Επιστήμη του ΠνεύματοςS


People

Εθελοντές ψυχολόγοι ρίχνονται στη μάχη κατά του κοροναϊού

Κορονοϊός
Η πανδημία του νέου κοροναϊού επηρεάζει σοβαρά και την ψυχική υγεία, καθώς δημιουργεί σοβαρό άγχος, αγωνία, πανικό και φόβο, ενώ πολλές φορές τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν βοηθούν με την διασπορά των ψευδών ειδήσεων και τις θεωρίες συνωμοσίας. Στην Ελλάδα μια ομάδα εθελοντών ψυχολόγων ρίχνεται στη μάχη για να στηρίξει ψυχολογικά όσους το έχουν ανάγκη. Η εθελοντική ομάδα για την ψυχική ανακούφιση και την ενδυνάμωση στον κοροναϊό, αποτελείται από επαγγελματίες και συμβούλους ψυχικής υγείας, από εκπαιδευτικούς/ες, από ανθρώπους που ασχολούνται με τη δημιουργική απασχόληση, ή από κινητοποιημένους ανθρώπους που θέλουν να προσφέρουν ανακούφιση και ενδυνάμωση σε συνανθρώπους που έχουν ανάγκη.

Η ψυχική υγεία πολλών ανθρώπων σε όλο τον κόσμο έχει επηρεαστεί από αυτόν τον συνεχή βομβαρδισμό πληροφοριών σχετικά με τον κοροναϊό και την γενικότερη αβεβαιότητα.«Είναι εύλογο να ανησυχούν για μερικά από τα πράγματα που ακούνε. Ορισμένες φήμες και ψεύτικες συμβουλές που έχω ακούσει περιλαμβάνουν πόσιμο νερό κάθε 15 λεπτά για να αποφευχθεί η μόλυνση του ιού, όπώς και η λήψη μιας βαθιάς αναπνοής για να καταλάβει κανείς αν έχει τον κοροναϊό. Για να είμαι απολύτως σαφής, τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια», τονίζει ο γιατρός Amir Khan στο aljazeera.com

Σχόλιο: Διαβάστε το ακόλουθο άρθρο από μια γιατρό που εργάζεται στην Ισπανία αυτή τη στιγμή και βλέπει το ζήτημα αντικειμενικά. Προσφέρει επίσης συμβουλές για να αντιμετωπίσετε το άγχος:

Πάρτε μια ανάσα! Μην υποκύψετε στην παθολογική υστερία της παραφροσύνης του κοροναϊού


Rainbow

Που βρίσκεται η ευτυχία;

Ίσως να έχετε ακούσει ότι η ευτυχία αποτελεί μία προσωπική επιλογή. Βέβαια άλλη θεωρία μιλά για ένα «καθορισμένο σημείο ευτυχίας», διαφορετικό για τον καθένα, το οποίο καθορίζεται, σύμφωνα με ερευνητές, από το DNA αλλά και τις συνθήκες της καθημερινότητας ενός ατόμου. Η ευτυχία πιθανότατα να βρίσκεται κάπου στην μέση, αφού έχουμε και εμείς την δυνατότητα να την ενισχύσουμε σημαντικά. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη προσπάθεια εκ μέρους μας.
ευτυχία
Ευτυχία και δεδομένα

Αυτή η προσπάθεια δεν είναι ακριβώς έτσι όπως την φαντάζεστε. Υπάρχει ένας βαθιά ριζωμένος μύθος που μας υπαγορεύει ότι η πραγματική ευτυχία βρίσκεται στην επιτυχία ολοένα και μεγαλύτερων ή περισσότερων στόχων. Ωστόσο, αν ακολουθήσει κανείς το παραπάνω σκεπτικό, θα συνειδητοποιήσει ότι η «ευτυχία» του θα διαρκέσει για λίγο, μέχρι η νέα επιτυχία να γίνει απλώς ένα ακόμα δεδομένο. Αποδεικνύεται λοιπόν ότι για μια εντονότερη και βαθύτερη αίσθηση ευτυχίας, που θα διαρκέσει για πολύ περισσότερο, ίσως να πρέπει να εστιάσετε στο συναίσθημα αυτό καθαυτό με συνέπεια και όχι στις συνθήκες γύρω σας. Με άλλα λόγια, μπορείτε να ενισχύσετε την ευτυχία σας, καλλιεργώντας την μέσα από τις καθημερινές σας δραστηριότητες αλλά και τις σκέψεις σας.

Σχόλιο: Δείτε ακόμα,


Family

Έρευνα φέρεται να συνδέει τις σωματικές φλεγμονές με την κοινωνική απομόνωση

Την πιθανή σχέση σωματικών φλεγμονών με την κοινωνική απομόνωση και τη μοναξιά ανέλυσαν διεξοδικά επιστήμονες από δύο βρετανικά πανεπιστήμια, σε ανθρώπους από 16 ετών και πάνω
μοναξιά
Ερευνητές δύο βρετανικών πανεπιστημίων, του Σάρεϊ και του Μπρουνέλ, ανέλυσαν 30 μελέτες σχετικά με πιθανές διασυνδέσεις της κοινωνικής απομόνωσης, της μοναξιάς και των σωματικών φλεγμονών.

Κατά τη σύνταξη και την ανασκόπηση αυτών των προηγούμενων μελετών, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η κοινωνική απομόνωση συνδέεται με την παρουσία στο σώμα μιας ουσίας γνωστής ως C-αντιδρώσας πρωτεΐνης, η οποία προέρχεται από το ήπαρ και παράγεται συχνότερα όταν υπάρχει πρόβλημα στο σώμα και προκαλεί φλεγμονή.

Σύμφωνα, μάλιστα, με δελτίο Τύπου της 5ης Μαρτίου από το Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ, «η φλεγμονή είναι ο τρόπος σηματοδότησης του ανοσοποιητικού συστήματος για να θεραπεύσει και να επιδιορθώσει τους κατεστραμμένους ιστούς, καθώς και να υπερασπιστεί τον εαυτό του από ιούς και βακτήρια».

Οι επιμήκεις φλεγμονές στο σώμα μπορούν να βλάψουν υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα και τελικά να οδηγήσουν σε μη μεταδοτικές ασθένειες όπως οι καρδιαγγειακές παθήσεις.

Σχόλιο: Δείτε ακόμα,


Cloud Lightning

Άγχος και κρίσεις πανικού

Πραγματική και οριστική θεραπεία του άγχους είναι με τη σκέψη μας να πετύχουμε τον έλεγχο και τη διακοπή του φόβου
κρίση πανικού
Όταν ρώτησαν τον Σωκράτη το λόγο που μάθαινε κιθάρα σε προχωρημένη ηλικία, εκείνος απάντησε..."καλύτερα να έχεις μάθει πρόσφατα, παρά να μην έχεις μάθει καθόλου".

Η μάθηση γι αυτόν, ήταν μία διαδικασία που δεν έπρεπε να σταματά ποτέ, καθώς αναδεικνύει μέσα από τις δυσκολίες και τα εμπόδια που φέρνει, χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας, τα οποία μπορούμε να εξελίξουμε.

Πράγματι, πολλοί άνθρωποι θεωρούν λαθεμένα, το άγχος, ως ένα σταθερό και μόνιμο χαρακτηριστικό τους, το οποίο δεν αλλάζει, σαν να είναι ένα σταθερό και μόνιμο κομμάτι τους.

Συμπτώματα που πιθανά να νιώσουν σε διάφορες στιγμές, όπως ταχυκαρδία, πλάκωμα στο στέρνο, εφίδρωση, ή ζαλάδες, πονοκέφαλο, αυπνίες, κόμπος στο λαιμό και πολλά άλλα, βιώνονται ως κάτι πολύ πραγματικό και πολύ επώδυνο.

Σχόλιο: Το πρόγραμμα αναπνοών και διαλογισμού Éiriú Eolas έχει δημιουργηθεί για άμεση μείωση και έλεγχο του στρες, και για να φέρει σε ισορροπία το σώμα και το μυαλό μας. Δεν θα αλλάξει τον κόσμο γύρω μας αλλά θα μας δώσει τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε ότι βρεθεί στο δρόμο μας με νηφαλιότητα.


Music

Χοροθεραπεία για καλύτερη διαχείριση του άγχους

Χοροθεραπεία
Ο χορός χρησιμοποιείται από κάποιους ψυχοθεραπευτές ως μέσο εκτόνωσης του άγχους και διαχείρισης αρνητικών συναισθημάτων και σκέψεων στην καθημερινότητα.

Στη χοροθεραπεία, η κίνηση του σώματος και μάλιστα η ελεύθερη κινητική έκφραση ενισχύουν τη δημιουργικότητα του ατόμου και το απελευθερώνουν από αρνητικά συναισθήματα. Η σκέψη επικεντρώνεται στο σώμα και τις κινήσεις του και στη συνέχεια το άτομο μπορεί να συζητήσει με χαλαρότητα και ηρεμία τα όσα θέλει να εμπιστευτεί στον ψυχοθεραπευτή του.

Η μέθοδος βεβαίως είναι κάπως εναλλακτική και δεν εφαρμόζεται από πολλούς αλλά στις ΗΠΑ και αρκετές δυτικές ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι δυσεύρετη.

Η χοροθεραπεία συνηθέστερα χρησιμοποιείται συμπληρωματικά και όχι μόνη της για την αντιμετώπιση της αγχώδους διαταραχής και του απλού άγχους ενώ γίνεται είτε κατά μόνας είτε σε ολιγομελείς ομάδες μέχρι 7-8 ατόμων. Οι ειδικοί που την εξασκούν λένε ότι απευθύνεται σε άτομα όλων των ηλικιών και των δύο φύλων αρκεί να είναι κάποιος δεκτικός στο να δοκιμάσει τη μέθοδο.

Blackbox

Έρωτας στο διαδίκτυο ή η νέα κουλτούρα της κατανάλωσης και του κενού;

Έρωτας στο διαδίκτυο
Τα τελευταία χρόνια, πληθαίνουν οι έρευνες που δείχνουν ότι ο έρωτας μετατοπίζεται από την οffline ζωή, στην online. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, αφού η ίδια η ζωή των περισσότερων ανθρώπων, ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με τα social media. Τσατάρουμε περισσότερο με τους φίλους μας και λιγοστεύουν οι κατ'ιδίαν συζητήσεις λόγω έλλειψης ελεύθερου χρόνου αλλά και ενός αυξανόμενου εθισμού του μέσου όρου στα κοινωνικά δίκτυα. Και μπορεί, έρευνες στις ΗΠΑ να δείχνουν ότι τα social media λειτουργούν ως αντικαταθλιπτικό για τους ηλικιωμένους ανθρώπους, δεν συμβαίνει το ίδιο όμως με τις νεαρότερες ηλικιακές ομάδες. Εκεί βλέπουμε μια γενιά, να αναπτύσσει κώδικες που είναι αναγνωρίσιμοι σχεδόν αποκλειστικά στη διαδικτυακή κοινότητα, να δηλώνει πως βιώνει έντονη μοναξιά, να μουδιάζει όταν πρέπει να αναπτύξει σχέσεις έξω από τη σφαίρα του διαδίκτυου. Στην Κίνα και την Ιαπωνία, αναπτύσσεται το φαινόμενο «ενοικίασης προσώπων». Μοναχικοί Ασιάτες, μισθώνουν ηθοποιούς προκειμένου να υποδυθούν τους συντρόφους τους. Οι δε εφαρμογές αναζήτησης ερωτικού σύντροφου, αποκτούν ολοένα και περισσότερους φαν που καταφεύγουν σε αυτές για ένα γρήγορο σεξ, ή έναν ρομαντικό έρωτα. Το 2011, το 33% των Ελλήνων δήλωνε πως βρήκε τον - την σύντροφο της ζωής του στο διαδίκτυο.

Τα social media και οι εφαρμογές αυτές, είναι τελικά ο νέος τρόπος ανάπτυξης γνωριμιών, ή μήπως ο λόγος για τον οποίο αλλάζει ο τρόπος που βιώνουμε τον έρωτα; Η μοναξιά οδηγεί στην αναζήτηση συντρόφων μέσω του διαδικτύου, ή η υπερβολική ενασχόληση με το διαδίκτυο εμποτίζει τους ανθρώπους με γερές δόσεις μοναξιάς και συχνά κατάθλιψης. Πώς διαμορφώνεται ο ερωτικός λόγος στην εποχή των social media όπου μπορεί να καταναλώσει κανείς συντρόφους με το πάτημα ενός κουμπιού; Μπορούμε να ζήσουμε ερωτικά χωρίς το τυχαίο της συνάντησης, χωρίς το ρίσκο της απόρριψης, χωρίς τον συγχρωτισμό μας σε χώρους δημόσιους ή ιδιωτικούς στην πρώτη μας γνωριμία; Μήπως γινόμαστε περισσότερο αναζητητές ηδονών, και αν ναι, είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό αυτό;

Σχόλιο: Δείτε ακόμα:


Wedding Rings

SOTT Έμφασης: Γιατί παντρευόμαστε τον λάθος άνθρωπο και γιατί δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να μας τύχει

Λένε - και πολλές φορές ισχύει - ότι συνήθως δεν παντρευόμαστε αυτόν ή αυτήν που ερωτευόμαστε. Είναι μια αλήθεια, επιμένουν οι πεσιμιστές, που ισχύει για τους περισσότερους ανθρώπους ανεξαρτήτως φυλής και εθνικότητας, οικονομικής κατάστασης και μορφωτικού επιπέδου. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Τι μας οδηγεί στο λάθος ταίρι ή στην καλύτερη περίπτωση όχι στον άνθρωπο που πραγματικά ερωτευτήκαμε; Οι λόγοι που παραθέτει ο Αλέν ντε Μποτόν εξηγούν και το πώς το κείμενο του έγινε δημοφιλές μέσα σε λίγες ώρες από την ανάρτηση του στη στήλη των απόψεων των "New York Times".
σχέσεις
Και φυσικά, κάνουμε λάθη, ακριβώς επειδή είμαστε τόσο μόνοι. Πραγματικά μόνοι. Καιρό μόνοι.
"Είναι από εκείνα τα πράγματα που πιο πολύ φοβόμαστε ότι μπορούν να συμβούν σε εμάς. Μπορούμε να κάνουμε πολλά για να το αποφύγουμε. Κι όμως τελικά κάνουμε το ίδιο λάθος που έκαναν πολλοί πριν από εμάς: παντρευόμαστε τον λάθος άνθρωπο. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει, γιατί έχουμε τεράστιο πρόβλημα, όταν προσπαθούμε να πλησιάσουμε τους άλλους. Φαινόμαστε πιο φυσιολογικοί μόνο σε όσους δεν μας γνωρίζουν πολύ καλά. Σε μία πιο σοφή κοινωνία, σε μια κοινωνία που θα γνώριζε λίγο καλύτερα τον εαυτό της, η ιδανική ερώτηση στο δείπνο του πρώτου κιόλας ραντεβού θα ήταν: 'Και πώς είσαι, όταν τρελαίνεσαι;'.

Ίσως έχουμε την τάση - και πόσο λανθασμένα - να γινόμαστε έξαλλοι με κάποιον που διαφωνεί μαζί μας ή να νιώθουμε χαλαροί μόνο όταν δουλεύουμε. Συνηθίζουμε να κρατάμε καρτεργάρικη στάση σε ό,τι αφορά την οικειότητα μετά το σεξ ή ακόμη χειρότερα συνηθίζουμε να σιωπούμε, ως απάντηση στις μικροταπεινώσεις της ζωής. Κανένας δεν είναι τέλειος. Το πρόβλημα είναι ότι πριν από τον γάμο, σπάνια τολμούμε να σκαλίσουμε τα συμπλέγματα μας. Κάθε φορά που οι συνήθεις σχέσεις απειλούν να αποκαλύψουν τα ψεγάδια μας, κατηγορούμε τους συντρόφους μας. Όσο για τους φίλους μας, δεν νοιάζονται και τόσο πολύ να κάνουν όλη αυτή τη σκληρή δουλειά, ώστε να μας διαφωτίσουν για τα ελαττώματα μας.

Για να καταλάβουμε τους συντρόφους μας, για να αποκομίσουμε αυτή τη ζωτική εντύπωση για εκείνους, επισκεπτόμαστε τις οικογένειες τους, κοιτάμε τις παλιές τους φωτογραφίες, γνωριζόμαστε με τους συμμαθητές και τους φίλους τους. Όλο αυτό μας δημιουργεί την εντύπωση ότι έχουμε κάνει όσα πρέπει να κάνουμε. Κι όμως, αυτό είναι λάθος. Ο γάμος τελειώνει σαν ένα ελπιδοφόρο, γενναιόδωρο, τζογαδόρικο, ωστόσο, παιχνίδι που παίζουν δύο άνθρωποι, που δεν ξέρουν ποιοι είναι ούτε ποιοι θα γίνουν, δένοντας τους εαυτούς σε ένα μέλλον που δεν μπορούν να αντέξουν, ένα μέλλον για το οποίο προσεκτικά απέφυγαν κάθε έρευνα.

Σχόλιο: Όταν είμαστε δυστυχισμένοι σε μια σχέση και νοιώθουμε πως οι ανάγκες μας δεν ικανοποιούνται από τον/την σύντροφο μας, συνήθως τείνουμε να ρίχνουμε τις ευθύνες στο σύντροφο που δεν μας ικανοποίησε. Για να πετύχουμε στη ζωή και στις σχέσεις, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να εργαστούμε σκληρά ώστε να φτάσουμε στο σημείο που να έχουμε δημιουργήσει τον εαυτό σε τέτοιο βαθμό ώστε να νιώθουμε ολοκληρωμένοι μέσα από τα ιδανικά μας, τις σχέσεις μας με τους κοντινούς μας ανθρώπους, με τις επαγγελματικές, και μη, ασχολίες μας, την καθημερινότητα μας. Όπως έχει πει ο ψυχολόγος Έριχ Φρομ, «Αγάπη είναι η ένωση με κάποιον, με προϋπόθεση την ανεξαρτησία και την αυτοτέλεια και των δύο»




Hearts

Η μητρική αγάπη καθορίζει το μέγεθος του εγκεφάλου των παιδιών

εγκεφάλοι παιδιών
Οι δύο αυτές εικόνες είναι σαρώσεις των εγκεφάλων δύο τρίχρονων παιδιών. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, ο εγκέφαλος στα αριστερά είναι σημαντικά μεγαλύτερος και έχει λιγότερες κηλίδες και σκοτεινές περιοχές, συγκριτικά με αυτόν στα δεξιά.

Οι δύο αυτές εικόνες είναι σαρώσεις των εγκεφάλων δύο τρίχρονων παιδιών. Όπως φαίνεται ξεκάθαρα, ο εγκέφαλος στα αριστερά είναι σημαντικά μεγαλύτερος και έχει λιγότερες κηλίδες και σκοτεινές περιοχές, συγκριτικά με αυτόν στα δεξιά.

Σύμφωνα με μία έρευνα που πραγματοποίησαν επιστήμονες του UCLA, η τεράστια αυτή διαφορά οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο το παιδί αντιμετωπίστηκε από τη μητέρα του, κατά τα πρώτα χρόνια της ηλικίας του.

Ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Allan Schore, εξήγησε ότι, αν ένα μωρό δεν αντιμετωπίζεται σωστά κατά τα δύο πρώτα χρόνια της ζωής του, αυτό μπορεί να έχει ουσιαστικό αντίκτυπο στην ανάπτυξή του.

Σχόλιο: Δείτε ακόμα,


Butterfly

Ευφορία πριν από το θάνατο

φως θάνατος
Οι άνθρωποι συχνά μοιάζουν σαν να κοιμούνται λίγο μετά το θάνατό τους, έχοντας μια ουδέτερη έκφραση του προσώπου. Αλλά κάποιοι άλλοι έχουν μια πιο λαμπερή, εκστατική έκφραση. Για δεκαετίες, πολλοί επιστήμονες αναρωτιούνται αν τα τελευταία λεπτά της ζωής μπορούν να είναι ευφορικά. Θα μπορούσε ο θάνατος να προκαλέσει μια πλημμύρα των ενδορφινών, ιδιαίτερα απουσία παυσίπονων;

Σύμφωνα με το BBC, υπάρχει μια διαδικασία προς τον θάνατο δύο εβδομάδες πριν πεθάνουμε. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι άνθρωποι τείνουν να είναι όλο και λιγότερο καλά. Συνήθως κάνουν μεγάλη προσπάθεια να περπατούν και να μείνουν ξύπνιοι, ενώ προς τις τελευταίες ημέρες της ζωής, δυσκολεύονται να καταναλώσουν φαγητό και ποτό.

Είναι περίπου αυτή τη στιγμή που οι ειδικοί λένε ότι οι άνθρωποι «πεθαίνουν ενεργά» και συνήθως πιστεύουμε ότι αυτό σημαίνει ότι έχουν δύο έως τρεις ημέρες για να ζήσουν ακόμα. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι θα περάσουν όλη αυτή τη φάση εντός μιας ημέρας. Και μερικοί άνθρωποι μπορούν στην πραγματικότητα να παραμείνουν στο κατώφλι του θανάτου για σχεδόν μια εβδομάδα πριν πεθάνουν, κάτι που συνήθως είναι εξαιρετικά δυσάρεστο για τις οικογένειες. Υπάρχουν λοιπόν διαφορετικά πράγματα που συμβαίνουν με διαφορετικούς ανθρώπους και δεν μπορούμε να τα προβλέψουμε.

Η πραγματική στιγμή του θανάτου είναι δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί. Αλλά μια νέα μελέτη δείχνει ότι, καθώς οι άνθρωποι πλησιάζουν τον θάνατο, υπάρχει αύξηση των χημικών ουσιών του στρες του σώματος. Σε όσους πάσχουν από καρκίνο ανεβαίνουν οι φλεγμονώδεις δείκτες, δηλαδή τα χημικά που αυξάνονται όταν το σώμα καταπολεμά μια μόλυνση.

Books

SOTT Έμφασης: Σύνοψη του βιβλίου του Τζόρνταν Πήτερσον «12 Κανόνες για τη ζωή: Ένα αντίδοτο στο Χάος»

πήτερσον
Α΄ Κανόνας: Στάσου ευθυτενής με τους ώμους σου προς τα πίσω

Ξεκινάμε περιγράφοντας τις τεχνικές που κάποια ζώα έχουν αναπτύξει για να προστατέψουν την περιοχή τους και να αυξήσουν τις πιθανότητές τους για επιβίωση. Οι αρσενικοί αστακοί μάχονται για να επιβάλουν την κυριαρχία τους στο βυθό του ωκεανού, και το πτηνό τρωγλοδύτης μάχεται επιθετικά για να κρατήσει άλλα πουλιά μακριά από την περιοχή του.

Το συμπέρασμα απ' όλα αυτά είναι απλό: η μάχη για καταφύγιο, τροφή και ζευγάρωμα είναι μια κατάσταση ζωής και θανάτου. Στην πραγματικότητα, ακόμη και ο νικητής συχνά υφίσταται τόσο σοβαρά τραύματα, που τον κάνουν ευάλωτο σε άλλους ανταγωνιστές. Άρα, πρέπει να υπάρχει ένας τρόπος να γίνει η μάχη συντομότερη ή, ακόμη καλύτερα, να αποφευχθεί εντελώς. Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι η ιεραρχία της κυριαρχίας.

Συνεχίζουμε, λοιπόν, εξηγώντας πώς η ήττα και η νίκη επηρεάζουν τη χημεία του εγκεφάλου. Ο εγκέφαλος του νικητή έχει την τάση να παράγει υψηλά επίπεδα σεροτονίνης και χαμηλά επίπεδα οκτοπαμίνης, ενώ οι χαμένοι παράγουν περισσότερη οκτοπαμίνη απ' ό,τι σεροτονίνη. Η σεροτονίνη δίνει στον νικητή ένα ευθυτενές και σίγουρο παράστημα, που τον κάνει να δείχνει ψηλότερος και πιο επικίνδυνος. Η οκτοπαμίνη κάνει τους χαμένους να φαίνονται ηττημένοι, αναχαιτισμένοι και σκυθρωποί.

Αυτό δηλαδή που συμβαίνει είναι ότι το να κερδίζει ή να χάνει κανείς το παιχνίδι της ζωής είναι κάτι που αλλάζει τη χημεία του εγκεφάλου με τέτοιο τρόπο που τελικά μεταμορφώνεται η σωματική διάπλαση. Αυτοί που εκπέμπουν αυτοπεποίθηση καταλήγουν στα υψηλότερα επίπεδα της ιεραρχίας της εξουσίας και παίρνουν ό,τι καλύτερο έχει να προσφέρει η ζωή. Από την άλλη, αυτοί που χάνουν αρχίζουν να παίρνουν μια πιο υποτακτική σωματική στάση, και κατά συνέπεια υποβιβάζονται στην κλίμακα της ιεραρχίας. Με άλλα λόγια, όταν δύο πλάσματα ανταγωνίζονται για πόρους, το κυρίαρχο θα υποτάξει το άλλο απλώς με τον εκφοβισμό, χωρίς να υπάρξει ανάγκη για μεγάλη, παρατεταμένη μάχη. Έτσι, ο κύκλος της νίκης και της ήττας συνεχίζεται.

Σχόλιο: Τζόρνταν Πήτερσον: «Να επιδιώκετε, όχι την ευτυχία, αλλά το κατάλληλο νόημα στη ζωή σας»