Σκηνές από τις πολλαπλές συντονισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου του 2015
«Είναι τόσο συγκλονιστικό. Όταν συνέβη το Charlie Hebdo ήταν μια συγκεκριμένη επίθεση με συγκεκριμένους στόχους. Αλλά αυτή τη φορά είναι τρομακτικό διότι είναι απλά τυχαίοι, αθώοι άνθρωποι που ζούσαν την καθημερινότητα τους. Γνωρίζω πολύ κόσμο στο Παρίσι - υπάρχει πανικός και αναταραχή παντού εδώ, κανένας δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει. Βρισκόμαστε όλοι σε μια κατάσταση πλήρους σοκ.»Αυτά είπε ο Quentin, 27 ετών, που εργάζεται σε μια διαδικτυακή εταιρία στο Παρίσι, και του οποίου ο παλαιότερος του φίλος πυροβολήθηκε πολλαπλές φορές στην αίθουσα συναυλιών Bataclan.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις σαν κι αυτή δεν είναι ποτέ «τυχαίες», τουλάχιστον όχι υπό την έννοια ότι δεν έχουν κανένα σκοπό. Εάν εμφανίζονται ως τυχαίες, τότε αυτό είναι αδιαμφισβήτητα μέρος της στρατηγικής που τις ωθεί. Κυβερνήσεις και ομάδες χρησιμοποιούν την τρομοκρατία για να πετύχουν κάποιο συγκεκριμένο στόχο, άρα πάντα υπάρχει σκοπός. Για να κατανοήσουμε ποιος είναι ο σκοπός, πρέπει απλά να γνωρίζουμε ποιός είναι πραγματικά υπεύθυνος για την επίθεση.
Μας έχουν ήδη ανακοινώσει ότι το Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για τις επιθέσεις στο Παρίσι, ένας ισχυρισμός που εν μέρει επιβεβαιώνεται από τη βολική ανακάλυψη ενός συριακού διαβατηρίου στο σώμα ενός από των «βομβιστών αυτοκτονίας» (γιατί αυτοί οι τρομοκράτες κουβαλούν πάντα την ταυτότητα τους στις αποστολές αυτοκτονίας;). Δεδομένου όμως ότι οι περισσότεροι τρομοκράτες του ΙΚ στη Συρία είναι ξένοι μισθοφόροι, αυτό δεν αποδεικνύει τίποτα στ' αλήθεια, εκτός ίσως ότι κάποιοι τρομοκράτες του ΙΚ κρύβονταν ανάμεσα στους σύριους πρόσφυγες που πέρασαν μέσω της Ελλάδας το περασμένο καλοκαίρι.
Μας λένε ότι το ΙΚ σκοπεύει να εγκαθιδρύσει ένα χαλιφάτο σε μια τεράστια έκταση του Λεβάντε (όσο το δυνατό μεγαλύτερη γίνεται). Αλλά η επίτευξη αυτού του στόχου περιλαμβάνει αναγκαστικά την απομάκρυνση της κυβέρνησης του Άσαντ, κάτι για το οποίο οι δυτικές δυνάμεις ασκούν πιέσεις εδώ και αρκετά χρόνια. Τα τελευταία 4 χρόνια κατά τη «Συριακή Επανάσταση», και μέχρι περίπου πριν 6 βδομάδες, είχαν προχωρήσει αρκετά προς την επίτευξη αυτού του στόχου, με τον Συριακό Αραβικό στρατό να έχει γωνιαστεί και τις περιοχές υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης του Άσαντ να περιορίζονται σε μικρές ζώνες γύρω από τη Δαμασκό. Ωστόσο, 6 βδομάδες μετά την έναρξη των ρωσικών αεροπορικών επιδρομών, το ΙΚ χάνει γρήγορα εδάφη, και οι χρηματοδότες του στην Σαουδική Αραβία, το Κατάρ και την Ουάσινγκτον δεν φαίνεται ότι μπορούν να στείλουν αρκετά χρήματα και οπλισμό για να αλλάξει η κατάσταση.
‘Κοίτα τι βρήκαμε στην έρημο!’
Άρα, δεδομένου ότι το ΙΚ δέχεται συντριπτική ήττα από τις ρωσικές επιδρομές και τον Συριακό Αραβικό Στρατό, γιατί η ηγεσία του ΙΚ αποφάσισε να προσθέσει στις συμφορές της σφάζοντας γάλλους πολίτες και προκαλώντας την αναμενόμενη γαλλική στρατιωτική αντίδραση εναντίον του ΙΚ στη Συρία και το Ιράκ; Το ερώτημα μου είναι βασικά, το ευχαριστιούνται οι μαχητές του ΙΚ όταν δυτικές βόμβες, εκτός από τις ρωσικές, πέφτουν στα κεφάλια τους;
Προφανώς δεν τις νοιάζει τις δυτικές κυβερνήσεις αν σκοτώσουν αθώους πολίτες, ιδιαίτερα πολίτες άλλων χωρών. Ομάδες όπως το ΙΚ φαίνεται να έχουν την ίδια ιδεολογία. Θα πίστευε κανείς ότι μέχρι τώρα θα το είχαν κατανοήσει οι τζιχαντιστές ότι ο «Μεγάλος Σατανάς» είναι αδύνατον να πεισθεί και να εγκαταλείψει τα ιμπεριαλιστικά του σχέδια εξαιτίας μερικών τρομοκρατικών επιθέσεων ενάντια στους δούλους του. Αντιθέτως, τείνουν να τον ενθαρρύνουν να προκαλέσει περισσότερη κόλαση σε μουσουλμανικά εδάφη. Αλλά και πάλι, είναι πολύ πιθανόν ότι, και για πολύ καλό λόγο, αυτό που πραγματικά θέλουν οι τζιχαντιστές είναι μια τελειωτική επίθεση του ΝΑΤΟ στη Συρία.
Είναι τότε πιθανό ότι, η αποτυχία των δυτικών κυβερνήσεων να στηρίξουν ικανοποιητικά τους τζιχαντιστές στην επιθυμία τους να εκδιώξουν τον Άσαντ, αναγκάζει τώρα τους τζιχαντιστές να παρέχουν στις δυτικές κυβερνήσεις το απαραίτητο πολιτικό κεφάλαιο για να αναλάβουν δράση; Μπορούν οι γάλλοι πολίτες να ανεχτούν την πιθανότητα ότι 129 συμπατριώτες τους έπρεπε να σκοτωθούν ως κίνητρο για την κυβέρνηση τους να λάβει δράση; Και αν το ΙΚ σε μεγάλο βαθμό ελέγχεται από τους Σαουδάραβες εκ μέρους των Αμερικάνων, ποιος πραγματικά παρέχει αυτό το «κίνητρο»;
Ένα ενδιαφέρον ιστορικό προηγούμενο
Ο βομβαρδισμός του τραίνου που διενήργησε η τρομοκρατική οργάνωση OAS (δημιουργία του ΝΑΤΟ) στη γραμμή Στρασβούργο-Παρίσι το 1961
Ο βομβαρδισμός του τραίνου το 1961 είχε οργανωθεί συγκεκριμένα για να αποτρέψει τον τότε πρόεδρο της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκωλ, από το να υπογράψει τις συμφωνίες Évian που θα έφερναν το τέλος στον πόλεμο Γαλλίας-Αλγερίας και θα άνοιγαν το δρόμο για την ανεξαρτησία της Αλγερίας από τη Γαλλία (και ως εκ τούτου το ΝΑΤΟ). Λίγες μέρες πριν από τον εκτροχιασμό, ο κεντρικός σταθμός είχε δεχθεί απειλητική επιστολή, και μια αστυνομική έρευνα στην τραγωδία αποκάλυψε ότι ήταν μια σκόπιμη επίθεση. Η πληροφορία αυτή όμως, έμεινε κρυφή για 20 χρόνια.
Μέλη της OSA σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, έκαναν επανειλημμένες απόπειρες δολοφονίας εναντίον του ντε Γκωλ. Μετά από την πιο σοβαρή απόπειρα το 1962 όταν το αυτοκίνητο του προέδρου γαζώθηκε από πυροβόλα μέλους της OSA, αξιωματικοί της εξωτερικής υπηρεσίας πληροφοριών της Γαλλίας, πιστοί στον ντε Γκωλ, ακολούθησαν τα χνάρια της απόπειρας δολοφονίας μέσω της Permindex, της ελβετικής εταιρίας που συνδέεται με τη δολοφονία του αμερικανού προέδρου Τζ. Φ. Κένεντι, στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες.
Η έδρα του στρατιωτικού SHAPE του ΝΑΤΟ στο δυτικό Βέλγιο
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που δείχνουν σε ποιο βαθμό μπορεί να το πάρει η αμερικανική κυβέρνηση, μέσω του ΝΑΤΟ, για να υπομονεύσει την πραγματική ευρωπαϊκή ανεξαρτησία και να αποτρέψει την ρωσική επιρροή. Ένα από αυτά ήταν ο βομβαρδισμός του σιδηροδρομικού σταθμού το 1980 στην Μπολόνια της Ιταλίας, ο οποίος σκότωσε 85 ανθρώπους και τραυμάτισε περισσότερους από 200. Παρόλο που αρχικά κατηγόρησαν τους «κομμουνιστές», τα τελευταία χρόνια έχουν προκύψει αποδείξεις ότι στην πραγματικότητα οι δράστες ήταν πράκτορες των ιταλικών μυστικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένου ενός αξιωματικού της CIA υπό την αιγίδα του Gladio, αποφασισμένοι να αποτρέψουν την Ιταλία από το να πέσει στην αγκαλιά της Σοβιετικής Ρωσίας.
Εκτροχιασμός τρένου καθώς οι εργάτες δοκιμάζουν ένα κομμάτι του ολοκαίνουριου σιδηρόδρομου υψηλής ταχύτητας κοντά στο Στρασβούργο στις 14 Νοεμβρίου του 2015. Η επίσημη εκδοχή αποδίδει τον εκτροχιασμό σε « υπερβολική ταχύτητα »…
Ο σκοπός του δικτύου Gladio του ΝΑΤΟ ήταν η δημιουργία μιας στρατηγικής πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής σε χώρες της Ευρώπης. Αυτή η στρατηγική αναταραχής μπορεί να οριστεί ως μια εκστρατεία με σκοπό τη δημιουργία τραύματος και σοκ στον πληθυσμό και, εφόσον απαραίτητο, να δημιουργήσει κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών στις δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις τους, και να δημιουργήσει - αν είναι απαραίτητο πάλι - τις συνθήκες για να αναλάβει εξουσία μια στρατιωτική ή απολυταρχική αρχή. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να δημιουργήσει μια ψύχωση σχετικά με την ασφάλεια ανάμεσα στον πληθυσμό, διαιρώντας έτσι μια κοινωνία και ενθαρρύνοντας τους πολίτες να υποστηρίξουν μια πιο απολυταρχική πολιτική δύναμη που θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ασφάλειας.
Υπό το συγκεκριμένο πλαίσιο του σύγχρονου «πολέμου κατά της μουσουλμανικής τρομοκρατίας», η δαιμονοποίηση των μουσουλμάνων αποτελεί προαπαιτούμενο για τη συνεχιζόμενη δυτική παρέμβαση στη Μέση Ανατολή και αλλού - για να μην αναφέρουμε τη συνεχιζόμενη δυτική έγκριση της βάναυσης μεταχείρισης των Παλαιστινίων από το Ισραήλ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που αποδίδονται σε μουσουλμανικές ομάδες όπως το ΙΚ - ιδιαίτερα όταν αυτές πραγματοποιούνται σε μια χώρα όπως η Γαλλία που φιλοξενεί ένα μεγάλο πληθυσμό μουσουλμάνων - δεν μπορεί παρά να θεωρήσουμε ότι εξυπηρετούν κάποιο πολύ συγκεκριμένο σκοπό, που, δυστυχώς, δεν μπορεί να κατονομαστεί ρητά.
Σχόλια Αναγνωστών