Σ. Κούλογλου
tvxs.grΤετ, 12 Αυγ. 2015 15:16 UTC
Στο αριστερό μέρος η πρόβλεψη για το γαλλικό ρεκόρ στις πωλήσεις το 2015. Στο δεξιό το μερίδιο των χωρών παραγωγών-όπλων στις παγκόσμιες πωλήσεις την περίοδο 2010-14.
Σχεδόν πανηγύριζε προχθές, η άλλοτε αριστερή
Liberation, για το μοναδικό ίσως επίτευγμα της προεδρίας Φρανσουά Ολάντ: «Από την άνοδο της στην εξουσία το 2012, η γαλλική κυβέρνηση σημειώνει συνεχείς επιτυχίες στη πώληση όπλων στο εξωτερικό». Και όπως φαίνεται από το πίνακα παραπάνω,
δεν είναι μόνο η γαλλική βιομηχανία όπλων, που σημειώνει παρόμοια ρεκόρ: οι πολεμικοί εξοπλισμοί στην Ασία και ιδίως οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή αποδείχθηκαν χρυσωρυχείο για όλες τις χώρες-παραγωγούς οπλικών συστημάτων.
Οι βομβαρδισμοί και οι πόλεμοι παράγουν βέβαια και εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά για το πρόβλημα αυτό υπάρχει ο συνήθης ύποπτος: η Ελλάδα. Το νέο κύμα προσφύγων του προηγούμενου μήνα, αυξημένο κατά 750% σε σύγκριση με την προηγούμενη χρονιά, έδωσε την αφορμή για
νέες συκοφαντικές επιθέσεις των διεθνών ΜΜΕ εναντίον μιας χώρας, στην οποία οι πολιτικές λιτότητας έχουν καταντήσει τα νοσοκομεία χωρίς νοσοκόμους και τα ασθενοφόρα χωρίς βενζίνη.
Αφορμή για την νέα επίθεση ήταν μια επικριτική δήλωση κατά των ελληνικών αρχών από την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Συνήθως η Αρμοστεία αποφεύγει να ασκεί κριτική σε κυβερνήσεις και να εμπλέκεται σε πολιτικές διαμάχες. Αλλά μιας και αποφάσισε να παραβεί τον κανόνα σχετικά με την Ελλάδα (στην
συνέντευξη που έδωσε στο BBC ο υπεύθυνος της έφτασε να αναφερθεί στην διεξαγωγή του πρόσφατου δημοψηφίσματος!) καλό θα ήταν η Αρμοστεία να μιλήσει κάποια στιγμή, όχι μόνο για τις σαφείς ελληνικές ελλείψεις, αλλά και
για τις αιτίες που δημιουργούν τα κύματα των προσφύγων: τους πολέμους που προκαλούνται και για να πουληθούν περισσότερα όπλα, τις επεμβάσεις και τις εισβολές που διαλύουν χώρες και προκαλούν χάος.
Αυτές ακριβώς τις γενικότερες αιτίες προσπάθησα να υπενθυμίσω στην πρόσφατη, μαγνητοφωνημένη συνέντευξη μου στο BBC. Αναφέρθηκα δύο φορές στους
βομβαρδισμούς της Συρίας και της Λιβύης και στην εισβολή του Ιράκ το 2003, από τα αμερικανικά και βρετανικά στρατεύματα. Πως είναι δυνατόν το Λονδίνο να αρνείται να αναλάβει ένα μέρος του βάρους από το κύμα των προσφύγων από την Μέση Ανατολή, όταν είναι ακριβώς η διάλυση του Ιράκ που γέννησε το Ισλαμικό Κράτος με όλα τα σημερινά τραγικά παρεπόμενα; Οι συνάδελφοι του BBC μου έδωσαν αρκετό χρόνο, αλλά δεν θεώρησαν σκόπιμο να συμπεριλάβουν τις αναφορές αυτές στα αποσπάσματα της
συνέντευξης που τελικώς μεταδόθηκαν...
Σχόλιο: Οι πρόσφυγες, που πολλές φορές δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην άλλη όχθη της Μεσογείου από τις χώρες τους,
διηγούνται τραγικές ιστορίες φτάνοντας από τους πολεμοδαρμένους τόπους τους:
Τα μέλη της οργάνωσης μελέτησαν και τις περιπτώσεις 400 μεταναστών από την Ερυθραία που ζουν σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς στη Ρώμη.
Οι πρώτοι ταξίδευαν κατά μέσο όρο επί 22 μήνες και οι δεύτεροι 16 μέχρι να φτάσουν στην Ευρώπη και αφού πέρασαν υποχρεωτικά από την κόλαση της ερήμου.
«Η έρημος είναι γεμάτη με τάφους. Είδα τόσα πτώματα, ανθρώπους που έπεσαν από οχήματα ή πέθαναν από τη δίψα» αφηγήθηκε ένας 19χρονος Νιγηριανός.
Σχεδόν όλοι είπαν ότι πέρασαν αρκετούς φρικτούς μήνες στη Λιβύη πριν να επιβιβαστούν στα σαπιοκάραβα που θα τους μετέφεραν στην Ιταλία: τους κρατούσαν έγκλειστους, τους ξυλοκοπούσαν, τους βασάνιζαν, τους στερούσαν το νερό και την τροφή. Μόνο το 35% από αυτούς δεν έχει καμία ουλή.
Ένας άνδρας 67 ετών από την Ερυθραία που ταξίδευε με τις δύο εγγονές του, ηλικίας 11 και 17 ετών, υποχρεώθηκε να αφήσει πίσω του τη μεγαλύτερη, ως σκλάβα των διακινητών.
Από τους 100 ανθρώπους που έχουν βρει καταφύγιο στη Σικελία, οι 20 είπαν ότι είδαν έναν από τους συντρόφους τους στο ταξίδι - μερικές φορές συγγενή τους - να πεθαίνει στην έρημο ή στη φυλακή, οι 15 είδαν έναν σύντροφο να δολοφονείται από αστυνομικούς, από διακινητές ή από δεσμοφύλακες και άλλοι τόσοι είδαν έναν σύντροφό τους να πανικοβάλλεται και να βουτάει στη θάλασσα...
Αν προστεθούν σε όλα αυτά οι πόλεμοι, οι διώξεις και η βία που ανάγκασαν τους ανθρώπους αυτούς να εγκαταλείψουν το βιος τους, γίνεται φανερό ότι πολλοί από αυτούς πάσχουν από "αλληλοσυνδεόμενα σωματικά και ψυχικά προβλήματα", εξηγεί η έκθεση.
«Αφότου έφτασα στην Ιταλία αισθάνομαι θλίψη. Τρώω ελάχιστα και οι φίλοι μου λένε ότι δεν χαμογελάω πια. Τελείωσε... Ποτέ δεν θα γίνω όπως ήμουν πριν» αφηγήθηκε ένας νεαρός 22 ετών από τη Γκάμπια.
«Το σύστημα υποδοχής στην Ιταλία και την Ευρώπη θα πρέπει να λάβει υπόψη του ότι οι άνθρωποι αυτοί αισθάνονταν ευάλωτοι καθ' όλη τη διάρκεια του ταξιδιού τους και αυτό δεν έσβησε με την άφιξή τους» τόνισε η οργάνωση, ζητώντας μεταξύ άλλων να περιοριστεί το μέγεθος των κέντρων φιλοξενίας στα 50-80 άτομα.
Δεν υπάρχει «σύστημα υποδοχής» στην Ευρώπη:
Τσίπρας: Το προσφυγικό πρόβλημα αναδεικνύει την ΕΕ ως ανεύθυνη και χωρίς αλληλεγγύηNew York Times: Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα της Κρίσης και η αποτυχία της Ευρώπης
Σχόλιο: Οι πρόσφυγες, που πολλές φορές δεν καταφέρνουν να φτάσουν στην άλλη όχθη της Μεσογείου από τις χώρες τους, διηγούνται τραγικές ιστορίες φτάνοντας από τους πολεμοδαρμένους τόπους τους: Δεν υπάρχει «σύστημα υποδοχής» στην Ευρώπη:
Τσίπρας: Το προσφυγικό πρόβλημα αναδεικνύει την ΕΕ ως ανεύθυνη και χωρίς αλληλεγγύη
New York Times: Οι πρόσφυγες στην Ελλάδα της Κρίσης και η αποτυχία της Ευρώπης