Αυτή τη στιγμή έχουν απομείνει περίπου 5.000 μαύροι ρινόκεροι στον πλανήτη, από περίπου 100.000 τη δεκαετία του 1960. Περίπου 250 μαύροι ρινόκεροι φυλάσσονται σήμερα σε ζωολογικούς κήπους και εθνικά πάρκα.

Στην άγρια φύση, τα ζώα εξακολουθούν να απειλούνται από τη λαθροθηρία για τα κέρατα τους και αυτό έχει οδηγήσει πολλούς ζωολογικούς κήπους σε όλο τον κόσμο να συμμετέχουν σε προγράμματα αναπαραγωγής για να αυξήσουν τον αριθμό τους.

Ωστόσο, η αναπαραγωγή μαύρων ρινόκερων στην αιχμαλωσία είναι πολύ δύσκολη και πολλά από τα ζώα πεθαίνουν πριν καταφέρουν να αναπαραχθούν.

Στους ζωολογικούς κήπους της Βόρειας Αμερικής, το 73 τοις εκατό των ζώων που γεννήθηκαν σε αιχμαλωσία ζώα πέθαναν πριν αναπαραχθούν και συνήθως υπέφεραν από διάφορα προβλήματα υγείας.

Σύμφωνα με την έρευνα, περίπου το 95 τοις εκατό των ρινόκερων σε αιχμαλωσία είχαν σημαντικά υψηλότερες συγκεντρώσεις σιδήρου στο αίμα τους, ενώ υπήρχε εννεαπλάσια διαφορά στο λόγο ινσουλίνης προς γλυκόζη.

Αυτό υποδηλώνει πως τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους έχουν πολύ υψηλότερη πιθανότητα ανθεκτικότητας στην ινσουλίνη, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται στους ανθρώπους ως πρόδρομος του διαβήτη τύπου 2.

Οι μαύροι ρινόκεροι τρέφονται με φύλλα, κλαδιά και φλοιούς δέντρων, που περιέχουν μικρή θρεπτική αξία. Στους ζωολογικούς κήπους, ωστόσο, έχουν πρόσβαση σε τρόφιμα όπως σανό, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτό μπορεί να οδηγεί σε προβλήματα μεταβολισμού στα ζώα, καθώς το σώμα τους προσαρμόζεται στις νέες μερίδες.

«Γνωρίζουμε από άλλα είδη τον τρόπο αντιμετώπισης των φλεγμονών και της ανθεκτικότητας στην ινσουλίνη, κυρίως με δίαιτα και άσκηση. Μπορούμε να εφαρμόσουμε ορισμένες από αυτές τις πρακτικές στους μαύρους ρινόκερους για να βελτιώσουμε τη φροντίδα τους, δήλωσε η Ντένις.