Επιστήμη του ΠνεύματοςS


Card - MC

Έρευνες αποδεικνύουν ότι οι πλούσιοι δεν δίνουν σημασία στους ανθρώπους γύρω τους και τους λείπει η ενσυναίσθηση

Μια σειρά από μελέτες, έρευνες και πειράματα έρχεται να αποδείξει αυτό που υποψιαζόμαστε: οι πλούσιοι όχι μόνο δεν μπορούν να νιώσουν τους γύρω τους, αλλά δεν τους βλέπουν καν. Βασικά, δεν μπορούν να εστιάσουν την προσοχή τους σε τίποτα και κανέναν. Πόσο μάλλον στα προβλήματα του άλλου.
πλούσιοι
Σε πειράματα που έγιναν, οι φοιτητές που είχαν αυτοπροσδιοριστεί ως οικονομικά εύποροι, δεν έχαναν τον χρόνο τους στο να παρατηρούν τους ανθρώπους γύρω τους.
Κανείς δεν μπορεί να δίνει τη δέουσα προσοχή σε ό,τι συμβαίνει γύρω του. Δεν υπάρχει αρκετός χρόνος ή πνευματική ικανότητα για κάτι τέτοιο. Ωστόσο, οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε μία προσπάθεια να ενδιαφερόμαστε για τους συνανθρώπους μας. Εκτός κι αν είμαστε πλούσιοι, οπότε τα πράγματα αλλάζουν. Για την ακρίβεια, υπάρχει ολόκληρο υπόβαθρο επιστημονικής έρευνας που αποδεικνύει ότι να έχει κανείς πολλά χρήματα αλλάζει τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο - ή τον τρόπο που τον αγνοεί - και μαζί μ' αυτόν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Μια πρόσφατη τέτοια έρευνα δημοσιεύθηκε στην επιστημονική επιθεώρηση "Psychological Science" και σ' αυτήν ψυχολόγοι από το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης αποδείκνυαν το πώς εύποροι άνθρωποι, χωρίς να το συνειδητοποιούν, ελάχιστα ενδιαφέρονται για τους περαστικούς στον δρόμο. Συγκεκριμένα, οι ερευνητές περιέγραφαν τα αποτελέσματα πειραμάτων που έκαναν προκειμένου να ορίσουν την επίδραση της κοινωνικής τάξης σ' αυτό που αποκαλούμε «κινητήριο ενδιαφέρον» σε σχέση με τους ανθρώπους γύρω μας.

Υπάρχουν διάφορες «σχολές σκέψης» στην ψυχολογία: μία από αυτές επιμένει ότι κινητοποιούμαστε να ενδιαφερθούμε για κάτι, όταν αυτό έχει κάποια αξία, ή όταν νιώθουμε ότι απειλούμαστε από αυτό ή προσφέρει την πιθανότητα κάποιου είδους ανταλλάγματος.

Όσο για το πείραμα των ψυχολόγων του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης πήγαινε ως εξής: σε 61 συμμετέχοντες δόθηκαν ένα ζευγάρι γυαλιά της Google και η οδηγία να περπατήσουν σε ένα οικοδομικό τετράγωνο του Μανχάταν, για να τεστάρουν - όπως τους είπαν- τη νέα τεχνολογία. Αργότερα, τους δόθηκε να συμπληρώσουν ένα ερωτηματολόγιο, βάσει τους οποίου, τους εζητείτο να προσδιορίσουν την κοινωνική τους τάξη.

Αναλύοντας τα όσα είχαν καταγράψει τα Google Glasses, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι όσοι είχαν αυτοπροσδιοριστεί ως εύποροι δεν άφηναν για πολύ το βλέμμα τους στους συνανθρώπους τους - πόσω μάλλον σε επαίτες -, τουλάχιστον όχι όση ώρα το έκαναν αυτοί που είχαν δηλώσει ότι προέρχονταν από χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα.

Σχόλιο: Πολυδισεκατομμυριούχοι: Μια άλλη φυλή


Clipboard

Τελικά το όνομα μας καθορίζει τη μοίρα μας;

name meaning
Oι δύο λέξεις που αναγράφονται στην αστυνομική σας ταυτότητα μπορούν να αποκαλύψουν την οικονομικοκοινωνική σας τάξη, το μορφωτικό σας επίπεδο ακόμη και τη σωματική σας διάπλαση.

Όταν ο Raymond και η Rosa Judge έφεραν στον κόσμο τον γιο τους Igor, ήταν σχεδόν προφανές πιο επάγγελμα θα επέλεγε το παιδί τους. To φανέρωνε ακόμη και το πατρικό όνομα της Rosa, «Micallef», μία αραβική λέξη που στα αγγλικά παραπέμπει στη λέξη «Judge» και στα ελληνικά σημαίνει δικαστής.

Όταν πέρασαν τα χρόνια ο Igor μπήκε στις δικαστικές αίθουσες και έγινε δικαστής. Kάθε φορά που ενοχλούνταν με τα πειράγματα για το όνομά του, μπορούσε απλά να σκέφτεται ότι υπάρχουν άτομα με πολύ πιο ατυχή ονόματα από ό,τι εκείνος, όπως ο πρώην Αρχιεπίσκοπος της Μανίλα, ο Jaime Sin, δεδομένου ότι το «Sin», σημαίνει αμαρτία.

Tελικά όμως κατά πόσο καθορίζει το όνομά μας τη μοίρα μας; Μέχρι στιγμής όλες οι ανάλογες περιπτώσεις όπως αυτή του Igor, ως απλές συμπτώσεις, όμως νέες έρευνες υποστηρίζουν ότι το όνομά μας έστω και σε μικρό βαθμό επηρεάζει τη συμπεριφορά μας στο σχολείο, τις επαγγελματικές μας προοπτικές και τη δημοτικότητά μας. To επώνυμό μας μπορεί ακόμα να μας δώσει ενδείξεις και για τη φυσική μας κατάσταση και τη ζωντάνια μας.

Mία εξήγηση πίσω από αυτό είναι ότι ασυνείδητα μας ελκύουν λέξεις και ονόματα που μας θυμίζουν το δικό μας. Αυτό ονομάζεται «έμμεσος εγωκεντρισμός» και εξηγεί πώς πολλοί οδοντίατροι στο εξωτερικό ονομάζονται Dennis, αν λάβουμε υπόψιν ότι η αγγλική λέξη που σημαίνει οδοντίατρος είναι το dentist.

Archaeology

Η αυτοεξαπάτηση μας βοηθά να εξαπατούμε τους άλλους καλύτερα

αυτοεξαπάτηση
Με αφορμή την ελληνική έκδοση του βιβλίου του Ρόμπερτ Τρίβερς «Η μωρία των ανοήτων», την προηγούμενη εβδομάδα ξεκινήσαμε να διερευνούμε το φλέγον επιστημονικό και κοινωνικό πρόβλημα της εξαπάτησης στις ζωικές αλλά και στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Οπως είδαμε, κάθε μορφή ζωής, από τους απλούς μονοκύτταρους οργανισμούς μέχρι τα πολύπλοκα πρωτεύοντα θηλαστικά, για να επιβιώσει και να αναπαραχθεί οφείλει να επινοεί παραπλανητικές συμπεριφορές και ψέματα.

Μάλιστα, όσο πιο εξελιγμένος και πολύπλοκος είναι ο οργανισμός, τόσο πιο περίπλοκες είναι οι συμπεριφορές εξαπάτησης που υιοθετεί.

Θέλοντας να παρουσιάσουμε πληρέστερα τις πρωτότυπες επιστημονικές ιδέες που εισηγείται ο Τρίβερς για να εξηγήσει τους μηχανισμούς της εξαπάτησης, αναζητήσαμε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε ο Ρόμπερτ Τρίβερς στην Ιταλίδα επιστημονική δημοσιογράφο Μόνικα Ματζότο.

Στη συνέντευξη αυτή ο διαπρεπής Αμερικανός βιοανθρωπολόγος συνοψίζει θαυμάσια τη θεωρία του για το πώς το τυπικά ανθρώπινο φαινόμενο της αυτοεξαπάτησης διευκολύνει την ανάγκη μας για εξαπάτηση.

Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε αναλυτικότερα τις τρέχουσες νευροβιολογικές εξηγήσεις αλλά και τη διαχρονική κοινωνική λειτουργία της ανθρώπινης αυτοεξαπάτησης.

Γιατί άραγε, παρά τις εντυπωσιακές νοητικές ικανότητές του, ο άνθρωπος νιώθει την ακαταμάχητη επιθυμία να λέει συνεχώς ψέματα και να εξαπατά τον ίδιο του τον εαυτό;

Η συνήθης απάντηση είναι ότι το κάνει για να εξαπατά τους άλλους.

Ο Ρόμπερτ Τρίβερς ωστόσο είναι πεπεισμένος ότι συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η επιλογή της αυτοεξαπάτησης κατά την ανθρώπινη εξέλιξη έγινε για να εξυπηρετηθεί η βαθύτερη βιολογική ανάγκη μας να εξαπατάμε τους άλλους με ολοένα και πιο αποτελεσματικούς, δηλαδή μη ανιχνεύσιμους τρόπους.

Με άλλα λόγια, μόνο ξεγελώντας τον εαυτό μας μπορούμε να ξεγελάμε τους άλλους με τρόπο πειστικό

Σχόλιο: Η Πρώτη Μύηση
Η πρώτη προϋπόθεση, ο πρώτος όρος, η πρώτη δοκιμασία για αυτόν που επιθυμεί να δουλέψει με τον εαυτό του είναι να αλλάξει την εκτίμηση που φέρει προς τον εαυτό του. Δεν πρέπει να φανταστεί, ή απλά να πιστέψει ή να σκεφτεί, αλλά να δει πράγματα στον εαυτό του που δεν έχει ξαναδεί ποτέ προηγουμένως, να τα δει πραγματικά. Η εκτίμηση του δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ όσο δεν βλέπει τίποτα στον εαυτό του. Και για να μπορέσει να δει, πρέπει να μάθει να βλέπει. Αυτή είναι η πρώτη μύηση κάποιου στην αυτογνωσία.

... Εάν δει μια φορά θα δει και δεύτερη, και αν αυτό συνεχιστεί, δεν θα μπορεί πια να μην βλέπει. Αυτή είναι η ζητούμενη κατάσταση που ψάχνουμε , αυτός είναι ο στόχος της παρατήρησης μας. Από εκεί είναι που η αληθινή επιθυμία θα γεννηθεί, η ακατανίκητη επιθυμία του γίγνεσθαι: από κρύοι θα γίνουμε θερμοί, ζωντανοί. Θα μας αγγίξει η πραγματικότητα μας.

Σήμερα δεν έχουμε τίποτα πέρα από την ψευδαίσθηση του τι είμαστε. Έχουμε υπερβολικά καλή γνώμη για τον εαυτό μας. Δεν έχουμε αυτοσεβασμό.Για να σεβαστώ τον εαυτό μου πρέπει να αναγνωρίσω ένα μέρος του εαυτού μου το οποίο είναι ανώτερο από τα άλλα μέρη, και η στάση μου έναντι σε αυτό το μέρος πρέπει να μαρτυρά το σεβασμό που φέρω για αυτό. Με αυτό τον τρόπο θα σεβαστώ τον εαυτό μου. Και οι σχέσεις μου με άλλους θα κυβερνιούνται από τον ίδιο σεβασμό.



Brain

Έρευνα για τις επιδράσεις του πορνό στον εγκέφαλο

Οι αλυσιδωτές επιπτώσεις για την εικόνα του σώματος, το φύλο, την υγεία και τις σχέσεις εξαιτίας της πορνογραφίας μπορεί να είναι τεράστιες και για τους άντρες και για τις γυναίκες.
εγκέφαλος πορνό
Μία νέα έρευνα του BBC διαπίστωσε ότι η εύκολη πρόσβαση σε πορνό στο διαδίκτυο έχει βλαβερές συνέπειες στην υγεία των αντρών.

Όλο και περισσότεροι έφηβοι και νεαροί άντρες προσεγγίζουν γιατρούς και θεραπευτές για στυτική δυσλειτουργία επειδή οι εγκέφαλοί τους έχουν συνηθίσει να ερεθίζονται από το πορνό περισσότερο από τους πραγματικούς συντρόφους, όπως σημειώνει το ντοκιμαντέρ του Newsbeat "Brought up on porn".

Καθώς το Ίντερνετ έχει επιτρέψει εύκολη πρόσβαση σε πορνογραφικό υλικό και η κοινωνία γίνεται λιγότερο σεμνότυφη όταν μιλάμε για αυτό, το ακαδημαϊκό κομμάτι της εξέτασης των αποτελεσμάτων του πορνό στην ανθρώπινη ψυχή έχει ακμάσει πολύ επίσης.

Μερικά από τα πρόσφατα ευρήματα περιλαμβάνουν:

Attention

Με την πάροδο του χρόνου, τα ψέματα απευαισθητοποιούν τον εγκέφαλο στην ανειλικρίνεια

Liars
© malerapaso/Getty Images
Όσο περισσότερα ψέματα λέμε, τόσο πιο εύκολη γίνεται σταδιακά η διαστρέβλωση της αλήθειας: Βρετανοί ερευνητές κατάφεραν να αποδείξουν πειραματικά αυτό το φαινόμενο της «χιονοστιβάδας» και τον βιολογικό μηχανισμό που τον διευκολύνει.

Στην αρχή, ο ψεύτης αισθάνεται κάπως άβολα, όμως αυτή η ενόχληση μειώνεται όσο μεγαλώνει ο κατάλογος με τα ψέματα που εκστομίζει, καθώς η αμυγδαλή του εγκεφάλου, το όργανο που διαχειρίζεται ορισμένα από τα συναισθήματά μας, με κάποιον τρόπο προσαρμόζεται σε αυτήν την κατάσταση. Και τα ψέματα γίνονται ολοένα και πιο χοντρά, υπογραμμίζει η μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Nature.

«Είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύουμε εμπειρικά ότι μια ανέντιμη συμπεριφορά εντείνεται όσο επαναλαμβάνεται», δήλωσε ο Νιλ Γκάρετ, του τμήματος πειραματικής ψυχολογίας του UCL, που διεξήγε την έρευνα.

«Είτε πρόκειται για μια περίπτωση συζυγικής απιστίας, είτε για ντοπάρισμα αθλητή, για παραποιημένα επιστημονικά δεδομένα ή για φορολογικές απάτες, οι δράστες αναφέρουν συχνά ότι όλα ξεκίνησαν με μικρά παραπτώματα που σταδιακά εξελίχθηκαν σε χιονοστιβάδα», ανέφερε η ερευνήτρια Τάλι Σάροτ σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε.

Σε 80 ενήλικες, ηλικίας από 18 έως 55 ετών, δόθηκε μια φωτογραφία υψηλής ανάλυσης που έδειχνε ένα γυάλινο δοχείο γεμάτο με νομίσματα. Κατόπιν τους ζητήθηκε να βοηθήσουν έναν «συνεργάτη» τους να υπολογίσει το ποσό των χρημάτων που περιέχονταν στο βάζο.

Σχόλιο: Όταν το παιδί μας λέει ψέματα

Ψυχοπαθείς ανάμεσα μας και σε θέσεις εξουσίας


Network

Έχει αρνητικές επιπτώσεις το ίντερνετ στον εγκέφαλο μας;

ίντερνετ εγκέφαλος
Το διαδίκτυο δίνει πρόσβαση σε ατελείωτες πληροφορίες. Τι αντίκτυπο έχει αυτή η πρόσβαση στη μνήμη και στον χρόνο συγκέντρωσης μας; Αλλά και γιατί να μπαίνουμε στον κόπο να θυμόμαστε όταν μπορούμε απλά να το γκουγκλάρουμε;

Οι άνθρωποι ήταν ανέκαθεν ανήσυχοι με τις νέες τεχνολογίες, όπως γράφει ο Guardian. Δεν πρόκειται για κάτι καινούργιο.

Ο φόβος ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αδυνατεί να αντιμετωπίσει τον καταιγισμό της πληροφορίας -φόβος που διατυπώνεται έντονα στην εποχή μας- εκφράστηκε πρώτη φορά τον 16ο αι. αιώνα.

Η τυπογραφία και το ίντερνετ απασχόλησαν τα μέσα ενημέρωσης κατά τρόπο παρόμοιο, εστιάζοντας μάλιστα, στα παιδιά.

Αλλά, τέτοιου είδους ισχυρισμοί είναι «νόμιμοι» ή, πρόκειται για περιττή κινδυνολογία;

Κατ' αρχάς, η λέξη «Διαδίκτυο» είναι ένας πολύ ασαφής όρος, δεδομένου ότι εμπεριέχει πάρα πολλά πράγματα σε πάρα πολλές μορφές.

Books

Η εξυπνάδα κληρονομείται από τη μητέρα

μητέρα παιδί βιβλία
Σύμφωνα με τον Independent, μια νέα έρευνα υποστηρίζει ότι τα γονίδια της νοημοσύνης μεταφέρονται με το χρωμόσωμα X από την μητέρα.

Η μητέρα είναι εκείνη που καθορίζει πόσο έξυπνα θα είναι τα παιδιά της και όχι ο πατέρας ή, τουλάχιστον αυτό θεωρείται πιθανότερο.

Επιπλέον, οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα γονίδια του πατέρα για πιο προηγμένες γνωστικές λειτουργίες πιθανώς, απενεργοποιούνται αυτόματα όταν μεταφέρονται στα παιδιά.

Έρευνες που έγιναν σε γενετικά τροποποιημένα ποντίκια έδειξαν ότι σε όσα από αυτά χορηγήθηκε επιπλέον δόση γονιδίων της μητέρας ανέπτυξαν μεγαλύτερο εγκέφαλο, αλλά μικρό σώμα.

Σε όσα δόθηκαν περισσότερα γονίδια από τον πατέρα, το αποτέλεσμα ήταν μικρότερος εγκέφαλος και μεγαλύτερο σώμα.

Οι ερευνητές εντόπισαν κύτταρα που περιέχουν μόνο μητρικά ή πατρικά γονίδια σε έξι διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου των ποντικών, τα έξι σημεία που ελέγχουν διαφορετικές γνωστικές λειτουργίες, από τις διατροφικές συνήθειες έως τη μνήμη.

Τα κύτταρα με τα γονίδια του πατέρα ήταν συσσωρευμένα σε τμήματα του μεταιχμιακού συστήματος, τα οποία εμπλέκονται σε λειτουργίες όπως το σεξ, το φαγητό και η επιθετικότητα.

Hourglass

Έρευνα: Πόσο μπορεί να ζήσει ένας άνθρωπος;

ηλικιωμένοι
© REUTERS - Issei Kato
Ο γηραιότερος άνθρωπος που πέθανε στη Γη -τουλάχιστον με βάση τα αποδεδειγμένα στοιχεία- ήταν η γαλλίδα Ζαν Καλμάν, η οποία απεβίωσε το 1997 σε ηλικία 122 ετών, έχοντας γεννηθεί προτού κτισθεί ο πύργος του Άϊφελ. Παρόλο που το προσδόκιμο ζωής εμφανίζει τάση ανόδου, η πιθανότητα να φθάσει κανείς -και πολύ περισσότερο να ξεπεράσει- τα χρόνια της είναι μηδαμινή.

Σύμφωνα με μια νέα -επίμαχη για μερικούς- επιστημονική έρευνα, η ανθρωπότητα πιθανώς έχει «πιάσει ταβάνι», όσον αφορά τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής. Για τη συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων αυτή η «οροφή» σήμερα είναι τα 115 χρόνια. Η πιθανότητα ενός ανθρώπου να ζήσει έως την ηλικία των 125 ετών, είναι μικρότερη από μία στις 10.000.

Ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιαν Βιγκ του Τμήματος Γενετικής του Κολεγίου Ιατρικής 'Αλμπερτ Αϊνστάιν της Νέας Υόρκης ανέλυσαν τα παγκόσμια δημογραφικά δεδομένα και μετά εστίασαν σε ορισμένες χώρες (Ιαπωνία, Γαλλία, ΗΠΑ, Βρετανία), όσον αφορά τις μέγιστες ηλικίες θανάτου που έχουν καταγραφεί στη Διεθνή Βάση Δεδομένων Μακροζωίας. Οι τέσσερις αυτές χώρες έχουν αναλογικά τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων άνω των 110 ετών.

Η ανάλυση αποκαλύπτει ότι τόσο το προσδόκιμο της ανθρώπινης ζωής όσο και η μέγιστη ηλικία θανάτου εμφάνισαν σταθερή αύξηση κατά τον 19ο και τον 20ό αιώνα, χάρη στα εμβόλια, τα αντιβιοτικά, τις καλύτερες συνθήκες διατροφής και υγιεινής κ.α, ενισχύοντας έτσι την θεωρία ότι η διάρκεια της ζωής μας μπορεί να μην έχει κάποιο εγγενές φυσικό όριο.

Όμως, η έρευνα αποκαλύπτει επίσης ότι αυτή η σταδιακή βελτίωση στην επιβίωση έχει εμφανίσει μια επιβράδυνση κατά τις τελευταίες δεκαετίες (το αποκορύφωμα ήταν περίπου το 1980). Ακόμη, ενώ καταγράφεται μια διαχρονική βελτίωση στο προσδόκιμο ζωής του μέσου ανθρώπου από τα 70 έως τα 100 (δηλαδή όλο και περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο ζουν τόσα χρόνια), μετά τα 100 η βελτίωση μειώνεται πλέον δραστικά. Οι άνθρωποι που φθάνουν σήμερα τα 110, δεν έχουν μεγαλύτερο προσδόκιμο ζωής από όσους έφθαναν στην ίδια ηλικία το 1970.

Σχόλιο: Ικαρία: Ο παράδεισος της μακροζωίας

Έρευνα: Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα πιο γρήγορο εσωτερικό ρυθμό γήρανσης

Ο βραζιλιάνος Ζοάο Κοέλιο ντε Σόουζα είναι λέει 131 ετών!

Η Γηραιότερη σκοτσέζα συμβουλεύει: Μακριά από τους άντρες! Προκαλούν πολλά περισσότερα προβλήματα από όσα πραγματικά αξίζει


Hourglass

Έρευνα: Μερικοί άνθρωποι έχουν ένα πιο γρήγορο εσωτερικό ρυθμό γήρανσης

βιολογικό ρολόι
Οπως φαίνεται το εσωτερικό μας ρολόι είναι αυτό που καθορίζει την διάρκεια της ζωής μας και όχι ο τρόπος που ζούμε
Η ζωή δεν είναι δίκαιη για όλους. Ένα εσωτερικό «ρολόι» κάνει μερικούς ανθρώπους να γερνάνε πρόωρα και να πεθαίνουν πριν την ώρα τους, άσχετα με το αν στη ζωή τους ακολουθούν υγιεινό ή όχι τρόπο ζωής. Αυτό συμπέρανε μια νέα διεθνής επιστημονική μελέτη, που έρχεται να επιβεβαιώσει προηγούμενα σχετικά ευρήματα. Μάλιστα, δείχνει ότι το βιολογικό ρολόι συστηματικά τρέχει πιο αργά στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες, γι' αυτό οι πρώτες τείνουν να ζουν περισσότερο.

Ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον ειδικό στη βιοστατιστική Στιβ Χόρβαθ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Λος 'Αντζελες UCLA ανέλυσαν δείγματα αίματος από περίπου 13.000 ανθρώπους. Η ανάλυση έδειξη ότι ο οργανισμός ορισμένων ανθρώπων εμφανίζει πρόωρη βιολογική γήρανση, άσχετα με το στιλ ζωής.

«Υπάρχουν άνθρωποι που ακολουθούν φυτοφαγική διατροφή, κοιμούνται δέκα ώρες τη μέρα, κάνουν δουλειά με μικρό στρες και παρόλα αυτά πεθαίνουν νέοι. Δείξαμε ότι μερικοί άνθρωποι έχουν ένα πιο γρήγορο εσωτερικό ρυθμό γήρανσης», ανέφερε ο Χόρβαθ. «Βλέπουμε ανθρώπους στα 20 τους που γερνάνε γρήγορα και, 20 χρόνια μετά, συνεχίζουν να γερνάνε γρήγορα. Προφανώς πρόκειται για μια εγγενή διαδικασία», πρόσθεσε.

Όσο πιο γρήγορα «χτυπάει» αυτό το βιολογικό ρολόι -άσχετα με την πραγματική χρονολογική ηλικία κάποιου- τόσο αυξάνεται η πιθανότητα πρόωρου θανάτου. Για το 5% του πληθυσμού που το εσωτερικό ρολόι «τρέχει» πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους ανθρώπους, ο μέσος κίνδυνος θανάτου αυξάνεται κατά 50% περίπου.

Σχόλιο: Οι ανυπόμονοι άνθρωποι γερνούν πιο γρήγορα

Ανισότητες στη ζωή και στο θάνατο: Μεγαλώνει η «ψαλίδα» του προσδόκιμου ζωής μεταξύ πλουσίων και φτωχών


Hearts

Το επιβεβαιώνει και η επιστήμη: Η συμβίωση με τα ζώα κάνει καλό στην υγεία μας

κορίτσι γάτα
Η Iris Grace, ένα κορίτσι με αυτισμό, και η γάτα της Thula, που την βοήθησε να μάθει να εκφράζεται και να επικοινωνεί
Σύμφωνα με μελέτη που βασίστηκε σε δεδομένα της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Υγείας και Έρευνας του Αναπνευστικού Συστήματος II η συνύπαρξη μας με ζώα έχει πολλαπλά οφέλη για την υγεία μας. Οι ερευνητές μελέτησαν περισσότερα από 10.000 άτομα ηλικίας 26 -54 ετών από 13 χώρες της Ευρώπης και την Αυστραλία μεταξύ των ετών 1998 έως και το 2002.

Διαπίστωσαν λοιπόν πως τα άτομα που σε νεαρή ηλικία ζούσαν σε φάρμα, αγρόκτημα και γενικότερα σε χώρους όπου υπήρχαν πολλά ζώα παρουσίασαν πολύ μικρό ποσοστό αλλεργιών και οι πνεύμονές τους λειτουργούσαν πολύ καλύτερα.

Συγκεκριμένα είχαν 54% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν αλλεργίες (αλλεργική ρινίτιδα) ή άσθμα και 57% λιγότερες πιθανότητες να έχουν αλλεργικά ρινικά συμπτώματα. Μάλιστα, οι γυναίκες που μεγάλωσαν σε ένα τέτοιο περιβάλλον είχαν σημαντικά πιο γερό αναπνευστικό σύστημα και πνεύμονες. Ταυτόχρονα, τα παιδιά που είχαν επαφή με σκυλιά και γάτες είχαν περισσότερες πιθανότητες να ανταποκριθούν θετικά στην συγκατοίκηση με τα αδέρφια τους, να μάθουν δηλαδή να μοιράζονται το υπνοδωμάτιο και τα παιχνίδια τους.

Οι επιστήμονες τόνισαν πως τα αποτελέσματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά καθώς έγιναν σε ένα μεγάλο εύρος χωρών και άρα δεν αφορούν κοινωνικο - πολιτιστικές επιπτώσεις. Πρόκειται για έναν βιολογικό μηχανισμό του ανθρώπου, ο οποίος "μπαίνει" σε λειτουργία όταν το άτομο εκτεθεί σε πολλά και διαφορετικά μικρόβια και αλλεργιογόνα.

Σχόλιο: Τα ζώα μας βοηθούν πολύ στην ψυχολογία μας και στον τρόπο που αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο και το περιβάλλον μας:

Πώς μια γάτα άλλαξε ριζικά τη ζωή ενός κοριτσιού με αυτισμό