Η λέξη πανικός προέρχεται από το όνομα του τραγοπόδαρου και φοβιστικού στην όψη θεού Πάνα, φίλου των ανθρώπων με τη μυθολογική αποστολή να τους προειδοποιεί για τα δεινά που επιφύλασσαν για εκείνους οι άλλοι Θεοί.
Με τον όρο κρίση πανικού εννοούμε ένα απρόοπτο επεισόδιο παραλυτικής ανησυχίας και διέγερσης, στο οποίο κυριαρχεί ο φόβος και συνυπάρχουν σωματικά και ψυχολογικά συμπτώματα σε διαφορετικό βαθμό.
Η λέξη πανικός προέρχεται από το όνομα του τραγοπόδαρου και φοβιστικού στην όψη θεού Πάνα, φίλου των ανθρώπων με τη μυθολογική αποστολή να τους προειδοποιεί για τα δεινά που επιφύλασσαν για εκείνους οι άλλοι Θεοί. Στη Μάχη του Μαραθώνα ο θεός Πάνας βοήθησε τους Έλληνες εναντίον των Περσών, με δυνατές και τρομακτικές φωνές, επαναλαμβάνοντας ρυθμικά το όνομά του «παν - παν - παν». Σύμφωνα με το μύθο, οι Πέρσες καταλήφθηκαν από ...πανικό ακούγοντας τις κραυγές του και τράπηκαν σε φυγή.
Πράγματι,
ο πανικός αντιστοιχεί σε έναν έμφυτο συναγερμό που προστατεύει τον άνθρωπο από κινδύνους. Βέβαια, σε ορισμένους ανθρώπους αυτός ο συναγερμός γίνεται υπερευαίσθητος. Η ίδια η ετυμολογία της λέξης φέρεται εξάλλου εκ της ρίζας Πα = περιποιούμαι, φυλάσσω και εξ αυτού πάομαι, ως και το λατινικό pasco = βόσκω και το σανσκριτικό «Παβάνα»= άνεμος (ο Πάνας συμβολίζει, επίσης, τον ελαφρύ άνεμο κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες).
Όπως οι ...Πέρσες στο Μαραθώνα, οι άνθρωποι που έχουν υποφέρει με μια κρίση πανικού δεν ξεχνούν ποτέ αυτή την εμπειρία.
Η κρίση είναι ένας ταλαντούχος μίμος οριακών καταστάσεων του οργανισμού, τόσο τρομακτικών που την πρώτη φορά, αν όχι και τις επόμενες, συνοδεύονται με το αίσθημα επικείμενου θανάτου ή απώλειας της λογικής.Οι κρίσεις πανικού συμβαίνουν, συνήθως, σε συγκεκριμένες περιστάσεις, όπως κατά την έκθεση σε ένα μέρος με συνωστισμό. Ωστόσο, κάποιες φορές, η σκέψη και μόνο ότι θα μπορούσε να λάβει χώρα μια κρίση είναι ικανή να την πυροδοτήσει. Ο πάσχων νιώθει αιφνίδια δύσπνοια, σαν να μην του φτάνει ο αέρας, ή σαν να εξαντλούν το διαθέσιμο οξυγόνο οι γύρω του, γεγονός που τον οδηγεί σε
γρήγορη και επιπόλαιη αναπνοή, η οποία με τη σειρά της επιδεινώνει την κατάστασή του. Μπορεί να συνυπάρχει
ταχυκαρδία, τόσο έντονη που ο πάσχων νιώθει την καρδιά του έτοιμη να σπάσει ή να σταματήσει. Άλλοτε, νιώθει μυϊκή ένταση και σφίξιμο ή ακόμη και
κράμπες, τάση λιποθυμίας, ζάλη, τρέμουλο, αστάθεια, έλλειψη ισορροπίας, βάρος στο στήθος, μούδιασμα και μυρμηγκιάσματα σε όλο το σώμα, έξαψη, ρίγος, εφίδρωση,ναυτία, τάση προς έμετο, κ.α.
Μετά από μια κρίση ακολουθεί συχνά το άγχος ότι η κατάσταση θα επαναληφθεί και οι πάσχοντες αναπτύσσουν υποχόνδριες σκέψεις για την υγεία τους, ή υιοθετούν συμπεριφορές αποφυγής των "επικίνδυνων" περιστάσεων, όπως να συγχρωτίζονται σε μέρη πολυπληθή και πολύβουα. Άλλοι άνθρωποι προκαλούν τον εαυτό τους, ξαναδοκιμάζοντας τις ίδιες περιστάσεις στην προσπάθειά τους να ελέγξουν τα συμπτώματά τους, τις περισσότερες φορές χωρίς επιτυχία.
Σχόλιο: "Υπάρχουν κι άλλα Οράτιε, στον ουρανό και στη γη που δεν τα ονειρεύτηκε η φιλοσοφία [και η επιστήμη] σας" - Σαίξπηρ