OF THE
TIMES
Φανταστείτε - εάν μπορείτε - πως θα ήταν αν δεν είχατε συνείδηση, καμιά καθόλου, κανένα συναίσθημα ενοχής ή τύψης ότι κι αν κάνατε, καμιά αίσθηση ανησυχίας για την ευημερία αγνώστων, φίλων ή ακόμα μελών της οικογένειας σας, που να σας περιορίζει με οποιοδήποτε τρόπο. Φανταστείτε να μην είχατε ποτέ την εμπειρία της πάλης με την ντροπή, ούτε την παραμικρή σε ολόκληρη τη ζωή σας, άσχετα με το πόσο εγωιστικά, οκνηρά, επιβλαβές ή ανήθικα έχετε πράξει.
Και προσποιηθείτε πως η έννοια της ευθύνης σας είναι άγνωστη, εκτός σαν ένα βάρος που οι άλλοι φαίνονται να αποδέχονται χωρίς παράπονα, σαν αφελής ανόητοι.
Τώρα προσθέστε σε αυτή την περίεργη φαντασίωση την ικανότητα να κρύβετε από τους άλλους ανθρώπους πως η ψυχολογική σας σύνθεση είναι ριζικά διαφορετική από τη δική τους. Από τη στιγμή που όλοι υποθέτουν πως η συνείδηση είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι το έχουν, μπορείτε να κρύψετε το γεγονός πως δεν έχετε καθόλου συνείδηση σχεδόν χωρίς καμιά προσπάθεια.
Οι επιθυμίες σας δεν συγκρατούνται ούτε από τύψεις αλλά ούτε κι από ντροπή, και δεν θα αντιμετωπιστείτε ποτέ από κανένα για την σκληρότητα σας. Το παγωμένο νερό στις φλέβες σας είναι τόσο εξωφρενικά περίεργο, τόσο εκτός της προσωπικής τους εμπειρίας, που σπάνια, και αν, μαντεύουν την κατάσταση σας.
Με άλλα λόγια, είστε εντελώς ελεύθεροι από οποιοδήποτε εσωτερικό περιορισμό, και η αμπλοκάριστη ελευθερία σας να πράττετε όπως επιθυμείτε, χωρίς πόνους συνείδησης, είναι βολικά αόρατη στον κόσμο.
Μπορείτε να κάνετε οτιδήποτε απολύτως, και ακόμα το περίεργο σας προτέρημα υπέρ της πλειοψηφίας των άλλων ατόμων, τους οποίους συνετίζει η συνείδηση τους, πιθανότατα να παραμείνει άγνωστο. [...]
Κι όμως, όσο και να μας εκπλήσσει, πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα για αυτή την ασθένεια, ή ακόμα κι αν την έχουν ακουστά, την έχουν συσχετίσει με την βίαιη ψυχοπάθεια - κατά συρροή, και μαζικούς δολοφόνους - ανθρώπους που έχουν παραβεί πολλές φορές τον νόμο εντελώς φανερά, και αν πιάνονταν, θα φυλακίζονταν, ή και θα θανατώνονταν ακόμα από το δικαστικό μας σύστημα.
Γενικά δεν είμαστε ενημερωμένοι, ούτε αναγνωρίζουμε συχνά, το μεγαλύτερο ποσοστό μη βίαιων κοινωνιοπαθών ανάμεσα μας, ατόμων που δεν είναι εμφανές παράνομοι, και που εναντίον τους το νομικό μας σύστημα μας παρέχει λίγη υπεράσπιση.
Οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να φανταστούμε καμία αναλογία μεταξύ της γένεσης μιας εθνικής γενοκτονίας, και ας πούμε, την χωρίς ενοχές ψευδομαρτυρία στο αφεντικό εις βάρος ενός συναδέλφου. Η ψυχολογική αναλογία όμως όχι μόνο υπάρχει, αλλά είναι και τρομακτική. Πολύ απλά, αυτό που τα συνδέει είναι η απουσία αυτού του εσωτερικού μηχανισμού που μας κτυπά αλύπητα, ψυχολογικά μιλώντας, όταν επιλέγουμε να κάνουμε κάτι που θεωρούμε ανήθικο, αμελές, ή εγωιστικό.
Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε ελαφρά ένοχοι αν φάμε το τελευταίο κομμάτι γλυκού στην κουζίνα, φανταστείτε τι θα νιώθαμε αν επιδιώκαμε εσκεμμένα και μεθοδικά να πληγώσουμε κάποιον.
Αυτοί που δεν έχουν καθόλου συνείδηση είναι μια ομάδα από μόνοι τους, είτε είναι ανθρωποκτόνοι ή απλά άσπλαχνοι κοινωνικοί/ψυχολογικοί εκτελεστές.
Η παρουσία ή απουσία συνείδησης διαιρεί τους ανθρώπους αναμφισβήτητα πιο σημαντικά απ' ότι η νοημοσύνη, η εθνικότητα, ή ακόμα και το φύλο.
Σχόλιο: Ενώ η εκπαίδευση σήμερα: