Αντί για μόνιμες κατοικίες οι κάτοικοι της Κούζα πήραν προκατασκευασμένα προσωρινά καταφύγια
Παιδιά ανάμεσα στα ερείπια της Γάζας
Παιδιά ανάμεσα στα ερείπια της Γάζας
Την ίδια εποχή τον περασμένο χρόνο, καθώς οι ρουκέτες και οι βόμβες έπεφταν βροχή στον άνισο πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα, έγραψα για τον αγώνα μας να επιβιώσουμε στη διάρκεια του ιερού μήνα του Ραμαζανιού. Αυτό τον χρόνο, ακόμη ένα Ραμαζάνι πέρασε και η κατάσταση έχει αλλάξει ελάχιστα. Οι ίδιες τρομακτικές συνθήκες φέρνουν την απόγνωση στους κατοίκους της Γάζας, των οποίων οι ζωές τρομοκρατούνται από τον πόλεμο και τον μακροχρόνιο αποκλεισμό αυτής της γης.

Η μόνη διαφορά τώρα είναι η απουσία της μυρωδιάς των μπαρουτιού και των εκρηκτικών και του καπνού των πυραύλων από τα ισραηλινά F-16 που διέλυαν τα σπίτια των πολιτών. Πρόσφατα επισκέφθηκα κάποιες από τις πιο κατεστραμμένες περιοχές της Γάζας ξεκινώντας από την ανατολική Ράφα. Εκεί η καταστροφή είναι ακόμη ορατή και τρύπες από πυροβολισμούς κοσμούν τους τοίχους των σπιτιών. Πιο πάνω, στο μισοκατεστραμμένο χωριό Κούζα, η κληρονομιά του φυσικού και συναισθηματικού τραύματος είναι εμφανής. Διεθνείς δωρητές σε συνέδριο στο Κάιρο τον περασμένο Οκτώβριο δεσμεύθηκαν να προσφέρουν 5,4 δισεκατομμύρια δολάρια για την ανοικοδόμηση της Γάζας.

Αντί για μόνιμες νέες κατοικίες ωστόσο, οι κάτοικοι της Κούζα πήραν προκατασκευασμένα προσωρινά καταφύγια. Όταν βρέχει τα λύματα μπαίνουν στα δωμάτια. Ο 56χρονος Φαρίντ αλ Νατζάρ, του οποίου το ταξί καταστράφηκε στη σύγκρουση, θεωρεί ότι το συνέδριο στο Κάιρο ήταν ένα αστείο. Οι δωρεές δεν άγγιξαν τη δική του ζωή. Ταξιδεύοντας νότια, προς τη Σετζάγια, το μόνο σημάδι αλλαγής είναι η Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που σε ένα έργο με τη χρηματοδότηση της Σουηδίας, άρχισε να απομακρύνει τα συντρίμμια. Έναν χρόνο αργότερα, ούτε ένα από τα κατεστραμμένα σπίτια δεν έχει ανοικοδομηθεί.

Ο 61χρονος Χασάν Φαράτζ στέκεται δίπλα σε ό,τι έχει απομείνει από το σπίτι του - οι τοίχοι που παραμένουν είναι γεμάτοι τρύπες από αυτόματα όπλα και βλήματα από τανκ. Τα παιδιά μας δεν μεγαλώνουν σε γειτονιές αλλά σε ερείπια, καθώς το Ισραήλ εξακολουθεί να εμποδίζει την εισαγωγή υλικών για την ανοικοδόμηση της Γάζας. Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, 9.161 σπίτια παλαιστίνιων προσφύγων χαρακτηρίστηκαν κατεστραμμένα και 5.066 με εκτενείς ζημιές. Ακόμη 4.085 κρίθηκαν ότι έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές ενώ 124.782 μικρές ζημιές. Οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα χρειάζονται οικονομική ανάπτυξη.

Οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι έχουν περιορισμένες επιλογές και ικανότητα να συγκεντρώσουν οικονομίες προκειμένου να παντρευτούν και να κάνουν οικογένεια. Η αίσθηση της Γάζας ως ένα γκουλάγκ της Μεσογείου αυξάνει την πολιτική απελπισία μεταξύ της νεολαίας της, πυροδοτώντας την αποφασιστικότητά της να αντισταθεί στην καταπίεση και να απαιτήσει πρόσβαση στον έξω κόσμο. Ο εξτρεμισμός τρέφεται από την απελπισία. Ένας νέος στη Γάζα έχει ήδη επιβιώσει από τρεις μεγάλες ισραηλινές επιθέσεις από το 2008 μέχρι σήμερα. Τραυματισμένοι από τις μνήμες πόνου και απώλειας και χωρίς ένα ρεαλιστικό μέλλον μπροστά τους οι νεαροί κάτοικοι της Γάζας είναι περισσότερο ευάλωτοι στον εξτρεμισμό. Ριζοσπαστικές οργανώσεις όπως το Ισλαμικό Κράτος στοχεύουν στους ευάλωτους και αποξενωμένους νέους.

Ενώ κάποιοι στη Γάζα έλκονται από την τζιχαντιστική ιδεολογία, τα ποσοστά συμμετοχής στο Ισλαμικό Κράτος είναι εξαιρετικά χαμηλά. Η αποτυχία του Ισλαμικού Κράτους να ριζώσει εδώ οφείλεται εν μέρει στο εθνικιστικό συναίσθημα και στις αξιώσεις των Παλαιστινίων για ελευθερία. Οφείλεται και στην ποικιλομορφία της παλαιστινιακής κοινωνίας. Οι Χριστιανοί ήταν πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της. Και στους Παλαιστινίους αρέσει η επαφή με άτομα από διαφορετικές κουλτούρες. Όσοι βρίσκονται φυλακισμένοι στη Γάζα λαχταρούν να δουν τον κόσμο και να καλωσορίσουν επισκέπτες σε αυτό που θα μπορούσε να είναι μία επιτυχημένη πατρίδα δίπλα στη θάλασσα.

Έπειτα από τον τρόμο του περασμένου καλοκαιριού, οι περισσότεροι κάτοικοι της Γάζας θέλουν απλά να εξασφαλίσουν μία καλύτερη ζωή για τα παιδιά τους. Οι διεθνείς δωρητές, συμπεριλαμβανομένων των αραβικών κρατών, πρέπει να μετατρέψουν τις δεσμεύσεις σε πράξεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να βοηθήσουν τους Παλαιστινίους, που διψούν να αποκτήσουν την ελευθερία τους και να ελέγχουν τις ζωές τους. Μέχρι τότε ο Φαράτζ επιμένει ότι η παλαιστινιακή σημαία θα συνεχίσει να κυματίζει πάνω από τα ερείπια του σπιτιού της οικογένειάς του.

Ο Mohammed Omer είναι ανεξάρτητος δημοσιογράφος από τη Γάζα και συγγραφέας του βιβλίου Shell Socked: On the Ground Under Israel's Gaza Assault