Υγεία & Ευεξία
Σε άρθρο τους στην British Medical Journal Case Reports οι γιατροί επισημαίνουν ότι η αυξημένη δημοτικότητα του σούσι στη Δύση ενδεχομένως να συνδέεται με την αύξηση παρασιτικών λοιμώξεων.
Οι ειδικοί ανέφεραν την περίπτωση ενός 32χρονου από τη Λισσαβώνα, ο οποίος είχε παρασιτικές προνύμφες στα τοιχώματα του εντέρου του.
O άνδρας αυτός υπέφερε από στομαχόπονο, έκανε εμέτους και είχε πυρετό επί μια εβδομάδα.
Μια εξέταση αίματος έδειξε ήπια φλεγμονή και η περιοχή κάτω από τα πλευρά του εμφάνιζε ευαισθησία.
Ωστόσο, μόνο όταν ο άνδρας αυτός ενημέρωσε τους γιατρούς ότι είχε πρόσφατα καταναλώσει σούσι, εκείνοι υποψιάστηκαν ότι μπορεί να είχε υποστεί ανισακίαση (Σ.τ.Σ: Λοίμωξη που προκαλείται από το παράσιτο Anisakis simlex μετά την κατανάλωση ωμών ψαριών και συγκεκριμένα όταν μολυσμένες προνύμφες περνούν στο έντερο κατά την κατάποση ωμού ή άψητου ψαριού ή καλαμαριών).
Μάλιστα, ο κίνδυνος εμφράγματος μπορεί να προκύψει από την πρώτη κιόλας εβδομάδα χρήσης και είναι αυξημένος κατά τον πρώτο μήνα λήψης ΜΣΑΦ, ειδικά σε υψηλές δόσεις.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, με επικεφαλής την επιδημιολόγο Μισέλ Μπάλι, μελέτησαν στοιχεία για περίπου 447.000 ανθρώπους, από τους οποίους οι 61.500 είχαν υποστεί έμφραγμα και τα συσχέτισαν με συγκεκριμένα ΜΣΑΦ, όπως ιβουπροφαίνη, δικλοφαινάκη, ναπροξένη, σελεκοξίμπη και ροφεκοξίμπη.
Η χρήση οποιασδήποτε δόσης ΜΣΑΦ για μια εβδομάδα, για ένα μήνα ή για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα σχετίστηκε με αυξημένο κατά 20% έως 50% κίνδυνο εμφράγματος. Ο κίνδυνος εμφράγματος λόγω της χρήσης ΜΣΑΦ υπολογίσθηκε κατά μέσο όρο σε περίπου 1% ετησίως.
Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος αυξανόταν όσο μεγαλύτερη ήταν η δόση των ΜΣΑΦ. Μετά τον πρώτο μήνα, ο κίνδυνος δεν φαινόταν να αυξάνεται περαιτέρων.
Να σημειωθεί ότι προηγούμενες μελέτες είχαν αναδείξει σχέση ΜΣΑΦ και εμφράγματος και η νέα μελέτη την επιβεβαιώνει, δίνοντας επιπλέον ενδείξεις για το πότε προκύπτει ο κίνδυνος και πώς αυξάνει με τη δόση.
Παραμένει άγνωστο κατά πόσο κάτι ανάλογο μπορεί να ισχύει και για τους ανθρώπους, αλλά οι επιστήμονες δήλωσαν διατεθειμένοι να το ψάξουν, ελπίζοντας ότι μπορεί να ανοίξουν νέοι δρόμοι ακόμη και για τη θεραπεία της άνοιας.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Μοριακής Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου της Βόννης και του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντρέας Τζίμερ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο ιατρικό περιοδικό «Nature Medicine».
Ο εγκέφαλος των γερασμένων ζώων ηλικίας ενάμισι έως δύο ετών ξανάνιωσε - σαν να είχαν πια ηλικία μόνο δύο μηνών - μετά από τη χορήγηση επί έναν μήνα χαμηλής δοσολογίας τετραϋδροκανναβινόλης (THC), της κύριας ψυχοδραστικής ουσίας της κάνναβης. Οπως έδειξαν τα σχετικά τεστ μάθησης και μνήμης, τα πειραματόζωα είχαν πλέον νεανικές επιδόσεις.
Η σύντομη απάντηση είναι ότι «ουδείς γνωρίζει» απαντά στην εφημερίδα «New York Times» ο αναπληρωτής καθηγητής Ρινολογίας Ρίτσαρντ Λέμποβιτς, ωτορινολαρυγγολόγος στο Ιατρικό Κέντρο Langone του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
«Δεν ξέρουμε γιατί ο κόσμος αισθάνεται το μυαλό του θολωμένο όταν έχει ρινική συμφόρηση εξαιτίας αλλεργικής ρινίτιδας ή ίωσης του ανώτερου αναπνευστικού, δεν είναι κάτι που μπορούμε να απεικονίσουμε σε μια διαγνωστική ή απεικονιστική εξέταση ώστε να βρούμε την ακριβή αιτία» λέει.
Είναι όμως ένα αληθινό πρόβλημα, προσθέτει. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα για την οποία δεν κάνουν θεραπεία έχουν χειρότερες επιδόσεις στα μαθήματα απ' ό,τι όσα κάνουν θεραπεία. Αυτό εν μέρει οφείλεται στο ότι τα συμπτώματα της αλλεργίας μπορεί να διαταράξουν τον ύπνο, μην επιτρέποντας στα παιδιά να ξεκουράζονται, αλλά οι ειδικοί πιστεύουν ότι παίζουν ρόλο και άλλοι παράγοντες.
Ανάλογα ευρήματα υπάρχουν και σε νεαρούς φοιτητές, οι ακαδημαϊκές επιδόσεις των οποίων βελτιώνονται όταν λαμβάνουν για τη ρινίτιδά τους μη κατασταλτικά (σ.σ. δεν προκαλούν υπνηλία), μακράς δράσης φάρμακα.
Ας ξεκινήσουμε διαφορετικά. Τα τελευταία χρόνια δημιουργήθηκε μια κίνηση με αρκετούς οπαδούς που αφορά τον τρόπο διατροφής μας και λέγεται Πάλεο ή Δίαιτα Παλαιολιθικής εποχής. Υποστηρίζει την επιστροφή του ανθρώπου στις διατροφικές συνήθειες του παλαιολιθικού προγόνου μας με την πεποίθηση πως αυτή είναι η λύση για να εναρμονίσουμε το σώμα μας με τον τρόπο που ήταν εξαρχής πλασμένο για να επιζήσει στη γη.
Πολύ πριν την αγροτική και μετέπειτα τη βιομηχανική επανάσταση, ο άνθρωπος για εκατομμύρια χρόνια τρεφόταν απλά: κρέας, ψάρι, ωμά λαχανικά, καρπούς και ρίζες της γης. Αργότερα περίπου το 10.000 π.Χ. προστέθηκαν τα καλλιεργημένα προϊόντα της γης όπως το σιτάρι, το κριθάρι και σιγά σιγά φτάσαμε εξελεκτικά στην επεξεργασία των τροφών, την κονσερβοποίηση, την επιτυχή πρόσμιξη χημικών ουσιών για τη συντήρηση αλλά και τη διατήρηση της φρεσκάδας πολλών αγαθών και φευ! τα χιλιάδες γλυκά και καραμελάκια που δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο.
Πόσο σκεφτήκαμε όμως αν όλα αυτά τα αγαθά που βρίσκονται πια τόσο κοντά μας, σε τρελή ποικιλία και άπειρες επιλογές, μπορεί να αποτελούν μια βίαιη εισαγωγή στο ανθρώπινο σύστημα χωρίς αυτό στο κάτω κάτω να είναι προγραμματισμένο να τα δεχθεί. Πολλές φορές τα αντιλαμβάνεται ο οργανισμός μας σαν την απόλυτη απειλή και στέκεται ετοιμοπόλεμος για να αμυνθεί με φουσκώματα, στομαχικούς πόνους και κράμπες, χάσιμο της ενέργειάς μας και γενικά αδιαθεσία και μείωση της καλής μας φυσικής κατάστασης.

Οι φάγοι φαίνεται ότι μπορούν να εξουδετερώσουν ακόμη και το ανθεκτικό στα αντιβιοτικά E.coli, το οποίο αποτελεί πονοκέφαλο για γιατρούς και ασθενείς
«Η ερευνητική ομάδα μας θέλησε να προσδιορίσει εάν υπάρχουν φάγοι οι οποίοι είναι αποτελεσματικοί στην εξόντωση μιας μεγάλης ομάδας βακτηρίων που έχουν γίνει ανθεκτικά στα υπάρχοντα αντιβιοτικά και προκαλούν θανατηφόρα νόσο στους ανθρώπους» σημείωσε ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, αναπληρωτής καθηγητής Μοριακής Ιολογίας και Μικροβιολογίας στο Κολέγιο Ιατρικής Baylor δρ Αντονι Μαρέσο και προσέθεσε: «Μας τελειώνουν οι εναλλακτικές επιλογές θεραπείας ασθενών με θανατηφόρες βακτηριακές λοιμώξεις. Χρειαζόμαστε αμέσως νέες ιδέες».
Η άκρως επικίνδυνη σήψη
Οταν τα βακτήρια τεθούν εκτός ελέγχου μπορεί να εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος και να μολύνουν ζωτικά όργανα του σώματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα του ανθρώπινου οργανισμού αποκρίνεται στη βακτηριακή επίθεση εξαπολύοντας μια «στρατιά» εξειδικευμένων κυττάρων και μορίων. Ωστόσο η ανοσολογική απόκριση μπορεί κάποιες φορές να είναι υπερβολική οδηγώντας σε βλάβες των ιστών, σε οργανική ανεπάρκεια και τελικώς σε θάνατο - διαδικασία που ονομάζεται σήψη η οποία σκοτώνει το 50% των ασθενών που την εμφανίζουν, σύμφωνα με στοιχεία. Για να σταματήσει η σήψη, πρέπει να σταματήσει η βακτηριακή ανάπτυξη και εξάπλωση. Οι αντιβιοτικές θεραπείες συνήθως ελέγχουν την ανάπτυξη των βακτηρίων προλαμβάνοντας έτσι τις θανατηφόρες συνέπειες της σήψης. Ομως όλο και περισσότερα βακτήρια γίνονται ανθεκτικά στα αντιβιοτικά.
Ερευνητές από το Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Στοκχόλμης στη Σουηδία μελέτησαν στοιχεία από εθνικά αρχεία της Σουηδίας και παρακολούθησαν γα πέντε χρόνια 9.430 άτομα που είχαν υποβληθεί σε αφαίρεση του πνευμονογαστρικού νεύρου (του κύριου κορμού ή τμημάτων του για αντιμετώπιση ελκών). Στη συνέχεια συνέκριναν τα αποτελέσματα τους με εκείνα 377.00 ανθρώπων από τον γενικό πληθυσμό, σε διάστημα 40 ετών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας, τα οποία δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο Neurology, έδειξαν πως όταν αφαιρέθηκε ο κύριος κορμός του πνευμονογαστρικού νεύρου σε ασθενείς, ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να αναπτύξουν την κινητική διαταραχή από ό,τι άλλοι που δεν είχαν υποβληθεί στη χειρουργική επέμβαση.
Όπως λένε οι ειδικοί αυτό δείχνει ουσιαστικά ότι η νόσος πηγάζει από το γαστρεντερικό σύστημα και εξαπλώνεται στον εγκέφαλο μέσω του πνευμονογαστρικού νεύρου -το οποίο εκτείνεται από τον εγκεφαλικό στέλεχος έως την κοιλιακή χώρα και βοηθά στον έλεγχο ασυναίσθητων σωματικών λειτουργιών, όπως ο καρδιακός παλμός και η πέψη.
«Τα ευρήματά μας είναι σύμφωνα με αυτά άλλων ερευνών, αν και τα στοιχεία προς το παρόν είναι μεμονωμένα», εξηγεί η επικεφαλής της έρευνας, Δρ Καριν Βιρντεφελντ.
Όπως έδειξε, οι 50άρηδες ποδηλάτες διατρέχουν μακροπρόθεσμα κατά 45% μικρότερο κίνδυνο να εκδηλώσουν καρκίνο, κατά 46% μικρότερο κίνδυνο να παρουσιάσουν σοβαρή καρδιοπάθεια και έχουν 41% λιγότερες πιθανότητες να χάσουν πρόωρα την ζωή τους.
Μάλιστα τα οφέλη αυτά είναι ανεξάρτητα από τους εγγενείς κινδύνους που κρύβει η ποδηλασία σε δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας.
Η μελέτη, που βασίζεται σε στοιχεία από περισσότερους από 250.000 εθελοντές, έδειξε ακόμα ότι η ποδηλασία έστω και για μικρές αποστάσεις είναι πιο ωφέλιμη απ' όσο το περπάτημα ή η χρήση των μέσων μαζικής μεταφοράς.
Τη μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης, οι οποίοι λένε ότι πρέπει να ενθαρρύνεται η ποδηλασία και να δημιουργηθούν διαδρομές για ποδηλάτες σε όλους τους δρόμους των αστικών κέντρων.
Όπως γράφουν οι επιστήμονες στην Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση (BMJ), για τους σκοπούς της μελέτης τους επιστράτευσαν 263.450 άνδρες και γυναίκες, μέσης ηλικίας 52,6 ετών, τους οποίους παρακολούθησαν επί μία πενταετία κατά μέσον όρο.
Οι επιστήμονες γνώριζαν εδώ και χρόνια ότι η ρύπανση του αέρα αυξάνει τον κίνδυνο για παθήσεις της καρδιάς, όπως η αρτηριοσκλήρυνση και η καρδιακή ανεπάρκεια. Η νέα μελέτη δείχνει πως εν μέρει αυτό οφείλεται στο ότι η ρύπανση αυξάνει τον κίνδυνο να μειωθεί η «καλή» χοληστερίνη ενός ανθρώπου. Η «καλή» χοληστερίνη προστατεύει την καρδιά και η μείωσή της αυξάνει τον κίνδυνο για έμφραγμα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Γκρίφιθ Μπελ της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό καρδιολογικό περιοδικό Arteriosclerosis, Thrombosis and Vascular Biology, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, ανέλυσαν στοιχεία για 6.654 άτομα 45 έως 84 ετών.
Διαπιστώθηκε ότι όσοι ζούσαν σε περιοχές με μεγάλη κυκλοφορία οχημάτων είχαν χαμηλότερα επίπεδα HDL. Η μείωση ήταν μεγαλύτερη στις γυναίκες απ' ό,τι στους άνδρες. Όσο μεγαλύτερη ήταν η έκθεση σε μικροσκοπικά σωματίδια του αέρα (ΡΜ 2,5), τα οποία αποτελούν προϊόντα καύσης, τόσο μικρότερη ήταν η συγκέντρωση της HDL στο αίμα.
Όμως οι ερευνητές, με επικεφαλής τη δρα Φλοράνς Γκρεσιέ του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Μπισέτρ και του Πανεπιστημίου Paris-Saclay, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο αμερικανικό περιοδικό παιδιατρικής «JAMA Pediatrics», δήλωσαν ότι οι έγκυες δεν πρέπει να σταματήσουν την αντικαταθλιπτική αγωγή τους, καθώς τα ευρήματα της μελέτης έχουν ένα βαθμό αβεβαιότητας και, επιπλέον, μπορεί να υπάρξουν άλλες συνέπειες, αν δεν αντιμετωπισθεί η κατάθλιψη κατά την εγκυμοσύνη.
«Κάθε περίπτωση εγκύου θα πρέπει να αξιολογείται ατομικά», τόνισε η Γκρεσιέ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερς. Σχεδόν το 15% των εγκύων γυναικών, κατά τους ερευνητές, εκδηλώνουν κατάθλιψη και όσες δεν ακολουθούν κάποια φαρμακευτική θεραπεία, κινδυνεύουν περισσότερο με επιπλοκές.
Η χρήση των αντικαταθλιπτικών στην εγκυμοσύνη έχει αυξηθεί διεθνώς τα τελευταία χρόνια. Τα πιο ευρέως χρησιμοποιούμενα φάρμακα είναι η κατηγορία των εκλεκτικών αναστολέων επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs).
Σχόλιο: Υπάρχουν πολλά επιστημονικά δεδομένα που υποδεικνύουν ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν βοηθούν, αντιθέτως, βλάπτουν.
- Τα SSRI αντικαταθλιπτικά προκαλούν στρες
- Τα αντικαταθλιπτικά είναι αναποτελεσματικά
- Πετάξτε τα αντικαταθλιπτικά σας, η κατάθλιψη προκαλείται από φλεγμονή!
- Αποσιωπούνται οι αρνητικές παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών για τα κέρδη των φαρμακευτικών εταιριών
Σχόλιο: Διαβάστε επίσης: